สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

 “ฉันอิ่มแล้วกลับเถอะไอ้โจ๊ก”

“เอ้ยนัทแก่จะรีบกลับไปไหน”

“ฉันง่วงนอนแล้วพรุ่งนี้มีเรียนอีกสามวิชาใกล้จะสอบปิดเทอมแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันต้องรีบไปเตรียมอีกอย่างงานมหาวิทยาลัยกำลังใกล้ขึ้นมาทุกทีแล้วไปล่ะ”

“เฮ้ยไอ้นัทว่าแต่พวกเราล่ะจะเงต่อกลับหรือจะอยู่ต่อว่าไง”

“กลับเถอะไปคะน้องมีนา”

“คะพี่นะ”

“เดี่ยวซิผมไปด้วยซิคุณ”

“ส่วนคุณมากับผมฐิตา”

ส่วนไฮไลค์ก็กลับพร้อมกฤษณะ ทั้งคู่ได้ปรับความเข้าใจกันแล้วทั้งคุ่หันตกลงมาคบแบบพี่น้องที่ดีคนหนึ่งสร้างความปลื้มปิติให้กับแม่น้องน้อยอย่างมีนารัตน์

ณ มหาวิทยาลัย

พวกชลกรต่างง่วนกับวงดนตรีที่จะเล่นในงานมหาวิทยาลัยที่จะถึง โดยมีโตมรเป็นคนเล่นคีย์บอร์ด กฤษณะมือเบส ส่วนพีระพัฒน์มือกีตาร์ โจ๊กเป็นมือกลอง นักร้องนำคือชลกร

พวกสาวๆมุ่งเรียนกับอ่านหนังสือสอบ ส่วนแพรพลอยก็มีพีระวัฒน์หมั้นเอาใจทุกวัน มีนารัตน์กับกฤษณะก็หมั่นเติมความหวานให้กันทุกวัน

ในขระสองสาวก็มานั่งสุ้มหัวอยู่สองคน

“เป็นอะไรไปยัยตาทำไมแก่ทำหน้าแบบนั้นล่ะ”

“ก็เครียดไง”

“เครียดอะไร”

“ฮันแน่คิดถึงไอ้พี่โตอยู่ละซิ”

“เปล่าซะหน่อย”

“ใครนะบอกว่าไม่ชอบเขากลับมาทำหน้าเหมือนหมาเหงาแบบนี้”

“ใครจะไปเหมือนแก่ล่ะไอ้นัทไหนจะพี่กรไหนไอ้เรืองเดชอีกพูดถึงก็มาปั๊บตายยากจริง”

“วัดดีคับน้องนัทคนสวยไม่เจอกันตั้งนานนี้ครับน้องนัทดอกไม้สวยคับๆ”

“นี้ไอ้เรืองฉันเคยบอกแก่แล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบให้ใครมาจีบทำไมแก่ถึงไม่ยอมฟังบ้าง หรือว่าแก่อยากเจ็บตัว”

“ก็คนมันรักนี้ น้องนัทก็รู้นี้จ้าว่าพี่ชอบน้องนัทมาตั้งแต่เด็กแล้วนะอีกอย่างเราก็คนบ้านเดียวกัน”

เกรซเดินมาหาหญิงสาวด้วยสายตาเกลียดชัง

“นี้นายเรืองนายคงไม่รู้ซินะว่าน้องนัทคนดีของนายนี้เมื่อวานเขาไปทำอะไรกับแฟนฉันมา”

“เธอหยุดพุดอะไรบ้าๆได้แล้วนะเกรซ”

“พี่กรขาทำไมถึงพูดกับเกรซอย่างนี้ล่ะคะไหนเมื่อมันเป็นความจริง”

“พูดมาซิมันคืออะไร”

“พอกันได้แล้วนายชลกรทำไมนายถึงชอบหาเรื่องมาให้ฉันเดือดร้อนด้วยนะบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันเกลียดนายเกลียดเกลียดเกลียดสุดๆเลยได้ยินไหม” ไม่ทันพุด คนตัวโตก็ประทับริมฝีปาอุ่นบนกลีบบาง ทันใดนั้นร่างบางถึงกับเบิกตากว้าง ไม่ใช่แค่นั้นเรืองเดชไม่พอใจ จึงซัดหมัดเข้าใส่หน้าชลกรด้วยความหึงหวง ส่วนเกรซก็เข้ามาตบหญิงสาวร่างระหง แต่หญิงสาวร่างระหงหลบทันแล้วสวนหมัดกับ

แก่นังนัทแก่กล้าต่อยฉันฉันไม่ยอมฉันจะฟ้องคุณพ่อค่อยดูซิ” เกรวจึงเดินกลับไปด้วยความเกลียดแค้น

หญิงสาวร่างระหงเข้าไปห้าม

“เอาซิถ้าพวกนายจะต่อยก็ต่อยเข้าฉันซิ”

“ก็ได้นัทผมยอมก็ได้ก็เพราะคุณนะ” คนตัวโตลากร่างบางไปที่ห้องซ้อมดนตรี

“มาซ้อมกันต่อเถอะ”

“แก่จะเอาเพลงไหนล่ะ”

“เพลงที่ฉันซ่อมเป็นประจำ”

“นัทหวังคุณฟังเพลงนี้คุณจะได้รุ้ซะทีว่าผมคนคิดยังไงกับคุณ”

ตอนนี้ในห้องนี้ก็มีแพรพลอย มีนารัตน์ ฐิตา ร่วมด้วย

แล้วเสียงดนตรีก็ดัง

“มีจริงหรือ รักแรกพบ เพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง

แค่แรกเห็นเดินผ่านมาไม่พูดจาไ่ม่ทักไม่ทาย

ไม่รุ้ว่าใครเหตุใดจึงรักกัน

ไม่มีทาง เรื่องเพ้อฝันความผูกพันอย่างง่ายดาย

รักแรกพบ มีอยู่จริงในนิยาย หนังสือนิทาน เพลงรักแสนหวาน

กับความฝัน

 

*กับวันนึง(แต่วันนึง) ฉันผ่านมาพบเธอตรงนั้น

ดวงใจเป็นเดือดมันร้อนช่างทรมาน

ราวกับโดนมนตร์แม่มดสะกดพลัน นาทีนั้น..

ฉันรักเธอทันใด

 

**รักแรกพบ แท้จริงเปนอย่างไร เพราะเทอใช่หรือไม่

ต่างจากใครที่ฉันเป็น

จากวันนั้นหัวใจรู้สึกเอง ชัดเจนว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป

ได้พบจึงเข้าใจ มีอยู่จริง

 

มีเหตุผล กว่าจะรักใครสักคนไม่ง่ายดาย

เรื่องลึกซึ้งความอ่อนบางของหัวใจ

ว่าเขาเป็นใคร มาถึงเมื่อไหร่ ไม่มีทางจะเข้าใจมันได้เลย

 

(*)(**)

 

สุดท้ายจึงเข้าใจ มีอยู่จริง

 

(เพลง รักแรกพบ Tattoo Colur)

ร่างระหงฟังเพลงนี้น้ำเสียงซึมซับทำให้หญิงร่างระหงถึงกับตกภวังค์ ใจที่แกร่งกับอ่อนไหวไม่รู้ตัว หรือเพราะว่ารู้สึกแปลกๆที่ใจหรือไง

จนเนื้อเพลงจบทุกคนจึงปรบมือให้จนกระทั่งแม่น้องน้อยเรียก ร่างระหงจึงได้สติ

 

“คุณรู้มั้ยว่าผมไม่เคยเชื่อเรื่องรักแรกพบ แต่วันนั้นวันที่ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งไล่จับโจรท่าทางแก่นๆเหมือนกับผู้ชายวันนั้น จากแค่สนใจกลายเป็นรัก คุณเหมือนแม่มดหรือไงที่สะกดจิต ทั้งที่ความรักมันไม่น่าจะเกิดในวันเดียวได้ แต่จะทำไงได้ดันรักมากขึ้นทุกวัน” หญิงสาวร่างระหงยืนอึ้งกิมจิไม่รู้จะทำไงต่อ จึงทำเป็นเสียงแข็ง

“พี่กรโรแมนติกมากเลยนะคะมีนาไม่ค่อยเห็นพี่กรในโหมดนี้มาก่อนเลย”

“น้องมีนาคะอย่าชมไอ้กรให้มากพี่หึงคะ”

“อะไรหนักหนาไอ้นะแก่นี้กับไอ้คุณชายอยู่ร่วมกันได้นะไอ้โรคขี้หึงนี้”

“ว่าแต่คนอื่นแก่ก็ค่อยดูตัวเองเถอะ”

“น้องมีนาคะฟังเพลงนี้นะคะพี่มีเพลงจะบอกคะ”

กฤษณะเป็นฝ่ายร้องเองบ้าง ส่วนชลกรเป็นมือเบสอีก

ทันใดเสียงดนตรีบรรเลงขึ้น

ฉันก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่

และก็ไม่รู้มาไกลแค่ไหน

บนทางที่เราสองคนเดินผ่านไป

 

รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยบอก

รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยหลอก

ความรู้สึกนั้นถ้าจะบอก

ไม่รู้ต้องพูดตอนไหน

 

ไม่รู้ว่าต้องคบกันไปกี่ปี

ต้องมีเรื่องราวดีๆ มากมายเท่าไหร่

ถึงจะควรพูดมันออกไป

คำสั้นๆ คำเดียวนี้

 

ไม่รู้ว่าเธอนั้นรออยู่ไหม

หรือจะปล่อยไปให้เป็นอย่างนี้

แต่คิดดูอีกทีเก็บไว้ก็ไม่ดี

 

อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก

แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง

ทุกๆ อย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ

 

สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึกลึกถึงข้างใน

รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น

วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง รออยู่ไหม

 

รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยบอก

รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยหลอก

ความรู้สึกนั้นถ้าจะบอก

ไม่รู้ต้องพูดตอนไหน

 

ไม่รู้ว่าต้องคบกันไปกี่ปี

ต้องมีเรื่องราวดีๆ มากมายเท่าไหร่

ถึงจะควรพูดมันออกไป

คำสั้นๆ คำเดียวนี้

 

ไม่รู้ว่าเธอนั้นรออยู่ไหม

หรือจะปล่อยไปให้เป็นอย่างนี้

แต่คิดดูอีกทีเก็บไว้ก็ไม่ดี

 

อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก

แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง

ทุกๆ อย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ

 

สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึกลึกถึงข้างใน

รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น

วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง คำว่ารักเธอ

 

ไม่รู้ว่าต้องคบกันไปกี่ปี

ต้องมีเรื่องราวดีๆ มากมายเท่าไหร่

ถึงจะควรพูดมันออกไป

คำสั้นๆ คำเดียวนี้

 

ไม่รู้ว่าเธอนั้นรออยู่ไหม

หรือจะปล่อยไปให้เป็นอย่างนี้

 

อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก

แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง

ทุกๆ อย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ

 

สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึกลึกถึงข้างใน

รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น

วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง

คำว่ารักเธอ คำว่ารักเธอ

 

(เพลง พูดไม่ค่อยถูก เอบีนอร์มอล)

“น้องมีนาคะพี่เป็นคนขี้อายไม่กล้าอาจพูดไม่ค่อยเก่งแต่พี่ก็หลงรักเด็กขี้แยข้างบ้านตั้งแต่แรกเห็นพี่อยากไปปลอบอยากปกป้องดูแลไปตลอดชีวิตเลยคะ”

“พี่นะ”

“คับเรียกพี่ทำไมคะ”

“มีนารักพี่นะคะ”

“พี่ก็รักแม้ตุ๊กตากระเบื้องน้อยคะ”

“สองหนุ่มสาวสวมกอดกันอย่างอบอุ่น จนโจ๊กต้องเปรยๆออกบ้างว่า

“อิจฉาโว้ยอยากมีแฟนบ้างจัง”

“แก่จะไปอิจฉาทำไมว่ะ”

“ก็ผมไม่ใช่ลูกพี่นี้คับที่มีคนสอยลงจากคานทองได้”

“ไอ้โจ๊กไอ้ปากเสียปากแบบนี้ให้ถึงหาแฟนไม่ได้สักที”

“พอเถอะนะอยากมีใครทำอะไรแบบนี้บ้าง” ฐิตาบ่นไม่จริงจังมากน่ะ

“ก็แนไงตาฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมาเป็นผู้หญิงคนเดียวของฉัน”

“ฝันไปเถอะ”

“ไม่นานหรอกเธอตาฉันจะทำให้หวานกว่าพวกนี้เธอค่อยดู”

 

“ตาผมมีเพลงจะร้องให้คุณฟังแม้เสียงไม่เพราะเมือนไอ้กรขอบอกคำเดียวว่ามันร้องมาจากใจนะตา”

กฤษณะมาเล่นคีย์บอร์ด ส่วนโตมรก็มาร้องนำ โดยมีเสียงดนตรีบรรเลง

โดยมีน้ำเสียงทุ้มดังขึ้นมา

อาจเป็นเพียงสายลมผ่าน

อาจเป็นหมอกแสนเบาบาง

ที่กระทบถูกเธอแล้วก็จางหายไป

อาจเป็นเพียงแสงรำไร

ไม่อบอุ่นเหมือนกองไฟ

แต่ถึงแม้จะไม่เห็น ก็ทำเพื่อเธอ

 

ถามว่าความรักนี้ เมื่อไหร่จะยอมแพ้

ฉันตอบได้เลยไม่เคยจะคิดเรื่องนั้น

 

ฉันรู้แค่ฉันจะรัก รักเธอไปจนกว่าเธอจะรู้

เธอจะรับไหม ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะอยู่ให้รู้ว่า

บนโลกใบนี้คงไม่มีใครแล้วที่จะรัก

ใครสักคนจนหมดหัวใจ เท่าที่ฉัน รักเธอ

 

ใครจะบอกว่าไร้ค่า แต่รู้สึกฉันมีค่า

ต่อให้ไม่มีความหวัง ความหวังดียังล้นหัวใจ

 

ถามว่าความรักนี้ เมื่อไหร่จะยอมแพ้

ฉันตอบได้เลยไม่เคยจะคิดเรื่องนั้น

 

ฉันรู้แค่ฉันจะรัก รักเธอไปจนกว่าเธอจะรู้

เธอจะรับไหม ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะอยู่ให้รู้ว่า

บนโลกใบนี้คงไม่มีใครแล้วที่จะรัก

ใครสักคนจนหมดหัวใจ เท่าที่ฉันรักเธอ

 

ไม่ว่าพรุ่งนี้ค่ำคืนจะมืดสักแค่ไหน

แม้ว่าใกล้จะเช้าและดาวบนฟ้าจะค่อยๆ ดับไป

จะขอเป็นดาวดวงสุดท้าย ของเธอ

 

ฉันรู้แค่ฉันจะรัก รักเธอไปจนกว่าเธอจะรู้

เธอจะรับไหม ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะอยู่ให้รู้ว่า

บนโลกใบนี้คงไม่มีใครแล้วที่จะรัก

ใครสักคนจนหมดหัวใจ เท่าที่ฉัน รักเธอ

(เพลง จะรักจนกว่าจะรู้ ตั้ม เดอะสตาร์ 9)

เสียงเพลงทำให้เธอเหมือนโดนสะกด

“ตาจริงอยู่ที่ฉันเคยเจ้าชู้หน้าหม้อจีบผู้หญิงไม่เลือกหน้า แต่เมื่อเห็นผู้ชายคนไหนมาใกล้เธอฉันก็ทุรนทุรายให้ได้ กับผู้หญิงคนอื่นอาจไม่มีอาการแบบนี้ แต่สำหรับเธอฉันไม่เคยคิดจะเล่นกับเธอ ตอนนี้เธออาจจะไม่เชื่อ แต่แนจะพทำให้เธอได้รุ้ว่าฉันรักเธอจริงฐิตา”

“นายโตนายคงไม่รู้สินะว่าฉันไม่อยากเป็นเหมือนแม่นายต้องเข้าใจนะ”

“ฉันเข้าใจฉันจะรอเธอ ฉันบอกแล้วไงว่าจะรักเธอจะรู้”

“พี่อาจจะเป็นคนขี้อายแต่ตอนนี้พี่ไม่อายแล้วคะ พี่อยากประกาศให้พวกหนุ่มๆได้รู้ว่าน้องมีนาเป็นคนของพี่พวกนั้นจะได้ไม่กล้ามาแหยมจีบแข่งกับพี่ ดีนะคะที่พี่กำจัดศัตรูหัวใจได้หมดพี่ก็เลยหมดห่วงแต่ใครจะไปรู้ล่ะคะว่าน้องมีนาจะเสน่ห์เล่ห์ขนาดนี้”

ร่างแน่งน้อยก็คิดออกทันที

“นี่อย่าบอกนะคะว่าที่มีนาไม่คนมาจีบก็เพราะพี่นะใช่ไหม ร้ายกาจที่สุดเลยคะ เจ้าเล่ห์สุดๆๆๆๆๆ เห็นเงียบๆแบบนี้นะคะ”

 

“เอาล่ะฉันเองก็จะซ้อมเพลงของฉันเหมือนกันตั้งใจฟังนะพลอย”

เสียงดนตรีบรรเลงขึ้น โดยมีน้ำเสียงทุ้มขึ้น

 

ต ะวันหลับตา ท้องฟ้าก็ทาสีดำ แต่สิ่งที่ฉันต้องทำ เป็นประจำคือคิดถึงเธอ

ใจฉันเหมือนนก คอยบินไปนอกหน้าต่างเสมอ อยากบินไปบ้านเธอ ฮืม...

 

เธอคงหลับแล้ว ไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่ามีใครเขาแอบเผย ความในใจเป็นตัวหนังสือ

ถ้อยคำว่ารัก ฉันเขียนให้เธอโดยไม่หารือ บางครั้งฉันยังฝึกปรือ บอกรักเธอหน้าตู้กระจก

 

เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ

ก่อนนอนฉันเขียนบันทึกถึงเธอเสมอ อยากบอกรักเธอ อย่างเป็นทางการแต่ไม่กล้าพอ

 

เรื่องราวความรัก ลงเอยที่ยิ้มหรือเศร้า ฉันก็ไม่อาจเดา คิดมากไปก็กลัวเป็นทุกข์

มากขึ้นทุกวันรักฉันเหมือนเหรียญที่หยอดกระปุก ฉันมีความสุขแม้เป็นแค่คนที่แอบรักเธอ

 

เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ

ก่อนนอนฉันเขียนบันทึกถึงเธอเสมอ อยากบอกรักเธอ อย่างเป็นทางการแต่ไม่กล้าพอ

 

เรื่องราวความรัก ลงเอยที่ยิ้มหรือเศร้า ฉันก็ไม่อาจเดา คิดมากไปก็กลัวเป็นทุกข์

มากขึ้นทุกวันรักฉันเหมือนเหรียญที่หยอดกระปุก ฉันมีความสุขแม้เป็นแค่คนที่แอบรักเธอ

 

 

มากขึ้นทุกวันรักฉันเหมือนเหรียญที่หยอดกระปุก ฉันมีความสุขแม้เป็นแค่คนที่แอบรักเธอ

 

(เพลง เธอเป็นแฟนฉันแล้ว กะลา)

“เพราะใช่ไหมมายเดียร์”

“เพราะบ้าเพราะบออะไรแต่ถ้าเป็นพี่กรร้องน่าจะเพราะกว่านี้ใช่ไหมคะ”

“ทำไมชอบหักหน้าผมจังเลยอุตส่าห์ตั้งใจร้องงอนแล้ว”

“ไม่ต้องไปสนใจไอ้พลอยเหรอกคะเดี่ยวพานัจคนนี้จะง้อเองดีไหม”

“ดีเลย คับน้องนัทยิ่งเป็นคนน่ารักอย่างนี้พี่ชอบคะ”

“เฮ้ยไอ้พีนี้มันแฟนฉันนะโว้ย”

“ ใช่นายมานี้เลย”

“อั่นนาหึงผมใช่ไหม”

“บ้าเหรอใครหึงนายกัน”

“นี้พอทั้งคู่เถอะเราซ้อมมาทั้งวันแล้วกลับบ้านได้แล้วมั้ง”

**************************************************************

“ลูกพี่คับ”

“มีอะไร”

“ผมว่าคับคุณพัฒน์ คุณพงษ์น่าจะกลับมาเร็วๆนี้แน่คับ”

“แล้วไงล่ะ”

“ลูกพี่ลืมไปแล้วเหรอว่า”

“ใช่คุณนายน้ำทิพย์มานี้”

“ใช่คับไม่ใช่แค่นั้นนะคับมาทั้งตระกูลเลยคับ”

“แล้วไงมันเกี่ยวตรงไหน”

“คุณกรนะมาป้วนเปี้ยนใกล้ลูกพี่บ่อยๆน่าจะโดนปืนลูกซอง”

“ช่างเขาซิไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“ก็คุณกรเขาคิดยังไงกับลูกพี่ลูกพี่ก็รู้อยู่แก่ใจ”

 

“อย่าทำเป็นสู่รู้ดีกว่าไอ้โจ๊กฉันง่วงนอนแล้วไปล่ะ”