ฉันเธอรักนะนายจอมโหด

ป๊อบปี้: ถึงหน้าบริษัทแล้้ว (โครม) เอ้ย!!!!

กิ่ง: คุณป๊อบเป็นอะไรค่ะ (ตะโกนใส่โทรศัพท์) คุณป๊ิอบปี้

ป๊อบปี้: ไม่เป็นไร่ครับ แค่รถชน (แล้วก็รีบว่าง)

กิ่ง: คุณป๊อบชนอยู่ อ้าววางซะละ แล้วชนอยู่ไหนละนี้ (แล้วก็รีบลงมาดูป๊อบปี้)

ด้านป๊อบปี้

ป๊อบปี้: รถฉัน เป็นไง (พูดยังจบก็มีคนพูดแทรก)

-: นีุ่คุณห่วงคนก่อนได้ไหมอย่าเพิ่งห่วงรถ (ตะโกน)ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะเลยนะคุ (ยังพูดไม่จบเงินแบงพันหลายอยู่ต่อหน้าเธอ) นี่นายฉันไม่เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะ (เอามือพลักเงินนั้นออก)

ป๊อบปี้: เอาไปเหอะน้าเรื่องมันจะได้จบ (เอาใส่มือผู้หญิงคนนั้น)

-: (ลุกขึ้นแล้วมองเงินในกำมือก่อนจะโยนใส่หน้าป๊อบปี้) เอาเงินนายคืนไปฉันไม่ต้องการและฉันก็ไม่เป็็นอะไรมากแค่ฉันต้องการคำขอโทษเท่านั้นนะยะ (มองหน้าป๊อบปี้ด้วยความโกรธ)

ป๊อบปี้: นี่เธอ (เดินไปกำแขนหญิงคนนั้นก็ต้องหยุด)

กิ่ง: หยุดนะคุณป็อบ(ตะโกนเสียงดังจนทุกคนต้องหันมามอง)คุณคิดจะทำอะไรเด็กพี่นะหะ

ป๊อบปี้: ปล่าวซะหน่อยเด็กพี่ต่างหากมองไม่ดูทาง (พูดเสียงแข็งว่าตัวเองไม่ผิด)

-: เหรอ นายต่างหากที่คุยโทรศัพท์แล้วไม่มองทางฉันเดินของฉันมาดีดี

ป๊อบปี้: นี่เธอ (กิ่งพูดแทรกขึ้นมาทันที)

กิ่ง : พอ (เสียงดัง) แล้วพวกที่ยื่นดู็ไปทำงานได้แล้ว(แล้วคนที่ยื่อดูก็แตกกันไปทำงาน) น้องฟางไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมค่ะแล้ว(กิ่งพูดยังไม่จบก็มีคนพูดแทรกขึ้นมา)

-: ฟาง(กอดเพื่อน) แกไม่เป็นอะไรใช่ไหม ฉันเห็นแกฉันรีบลงมาจากรถเลยนะเนียเป็นไรมาก

ฟาง: ไม่เป็นอะไรมากหรอกมีนแค่เจ็บขานะ (มีเสียงพูดขึ้นมาทันที)

ป๊อบปี้: สำออยละซิถ้า(พูดเสร็จก็เดินขึ้นบริษัทแล้วให้ยามเอาไปไว้ในโรงรถ)

มีน: อีตานั้นเป็นใครทำไมไม่มีน้ำใจเอาซะเลยค่ะ พี่กิ่ง (หันหน้าไปมองกิ่ง)

กิ่ง: เอ่อคือเขาคือ(พูดอำๆอือๆ จนกระทั่ง)

ฟาง: ว่าไงค่ะพี่กิ่ง (มองหน้ากิ่ง)

กิ่ง: พี่ว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในจะดีกว่านะตรงนี้พี่ว่ามันร้อน(แล้วกิงก็เดินนำไปจนถึงที่นั่งรับรอง)

ฟาง มีน: ว่าไงค่ะพี่กิ่ง เขาคือใคร (พูดเสียงเย็น)

กิ่ง: เขาคือ ประธานบริษัทจ๊ะ (พูดด้วยความเร็ว)

ฟางมีน: ก็แค่ประธานบริษัท หะ ประธานบริษัท ไม่จริงอะ

กิ่ง: จริงจ๊ะเขาคืน คุณภานุ จิระคุณ จ๊ะ

เธอคืนผู้หญิงคนนั้น ที่ทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย คือฝากฟ้า แห่งความ

กิ่ง: ค่ะคุณป๊อบ

ป๊อบปี้: (อยู่ไหนรีบขึ้นมาเดียวนี้เลย) ติ๊ด ติ๊ดๆๆๆๆ

กิ่ง: เฮ้อ อารมณ์สียเป็นอย่างนี้ทุกทีเฮ้อ

ฟาง: อะไรค่ะพี่กิ่ง

กิ่ง:เรารีบไปเถอะค่ะเดียวจะโดนด่า(แล้วกิ่งก็ลาก2สาวขึ้นลิฟท์ไปด้วยความเร็ว)(ทั่ง3สาวเดินถึงโต๊ะก๊ต้องตกใจ)

ป๊อบปี้: ปัง(คิดว่าเป็นเสียงแฟ้มงานละกัน)ทำงานภาษาอะไรของเธอไม่ได้เรื่องฉันไล่เธอออก(เสียงลอดออกมา)

มีน: โห้โหดจัง น่ากลัว

-: อื่อๆๆ(ร้องไห้)พี่กิ่งคุณป๊อบไล่หนูออกแล้ว อื่อๆๆๆ

กิ่ง: เธอไม่ต้องออกแล้วก็ไม่ต้องบอกใครนะว่าโดนไล่ออกไปทำงานของเธอได้แล้วแล้วก็หยุดร้องด้วย

มีน: พี่กิ่งคุณภานุจะไม่ว่าพี่เหรอ

กิ่ง: ว่าซิ

มีน: อ้าวแล้วพี่ให้เขากลับไปทำงานทำไม่

กิ่ง: ก็พี่สงสารเขานิคุณป๊อบอารมณ์เสียทุกวันนั้นแหละไล่ออกทุกวันนั้นแหละตั้งถูกบอกเลิก เดียวนี้เลยกลายเป็นคุณชายเอาแต่ใจ เพลย์บอย ไม่สนใจใครและไม่เคยตามง้อใครเลยด้วยซ้ำ

ฟาง: พี่กิ่งรู้จักเขากี่ปีแล้วค่ะ

กิ่ง: คุณป๊อบทำงานตอนอายุ23 นี้ก็26 ประมาณ4ปีแล้วละค่ะ

ฟาง: แล้วแต่ก่อนเขาเป็นคนนิสัยยังไงแล้วเขาคบกับแฟนไดกี่ปี่

กิ่ง: นิสัยร่าเริงยิ้มเก่งค่ะ แล้วแฟนคบกันได4ปีครึงค่ะผู้หญิงคนนี้คบกับคุณป๊อบตอนอายุ21เท่ากันค่ะแล้วตอนนี้คุณป๊อบก็เป็นโสด2ปีแล้วค่ะอยารู้ไหมแฟนคุณป๊อบชื่ออะไร ชื่อ พิมค่ะน้องฟาง

มีน: โห้ถามแค่2คำถามตอบซะยาวเลย

กิ่ง: แ้ม้พี่อยากบอกนี่ค่ะ

ฟาง: ทำงานเถอะค่ะเดียวโดนด่านะค่ะ

กิ่ง: เดียวพี่พาแนะนำทุกชั้นก่อนนะ

ฟางมีน: ค่ะ (จนกระทั่งตอนพักเที่ยง)

                                   เวลาพักเที่ยง

กิ่ง: พี่จะบอกนะว่าโรงอาหารของเราเป็บแบบกินร่วม

มีน: ยังไงค่ะ

กิ่ง: ก็พนักงานและคณะกรรมการทุกท่านกินที่นี้เราะมันเป็นกดบังคับ

ฟาง มีน: ยังไง

กิ่ง: ก็คุณป๊อบไม่อยากให้แบ่งแยกฐานะไงคะ

ฟาง: ก็เป็นความคิดที่ดีนะค่ะ แล้วคุณภานุจะมาทานที่นี้ไหมค่ะ

กิ่ง: มาซิค่ะพี่ว่าไปสั่งอาหารรอดีกว่านะ

ฟาง: เดียวพี่กิ่งคุณภานุจะไม่ว่าเราเหรอถ้ากินข้านด้วนะ

กิ่ง: ไม่หรอกพนักงานฝึกหัดทุกคนก็กินข้าวกับคุณภานุทั้งนั้นแหละปะไปเร็ว

ฟาง: พี่เวลาสั่งอาหารไปที่ไหน

กิ่ง: ไม่ต้องไปที่ไหนทั้งนั้นแหละ นี่ไงเมนุอาหารแค่เราจดชื่ออาหารที่เราอยากแล้วก็เอาไปส่งแม่ครัวแล้วก็จะมีคนมาส่งอาหารให้เราอีกที่ สบายไมละโรงอาหารที่นี้ 

มีน: สบายเหมือนเราทานในร้านอาหารเลย

กิ่ง: สั่งอาหารกันเถอะ

ฟาง: ไม่รอเจ้านายหรอกค่ะพี่กิ่ง

กิ่ง: ไม่ต้องหรอกทุกทุกวันพี่ก็สั่งไว้รอนั้นเหละเดียงอีกแปบนึงก็ลงมาเอง อะอาหารพี่จดเสร็จแล้วเอาไรเพิ่มไหม

ฟาง: สลัดผักแล้วกันคะ่

กิ่ง: มีนเดินเอาไปให้ที่เคาเตอร์นะ (ยืนกระดาษแล้วมีนก็เดินเอาไปให้แล้วอาหารก็เริ่มมาเรื่อยๆจนโต๊ะ)นั้นไงมาแล้ว

ป๊อบปี้: มีไรบ้างนิ

กิ่ง: อย่างที่เห็นค่ะ

ต้มยำกุ้ง คะน้าหมู่กรอบ

ยำกุ้งใส่หอย กุ้งปูเต้นระบำ

ผัดปูผงกระหรี่ แล้วก็สลัดผักค่ะ

ป๊อบปี้: พี่กิ่ง สลัดผักของใคร

กิ่ง: ของน้องฟางค่ะ

ป๊อบปี้: คิดยังไงกิดสลัด

มีน: ฟางไดเอนค่ะ อยากถามอะไรถามดิฉันได้นะค่ะ(จ้องหน้าป๊อบปี้)

ฟาง: พอเถอะกินเร็วๆแล้วจะได้รีบไปทำงาน

ป๊อบปี้: พวกเธอเป็นดี้กันหรือไงหึกันจริง

ฟางมีน: บ้าพวกฉันเป็๋นผู้หญิงนะ(มีนกลืนข้าวลงคอแถมจะไม่ทันฟางก็เช่นกัน)

ป๊อบปี้: เหรอ ไม่ยากจะเชือ

ฟาง: คุณยัยมีีนเพื่อนมีแฟนแล้วถ้าแฟนมันมาได้ยินจะว่ายังไง

ป๊อบปี้: เหรอ แล้วเธอละมีแฟนยัง (ถามแต่ไม่มองหน้าฟางสนใจแต่อาหาร)

ฟาง: ยังไม่มี

ป๊อบปี้: จริงดิ อิ่มละ(ลุกแล้วก็หันมาพูดว่า) น่ารักอย่างเธอนี่นะไม่มีแฟน(คำพูดของป๊อบปี้ทำให้ทุกคนที่ได้ยินตกใจมาก)
กิ่งฟางมีน: อะไรนะ(พูดเสียงดัง)(กิ่งตกใจไม่เคยเห็นป๊อบปี้ชมใครนอกจากแฟนเก่าหรือสาวๆที่แอ๋ม)ฟาง มีนตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะชม)

ห้องทำงานของป๊อบปปี้

ป๊อบปี้: (คิด  เกือบไปแล้วเฮ้อ แค่ชมทำไมต้องใจเต้นด้วยวะ ใครวะนั่งกำลังเรา)

-: ป๊อบค่า (กระโดดกอด)คิดถึง ........!!!!!!!!

อยากรู้ไหมว่าใครติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

               วันนี้มีภาพเหมือนเดิม

 

ใครแยกออกว่าคนไหนเฟย์ ฟาง

คนที่ยืนหันหลังใช่ฟางหรือเปล่าน้า ทายมาซิว่าใคร