สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

วันนี้พวกพานัจมีเรียนแต่ช่วงเช้า ฐิตาจึงเสนอว่าหลังเลิกเรียนกันไปเดินเที่ยวห้างและช่วงตอนเย็นๆจะได้ไปร้องคาราโอแกะกัน “ตกลงว่าไงพวกแก่ตกลงมั้ย” “ว่าไงนัท” มีนารัตน์ถาม “ก็ตามใจพวกแก่ซิ” “เย้” “นัทน่ารักที่สุดเลย” มีนาเผลอกอดเพื่อนสาวด้วยความดีใจ “เฮ้ย!” “ยัยมีนาไม่ต้องกอดแน่นขนาดนั้นก็ได้” พานัจพูด “จริงคับ” “ผมว่าเรารีบไปกันเถอ” จากนั้นพวกพานัจก็รีบบึ่งรถไปที่ห้าง ระหว่างที่พวกสาวๆออกไป พวกหนุ่มๆกำลังไปที่ห้างเหมือนกัน พานัจจึงขับรถหาที่จอดรถ ในขณะที่พานัจหาที่จอดรถได้เรียบร้อยแล้ว ชลกรก็จอดรถใกล้ๆกับรถพานัจ หลังจากนั้นพวกพานัจก็เดินเข้าไปที่ห้างกัน ระหว่างที่เดินนั้นพานัจเดินชนกับผู้ชายร่างสูง “อุ้ย” “ขอโทษนะคะ” “ไม่เป็นไรคับ” “คุณเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า” หญิงสาวร่างระหงลุกขึ้นมาปัดแต่ก็ตรงตกใจ “นาย” เสียงของพานัจ “คุณ” เสียงของชลกร มีนารัตน์ & กฤษณะ “เอาพี่นะ” “เอาน้องมีนา” “มาเที่ยวห้างเหรอคับ” “คะ” “แล้วพี่นะมาเที่ยวห้างด้วยเหรอคะ” “คับ” “ไอ้นะ” “ถ้าน้องมีนามา” “ยัยป้านั้นก็ต้องมาด้วยนั้นซิ” เสียงของโตมร “ใครสั่งให้นายมาเรียกฉันว่าป้าฮะ” “ฉันนะยังไม่ได้แก่ซะหน่อย” “ฉันนะยังสาวยังสวย” “สวยตรงไหนไม่เห็นจะสวยเลย” “เธอนะหุ่นก็เหมือนไม้เสียบผี” “นี่นายโตมร” “นายหาว่าฉันหุ่นเหมือนไม้เสียบผีเหรอ” “ใช่แล้วจะทำไม” “ยัยป้า” “ฉันสั่งให้นายหยุดพูดไม่หยุดใช่มั้ย” ฐิตาเปิดประตูรถของเพื่อนสาวจึงหยิบไม้เบสบอลมาหวังจะตีชายหนุ่ม “นี่ยัยป้าเธอจะทำอะไรฉัน” “ฉันก็จะทำไอ้นี่กับนายนี่” “ช่วยด้วยไอ้พี” โตมรถือโอกาสหลบหลังที่พีระวัฒน์ “วัดดีพลอย” พีระวัฒน์ทักหญิงสาว “อืมวัดดี” หญิงสาวทักชายหนุ่มกลับ “เธอมาเที่ยวห้างเหรอ” ชายหนุ่มถาม “ก็เห็นอยู่ถ้าฉันไม่มาเที่ยวห้างฉันมานั่งกินข้าวมั้ง” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้ากวนประสาทชายหนุ่ม “นั่นเหรอเราก็คิดว่าเธอโดดเรียนมาซะอีก” “คนยังฉันนะไม่มีทางที่จะโดดเรียนหรอก” “เอ๋อเหรอ” “ไม่บอกก็ไม่รู้นะนี่” ชายหนุ่มกวนหญิงสาวกลับ “นี่ตกลงนายจะกวนฉันใช่มั้ย” “ถือว่าเจ๊ากันนะคุณเมิ่ตะกี้คุณกวนผมก่อนนะ” “ชิ” หญิงสาวได้แต่ด่าในใจ “นาย” เสียงของพานัจ “คุณ” เสียงของชลกร คนตัวโตดีใจที่ได้เจอหญิงสาวร่างระหง “ไอ้โจ๊กทำไมวันนี้มันววยยังนี้นะ” “ซวยตรงไหนคับ” “ผมสงสัยว่าดวงเราคงสมพงษ์กัน” ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “สมบ้าสมบออะไรกันฮะ” ”นายชลกร” “ฉันเจอนายที่ไหนซวยที่นั้นรู้ไว้ซะด้วย” หญิงสาวร่างระหงพูดด้วยความหมั่นไส้ “นัทว่าแต่คุณมาเที่ยวห้างเหรอคับ” “นายจะถามฉันทำไมในเมื่อนายก็เห็นอยู่” “นายคงคิดว่าฉันมาตีกอล์ฟมั้ง” “เหรอคับ” “อี่” “ฉันประชดนายหรอกยะ” “เหรอคับ” ฐิตายังไม่หยุดไล่ตีโตมรสร้างความสนใจให้กับคนในห้างที่เดินผ่านไปผ่านมา “น้องนัทคับช่วยพี่ด้วย” “ยัยป้านี่จะทำร้ายร่างกายพี่” โตมรถือโอกาสมาฟ้องหญิงสาวร่างระหง “พอเถอะยัยตา” “ฉันว่าแก่หยุดและหันไปดูคนที่เดินไปเดินมาก่อน” ระหว่างนั้นพวกพานัจก็เดินเข้าไปเที่ยวในห้าง ชลกรก็เดินเที่ยวในห้างจนเวลาล่วงเลยไป “ไอ้นัทฉันว่าเราไปเปิดห้องร้องคาราโอแกะดีกว่า” แพรพลอยพูด พีระวัฒน์กำลังเดินไปจองที่ห้องเดียวกับแพรพลอย จริงๆแล้วชายหนุ่มไปใช้ห้องอื่นก็ได้แค่อยากจะแกล้งหญิงสาวน่ารักอย่างแพรพลอย “นี่เธอฉันจองห้องนี้ประจำ” “แต่ฉันมาจองก่อน” “แต่ฉันเหมาทั้งวันเลย” พีระวัฒน์พูด “นายพี” “ฉันบอกว่าฉันจองก่อนไง” “แต่ผมจองก่อน” “ผมจองก่อน” “แต่ฉันจองก่อน” “ฉันจองก่อน” กฤษณะชายหนุ่มเย็นชาทนไม่ไหวจึงตัดสินใจแทนว่า “เอาเป็นว่าเราให้พวกสาวๆใช้ห้องนี้ด้วยกับเราโอเคมั้ยไอ้กร” “อืม” “แต่ว่า” “ไม่มีแต่” พีระวัฒน์แอบยิ้มในใจ “ถ้านายกรอยู่ฉันไม่ร้องหรอกนะ” พานัจพูด “นัท” “ที่คุณไม่ร้องเพลงคุณกลัวใช่มั้ยว่าคุณร้องเพลงไม่เป็นใช่มั้ย” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้ากวนประสาท ทำให้หญิงสาวร่างระหงถึงกับโกรธ “นี่นายชลกรใครบอกว่าฉันกลัวนายหาใครบอกว่าฉันร้องเพลงไม่เป็นฮะ” “ถ้าคุณไม่กลัวละก็คุณก็ต้องร้องเพลงซิ” “ว่าไงคุณ” “คุณกล้ารับคำท้าหรือเปล่า” “กล้าซิฉันกล้ารับคำท้านาย” ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร “แต่มีข้อแม้นะถ้าฉันชนะแต่นายแพ้นายจะต้องมาเป็นเบ๊ให้ฉัน” “ได้ไม่มีปัญหา” “แต่ถ้าคุณแพ้คุณต้องทำตามคำสั่งที่ผมสั่งว่าไงคุณกล้ารับคำท้ามั้ยล่ะ” “ได้ฉันกล้าอยู่แล้วเพราะคนยังพานัจไม่มีวันกลัวอยู่แล้ว” หญิงสาวร่างระหงตอบด้วยความมั่นใจ “ลูกพี่จะดีเหรอผมว่าลูกพี่นะจะสู้ได้เหรอ” “ลูกพี่” “ไอ้โจ๊กไอ้ปากเสีย” “อย่ามั่วแต่พูดเลยฉันว่าเรารีบเข้าไปข้างไหนกันเถอะ” “คับลูกพี่”ไม่ทันไรพานัจกับโจ๊กเดินเข้าไปข้างในตามหลังชลกรมาติดๆ