KamiKaze ' กำกับหัวใจนาย Badboy ><
KamiKazeTk
12) ~ The End ~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTomo Part
เวลาก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้วสินะที่แก้วกับผมไม่ได้เจอกันผมได้แเหม่อ
ไม่สนใจสิ่งรอบข้างแต่มันอยากจะทืบไอ้เขื่อนกับป๊อปปี้เพื่อนของผม มันชอบยุยงให้ผมมีแฟน
ใหม่ครับ :] ยังไงผมก็ลืมแก้วไม่ได้ ใช่สิ พวกมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว :( ชอบมาล้อเลียน
ผมอยู่เรื้อย ๆ ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่ามันเป็นเพื่อนผมนะผมกระทืบฟีคิกมันไปหา UFO นอกโลกเลย +___+
"ไอ้โมะเมื่อไหร่แกจะมีแฟนสักทีว้ะ.สงสารคนไร้คู่เจง ๆ" เขื่อนเพื่อนผมเองหล้ะครับ :)
มันก็พูดอย่างนี้ทุกทีที่ผมเหม่อไม่สนใจโลกภายนอก
"เรามาแฟนให้ไอ้โมะดีมั๊ยไอ้เขื่อน :-] เอาแบบ อื้อฮือ สวย ๆ หมวย ๆอึ่ม ๆ เร้าใจ
ไม่แบนเหมือนกระดานโต้คลื่นแบบยัยแก้ว" ป๊อปปี้เข้ามสมทบกับเขื่อนอีกคนโดยมันไม่ดูอยู่ว่า
แฟนมันอยู่ข้าง ๆ
โป๊ก !!!
"ถ้าไม่เห็นหัวกันเลิกกันไปเลยมั๊ย ป๊อปปี้/เขื่อน" ฟางและเฟย์เคกหัวแรง ๆที่หัวเขื่อนและ
หัวป๊อปปี้คนละที
"ก็เอาหน่า.เล่น ๆอ่านะ" เขื่อนยิ้มทะเล้นให้กับแฟนสาวของมันเองหลัง ๆมานี้เขื่อน
กับป๊อปปี้ติดแฟนโคตร ๆเลยครับไม่ได้ไปเหล่สาวที่ไหนเลยมันก็ติดสะอย่างนี้ผมชักอยากจะมี
บ้างอะไรบ้าง
"ไอ้โมะถ้าแกนั่งแบบนี้นี้แล้วแก้วจะกลับมาหรอว้ะ.แก้วไม่กลับมาหรอกถ้าแกนั่งแบบ
นี้ชั้นเบื่อนะเว้ยที่เห็นแกมองแต่หน้าต่าง มันมีอะไรว้ะ !!! มีแต่นกกระจิบ จิ๊บๆๆ อ่ะ" เขื่อนบ่น
ยาว
"เออ.ไอ้โมะแกลืมยัยแก้วไปเหอะหน่าถ้าแกตัดใจได้นะ ชั้นจะจัดหญิงให้แกเลือกเลย
เอาแบบคนที่ชั้นเสร็จหรือว่ายังไม่เสร็จดีว้ะ" ป๊อปปี้พูดพร้อมทำหน้าทะเล้นไปด้วย
"ฮิ~ฮิ~ฮิ~ฮิ~" เขื่อนหัวเราะไม่เป็นภาษาเยาะเย้ยผม D: ผมทนไม่ไหวเดินไปที่ตู้
เสื้อผ้าเก็บยัด ๆ ลงที่กระเป๋าใบใหญ่ที่ม่วงสด
"นี้โทโมะจะไปไหนหน่ะ" เฟย์เดินมาสะกิดแขนผมนิด ๆถามด้วยน้ำเสียงน่ารัก ๆ
"ไปอิตาลี่" ผมตอบแต่มือยังคงเก็บยัดใส่กระเป๋าอยู่
"พวกชั้นไปด้วย !!!!" ทุกคนตอบเป้นเสียงเดียวจนทำให้ผมงงเป็นไก่ตาแตกมองหน้า
พวกมันสลับกันไปมา
"จะไปก็เรื่องของแก" ผมหันหน้าเก็บกระเป๋าต่อ
~กลับมาทางแก้ว :))"~
ตลอดเวลา 2 เดือนชั้นได้นั่งเหม่อดูหน้าต่างตลอดฃั้นไม่รู้เหมือนกัน
ว่ามันมีอะไรกันนักกันหนาเวลาที่ชั้นเหม่อไป ภาพของโทโมะก็ลอยมาหน้าตาเฉย ชั้นพยายาม
สะบัดหัวมันทิ้งแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้พี่กราฟกำลังจะจัดกระเป๋าไปเซอร์ไพรส์แม่ที่ญี่ปุ่นทิ้งชั้นไว้
คนเดียว ชีวิตตกอัพเจงเจ๊งงงงๆ TT><TT'
"แก้วพี่ไปก่อนนะ"พี่กราฟหยุดเดินเมื่อถึงหน้าประตู
"อื้ม" ชั้นตอบแต่หน้าเหม่อลอยไปไหนแต่ไหนแล้วก็ไม่รู้
"อยู่ได้ใช่มั๊ยมีอะไรโทรบอกพี่ได้นะ"
"อื้ม"
"เค้กที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์อย่าเผลอกินนะพี่ไว้กำจัดแมลงสาบถ้าอยากกินอยู่ในตู่
เย็นเค้กไอติมหน่ะอย่าปล่อยไว้นานเดี๋ยวจะละลาย"
"อื้ม" ชั้นพูดจบพี่กราฟก้เดินออกไปจากประตูทันที
ชั้นเดินไปที่ห้องอาหารอย่างเหม่อลอยกลับเดินผิดเดินไปที่เคานืเตอร์ที่
มีเค้กน่าอร่อยวางอยู่อย่างนั้น ชั้นตักกินอย่างสบายใจเฉิ่มแต่... 'เค้กที่วางอยู่บนเค้าน์เตอร์อย่า
เผลอกินนะพี่เอาไว้กำจักแมลงสาบ' แว้กกกกก !!! ชั้นไปแย่งของแมลงสาบกินอ่อว้ะเนี้ยงื้อ ๆ
ไม่อาวววววววว >__<' ไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่าชีวิตชั้นจะได้มีที่ระบายอย่างสดใส
เอิ่ม....>[]<' ชั้นเดินมาเรื้อย ๆแต่ไม่รู้ว่าที่ไหนคือที่ไหนชั้นหลงหรอว้ะ
เนี้ยแง่ ๆT__T' ชั้นไม่อยากหลงนะเว้ย ๆๆๆๆ
~พลั่กกก!!!~ (ชั้นเดินชนเข้าที่กระเป๋าใหญ่อย่างจัง ๆดีนะที่มีคนรับไว้)
"Sory,Are you Ok ?" ชั้นถาม
"No" เสียงใหญ่คุ้น ๆ ชั้นเงยหน้ามองผู้ชายคนตรงหน้าถึงกับอึ้ง ชั้นกำลังจะก้าวเท้า
เดินหนีแต่โดนฉุดเอาไว้ที่อ้อมกอด
"ทำไมไม่กลับบ้าน"
"มีอะไรหรือเปล่า ?" ชั้นถาม
"เปล่า" คำตอบนั้นทำให้ชั้นสั่นเครือชิส์ คิดว่าจะเป็นห่วง "ชั้นมารับคนที่ชั้นกลับบ้าน"
ฮะ ? นายมีแฟนอยู่ที่นี้ด้วยเหรอโทโมะ
"งั้นเหรอ.ชั้นกลับก่อนนะ bye bye" ชั้นโบกมือลา
พลึ่บ!!!
"จะไปไหน.กลับบ้านกันเถอะนะแก้วชั้นคิดถึงเธอ ชั้นขาดเธอไม่ได้เลยนะวัน ๆชั้นเอา
เหม่อลอยภาพเธอเข้ามาในหัวชั้นทุกที ชั้นไม่มีสติซ้อมเต้นชั้นนอนตื่นสายไม่มีเรื่องไหนได้
นอกจากเรื่องเธอ"
"โทโมะ."ชั้นผละอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั้นออก "ชั้นคิดถึงนาย"
"ชั้นก็คิดถึงเธอนะแก้วกลบ้านกันเธอน้ะ" น้ำเสียงออดอ้อนนั้นทำให้ชั้นใจอ่อนอยู่เรื้อย
"อื้ม"
"เย้ ๆ ยัยแก้วเรามารับกาบบ้านฮิ้วววว~"ยัยเฟย์และยัยฟางที่วิ่งมาแต่ไกลเข้ามาสวม
กอดชั้นทั้ง ๆ ที่มือยังคงสวมกอดโทโมะอยู่
"แก้วจ้ายยยย~ >< มาให้ผมกอดทีมาม๊ะ" เขื่อนและป๊อปปี้ทำท่าจะสวมกอดแต่โทโมะ
เข้ามาบังไว้แทนสวนเขื่อนและป๊อปปปี้ก้ไม่รับรู้อะไรเลยยย (เขาเรียกว่าฉลากน้อยป่่ะว้ะ)
"อื้อ..แก้วทำไมน้ำหอมมันคุ้น ๆ" เขื่อนหลี่ตามองคนตรงหน้าที่กอดอยู่ถึงกลับต้องผลัก
ออก
"ฮ่า ๆ ไปเว้ยกลับบ้านเรารักรออยู่" ป๊อปปี้กอดคอเขื่อนและเดินฮัมเพลงไปอย่างสนุก
สนานตอนนี้เหลือชั้นกับโทโมะสินะ ชั้นจะหันหน้าไปหาโทโมะพอดีแต่..นั้นคือจังหวะโทโมะ
กอดรัดเอวบางและกดจูบอย่างอ่อนโยนที่ไม่คอยโหยหาอยู่นาน ชั้นเลยจูบกลับเพราะว่า
'ชั้นก็คิดถึงเขาน้าาาาาาา ><'
The End
จบแล้วคริคริฝากด้วยนะเรื่องแรก c';
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
