Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ

            หลังจากที่พวกเราและชาวบ้านง่วนอยู่กับการจัดสถานที่และเตรียมอาหารสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ตั้งแต่ตอนเย็น ตอนนี้ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วทั้งอาหารและสถานที่เหลือแค่เพียงผู้ที่จะมาร่วมงานนั่นก็คือเหล่าอาจารย์และพวกเรานั่นเอง ตอนนี้ด้านนอกของเรือนพักทั้งชายและหญิงเงียบมากมีเพียงชาวบ้านสี่ถึงห้าคนที่ยืนเฝ้าอาหารเพื่อกันไม่ให้มีอะไรเสียหายส่วนพักนักเรียนน่ะเหรอ.....ก็กำลังวุ่นวายกับการเลือกชุดที่สวยที่สุดที่มีอยู่ในกระเป๋าน่ะสิ เป็นเพราะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่อยากใส่มาหลายวันเนื่องจากต้องทำงานและวันนี้ก็เป็นโอกาสเหมาะที่จะเอาชดสวยๆมาใส่ได้แล้วแต่ละคนไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็เลยใช้เวลาแต่งตัวน๊านนานเป็นพิเศษ

            พวกเราสี่คนก็เหมือนกันก็ผู้หญิงนี่นะห่างไกลความสวยความงามมาหลายวันก็เลยต้อง

ชดเชยกันหน่อย วันนี้แก้มยุ้ยดูเป็นคุณหนูสุดๆเธอสวมเสื้อแขนสั้นสีน้ำตาลอ่อนเรียบๆและกระโปรงสั้นเลยเข่าสีเดียวกันกับเสื้อเพื่อไม่ให้ดูเรียบเกินไปจึงสวมเสื้อโค้ชสีน้ำเงินทับลงไป ผมสีดำถูกปัดเอาไว้ด้านขวาจนหมดดูหรูหราไม่เบาเลย คิมแต่งตัวสไตล์วินเทจโดยสวมเสื้อแขนยาวสีดำลายจุดเว้าไหล่มิกซ์กับกางเกงขาสั้นเลยเข่าสีชมพูอ่อนส่วนผมนั้นแสกกลางเซ็ตให้ดูยุ่งๆ

แช่อิ่มเลือกใส่เสื้อยืดแขนสั้นเข้ารูปกับกางเกงขาสั้นเลยเข่าสีขาว เพิ่มกำไลสีเงินเข้าไปอีกสองวงทำให้ดูเป็นผู้หญิงที่เรียบง่ายตรงกับนิสัยของเจ้าตัวจริงๆ ส่วนฉันเลือกที่จะสวมเสื้อเอวลอยสีชมพูอ่อนกับกางเกงเอวสูงสีดำขาสั้น และสวมเสื้อโค้ชสีชมพูยาวประมาณเข่าทับอีกที ส่วนผมฉันเลือกที่จะรวบเป็นหางม้าและม้วนเก็บด้วยดังโงะอีกที

“ฉันสวยหรือยังอามิ ^__^” แก้มยุ้ยหันมาถามฉันเป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้

“สวยแล้วจ๊า”

“อิอิ ขอบใจ”

“เราไปที่งานเลี้ยงกันเถอะ”แช่อิ่มเอยปากชวนหลังจากใช้เวลาแช่งตัวนานพอสมควร

“อื้อ ^^”

            พวกเราเดินจากเรือนพักไปยังลานกลางหมู่บ้านด้วยความตื่นเต้น นักเรียนกำลังทยอยกันเข้ามาในงานเรื่อยๆและที่เรียกความสนใจและความประทับใจไปอย่างล้นหลามนั่นก็คือซีเครทแบล็คทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวสาวๆก็พากันกรี๊ดกร๊าดในความหล่อและดูดีของพวกเขา

“ฉันชักจะหิวแล้วสิ” คิมบ่นพลางลูบท้อง

“งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีมั้ยยัยคิม” แก้มยุ้ยชวนเพื่อนสาวทันที

“ดีๆ ไปด้วยกันสิอามิ แช่อิ่ม” คิมหันมาชวนฉันและแช่อิ่ม

“ไปกันก่อนเลย เดี๋ยวพวกเรานั่งจองโต๊ะเอาไว้ให้” แช่อิ่มตอบ

“งั้นเดี๋ยวพวกเรามานะ” แก้มยุ้ยหันมาบอกก่อนจะเดินไปตักอาหารกับคิม

            นั่งรอสักพักสองสาวก็กลับมาพร้อมกับอาหารมากมาย สงสัยกะจะกินให้อิ่มไปตลอดชาติแน่ๆเลย เมื่อแก้มยุ้ยและคิมกลับมานั่งที่โต๊ะฉันและแช่อิ่มก็ไปตักอาหารต่อแล้วก็มานั่งกินกันที่โต๊ะเหมือนเดิม ชาวบ้านจัดเวทีเอาไว้ให้พวกเราและอาจารย์ขึ้นมาร้องเพลงกันด้วยล่ะพวกนักเรียนคนอื่นๆก็สลับกันขึ้นไปร้องเพลงเรื่อยๆ ฉันว่างานเลี้ยงแบบนี้มันดูมีคุณค่ากว่างานปาร์ตี้ใหญ่ที่ฉันเคยไปซะอีก เพราะงานเลี้ยงนี้จัดขึ้นด้วยใจไม่ใช่จัดเพื่อเอาหน้าหรือสร้างภาพ

“กรี๊ดดดดดด”

“วู้วๆๆๆๆๆ ฟีนิกซ์เท่”

“อ๊ายยยยยยย ฟีนิกซ์จะร้องเพลง”

“ยูตะ อ๊ายยยยยยยย”

“ขนาดเดินถือกีตาร์ยังหล่อเลยอ่ะ ยูตะๆๆๆ”ฉันหันไปตามเสียงกรี๊ดก็พบว่าฟีนิกซ์และยูตะกำลังเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อร้องเพลงนั่นเอง ขนาดยังไม่ได้ร้องนะเนี่ยสาวๆยังกรี๊ดคอแทบแตก

“พวกเขาดูดีมากจริงๆ ^__^” ยัยคิมเริ่มออกอาการเพ้ออีกแล้ว

“หล่ออออออ *o*” แก้มยุ้ยก็เป็นไปกะเขาด้วย -_-

            ยูตะเป็นคนเล่นกีตาร์ส่วนฟีนิกซ์เป็นคนร้อง เขาเลือกที่จะร้องเพลงรักล้นใจซึ่งมันก็เป็นเพลงโปรดของฉันซะด้วยสิ ร้องเพลงเพราะเหมือนกันแฮะ ฉันเอาแต่ก้มหน้าก้มตาตักอาหารเข้าปากโดยไม่ได้เงยหน้าไปดูพวกเขาเลยแต่ฉันฟังเพลงที่พวกเขาร้องอยู่นะ

“อามิฉันว่าเขามองเธออยู่นะ” คำพูดของแช่อิ่มทำให้ฉันชะงัก แต่คงไม่มีอะไรหรอกยัยอิ่มคงจะแกล้งแซวฉันมากกว่า

“OoO จริงด้วย ฟีนิกซ์มองอามิไม่ละสายตาเลย อิจฉาาาา” อืม ยัยคิมเองก็ทำให้ฉันชะงักอีกเหมือนกัน แต่ก็จะกินต่ออ่ะมีไรมั้ย และหวังว่าแก้มยุ้ยคงไม่...........

“ฉันมีอะไรจะบอก......เขามองอามิตั้งแต่มาถึงแล้วล่ะ ฉันกะจะบอกแต่ลืมเพิ่งนึกออกตอนที่แกสองคนพูดเนี่ยแหละ” นั่นไง นี่เขามองฉันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย

“หันไปดูสิอามิ” ยัยคิมบอกให้ฉันลองหันไปดู ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขามองจริงๆหรือเปล่า หันไปหน่อยก็ไม่เสียหายนี่นะ

“O.o” มองจริงๆด้วยและถึงแม้ว่าฉันจะหันไปมองเขาในตอนนี้เขาก็ยังไม่ยอมละสายตาไปไหนยังคงมองมาที่ฉันเหมือนเดิมและมองอยู่อย่างนั้นจนเพลงจบ

“เพราะเน๊อออออออ *o*” ตอนนี้แก้มยุ้ยกำลังเพ้อ

“ฉันอยากให้เขาเลิกทำตัวเสเพลจัง.....ฉันจะได้ฉุดเขาง่ายๆหน่อย” OoO คิมแกพูดอะไรออกมา

            พวกเรานั่งคุยกันไปกินอาหารกันไปเรื่อยๆ ประกอบกับดูโชว์ของเพื่อนนักเรียนและโชว์ของชาวบ้านที่เตรียมเอาไว้เพื่อพวกเราโดยเฉพาะจนงานเลี้ยงเลิก วันนี้สนุกจริงๆฉันอยากให้มีงานเลี้ยงแบบนี้บ่อยๆจังเลย พวกเราเดินกลับเรือนพักช้าๆเพราะอยากเก็บความสุขที่มีอยู่ที่นี่ให้ได้มากที่สุดก่อนจะต้องกลับพรุ่งนี้

“อามิ” ฉันหันไปทางต้นเสียงก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน...ฟีนิกซ์นั่นเอง

“นายมีอะไรเหรอ.....แล้วทำไมมาคนเดียวล่ะปกติไปไหนมาไหนทั้งกลุ่มนี่”

“ไม่จำเป็นหรอก ขนาดเพื่อนเธอยังกลับไปที่เรือนพักโดยทิ้งเธอเอาไว้กับฉันเลย” หมายความว่าไง ทิ้งฉันเอาไว้ เฮ้ย!!! OoO ฉันหันกลับไปอีกทีก็พบว่าสามสาวตัวแสบเดินไปถึงเรือนพักเรียบร้อยแล้ว

“เอ่อ......แล้วนายมีอะไรเหรอ”

“เพลงเพราะหรือเปล่า” ทำไมนายเป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนี้ >o< ทำยัยแก้มกับยัยคิมเคลิ้มได้เพราะมั้ยล่ะ

“เพราะสิ...เพลงโปรดฉันเลยล่ะ”

“^^ ฉันคิดว่าเธอคงชอบ” เขายื่นดอกไม้ให้ฉัน ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นดอกอะไรแต่มันสวยและหอมมาก

“ขอบใจนะ ^^”

“เพิ่งเคยเห็นเธอยิ้มแบบนี้ให้ฉันครั้งแรก”

“เอ่อ....นั่นสินะ” ก็นายกวนโอ๊ยฉันตลอดเลยนี่นา ใครมันจะไปยิ้มให้ลง

“ชอบหรือเปล่า”

“ชอบสิ ^^ มันสวยมาก”

“^^” เขาไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มแล้วก็ลูบท้ายทอย

“ฉันรู้นะว่าท่าทางแบบนั้นของนายน่ะมันหมายความว่านายกำลังเขิน” ท่าทางแบบนี้ของผู้ชายมันบ่งบอกว่ากำลังเขินจริงๆนะ ฉันเคยอ่านเจอในนิตยสารทีวีพุด

“ไร้สาระนา”

“เอาเถอะๆ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ ^^”

“อือ”

“ฟีนิกซ์!”

“หือ”

“ขอบคุณมากสำหรับดอกไม้  แล้วก็......ขอบคุณมากสำหรับเพลง”

“ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าร้องมันให้เธอ -_-”

“แล้วใครน๊าตอนที่ร้องเพลงเอาแต่มองหน้าฉันน่ะ นายรู้มั้ยว่าใคร”

“-_- เธอนั่นแหละที่มองฉัน”

“อ่ะแหนะ ถ้านายไม่ได้มองฉันแล้วรู้ได้ไงว่าฉันมองนายอยู่”

“โอเคๆ ฉันไม่เถียงเธอแล้ว”

“ฮ่าๆๆ ยอมรับมาตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง อืม.....งั้นฉันไปนอนก่อนนะ ฝันดี^^” ฉันรู้สึกว่าวันนี้อะไรบ้างอย่างในตัวฟีนิกซ์เปลี่ยนไป เขาดูอ่อนโยนขึ้น รอยยิ้มจริงใจแบบนั้นฉันเพิ่งเคยได้รับจากเขาเป็นครั้งแรกในวันนี้

“เธอก็......ฝันดีนะ ^^”

            ฉันเดินเข้ามาในห้องพักพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันมีความสุขจริงๆที่ได้มาที่นี่ ฉันได้รับมิตรภาพดีๆจากชาวบ้าน ได้กระชับความสัมพันธ์กับเพื่อนๆและได้รู้จักกับคำว่า ‘ใจเต้นไม่เป็นส่ำ’ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีอิทธิพลกับจิตใจของฉันขนาดนี้ ไม่คิดว่าฉันจะใจเต้นแรงเพราะคนอย่างเขา ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ

“ยิ้มหวานมาเชียว” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้นั่ง ยัยแก้มก็เปิดฉากแซวทันที

“เชื่อฉันเถอะอามิ ฟีนิกซ์เขาต้องปิ๊งแกแหงๆ” อืม.....เอาเข้าไปยัยคิม

“คงไม่คลั่งเหมือนครั้งก่อนหรอกนะอามิ” แช่อิ่มพูดติดตลก

“คิดว่าไม่นะ ฮ่าๆๆๆ”

            หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดนอนเรียบร้อยแล้วพวกเราสี่คนก็นอนคุยกันเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะง่วง คุยกันไปหัวเราะกันไปอย่างมีความสุขและเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้มารู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว

            พวกเราตื่นแต่เช้าเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัวและไปล่ำลาชาวบ้านก่อนกลับ น้องร้องไห้กันยกใหญ่เพราะไม่อยากให้พวกเรากลับ ฉันเชื่อว่าพวกเราก็ไม่อยากกลับเหมือนกันแต่จะให้อยู่ที่นี่ตอดไปไม่ได้เพราะพวกเราเองก็มีอะไรต้องทำให้สำเร็จอีกมากมาย หลังจากล่ำลากับชาวบ้านพวกเราก็เดินทางกลับทันที เพราะเมื่อคืนพวกเราสี่คนคุยกันจนดึกไปหน่อยขึ้นรถปุ๊บก็หลับปั๊บ