Who? คนที่ฉันรักคือใคร...

      PART 3 แล้วเน้อ

 

“อะไร...ทำไมไม่รับชั้นล่ะ  ชั้นตั้งใจจะมาสมัครตั้งแต่แรกแล้วนะ” เสียงใครโวยวายในสตูวะ

“มีอะไรกันหรอคะ” ชั้นผลักประตูเข้าไปในห้อง  แล้วก็เจอ...O.O

“พิม!!!” ชั้นตกใจมากที่พิมมาที่สตู (ได้ยังไง?)

“นี่แหละครับ...คุณฟางที่เราได้ติดต่อไว้” ผู้กำกับดึงแขนชั้นมาข้างหน้า

“มี...มีเรื่องอะไรกันหรอคะ???” ชั้นกระซิบถามผู้กำกับ

“ก็เมื่อวาน ทางเราได้ติดต่อคุณพิมไว้ว่าจะให้แสดงเรื่องนี้ แต่คุณพิมไม่สนใจเราเลยมาหาคุณฟางแทน  แล้ววันนี้คุณพิมก็มาที่สตู แล้วบอกว่าจะแสดงหนังของเราครับ!” แหม...ผู้กำกับขา พูดเบาๆก็ได้...

“ฟาง...มีเรื่องอะไรกันหรอ” ป๊อปปี้เดินมาจับไหล่ชั้น... พิมมองตาเป็นไฟเลย

“พิมไม่ยอมนะคะ... พิมจะเล่นหนังเรื่องนี้!!!” พิมโวยวายอีกครั้ง...

“ครับๆ งั้นทางเราจะ พิจรณา บทใหม่ให้คุณพิมนะครับ”  เฮ้อ...ยังดีที่ชั้นไม่ต้องออกจากการแสดง...  พี่ๆทีมงานก็แยกย้ายกันไปทำงาน ชั้นกับป๊อปก็นั่งรอพี่ๆอยู่หน้าห้อง...

“สวัสดีจ้ะ ฟาง” พิมเดินมาทักชั้น

“จ้ะ...” ชั้นยิ้มให้พิม แต่รู้สึกว่ามันจะเป็นยิ้มเจื่อนๆนะ...

“ขอนั่งด้วยคนนะ” ชั้นยังไม่ทันจะตอบ พิมก็หย่อนก้นลงมานั่งแทรกระหว่างชั้นกับป๊อปปี้

“อ๊ะ...นี่ใครหรอฟาง” พิมทำหน้าใสซื่อแล้วชี้ไปที่ป๊อปปี้!!!

“อ๋อ...ป๊อปปี้ เป็น เพื่อนฟางน่ะ” ชั้นตอบแล้วก็ยิ้มให้พิม

“อ๋ออออ” พิมแสยะยิ้ม...น่ากลัวชะมัด  ขนลุก!!!

“น้องฟางข๊า...ผุ้กำกับเรียกตัวแล้วค่ะ” พี่ตุ๊ดที่ตอนนี้กลายเป็นคุณผู้จัดการส่วนตัวเรียบร้อย เดินเข้ามาเรียกชั้น

“นาย...”ชั้นชี้หน้าป๊อป...ซึ่งก็ดูงงๆเหมือนกัน 555

“ทำไมหรอ???” นายนั่นถาม

“รอชั้นอยู่ตรงนี้นะ ห้ามไปไหน!!!” ชั้นใช้สายตาอมหิตมองป๊อป

“คร้าบ...ที่ร้ากกกกก” ไอ้บ้า...อย่ามาเรียกชั้นงี้นะ

“ไปแล้ว เชอะ!!!” ชั้นเดินเข้าไปในห้อง โห...ดูดีกว่าเมื่อกี้มากเลยอ่ะ

“น้องฟางครับ พี่ให้บทน้องฟางเป็นนางเอกนะ”

“อ้าว...แล้วพิมล่ะคะ”

“น้องพิมน่ะพี่ให้บทตัวร้ายละกัน นี่บทนะ...เอาไปอ่านด้วยอาทิตย์หน้ามาสตูด้วยนะ”

“พี่คะ  แล้วใครเป็นพระเอกอ่ะคะ?”

“อ๋อลืม...พระเอกชื่อเคนตะ  สนิทกันไว้ล่ะ”

“ค่ะ...สวัสดีค่ะพี่...เอ่อ”

“พี่ชื่อเอ”

“ค่ะๆ...สวัสดีค่ะพี่เอ ฟางไปก่อนนะคะ”

“เดินทางดีๆนะ”  ชั้นโค้งลาพี่เออีกครั้งก่อนที่จะเดินออกไป

“อ่าว...ป๊อปหายไปไหนอ่ะ” ชั้นกดโทรไปเบอร์ป๊อป

“ฮัลโหล อยู่ไหนอ่ะ”

(พาพิมมาเซเว่น...ไปซื้อของกินแป๊ปนึง ฟางเอาไรป้ะเดี๋ยวซื้อไปฝาก)

“ลาเต้แก้วนึง เร็วๆนะ  ปั่นด้วยนะ”

(เคๆ รออยู่ที่นั่นแหละนะ (มีเสียงแทรกว่า) ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ รีบๆไปเถอะ)

ชั้นรีบตัดสายทิ้ง...พนันได้ว่าต้องเป็นเสียงยัยพิมแน่

ชั้นนั่งรอป๊อปอยู่ที่หน้าห้อง... ทำไมยังไม่มาวะ!!!

“ฟาง!!!” ชั้นเห็นพิมเกาะแขนป๊อปเดินมา ป๊อปทำสายตาประมาณว่า เอายัยปลิงนี่ออกไปที

“จะกลับแล้วหรอฟาง” พิมพูดตอนที่เห็นชั้นหยิบแก้วกาแฟจากป๊อปมาแล้วจะเดินกลับ

“จ้ะ...บายนะ” ชั้นโบกมือให้พิมแล้วเดินไปกับป๊อป  ชั้นเดินไปขึ้นรถ...

“สรุปเธอได้เล่นเป็นอะไรอ่ะ คนเดินผ่านหรอ?”  ปาก...

“เหอะ...อย่างชั้นเนี่ยนะเป็นคนเดินผ่าน...ผู้กำกับคงตาต่ำม๊ากมากเลยอ่ะ” ชั้นทำเสียงแรดๆใส่

“แล้วตกลงเล่นเป็นอะไรอ่ะ” ป๊อปถามแล้วหันมาซดกาแฟ

“นางเอก”

“พรวดดดด~~~” อี๋...เลอะหน้ารถแล้วนะเว้ย

“ทำไรของนายเนี่ย...หื้ม สภาพรถ” ชั้นมองป๊อปอย่าแหยงๆ

“โทษทีๆ  มันตกใจอ่ะ” ป๊อปดึงทิชชู่มาเช็ดปากตัวเอง

“เห้อ...ไม่ได้เรื่องเลย” ชั้นช่วยป๊อปปี้เช็ดกาแฟที่หก (ไม่ได้หกหรอก...)

“แล้วเธอได้เล่นคู่กับใครอ่ะ”

“เห็นพี่ๆเค้าบอกว่า เคนตะ อะไรสักอย่างนี่แหละ”

“เคนตะหรอ เห็นคุยว่าเจ้าชู้มากเลยหนิ!!!”

“จริงหรอ!!!” ชั้นไม่ตกใจหรอก...ฝึกแสดงไปงั้นแหละ

“จริงสิ แต่ช่างมันเถอะ” ป๊อปปี้พูดแบบปัดๆ

“เคนตะจะหล่อมั้ยน๊า” ชั้นแกล้งทำเป็นคิดถึงหน้าเคนตะ

“ไม่ต้องเลยๆ...เดี๋ยวก็กระโดดกัดเลย”

“อาจจะหล่อก็ได้เนอะ ป๊อปปี้” แหม...หึงอ่ะดิ

“ทุเรศจะตาย”

“หึงหรอ?” ชั้นแกล้งถามป๊อปปี้

“หึงอะไร ไม่มี...!!!” ป๊อปปี้หลบตาชั้น...ที่พูดนี่ก็เขินนะ -////-

“ถึงบ้านแล้ว ลงไปเหอะ” ไล่ชั้นเลยหรอ เดี๋ยวปั๊ดเตะคางหักเลย (เป็นยังไงวะ)

“ไม่ไปส่งหน่อยหรอ?” ชั้นถามหน้าตากวนๆ

“ไม่อ่ะ”

“อื้ม...แม่ ฟางกลับมาแล้ว ป๊อปมาส่งฟางด้วย!!!”ชั้นงัดเสียง99หลอดออกมาใช้

“จริงหรอลูก  ชวนป๊อปเข้าบ้านก่อนสิลูก” ชั้นหันมายักคิ้วให้ป๊อปปี้ทีนึง  นายนั่นทำหน้าเหมือนเซ็งชีวิต

“ลงก็ได้วะ!!!”

 

ในบ้าน...

“ฟาง หนังเป็นไงบ้างลูก”

“ก็ดีค่ะ” ชั้นก้มหน้าลงแล้วเกาคอ...

“ฟางได้เป็นนางเอกด้วยครับคุณแม่” ป๊อปปี้ตอบพร้อมกับจิ้มฝรั่งเข้าปาก

“จริงหรอพี่ฟาง!!!” ยัยเฟย์ที่แอบฟังอยู่ที่บันไดก็วิ่งลงมา

“อื้ม...จริงสิ” ป๊อปปี้...นายแย่งชั้นตอบหมดเลยอ่ะ

“เฟย์จะมีพี่เป็นดาราแล้วววว  อย่าลืมพาน้องเข้าวงการด้วยนะ!!!” ยัยเฟย์นี่มัน...

“เออเฟย์...ดาราที่ชื่อ เคนตะ อ่ะหล่อป้ะ” ชั้นแอบชำเลืองมองไปทางนายป๊อป

“หล่อดิ...นี่พี่ฟางหล่อมากเลย ถ้าเจอถ่ายรูปกับขอลายเซ็นให้เฟย์ด้วยนะ” ยัยเฟย์ท่าจะคลั่งไคล้ดาราคนนี้มาก เดี๋ยวก็ฟ้องเขื่อนเลย!!!

“ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย.” ป๊อปพูดขึ้นมา...

“ฟางเฟย์...ตอนเย็นแม่จะไปต่างจังหวัดนะลูก  เฝ้าบ้านดีๆนะ” อะไรอ่ะแม่...ทิ้งลูกได้ไงอ่ะ

“แล้วฟางจะอยู่ยังไงอ่ะ  แม่อย่าทิ้งฟางดิ!!!”

“อะแฮ่ม...” นี่...ถึงนายจะเรียกร้องความสนใจชั้นก็ไม่มีวันให้นายนอน...

“เออ...ให้ป๊อปนอนเป็นเพื่อนก้ได้นี่ลูก” ยังพูดไม่ขาดคำเล้ยยยยย

“ฟางเรียกแก้วกับจินนี่มานอนเป็นเพื่อนก็ได้หนิคะ” ชั้นรีบตัดบทแม่

“ใช่ๆ  เขื่อนด้วยๆ” ยัยเฟย์นี่จ้องแต่เขื่อน

“ตามใจลูกละกัน ยกมาหมดเลยก็ได้...ห้องบ้านเรามีเหลือเฟือ” จริงสิ...บ้านเรายังกะคอนโด...

“งั้นฟางโทรเรียกแก้วนะ ^o^” เย้ๆ...ดีใจจังเล้ย

“อัลโหล แก้วป้ะอ่ะ”

(อื้มใช่...มีไรหรอ)

“คืนนี้แกมานอนบ้านชั้นมะ ชวนจินนี่กับจองเบมาด้วย”

(อื้มได้ๆ เดี๋ยวชวนให้)

“ขอบใจมากๆนะ  เย้!!!” ชั้นกระโดดเหยียบโซฟา

“ฟางๆๆ  ลงมาลูก...ทำตัวเป็นเด็กๆอยู่ได้”

“ค่ะๆ ^^” ชั้นลงมานั่งอย่างสงบแต่ใจชั้นกระโดดทะลุเพดานแล้ววว

“แม่ไปแล้วนะฟางเฟย์” แม่เดินลากกระเป๋าออกไปข้างนอก

“ค่ะ...อย่าลืมของฝากฟางนะ”

“เฟย์ด้วยนะแม่!!”  แล้วแม่ก็ขับรถออกไป...

“พี่ฟาง...ไปเซเว่นนะ” ยัยเฟย์พูดแล้วคว้ากระเป๋าตังค์ออกไป

“เหลือเราแค่สองคน...ทำอะไรดีนะ” อย่ามาทำหน้าหื่นใส่ชั้นนะ...!!!

“อึ๊ย...ไปนั่งห่างๆชั้นนะ” ชั้นขว้างหมอนใส่นายนั่น 

“ชั้นล้อเล่น ชั้นไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า...” หมอนั่นหัวเราะสะใจ สนุกมากรึไง

“สนุกจริงๆว่ะ” อะไร...??? รู้ความคิดชั้นด้วยหรอเนี่ย O.o

“เหอะ...”ชั้นเดินหนีไปในห้องอย่างงอนๆ...อีตาบ้าเอ๊ย แกล้งคนเป็นอาชีพหลักรึไง

“โห๊ยฟาง...อย่างอนดิ” เดินตามชั้นขึ้นมาแล้วอ่ะดิ...เหอะ

ชั้นปิดประตูห้อง กะว่าจะแกล้งนายนั่นซะหน่อยแต่ก็...

“ชั้นไปแล้วนะ อยู่คนเดียวก้ไม่รู้ว่าจะมีอะไรมาหาเธอบ้างงงง” ลากเสียงยาวๆ

ผีหรอ...ไม่เอานะชั้นกลัวผีอ๊า...

“แง๊...ไม่เอาอ่ะ  กลัวแล้วๆๆๆ” อ๊ะ...ชั้นเปิดประตูไป ไม่เจอใครเลยอ่ะ

“ทิ้งชั้นจริงๆหรอเนี่ย ฮือ...ชั้นกลัวนะ” ตอนนี้ชั้นน้ำตานองหน้าแล้วนะ ตอนเย็นแล้วด้วย...

“ชั้นกลัวอ่ะ  ฮือ...นายไปแล้วจริงๆหรอ ฮือๆๆๆ....แง๊!!!” ชั้นนั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟา...

“อย่าทิ้งฟางไปอย่างงี้ดิ กลัวนะรู้ป้าวอ่ะ  ฮือ....”ชั้นเอามือปาดน้ำตาก่อนที่จะเห็นเงาดำๆ...

“แฮ่!!!”

“กรี๊ด!!!” ผีหลอกฟาง...อ๊ะ นั่นมัน

“ชั้นเอง...555”

“ป๊อป...!!!” ชั้นไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงกระโดดไปกอดนายนั่น

“กลัวหรอ?” ป๊อปเอามือลูบผมชั้น...อย่านะ ผมชั้นมันแข็งเป็นขนหมาเลย!!

“อืม...กลัวอ่ะ ฮือ...” ชั้นตอบทั้งๆที่ยังกอดป๊อปอยู่ น้ำตาไหลเต็มหน้าเลย...

“อย่าทิ้งชั้นไปอย่างงี้อีกนะ” ชั้นบอกป๊อปแล้วก็...

 

ABT ME :)

 

PIM ::: Pimmada Choosorn

AGE ::: 12

TWITTER ::: @pimpim_mada

FACEBOOK :: Pimmada Pm