เจ้าหญิงเอาแต่ใจกับนายปากร้ายPLAYBOY
AmFocH
5) ความเข้าใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความCHAPTER5
บูม=หายซักที รอมาน้านาน
เอพริว=จ้า ไปกันเถอะเดี๋ยวเรียนสาย ธามไปรอแล้ว
บูม=อืมๆ
พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรบูมก็ใจเต้นผิดปรกติ รู้สึกแปลกเหมือนต้องเลือกเพื่อนกับคนๆหนึ่ง
เอพริว=เป็นอะไรรึเปล่า
บูม=เปล่าๆ ชั้นok
@ห้องเรียนเต้น
เอพริว=ดีจะ ธาม
ธามไท=จ๊ะ
บูม=.....
ธามไท=เป็นอะไรไปห๊ะ หรือว่าเปลี่ยนจากไข้ไปเป็นใบ้แทน
บูม=เปล่า
ธามไท=หรอ(กวน)
บูม=ก็ใช่น่ะสิ!!! พอกันทีชั้นเกลียดๆๆๆๆ ทำไมๆชั้นต้องเป็นแบบนี้(ตะโกน)
ธามไท=เป็นอะไรของเธอ ชั้นขอโทษก็ได้
เอพริว=นั้นสิบูม ไม่เห็นต้องตะโกนเลย
บูม=ชั้นไม่รู้ๆ มันไม่ใช่ๆๆ ฮือๆ(ร้องไห้)
เอพริว=บูม...
ธามไท=เอ่อ..
บูม=ฮือๆๆ (วิ่งออกไปจากห้อง)
เอพริว=บูม!!!~
@ห้องเก็บของ
บูม=ฮือๆๆๆๆๆ
ธามไท=(ตามมา)(ปิดห้อง/เปิดไฟ)บูม
บูม=นายหยุดพูดไปเลย ชั้นไม่อยากฟังเสียงของนาย ไม่อยากเห็นหน้า พอแล้ว~!!
ธามไท=เธอเกลียดชั้นขนาดนี้เลยหรอ
บูม=ใช่ นายทำให้ชั้นสับสน ทำไมๆต้องเป็นนาย ทำไม
ธามไท=นี้ มันจะมากเกินไปแล้วนะ(บีบแขน)
บูม=ปล่อยชั้นเจ็บนะ!!
ธามไท=เกลียดชั้นมากใช่ไม๊ ได้ ชั้นจะทำให้เธอเกลียดชั้นมากกว่าเดิม!!~!
บูม=นายจะทำอะไร
ธามไท=เดี๋ยวก็รู้
ไม่ทันที่บูมจะพูดอะไรธามไทก็ประกบริมฝีปากทันที...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
