รักนี้ฉันไม่ยอมแพ้

สาวน้อยผู้น่ารักเดินตลาดอย่างอารมณ์ดีเพราะว่าช่วงนี้พวกเพื่อนๆไม่ค่อยมีคนว่างเท่าไหร่เธอจึงฉวยโอกาสมาเดิน

เล่นแก้เซ็งเสียหน่อยหญิงสาวก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเด็กร้องไห้อยู่นั้น

แก้ว:หนูครับพ่อแม่อยู่หน่อยหลอ??

แก้วสาวสุดห้าวเข้าไปถามสีหน้าอันเศร้าๆของเด็กน้อยๆซึ่งไม่มีใครสนใจเด็กผู้นั้นสักคนจนแก้วเริ่มอ่อนใจแต่ซึ่งมี

ชายหนุ่มเช่นเดียวกันเดินตลอดแก้เซ็งกลับต้องอ่อนไหวเมื่อเห้นภาพหญิงสาวนั่งคุยกับเด็กตัวสกปรกอย่างน่า

สงสารซึ่งโทโมะไม่เคยเห็นหญิงใดทำแบบนี้สักคนโทโมะจึงต้องรีบวิ่งไปดูเธอ

หมับ!!

โทโมะ:เธอเดินไปกับฉันแล้วฉันจะดูแลเด็กคนนี้

แก้ว:หา-0-

โทโมะ:ไม่ต้องหาแล้วเธอนั้นแหละใช่เลย

เมื่อโทโมะพูดจบก็อุ้มแก้วไปแล้วดึงเด็กน้อยผู้นั้นตามมมาด้วย

แก้ว:เห็ยนายปล่อยช๊าน>O<

โทโมะ:ฉันหาคนที่ใช่ได้แล้วปล่อยไปก็เสียของดิ^_^

แก้ว:ฉันไม่รู้จักนายเนอะใช่ไหมครับ

เด็กผู้นั้น:ผมชื่อนิดนะฮะ^^

แก้ว:นิดไปพักบ้านพี่นะนายจอดเดี๋ยวนี้นะเว๊ย!!

โทโมะ:ไม่!!

แก้ว:นายจะหยุดหรือไม่หยุดหาฉันไม่รู้จักนายด้วยซ้ำไปนายปล่อยเดี๋ยวนะ

โทโมะ:ไม่เพราะเธอต่อปนี้เธอคือของฉัน

แก้ว:แล้วนายจะพาฉันไปไหน>O<

โทโมะ:บ้านฉันไง

แก้ว:ไม่ไปโว๊ยยยยยยยยยย

ขณะที่ทั้งคูส่งเสียงดังเอะอะเถียงกันไปเถียงกันมาจนนิดรำคาญผู้ใหญ่ทั้งสองคนจึงแอบเงียบ

----------------------------------------------------------------------------------------------

ณ บ้านของโทโมะเป็นบ้านที่ร่มรื่นย์มากๆ

โทโมะ:เธอลุกขึ้นมานี่

โทโมะฉุดแก้วออกจากรถก่อนขะดึงเข้าบ้าน

แก้ว:ม่ายยยยย>O<

โทโมะ:มานี่!!มา

แก้ว:ไม่ฉันไม่ไปT^T

ในขณะที่แก้วเกาะเสาไว้เป็นที่พิงไว้ก่อนเพราะต้านทางแรงของโทโมะไม่ไหว

โทโมะ:หรือเธอจะเกาะเสาเป็นท่าตุกแกแบบนั้น=_=

แก้ว:ชั่งฉันพาฉันกลับเดี๋ยวนี้นะโว๊ยยยย!!

แก้วตอบเสียงดังลั่นจนแม่ของโทโมะก็มา

แม่ของโทโมะ:โทโมะเอะอะอะไรกัน

โทโมะ:หวัดดีครับแม่นี่คือคนที่ผมหามา

แม่ของโทโมะ:อืมก็ใช่ได้นิ

โทโมะ:คนนี้ใช่ชัวครับแม่ผมสัญญา

แม่ของโทโมะ:สาวร่างผู้นี้หรอทำให้ลูกแม่อ่อนไหว

โทโมะ:มันแน่ครับ:)

ในขณะที่แม่ลูกคุยกันซึ่งมันทำให้แก้วงงแต่แก้วก็ไม่ได้คิดมากแต่แอบย่องแอบไปนอกบ้านแบบเงียบๆ

---------------------------------------------------------------------------------------------

เด๊วมาอัพ