Secretary เลขาป่วนรัก

หมับ~

แก้ว : เฮ้ย ! อะไรอ่ะ

โทโมะ : มานี่ฉันทำแผลให้

แก้ว : ฟางก็ทำได้น่า นายมือหนักฉันก็เจ็บตายเซ่

โทโมะ : เออน่า ฉันมือเบาจะตาย [ทำตาเจ้าเล่ห์]

แก้ว : เออๆ ฟางเอากล่องยาให้หน่อยสิ

ฟาง : จ้า รอแปปนะ

ป็อป : เจ็บมากมั้ยเนี่ยแก้ว ไม่ระวังเลยนะ [อมยิ้มแล้วขยี้หัวแก้วเล่นแต่โทโมะปัดมืออกซะก่อน] พี่ทำแทนมันมะ

โทโมะ : ฉันทำยัยนี่เจ็บรับผิดชอบเองได้เว้ย !

แก้ว : นายอย่าพูดไม่สุภาพสิ ช่างมันเหอะพี่ป็อปแค่นี้เองบาดไม่ลึกหรอก ^^ [ตอนแรกหน้าบึ้งใส่โทโมะแต่ไปยิ้มให้ป็อปจนโทโมะเริ่มหงุดหงิด]

โทโมะ : แต่ยัยนี่เป็น...

ฟาง : กล่องยาสามัญประจำบ้านมาแล้วจ้า [ฟางเอาวางลงข้างๆโทโมะและแอบเห็นหน้าอกบ้างแต่โทโมะกลับไม่สนใจและคว้าแอลกอฮอลล์มาเตรียมจะ...]

แก้ว : เฮ้ยๆ นี่นายอย่านะ กรี๊ดดดดดดดด~ [คุณชายอย่างโทโมะอ่ะหรอทำแผลเป็นเลยเอาแอลกอฮอลล์ราดแผลแก้วเต็มๆป็อปเลยปัดขวดแอลกอฮอลล์กระเด็น]โอ้ยยย~ แสบ

โทโมะ : เอ่อ...ฉัน...ขอโทษนะ

ป็อป : อย่างแกแค่ทำแผลยังไม่เป็นแล้วอาสาทำไมวะ ดูสิ ถอยไป !

พลั่ก~[ป็อปชนโทโมะจนเซไปชนเคาน์เตอร์]

แก้ว : นี่ ! พี่ป็อปก็พอๆกันเลย อันตพาลกันจัง ฟาง ! ฟาง !!!

ฟาง : อะไรจ้ะแก้ว [ไปหลังร้านแต่ได้ยินเสียงแก้วตะโกนเรียก]

แก้ว : ทำแผลให้ฉันหน่อยสิ ฉัน เบื่อ !!!! [เน้นคำว่าเบื่อใส่ทั้งสองคนที่โดนไล่ไปนั่งเก้าอี้มุมร้าน]

ฟาง : จ้ะๆแต่แอลกอฮอลล์หกหมดแล้วฉันคงต้องวิ่งไปซื้ออ่ะ

แก้ว : ไม่ต้องฉันฆ่าเชื้อหมดขวดแล้วไง ทำแผลต่อเถอะ [ฟางทำแผลให้แก้วแบบที่แก้วไม่มีเสียงร้องโอดโอยใดๆ]

โทโมะ : กลับกันเหอะ ไปกับฉันเลยมา บ้านเดียวกันทั้งที

ป็อป : แก้วแกพักกะไอ้คุณชายเนี่ยนะ

แก้ว : อือ เป็นผู้จัดการส่วนตัวให้อ่ะ นี่ โทโมะไง ดาราดาวรุ่งตอนนี้ไง

ป็อป : ไม่รู้จักอีกอ่ะแหละ เอาเหอะ แกไปซ่อมหน้ามันเองละกันเดี๋ยวพี่ให้ฟางทำเอง

แก้ว : มันก็เป็นหน้าที่ของแก้วอยู่แล้วไปเร็วสิโทโมะ [คล้องแขนโทโมะไปที่รถ]

โทโมะ : เธอเป็นอะไรกับไอ้ผีปอปนั่นวะ

แก้ว : โทษฐานที่พูดไม่สุภาพและก่อความวุ่นวายฉันจะไม่บอกนาย ขับรถได้แล้ว

@บ้านแก้ว [แก้วบอกทางให้โทโมะและระหว่างทางมีเรื่องทะเลาะกันง้องแง้งนิดหน่อย]

แก้ว : อยู่ในรถนี่แหละไม่ต้องตามฉันมา เดี๋ยวนายมารุ่มร่ามใส่ฉันอีก

โทโมะ : เหอะน่า เดี๋ยวฉันช่วยเธอเก็บของ

แก้ว : เก็บบราฉันไปดมเล่นซะมากกว่าโรคจิตอย่างนายอ่ะนั่งในรถเลยไป๊ !

โทโมะ : เออๆ

15 นาทีผ่านไป~

แก้ว : ออกรถได้เลย

@คอนโดฯโทโมะ

โทโมะ : เชิญอาบน้ำคร้าบบบบบบ~

แก้ว : เจ้าค่ะ เจ้านายยยยยยย~ [รอบนี้แก้วเตรียมชุดเข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อยไม่มีลืม(จริงหรอ?)]"เห้ย!ลิมบรา กะ กกน. T^T" [จะออกไปเอาก็กลัวจะเรียกให้หยิบมาให้ก็ไม่น่าไว้ใจ]"เอาไงเอากัน!"โทโมะ ! โทโมะ !!

โทโมะ : อะไรหรอแก้ว [ความจริงแก้วไม่ได้ลืมหรอกแต่โทโมะแอบดึงมันหล่นเรียบร้อยแล้ว]"555+ :P"

แก้ว : ช่วยหยิบชุดชั้นในฉันนให้หน่อยนะ ฉันลืมอ่ะ (ยังไม่รู้ตัว -..-:เค้า)

โทโมะ : อืมๆ เดี๋ยวฉันหยิบไปให้

แอ๊ด~ แกร่ก~

แก้ว : เห้ย ! นี่นาย ! เข้ามาทำไมเนี่ย ออกไปเลยไป

โทโมะ : ก็เอาชุดชั้นในมาให้นี่ไง

แก้ว : ให้แล้วออกไปเลยไป

โทโมะ : เอามาให้ต้องได้ของตอบแทนสิ

แก้ว : บ้าหรอ อุ๊บ~ [โทโมะพุ่งเข้าไปหาแก้วจนผ้าเช็ดตัวร่วง(อีกแล้ว)ประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มและลูบไล้ส่วนโค้งเว้าของแก้วจนแก้วเคลิ้มเพราะสัมผัสเอาใจละมุนตามฉบับคนเจ้าชู้อย่างโทโมะดำเนินเกมเองทั้งหมด โทโมะค่อยๆอุ้มแก้วมาที่เตียงก่อนจะชิมอกทรงโตเดิมแต่ยังคงขนาดและดูเหมือนอนุภาคจะขยายขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้โทโมะที่พยายามกอบกำให้เต็มมือแต่ก็ไม่พอดีมือเพราะมันล้นจะทะลักไปเกาะที่หน้าใสๆของตานี่แล้ว]อืม~ อ๊ะ ! อิ๊ ![แก้วแอ่นตัวด้วยความเสียวเพราะนี่ก็ครั้งแรกของเธอพอมีสิ่งแปลกปลอมเข้าเลยรู้เจ็บไปด้วยถึงแม้คนนำมันเข้าไปจะพยายามทำเบาๆแล้วก็ตาม]

โทโมะ : ทนหน่อยนะครับ~ [โทโมะจูบปิดเสียงและเริ่มดำเนินบทเพลงรักต่อแม้เสียงแก้วจะเล็ดลอดออกมาแต่โทโมะยังพันธนาการแก้วไว้และเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ มืออีกข้างลูบไล้ร่างกายของแก้วอย่างซุกซน]

แก้ว : โทโมะ..อื้ม..อ๊ะ [โทโมะปล่อยอิสระเลื่อนจากริมฝีปากมายังยอดอกคัพ C อันน่าลิ้มลองแบบไม่มีเบื่อ]

โทโมะ : ฮื่อ...อีกนิดเดียวแก้ว [เหนื่อยแต่ยังไม่ถึงฝั่งเลยใส่รัวจนแก้วต้องกรี๊ดและจิกไหล่โทโมะเพื่อระบายความเจ็บ]

แก้ว : อา....