Island of love เกาะรักอลเวง
เขียนโดย 
NineLoveTomoKaew
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 13.49 น.
22) ฟื้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว
"เอ่อ...หมอขอให้ญาติออกไปก่อนนะครับ"หมอพูด
"ทะ ทำไมละค่ะ"แก้วถาม
"เ่อ่อ...."
......................................................................................................................................
"เอ่อ...อ่อ หมอต้องการความเป็นส่วนตัวหนะครับ"
"ค่ะๆ"
แล้วฉันและทุกคนก้เิดินออกมาจากห้อง แต่ฉันก้ยังคิดว่ามันแปลกๆอยู่ดี ช่างมันเถอะอาจจะไม่มีอะไรก้ได้
สักพัก...
"เอ่อ ไม่ทราบว่าใครคือคุณป็อปปี้คะ"พยาบาลในร่างที่สมส่วนและแอบเซ็กซี่นิดๆ เดินอกสะบึ้มออกมาจากห้อง
ของโทโมะ เชอะ!คิดว่าตัวเองมีคนเดียวรึไง ฉันก้มีแต่ไม่อยากจะอวดเท่านั้นแหละ(อ่อเหรอจ๊ะ
:Nine)
(ใช่จ้ะ:Kaew)เห้ย!!นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาอิจฉานะยัยแก้ว แล้วตกลงจะเรียกป็อปปี้เข้าไปทำไมนะ
ผ่านไปประมาณ 10 นาที....
ป็อปปี้เดินออกมาด้วยท่าทางไม่สู้ดีนักเท่าไหร่
"มีอะไรเหรอป็อป ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหละ"ฉันถาม
"ใช่ๆๆๆๆ ทำไม่เหรอ"คยองเท
"อืม...คุณหมอบอกว่าเดี๋ยวอีกไม่นานก้ฟื้นแล้วละ"
"ตอบไม่ตรงคำถามมนะ"ฉัน
"เอ่อ....ไม่เป็นไรหรอกเราก้เครียดเรื่อง..."
ป็อปปี้มองไปที่คยองเท แล้วคยองเทก้ทำท่าทางเลอะละแบบว่าเหมืนโดนจับได้ว่าทำเรื่องอะไรผิดอย่างนั้นแหละ
แล้วฉันจะรู้เรื่องกับเข้ามั้ยเนี่ย
"เรื่อง?"ฉัน
"ก้เรื่องที่พี่โทโมะจะไปทำงานหนะสิ"ป็อปปี้พูด
"ห๊ะพี่โทโมะจะไปทำงานแต่ว่าพี่โทโมะยังจำอะไรไม่ได้นะ"คยองเทพูดใส่อารมณ์นิดหน่อย
"ก้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย จำไม่ได้ก้ไม่ได้หมายความว่าเป้นหง่อยสักหน่อย หรือว่านายมีปัญหาอะไรห๊ะ!"
"ก้...เอ่อ เปล่าหรอก"ถึงกับจ่อย
"วันนี้เรากลับกันก่อนเถอะ ให้พี่โทโมะได้พักผ่อน แล้วเราก้ยังมีงานอีก"ป็อปปี้พูด
"งั้นฉันขออยู่เฝ้าโทโมะนะ"ฉันขอ
"ไม่ได้หรอก"
"ทำไมละ นะนะนะนะนะนะนะะนะ"ฮันอ้อนใหญ่ ดูซิจะไม่ใจอ่อนยังไง 555
"อ่ะๆๆๆก้ได้ๆ งั้นฉันกับไอ้คยองเทไปละ บายๆๆ"ป็อปปี้
"ไม่ผมจะอยู่....อุป"โดนป็อปปี้ปิดปากแล้วก้ลากตัวไปเฉยเลย ตกลงเป็นอะไรกันไปหมดเนี้ยเฮอะ~
แล้วฉันก้เดินเข้าไปในห้อง โทโมะนอนหลับตาพริ้มเหมือนคนกำลังหลับอยู่เฉยๆ เหมือนไม่ใช่คนที่เคยโดน
ทำร้ายแล้วก้หมดสติไปเลยแฮะ ฉันลากเก้าอี้ข้างๆเตียงมานั่งแล้วกุมมือโทโมะไวแล้วไม่นานฉันก้หลับไปเพราะ
ความเพลีย.........
"อื้อ~"เสียงใครหนะ
"ทะ โทโมะ นายฟื้นแล้วดีใจจังเลย เย้ๆๆๆๆ"ฉันดีใจแล้วกระโดดกอดเค้าไว้แน่น
"เอ่อ ขะ ขอโทษนะครับ คุณเป็นใครเหรอครับ?"
ประโยคนี้ทำเอาฉันนิ่งไปพักใหญ่ น้ำตาที่เอ่อไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เค้าจำฉันไม่ได้อย่างนั้นเหรอ ไม่จริงใช่มั้ย
ไม่จริง! ไม่จริง!! ไม่จริง!!!!!!!
.....................................................................................................................................
อัพแล้วเน้อออออออ
เราอาจจะอัพช้าไปหน่อยเพราะไม่ค่อยว่าเท่าไหร่แต่รับรองว่าจะมาอัพให้หลายๆตอนเลยนะคร้าาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
