Love You Thanks Code. รักพี่รหัสคนนี้ตลอดไป

“เฮ้!!”เสียงฮือฮาตะโกนด้วยความดีใจเมื่อจบการศึกษาม.6 ของปี2555ของรุ่นพี่ๆ เช่นแก้วสาวน้อยที่โตเป็นสาววัยที่อยู่ในช่วงมหาลัย เธอผละออกกลุ่มของเพื่อนๆที่กำลังถ่ายรูปอย่างมีความสุข

“ไงแก้ว ดีใจม่ะได้ขึ้นมหาลัยสักที”หวายเพื่อนของเธออีกคนนึงถึงดูเธอจะออกเปรี้ยวๆร้ายๆแรงๆแต่เธอก็ใจดีเป็นเหมือนกัน

“จ๊าา ดีใจเหมือนหวายล่ะ”แก้วหันไปยิ้มให้เพื่อนก่อนจะถามขึ้นมา

“ดีใจดิ ใครจะมานั่งแก้ข้อสอบทั้งวันน่าเบื่อ แถมต้องเจอยัยคุณครูบ้าน่าโหดนั่นอ่ะ”หวายทำเซ็งๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วโบกมือลาแก้วก่อนจะเดินหายไป

“เฮ้อ...พรุ่งนี้แล้วสิน่ะที่ได้เข้ามหาลัยดังๆอย่างเคยฝันมา”แก้วพึมพำกับตัวเองก่อนจะมองไปบนฟ้าแล้วยิ้มให้กับท้องฟ้าอย่างมีความสุข

“แม่ค่ะ หนูทำตามสัญญาแล้วน่ะค่ะ”แม่แก้วเสียไปตั้งแต่ยังเล็กแก้วก็ไม่ได้อยากจนอะไรมาหรอก พ่อเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต แต่เธอก็ไม่เคยเย่อหยิ่งให้ใครต้องหมั่นไส้...

+++วันต่อมา+++

“พ่อค่ะ พ่อไม่คิดจะให้พรอะไรกับฟางเลยหยอ”เสียงอ้อนเล็กๆของร่างเล็กที่ออกจะอ่อนหวานแต่ที่แท้ห้าวซะไม่มี

“ไม่ต้องเลย ให้พรอะไรล่ะพ่อให้ไม่เป็นหนิ”เสียงบิดาเอ่ยหยอกล้อหน่อยๆกับลูกสาวคนโต

“นั่นอ่ะดิ ให้ทำไมให้ไปพี่ฟางก็ไม่เคยทำสำเร็จ”เฟย์ลูกสาวคนกลางพูดซ้ำเติม

“เงียบไปเลยยัยเฟย์ อุตสาห์เข้ามหาลัยดังๆได้แล้วยังบ่นอีกเดี๋ยวเหอะ”ฟางชี้หน้าเฟย์แต่ดูเหมือนน้องสาวจะไม่รู้สาเลย....