รักต้องลับ ฉบับคำสาปสุดเพี้ยน

โอ๊ย! แย่แล้ว สาหัส สาหัสแน่ๆ ปกติเขื่อนไม่เคยเงียบใส่ฉันแบบนี้ อย่างน้อยเขาก็ตั้งครางเบาๆ แต่นี้เงียบหรือว่า ไอ้พวกนั้นมันตัดลิ้นแล้วไปให้หมากิน กรี๊ดดด ไม่นะ พี่ฉันจะเป็นใบ้ไม่ได้ อ๊ากกกกก  =o= ผลัวะ! ฉันกระวากประตูออกด้วยความช็อก แต่แทนทีที่ประตูเปิด ฉันรู้สึกเหมือนถูกของแข็งบางอย่างกระแทกอย่างแรง ทำให้กระเด็นหงายท้องลงไปน้อนแผ่อยู่บนเตียง แถมจุกมากด้วย

"โอยยย  เจ็บ ToT" ฉันยกมือขึ้นกุมท้อง พยายามจะโงหัวขึ้นมาดูว่าเมื่อกี้มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่อยู่ดีๆ ก็มีใครไม่รู้ใส่หมวกไอ้โม่งสีดำกระโจนเข้ามากฉันไว้

"อย่าส่งเสียง"เสียงเข้มมากกน่ากลัวที่สุดอ่ะ

"นายเป็นใคร! จะทำทำอะไรฉันอ่ะ ไม่นะ!!! >_< "แก้วตอบด้วยความกลัว

"หึๆๆๆหึๆๆๆ"เสียงหังเราะหึนมาก

"นายจะทำอะไร  อยากได้อะไรก็เอาไปสิ เอาไปเลย  ห้องฉันไม่มีของมีค่าหรอกยังผ่อนไม่หมดอ่ โน้ตบุ๊กก็พังแล้ว ได้โปรด...อย่าทำอะไรฉันเลย"

"ฉันไม่ได้ต้องการเงิน"

"ทองฉันก็ไม่มี"

"ฉันอยากได้ตัวเธอ"

"อะไรนะ"

"เธอต้องเป็นของฉัน หึๆๆๆๆๆๆๆๆ"

แก้วจะเป็นอย่างไรต้องติดตาม