top-secret เรื่งของเราอย่าบอกเขาเลย

...โทโมะ....

"นี่ ยัยบื้อ มายืนขวางกระสุนอะไรตรงนี้ล่ะ!!!"

โทโมะพูดแล้วดึงแขนของแก้วเข้าหาที่หลบ

"นา..นาย ไหนบอกไม่ใช่ตำรวจไง"

แก้วพูดเสียงสั่น เพราะกลัวตัวเองจะโดนไปด้วย

"ตอนนี้มันใช่เวลาที่เธอจะมาถามหรอ เขาจะเป็นจะตายกันอยู่ข้างนอกนู้น"

โทโมะพูดออกมาเสียงดัง แล้วลุกขึ้นจะออกไปข้างนอก

"นี่ นายจะไปไหนอ่ะ"

แก้วถามออกไป แต่เธอก็รู้ดี ว่าเขาออกไปทำไม

"ก็ออกไปจัดการพวกนั้นไง เธออ่ะ อยู่ที่นี้แหละ ห้ามออกไปไหน จนกว่าฉันจะมา"

โทโมะสั่งและวิ่งออกไปสมทมกับพวกป๊อปปี้ทันที

"นี่มันเรื่องอะไรเนี้ย"

แก้วพูดเบาๆแล้วตบหน้าผากตัวเองไป

"ควบคุมตัวไปให้หมด"

 เสียงของป๊อปปี้สั่งให้นำตัวผู้ต้องหาทั้งหมดไป

"แล้วพวกที่เหลือล่ะ"

ผมพูดออกไป เพราะพวกหัวหน้าแล้ะอีกหลายคนหนีรอดไปได้

"อีกไม่นาน ฉันก็ต้องจัดการมันได้"

ป๊อปปี้พูดอย่าหนักแน่น แล้วเดินคุมคนออกไป

 โทโมะที่จะเดินตามป๊อปปี้ออกไปกลับต้องเดินกลับหลังและเดินไปที่ที่หนึ่ง ที่เขาบอกให้เธออยู่ที่นั่นฃ

"นี่ เขาไปกันหมดแล้ว มัวแต่มานั่งหลับอยู่นั่นแหละ ลุกได้แล้ว"

ผมพูดขณะที่มองเห็นผู้หญิงร่างบางๆนั่งกอดเข่าซุกหน้าอยู่

"นี่จะไปหรือไม่ไปห่ะ ไม่ไปฉันจะได้ไปแล้วนะ เสียเวลากับเธอชะมัด"

ผมพูดแล้วมองไปที่เธอ ก้มลงไปเพราะเธอไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเถียงหรือพูดอะไรเหมือนปกติที่เธอเคยเป็น

"เฮ้ยๆๆ นี้เธอร้องไห้ทำไมอ่ะ "

ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ มื่อคนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมาในระดับเดียวกับผมที่หน้าของเธอนองไปด้วยน้ำตา จหน้าตาแดงไปหมด

"นายจะจับฉันเข้าคุก เหมือนพวกนั้นมั๊ย"

เธอถามออกมา 

"แน่นอนอยู่แล้วสิ เพราะเธอก็ทำงานอยู่ในนั้น"

ผมพูดออกไป แต่ไม่ได้จะจับเธอจริงๆหรอก เพราะรู้ว่าเธอทำมันไปเพราะความจำเป็น และเธอก็ยังช่วยงานนี้อีกด้วย คงไม่มีใครจะใจร้ายจำเธอเข้าคุกหรอก แค่จะนำไปสอบสวนเฉยๆ

"ฮึก นายจะจับฉันจริงหรอ ถึงนายจับฉันไป ฉันก็ไม่มีใครมาประกันหรอก อย่าจับฉันเลยนะ ขอร้องเถอะ"

เธอพูดออกมาทั้งน้ำตา และขอร้องผม

"มันเป็นไปตามกฏหมาย ฉันไม่มีสิทธิหรอก เธอเลิกร้องได้แล้ว และเดินไปกับฉัน"

ผมลุกขึ้น และดึงแขนเธอให้ลุกขึ้นตามแต่เธอขืนเอาไว้ ไม่ยอมลุกขึ้นตามแรงดึงของผม

"ทำไมไม่ลุกขึ้นมา"

ผมถาม

"ไม่ ฉันไม่ไปหรอก พวกนายมันใจร้าย มาหลอกฉันว่าไม่ใช่ตำรวจ แล้วนี้อะไร พากันมาเต็มไปหมด แล้วยังหลอกฉันเรื่องนี้ แล้วจะจับฉันเข้าคุกอย่างนั้นหรอ"

แก้วพูดแล้วพยายามสสะบัดมือออก

"ฉันบอกให้ลุกขึ้นมา"

ผมพูดแล้วออกแรงดึงเธอจนเธอต้องลุกขึ้นมาตามแรงของผมที่แรงเยอะกว่าจนเธอมากระแทกกับหน้าอกและเซจนหลังของผมมาชนกับลงขนาดใหญ่ที่บังเราทั้ง 2 มิด

"ทำไมถ้าฉันจะจับเธอแล้วทำไม มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว ที่ต้องจับผู้ที่ทำความผิดมาลงโทษ"

ผมยังพูดข่มเธอต่อไป ตอนี้เธอไม่เหลือเค้าผู้หญิงที่ปากเก่งคนนั้นเลยแม้แต่นิด

"ฉันจะพูดอย่างไง นายก็ยังยืนยันคำเดิมสินะ งั้นก็ได้ จับฉันไปเลย  อะ"

เธอยื่นมือทั้ง 2 ข้ามมาที่ผม

"ทำอะไร"

ผมถามออกไป

"ก็นายจะจับฉันไม่ใช่ไง ก็นี้ไงจับไปสิ จับฉันไปขังลืมเลยนะ "

เธอยังพูดต่อไปโดยที่สายตาไม่ได้มองมาที่ผมเลยสักนิด

"ก็ดี งั้นตามฉันมา"

ผมจับที่มือเธอแล้วพาเดินมาสมทบกับพวกที่รออยู่

"แกไปไหนมาว่ะ หาตั้งนาน นึกว่าเดินตามมาซะอีก"

ไอ้ป๊อปเมื่อเห็นผมก้พูดขึ้นมา

"ไปตามตัว ผู้ต้องหา รายสุดท้ายมาว่ะ กว่าจะยอมให้จับ"

ผมพูดแล้วมองไปที่เธอ

"อ้าว เธอเองหรอ เฮ้ยไอ้โหมะนี่ ที่เราพูดไว้ ที่เธอช่วยเราแล้วจะไม่..."

"หน้าที่ก็ต้องหน้าที่ดิว่ะ จับไปให้หมดนั่นแหละ อยากเข้าไปยุ่งกับพวกนั้นเองทำไมล่ะ สมควรแล้วที่ต้องโดน"

ผมพูดจบก็พายัยนั่นเดินมาที่รถของผมแล้วขับออกไปเลย

...แก้ว...

"นี่! นาบจะพาฉันไปไหนเนี้ยหยุดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ฉันเมื่อเห็นว่าเขาขับรถออกมาไกลแล้วและไม่ใช่ทางที่จะไปโรงพักแน่ เลยสั่งให้เขาหยุดรถ

"เธอมีสิทธิอะไรมาสั่ง ฉันห่ะ รถนี่ก็ของฉัน"

เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย 

"ชิ คนขี้โกหก"

"ห่ะ เธอว่าไงนะ ใคร ใครโกหกอะไรเธอ"

เขาถามออกมาแล้วหันมามองฉัน

"ก็พวกนายนั่นแหละ ขี้โกหก ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นตำรวจไง "

ฉันพูดออกไป

"แล้วไง ถ้าไม่โกหกเธอ เธอก็หนีไปแล้วไม่ยอมช้วยพวกฉันน่ะสิ"

"นี่ๆ มันออกนอกไปแล้วนะ นายจะพาฉันไปไหนกันแน่เนี้ย"

ฉันถามออกไปเพราะเขาไม่ได้พาฉันไปโรงพักอย่างที่พูด แต่เขาขับรถออกมานอกจังหวัดที่ฉันอยูแล้ว

...คอนโดV...  ห้อง2580

"เข้าไมาสิ มัวแต่ยืนอยู่ทำไมล่ะ"

นายนั่นเปิดประตูแล้วเข้าในห้อง

"นายพาฉันมาที่นี้ทำไม"

ฉันถามออกไปเพราะความไม่รู้จริงว่าเขาพามาทำไม แทนที่จะเป็นโรงพัก

"ก็พามานอนไง คืนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว ง่วงนอน"

เขาพูดแล้วหยิบน้ำออกมาดื่ม

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันอ่ะ"

ฉันถามออกไป เพราะยังไม่เข้ใจอยุ่ดี

"เกี่ยวสิ เธอต้องอยู่ที่นี้กับฉัน เพราะว่าเธอคือตัวที่พวกมันต้องตาหา เธออย่าลืมสิว่าพวกมันยังหลืออยู่อีกส่วนหนึ่ง แล้วมันก้รู้ว่าเธอช่วยพวกฉัน และสิ่งต่อมาก็คือตัวเธอไง"

เขาอธิบายให้ฉันฟัง

"เธอจำเป็นต้องอยู่ที่นี้ จนกว่าพวกฉันจะได้ตัวพวกนั้นมาได้ เข้าใจไหม"

"ไม่ได้นะ ฉันอยู่ที่นี้กับนายไม่ได้หรอก แล้วน้องสาวของฉันล่ะ เกลล่ะ จะอยู่ยังไง เธอไม่รู้เรื่องนี้นะ"

ฉันพูดออกไปเพราะยังเหลือเกลที่ฉันเป็นห่วงว่าพวกมันจะมาทำร้ายเกล

"เรื่องนั่นเดี๋่ยวฉันบอกไอ้ป๊อปให้จัดการให้"

เขาพูดจบก็เดินเข้าห้องไปอีกห้องหนึ่ง ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องรับแขหคนเดียว

"เอ้า ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้อนกันสักที ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว"

สักพักเขาออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวแล้วเสื้อเช็ดบางๆสีขาวและกางเกงขาสั้นมาให้

"อืมๆ"

ฉันบอกอย่างว่าง่าย เพราะตอนนี้ฉันเองก็เริ่มง่วงนอนแล้ว เพราะตอนนี้มันจะตี 4 แล้ว

เมื่ออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งอยู่ในห้องนอนของโทโมะ เธอก็เห็นเขาหลับไปแล้ว  เธอจึงเดินไปนั่งที่โซฟาและนอนลงด้วยความเพียร หลับไป