My Love รักของฉันครั้งนี้นาย(เธอ)เป็นคนกำหนด

@ KamiKaze University


Writer Part's

ตอนนี้พวกเธอมานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ขนาดใหญ่ด้านหลังคณะของพวกเธอ พวกเธอไม่ได้มานั่งเล่นกินลมอะไรใดๆทั้งสิ้น แต่พวกเธอกลับทำในทางตรงกันข้ามคือมานั่งร้องไห้อยู่อย่างเงียบๆ เพราะตอนนี้ก็ถึงตอนเข้าเรียนคาบบ่ายแล้ว เลยไม่ค่อยมีใครเลย แต่สำหรับพวกเธอคงไม่มีปัญหา เพราะว่าวันนี้พวกเธอไม่มีเรียนช่วงบ่าย
แต่พอพวกเธอมานั่งได้ไม่นานนัก ก็มีผู้ชายสามคนวิ่งตามมา ซึ่งไม่ต้องบอกทุกคนก็คงจะรู้ดีว่าคนๆนั้นเป็นใคร แต่ก่อนที่พวกเขาจะนั่งพวกเขาก็ยืนข้างๆคู่ของตนเองก่อนที่จะลงไปนั่งข้างๆ
Poppy : ฟาง...ป็อป...คือ...ป็อปขอโทษน่ะ ขอโทษจริงๆ
ป็อปปี้พูดพร้อมกับเอามือไปจับบ่าของฟางให้เธอหันมามอง แล้วทุกคนก็ทำเช่นเดียวกันและพูดเช่นเดียวกัน
FFK : ......
พวกเธอจ้องตาคู่ของตนเองอย่างจริงจังเพื่อที่จะสื่อความเจ็บปวดของเธอให้พวกเขาได้รู้และเริ่มที่จะร้องไห้หนักกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัด
FFK : พวกพี่...หลอกพวกเราทำไมกัน...
พวกเธอตัดสินใจที่จะถามคำถามนี้ออกไป ทั้งที่รู้ว่าคำถามนี้ทำให้พวกเธอเจ็บ แต่บางทีคำตอบอาจจะทำให้พวกเธอเจ็บยิ่งกว่าคำถามที่พวกเธอตัดสินใจถามออกไปก็ได้
Tomo : พี่ไม่ได้หลอกแก้วน่ะ นั้นมันเรื่องบังเอิญจริงๆน่ะพี่สาบานได้
Kaew : แก้วเชื่อว่าคำพูดหรือคำสาบานต่างๆมันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าการกระทำของพี่ยังไม่เปลี่ยนไป...
Tomo : .......
โทโมะมองหน้าแก้วอย่างไม่เข้าใจแกมขอให้แก้วเชื่อในสิ่งที่เขาพูดออกไป
Poppy : ฟาง..ฟางจะเชื่อพี่ได้ไหม...
Fang : ก็อย่างที่แก้วพูดน่ะค่ะว่าฟางเชื่อในการกระทำมากกว่าคำพูดหรือคำสาบานใดๆ เพราะมันจะไม่มีความหมายเลยถ้าการกระทำของพี่ยังเหมือนเดิม...
ฟางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ป็อปปี้ถึงกับชะงักไปทันที
Koen : เฟย์จ๋า เฟย์จะเชื่อพี่สักครั้งได้ไหม
Faye : อันนี้เฟย์ตอบไม่ได้เพราะเฟย์ไม่มั้นใจกับอะไรทั้งนั้นที่เป็นพี่
คำพูดของเฟย์ก็ทำเอาเขื่อนถึงกับนิ่งไปเหมือนกัน
ไม่ต้องรีรออะไรทั้งสิ้นพวกเขารีบเข้าไปกอดพวกเธอเอาไว้แน่น เพราะพวกเขาคิดว่าจะพยายามส่งผ่านความรู้สึกว่าพวกเขารักเธอมากเพียงใด แต่สำหรับพวกเธอการกระทำนี้เหมือนเป็นการให้ความหวังพวกเธออย่างแนบเนียน แต่ถึงอย่างไร พวกเธอก็ยังที่จะขอกอดพวกเขาตอบ เพราะนี้อาจเป็นกอดครั้งสุดท้ายและท้ายสุดสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและพวกเธอ
และต่อจากนี้พวกเธอคงต้องส่งพวกเขาคืนให้แก่หญิงสาสผู้เป็นตัวจริงของพวกเขา ไม่ใช่แค่คนที่มีความหวังลมๆแล้งๆแบบพวกเธอ พวกเธอควรจะส่งพวกเขาคืนให้แก่คนที่เหมาะสมกับพวกเขามีทุกอย่างเหมาะสมกับพวกเขา ไม่ใช่พวกเธอเลยแม้แต่น้อย