Secretary เลขาป่วนรัก

ป็อป : แกว่าไงนะ !!! [พุ่งจะไปต่อยโทโมะสักหมัด]

แก้ว : เฮ้ออ~ ไม่เอาน่าทั้งคู่เลย [ถอนหายใจเบื่อหน่ายก่อนจะเกาะแขนพี่ชายเบาๆ] วันนี้พี่ป็อปพาแก้วไปเที่ยวหน่อยได้มั้ยอ่ะ นะนะ นะค๊า~

ป็อป : เอ่อ... [ป็อปกะว่าจะชวนฟางไปดูหนังแต่โดนไอ้ชีเปลือยอ้อนจะไปซะก่อน]

แก้ว : น๊า~ พี่ป็อปสุดหล๊อหล่อ~ ใจดี๊ใจดี ไปส่งแก้วใจหน่อยน๊า~ นะค๊า~ [เอาตัวไปถูแขนพี่ชายตัวเอง]

โทโมะ : เฮ้ย ! นี่เธอเดี๋ยวชั้นพาเธอไปเอง ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป๊ ยัยชีเปลือย

แก้ว : แต่ฉันอยากไปกับพี่ป็อปนี่ ! อีกอย่างนายก็อีตาบ้าชีเปลือยเหมือนชั้นนั่นแหละ แบร่ ;P

โทโมะ : ฉันขอตัวยัยบ้านี่นะ นายไปรอข้างล่างเหอะ มานี่ยัยชีเปลือย ! [ลากคอแก้วมาในห้องน้ำ]

ป็อป : เออ ชั้นให้รีบรีบนะโว้ย

แก้ว : ไอ้พี่บ้าบทจะหวงก็หวงซะ บทจะทิ้งก็ทิ้งง่ายๆงี้เลยอ๋อ

ป็อป : เอาตัวรอดเองนะ บ๊ายบาย~

@ในห้องน้ำ

แก้ว : เฮ้ย ! นี่นาย ! ชั้นยังไม่ได้หยิบชุดเข้ามาเลยนะ ปล่อยก่อน

โทโมะ : แล้วใครบอกว่าชั้นจะให้เธอเข้ามาแต่งตัวกันล่ะ หึ๊ ?

แก้ว : แล้วถ้างั้น...อื้อ~[แก้วโดนประกบปากแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้เข่าอ่อนเกือบร่วงลงไปละลายที่พื้นแต่โทโมะไม่ยอมอ่ะสิ(ถ้ายอมฉันก็อดดิ:โทโมะ)โทโมะรั้งเอวแก้วและค่อยๆอุ้มร่างบางลงในอ่างเบาๆและตามติดไปค่อมเธอ]โอ้ยยย~ อีตาบ้าเบาสิยะ ! [แก้วใจแหวใส่โทโมะอย่างห้ามไม่ได้ก็เขาเล่นบีบหน้าอกเธอซะแรงเลยนี่ถ้ามันเป็นลูกโป่งนะคงแตกโพละไปตั้งนานแล้ว โทโมะที่ดูจะรับรู้ความเจ็บเลยลดความรุนแรง(?)มือข้างนึงลูบไล้วนไปทั่วร่างกายร่างบางอีกข้างสำรวจช่วงทางรักและเป็นไปอย่างช้าๆจนร่างบางรู้สึกทรมาน]ทะ...โทโมะ ใส่เข้ามาสิ [ตอนนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว โทโมะปลุกความต้องการของเธอให้ลุกไหม้แต่เขากับไม่ตอบสนองมัน ตอนนี้เธอแทบจะเป็นผ่ายรุกซะเอง เธอต้องการเขามากกว่านี้]

โทโมะ : ยั่วฉันสิ [โทโมะที่จงใจจะแกล้งร่างบางซุกไซ้ซอกคอและเม้มติ่งหูเธอเบาๆ]

แก้ว : แต่..อื้อ..ชั้นทะ..ทำไม่เป็นนะ 

โทโมะ : เฮ้ออ~ งั้นชั้นออกไปแล้วดีกว่า [โทโมะแกล้งทำเป็นลุกออกจากอ่างและตั้งท่าจะเดินตรงไปที่ประตูที่มีแต่จะเพิ่มความทรมานให้กับเธอแต่ยังไม่ทันที่เขาจะลุกออกจากอ่างก็ถูกเธอกระชากและกดลงไปอยู่ใต้ร่างบางกลายเป็นว่าเขามาอยู่ข้างล่างซะแล้ว] อะไรของเธอเนี่ย

แก้ว : จำไว้เลยนะ [แก้วใช้มือแบบบางไล้วนไปทั่วแผงอกแข็งแรงรวมทั้งซิกค์แพ็คขาวๆของโทโมะก่อนที่จูบที่ซอกคอเบาๆเท่านี้โทโมะก็พอใจแล้วแต่เขาพลิกตัวกลับขึ้นไปด้านบนไม่ได้เพราะเธอกดเขาไว้แน่น ตอนนี้คงเป็นเขาแล้วหล่ะที่ทรมาน] ไง~ ทรมานละสิ [หญิงสาวพูดจาน้ำเสียงยั่วปนกวนประสาทแต่เธอก็เผลอจนได้ โทโมะพลิกตัวแก้วไปด้านล่างและก้มลงไปดูดกลีบเกสรงามจนร่างบางที่คอยแกล้งต้องแอ่นตัว] อื้อ..อ๊า

โทโมะ : พร้อมมั้ยคุณผู้หญิง [โทโมะพูดระหว่างแยกขาเรียวออกจากกันและสอดความเป็นชายไปยังช่องทางรักอย่างช้าๆอย่างกวนประสาทเพราะเขาอยากได้ยินคำนั้นจากปากเธอ]

แก้ว : อ๊า..โทโมะ เร็วกว่านี้อีกสิ อ๊ะ ! [เมื่อโทโมะได้ยินคำที่ต้องการเขาก็กระแทกแก่นกลางและขยับเร็วขึ้นอย่างเอาใจ] อ๊า..ทะ..โทโมะ เร็วอีก..อื้อ..เร็วอีกนะ [แก้วที่ใกล้จะถึงฝั่งเริ่มพูดตะกุกตะกักอย่างไร้สติและความอาย แก้วไล้วนไปทั่วแผงอกและจูบอย่างดูดดื่มในขณะที่ฝ่ายรุกเคล้นคลึงหน้าอกอวบอิ่มให้ตรงจังหวะกันกับด้านล่าง]อา~[แก้วที่ถึงฝั่งกระตุกร่างเล็กน้อยและหอบอย่างเหนื่อยอ่อน]

โทโมะ : อื้ม  รอฉันด้วยสิ [โทโมะกระแทกแรงๆ 2-3 ทีและตามแก้วไปติดๆ]ฮื่อ [เหนื่อยจากกิจกรรมแต่ยังไม่เอาออก]เธอนี่เปลี่ยนไปเยอะนะ [ประกบปากและพูดออกมาเบาๆ]

แก้ว : ชั้นเป็นแบบนี้อยู่แล้วต่างหากเล่า นายไม่รู้จักตัวฉันซะมากกว่า ตาคนนอก อ๊ะ! [โทโมะกระแทกแก่นกลางแรงๆเมื่อร่างบางพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ] โอ้ยยย~ เอาออกเลยไปอึดอัดนะ

โทโมะ : ฉันไม่ใช่คนนอกนะ ฉันเป็นเด็กของเธอต่างหาก

แก้ว : อย่าทำเหมือนฉันกินเด็กสิยะ ! นายออกจะแก่กว่าฉันตั้งเยอะ

โทโมะ : แต่...

ปังๆๆๆๆๆๆ

.... :พี่โทโมะ พี่ทำอะไรอยู่หน่ะ ล็อคประตูทำไม ออกมาคุยกับชั้นให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ !!! [เสียงแหลมเฟี้ยวดังมาเบาๆจากประตูนอกและนี่คงไม่ใช่เสียงพี่ชายแก้วแน่เพราะพี่เธอเสียงห้าวออกจะตายไป]

แก้ว : ใครกันหน่ะ

โทโมะ : โธ่เว้ย ! มาได้ไงวะ ! รีบไปหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเลยเธอหน่ะ !