Miracle love รักวุ่นวายของยัยแฝดสาม

kaew talk

"แก้วใจ..."เสียงนี้มันOO ไม่จริงน่า เราคงคิดไปเองแน่ๆเลย ชั้นบอกกับตัวเอง

"แก้วใจครับผม..."ทำไมความฝันมันเหมือนจริงขนาดนี้นะ

"แก้วใจที่รักของผม..."ชั้นเด้งตัวลุกขึ้นในทันทีเมื่อได้ยินเสียงกระซิบครั้งที่สาม

"O.O พะ...พายุ!"ชั้นเอ่ยอย่างแผ่วเบา คนตรงหน้าคือผู้ชายคนหนึ่งที่ชั้นไม่อยากเจอมากที่สุด

"ใช่! แก้วใจจริงๆด้วย คิดว่าจะทักคนผิดซะแล้ว เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ^^"พายุพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

"..."ชั้นมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เย็นชา

"แก้วใจยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ยิ้มหน่อยซิคนเก่ง^^"พายุยังคงพูด

"..."ชั้นเงียบ

"หึ!แก้วใจ นั่นใช่เฟย์ฟางหรือป่าว งั้นพายุขอไปทักก่อนนะ"พายุทำท่าจะเดินไปหาเฟย์ฟาง

~หมับ~

     ชั้นจับข้อมือของพายุเอาไว้ พายุหันมายิ้มให้ชั้น

"นายปอบ นายเถื่อน ช่วยพาเฟย์กับฟางและยัยโคโดโมะไปข้างนอกห้องทีนะ"ชั้นพูด

"เฮ้ย! ชั้นป๊อบปี้ ไม่ใช่ปอบ"ไอ้ปอบพูด

"ส่วนชั้นก็ชื่อ เขื่อนโว๊ย!"ไอ้เถื่อนพูดอีกคน

"ส่วนชั้นน่ะ เป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง แล้วก็ชื่อว่าโทโมะด้วยยัยทอม!"และตามมาด้วยยัยโกโบะอีกตัว(==" หลายชื่อเนอะ แล้วยังไปเรียกเขาว่าตัวอีก)

"มันก็ชื่อเหมือนกันนั่นแหละ ไอ้ปอบ/เถื่อน ถ้าพวกนายพาเฟย์ฟางออกไปได้ ชั้นให้พวกนายผ่านการคัดเลือกของชั้น"ชั้นพูด หวังว่าชั้นจะคิดถูกนะ

"ได้เลย!"ไอ้ปอบ/เถื่อนพูดแล้วก็พยายามดึงเฟย์ฟางให้ออกจากห้องไป โดยที่เฟย์ฟางก็ตะโกนโวยวายตลอด ขอโทษนะ แต่ชั้นให้พวกนั้นเจอกับพายุไม่ได้จริงๆ

"แล้วอย่าลืมยัยโกโบะอีกตัวด้วยละ"ชั้นพูด

"เฮ้ย! ยัยทอม ชั้นบอกแล้วไง..."ยังไม่ทันที่ยัยโกโบะจะพูดจบก็...

"โทโมะขา/เขื่อนขา/ป็อบปี้ขา อย่าไปสนใจยัยพวกนั้นเลยค่ะ เรารีบไปหาที่เที่ยวกันดีกว่า"ยัยหมูหวาน(หวาย)กับยัยแพมเพิส(พิม)และยัยมาลี(มีล่า)ก็วิ่งมาดึงแขนไอ้สามตัวนั้น(โทโมะ ป๊อบ เขื่อน)ออกไป ในที่สุดภายในห้องก็เหลือแค่ชั้นกับพายุ ทำไมกันนะ ทำไมน้ำตามันถึงอยากจะไหลแบบนี้ เราจะร้องไห้ไม่ได้เด็ดขาด...

"แก้วใจรู้ไหมว่าพายุคิดถึงแก้วใจมากเลยนะ"พายุบอก

"ทำไมนายถึง...มาอยู่ที่นี่"ชั้นถามออกไป

"ก็มีคนบอกมานะ ว่าแก้วใจจะมาเรียนที่นี่ พอพายุรู้พายุก็เลยรีบย้ายมาเรียนที่นี่เลยนะ"พายุพู

"นายต้องการอะไร"ชั้นถาม

"ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม..."พายุพูด

"ไม่มีทาง!"ชั้นสวนทันควัน ขอบตาของชั้นเริ่มร้อนผ่าว

"ทำไมล่ะ แก้วใจ เรารักกันไม่ใช่หรอ พายุคือรักแรกของแก้วใจไม่ใช่หรอ"พายุถามเสียงเบาแล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆชั้น

"หึ! นายจะต้องให้ชั้นพูดสักกี่ครั้ง ชั้นจะบอกนายอีกครั้งนะ ชั้นเกลียดผู้ชายอย่างนายที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น ที่มาคบกับชั้นก็เพราะ...อยากได้...จูบแรกของชั้นเท่านั้น! แล้วก็จำใส่หัวสมองอันเลวของนายไว้เลยนะ ว่านายน่ะไม่ใช่รักแรกของชั้น"ชั้นพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว ฮึก!

"โธ่~แก้วใจเรื่องมันแล้วไปแล้ว ก็ช่างมันไปเถอะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้นี่นา"พายุพูด

"หึ! ชั้นไม่มีวันให้อภัยให้คนอย่างนาย! คนที่ทำให้เฟย์ฟางต้องเป็นอย่างนี้ ฮึก"ชั้นพูด

"แต่ชั้นเชื่อว่าเธอยังรักชั้นอยู่ ถ้าเธอไม่รักชั้นแล้วเธอจะร้องไห้ให้ชั้นทำไม จริงไหมแก้วใจ? มามะคนดีขอจูบให้หายคิดถึงหน่อยนะ"พายุพูดแล้วเดินเข้ามาหมายจะกอดชั้น เหอะ! ไม่มีทางซะหรอก...

ผัวะ

"โอ๊ย! เธอทำไรชั้นเนี่ย"พายุร้องโอดโอยเมื่อโดนชั้นต่อยเข้าที่ท้อง

"จำเอาไว้ซะ! ถ้าไม่อยากตายอย่ามายุ่งกับพวกชั้น และชั้นก็ไม่ใช่ผู้หญิงโง่ๆคนเก่าอีกแล้ว"ชั้นพูดแล้วเดินออกมานอกห้อง

"ไม่ว่าอย่างไรจูบแรกของเธอจะต้องเป็นของชั้น แก้วใจ ชั้นจะต้องแก้แค้นที่เธอทำให้ชั้นโดนไล่ออกจากบ้าน! เธอไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่ๆ"เสียงตะโกนไล่หลังของพายุ เหอะ อย่าคิดว่าชั้นจะกลัว...

     ชั้นเดินออกมานอกห้องและภาพที่เห็นก็ทำให้ชั้น...OO"

.....................................................................................................................................

ติดตามด้วยนะ ถ้าไม่สนุกอย่างไงก็ช่วยบอกด้วยนะค่ะจะได้นำไปปรับปรุงแก้ไขอย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนล่ะ ตอนหน้าป๊ากับม๊าจะได้คุยกันอย่างจริงๆจังๆแล้ว...><"