Is This Love ใช่รักหรือเปล่า PF FK TK

ร่างสูงค่อยๆพยุงร่างกายที่หมดแรงนั้นขึ้นมา ก่อนที่จะป้อนน้ำให้เธอด้วยความสุข เพราะน้ำแก้วนี้จะทำให้คืนนี้เป็นคืนที่เธอไม่มีวันลืม....!
เมื่อดื่มน้ำเสร็จ ความร้อนรุ่มในร่างกายของเธอก็ปะทุขึ้นมา ความร้อนรุ่มที่เกิดจากฤทธิ์ของยา

“เธอร้อนใช่มั้ย” เค้าเชยคางของร่างบางขึ้นเพื่อให้หันมาสบตากับเค้าตรงๆ เธอไม่ตอบ แต่ก็ไม่อาจจะส่ายหน้าปฏิเสธอาการที่เธอเป็นอยู่ได้เลย...

ร่างสูงค่อยปลดพันธนาการของร่างบางออกที่ละชิ้น จนเหลือแค่เพียงร่างเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียง ร่างบางไม่มีแรงที่จะต่อสู้ขัดขืน มีแต่ความรู้สึกต้องการที่มากขึ้นทุกที...

“เธอต้องการชั้น ใช่มั้ย” เค้าถาม ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเอาอะไรให้เธอกิน
“…” ร่างบางไม่มีแรงแม้แต่จะพูด เธอพยักหน้าเบาๆเพราะตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกแล้ว ไฟราคะกำลังก่อตัวขึ้นโดยที่เค้าเป็นคนควบคุบ
“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะลูบไล้ไปยังส่วนต่างๆของร่างบาง ร่างบางได้แต่บิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน...แต่เพราะถูกมัดด้วยเชือกเธอเลยไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก
“ทรมานใช่มั้ยล่ะ” ร่างสูงพูดในขณะที่มือของเค้าก็ยังทำงานต่อไป

ทรมานที่ควบคุมตัวเองไม่ได้

ทรมานที่รู้สึกแต่ระบายอารมณ์ออกมาไม่ได้

ทรมาน...

ร่างสูงยังไม่ลดละการกระทำของตัวเอง หากแต่เค้าค่อยๆเพิ่มเข้าไปจนตัวเค้าเองก็ไม่สามารถหยุดมันได้แล้วเหมือนกัน

“อื้อ” ร่างบางครางเบาๆเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกายของเธอ ร่างสูงค่อยๆขยับร่างกายช้าๆช้าๆแล้วค่อยเร่งความเร็วขึ้น “อื้มม” ร่างบางทำได้แต่ครางเบาๆเพราะตอนนี้เธอไม่มีแรงที่จะทำอะไรอีกแล้ว...

ร่างสูงค่อยๆเร่งความเร็วขึ้น จนในที่สุด เค้าก็พาเธอไปถึงจุดปลดปล่อยจนได้ เค้าค่อยๆหยุดการกระทำทั้งหมดลง แต่...ความต้องการในตัวของร่างกลับสูงขึ้นเรื่อยๆเพราะฤทธิ์ยา ร่างบางนอนบิดไปบิดมาด้วยความทรมาน

“หึ” เค้าสวมเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยไม่คิดที่จะแกมัดหรือแม้แต่ใส่เสื้อผ้าให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง แต่กลับเดินไปปรับอุณหภูมิแอร์ให้ลดขึ้น...

ร่างบางได้แต่นอนบิดไปบิดมา เพราะเธอไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้นแล้ว ความอ่อนเพลียที่เกิดจากการกระทำเมื่อกี้กับฤทธิ์ยาที่ค่อยๆหมดลง ทำให้เธอผล็อยหลับไปในที่สุด หลับไปทั้งๆที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า หลับไปทั้งๆที่อุณหภูมิในห้องไม่น่าจะทำให้เธอหลับลงได้เลย...