ความเจ็บปวดแห่งรัก

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

"อย่ามาเหิมเกริมกับชั้นนะ"หญิงวัยกลางคนตะวาดร่างบางอย่างโมโห

"ทำไมจะทำไม่ได้หะเธอเป็นใครถึงคิดจะสั่งสอนชั้น"ตวาดกลับอย่างเหลืออด

"ชั้นเป็นแม่แกนะ"ตะคอกร่างบาง

"ไม่ใช่!เธอไม่ใช่แม่ชั้นแม่ชั้นมีคนเดีญวเท่านั้น"ตะคอกใส่ก่อนจะเดินหนีขึ้นไปบนห้อง

ปัง เสียงประตูแบบประชดของร่างบางดังลั่นหลังจากเข้าห้องได้ก็นั่งกอดเข่าร้องไห้น้ำตาไหลเปื้อนแก้มใสไม่ขาดสาย

"แม่อยู่ไหนฮึก...แก้วทรมาณเหลือเกินเอาแก้วไปอยู่ด้วยแก้วไม่อยากอยู่กับผู้หญิงใจร้ายคนนั้น...ฮือ"ได้แต่รำพันหาผู้เป็นแม่ที่ไม่ว่าจะเรียกหายังไงก็ไม่มีวันกลับมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"แก้วเปิดประตู"เสียงใหญ่ดังขึ้นหน้าห้องหญิงสาวปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะเดินไปเปิดประตู

"คุณพ่อมีอะไร"ถามผู้เป็นพ่อที่ยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่หน้าห้อง

"แกทำอะไรกับแม่ไว้หะ"ถามลูกสาวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

"แม่ไหนแก้วไม่มีแม่นิ่ ตั้งแต่วันนั้นที่พ่อพานังนั่นเข้ามาในบ้านแม่ก็ตรอมใจตายจากนั้นแก้วก็ไม่มีแม่อีกเลยพ่อมันคนมักมาก"ตวาดลั่นใส่ผู้เป็นพ่อ

เพี๊ยะ มือหนาฟาดลงบนแก้วเนียนจนร่างบางล้มมือบางค่อยๆกุมใบหน้าหญิงสาวรู้สึกว่าหน้าชาไปหมดแต่ก็ยันตัวเองขึ้นมายืนประจันหน้ากับพ่อตัวเอง

"ปากดีแกห้ามว่าแม่เค้าแบบนั้นนะ"ตะคอกร่างบางที่ไม่มีท่าทีกลัวแม้แต่น้อย

"หลงมันเข้าไปแก้วจะไม่มีวันนับถือผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่เด็ดขาดนังนั่นมันอยากได้สมบัติคุณพ่อไม่ได้รักคุณพ่อจริงแก้วบอกคุณพ่อเคยฟังแก้วบ้างมั้ย"พยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองไว้แม้น้ำตาจะไหลออกมาตลอด

"แกอย่าทำมารู้ดียิ่งโตยิ่งนิสัยเสียอวดเก่งนักก็ออกไปจากบ้านนี้ไป"ตวาดร่างบางก่อนจะเดินออกไปเมื่อได้ผู้เป็นพ่อเอ่ยปากไล่ก็ถึงกับทรุดนั่งร้องไห้อยู่นานก็ลุกขึ้นไปเก็บเสื้อผ้ากับของใช้ใส่กระเป๋าเดินทางใบโตก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง

"คุณหนูจะไปไหนคะ"วิ่งเข้ามาจับมือร่างบางไว้

"นมคะคุณพ่อไล่แก้วเค้าไล่แก้วออกจากบ้านแก้วก็จะไป"กอดแม่นมแน่น

"อย่าไปนะคะคุณหนูนมเป็นห่วงคุณหนู"ผละออกจากร่างบางก่อนจะใช้มือเช็ดน้ำตาให้หญิงสาว

"นมไปอยู่กับแก้วมั้ยแก้วจะทำงานเลี้ยงนมเอง"

"ไม่ค่ะนมไม่ไปไหนแล้วคุณหนูก็อย่าไปไหนด้วย"อ้อนวอนไม่ให้ร่างบางไปไหน

"ร่ำลากันอยู่นั่นแหละจะไปก็รีบไปสิ่"หญิงสาววัยกลางคนเดินมาหาร่างบาง

"ชั้นไปแน่ไม่ทนอยู่กับผู้หญิงที่หวังจะเอาสมบัติแต่ไม่ได้รักพ่อชั้นจริงอย่างเธอหรอก"หันไปหาหญิงสาววัยกลางคนก่อนจะบอกเสียงไม่พอใจใส่

"อย่ามาปากเก่งนะนังเด็กเมื่อวานซืน"จ้องร่างบางตาเขม็งไม่พอใจที่หญิงสาวมาต่อปากต่อคำกับตน

"พูดไม่ดูตัวเองเธอมันก็พวกเหลือขอที่เจอคนรวยอย่างพ่อชั้นก็จ้องจะจับ"มองด้วยสายตาเหยียดๆ

"แกมันจะมากไปแล้วนะ"ง้างมือจะตบ

"เอาสิ่ชั้นไม่ยอมเธอง่ายๆหรอกเธอตบชั้นชั้นตบเธอ"ง้างมือประจันกับแม่เลี้ยง

"คุณหนูใจเย็นๆค่ะ"จับมือร่างบางให้ลดลง

"หึสรรเสริญกันเข้าไปรักกันนักก็ไปอยู่ด้วยกันเลยสิ่"ลดมือลงตวาดร่างบางกับแม่นม

"ไปกับแก้วนะนมแก้วไม่อยากให้นมอยู่กับนางมาร"เน้นคำว่านางมารแล้วหันไปหาแม่เลี้ยง

"อ๊ายแก"เข้าไปกระชากแขนร่างบางจนเซ

"มีอะไรกัน"ชายวัยกลางคนเดินมาหาทั้งสามคน

"เปล่าค่ะคือแพรวไม่อยากให้ลูกแก้วไปแพรวเลยเข้าไปห้ามลูกไว้"เข้าไปเกาะแขนประจบแกล้งทำหน้าเหมือนคนร้องไห้

"มารยาที่สุด"มองด้วยสายตาเหยียดก่อนจะกอดอกไม่พอใจ

"แก้วแกจะไปไหนก็ไปแล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกนี่เงินเอาไปแล้วนี่ก็กุญแจรถชั้นให้แก"โยนเช็กเงินสดสิบล้านให้ร่างบางแล้วก็กุญแจรถยี่สิบกว่าล้านที่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด

"อยากให้แก้วไปมากใช่มั้ยได้แก้วจะไปอีกหน่อยคุณพ่อก็จะโดนนางมารผลาญตัวจนหมด"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะหยิบเช็กเงินสดกุญแจรถกับกระเป๋าแล้วเดินออกไปแล้วขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็ว

"คุณท่านทำไมทำกับคุณแบบนั้น"หันไปถามคุฯท่านของบ้านที่ยืนโกรธจนตัวสั่น

"นมหยุดพูดถึงนังลูกอกตัญญุสักทีแล้วกลับไปทำงาน"พูดจบก็เดินออกไปพร้อมภรรยา