Wattajak หยุดไม่ไหวใจมันรัก!
ZometIng
6) (กลับมาแล้วววววววว)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่ป๊อบ..."เสียงหวานๆเล็กๆ ทักคนที่คุ้นเคย
"พิมพ์"สองพี่น้อง ป๊อป แก้ว พูดพร้อมกัน เหมื่อนโชคชะตากลั่นแกล้ง
ให้มาเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ
"แหม่ มากันไม่ชวนพิมพ์เลยนะ"พิมพ์พูดแบบหยอกๆ ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรแค่ยิ้มบางๆ จนพิมพ์สังเกตุได้ว่าเขาเปลี่ยนไป
"พี่ป๊อปเป็นอะไรรึเปล่าคะ"พิมพ์ถามด้วยความสงสัย ป๊อปปี้มองแก้วแล้วส่งสายตาให้แก้วช่วยพูดให้หน่อย
"พี่ป๊อปแกไม่ค่อยสบายน่ะ....ว่าแต่มากะใครอ่ะ"แก้วเปลี่ยนเรื่องบ่ายเบี้ยง
"เอ่อ..มากะพี่น่ะ นั้นไง"พิมพ์พูดแล้วชี้ไปที่คนที่กำลังเดินมา
"โทโมะ"แก้วและป๊อปปี้พูดพร้อมกัน แก้วบีบมือป๊อปปี้อย่างให้กำลังใจ
"อ้าวไอ้ป๊อป บังเอิญจังเนอะ"โทโมะทักทายป๊อปปปี้แต่กวาดสายตามาหาแก้ว แก้วมองด้วยแววตาความโกรธที่คราวที่แล้วโทโมะด่าตนเอง
"ใช่บังเอิญเกินไป.."ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงทะมึนๆ และมองพิมพ์กับโทโมะสลับกัน
KAEW
ให้ตายสิวันนี้มันวันซวยอะไรเนี้ย พี่ป๊อปต้องมาเจอยัยพิมพ์แถมยังมากะโทโมะอีกด้วย ฉันละสงสารเจ้าพี่ชายของฉันจริงๆ โอ้ยยย กะจะมาสนุกๆไหนงานกร๋อยหมด
"งั้นพี่ป๊อบกับแก้วพิมพ์กลับก่อนนะค่ะ"พิมพ์พูดขณะกินไอติมอยู่ ฉันหล่ะอยากจะฆ่าเธอจริงๆยัยพิมพ์ กล้ามาสวีทกะคนอื่นต่อหน้าพี่ป๊อป เธออยากให้พี่ฉันบ้าตายใช่ไหม
"เออกลับแล้วนะเว้ยไอ้ป๊อป"อีตาโทโมะกล่าวลาพี่ชายฉันแล้วหันมา ยิ้มกวนโอ้ยให้ฉัน
ชิ อีตาบ้า เดี่ยวแม่จะต่อยให้หน้าหงายเลย ฉันกับพี่ป๊อปพยักหน้าแล้วโบกมือลาสองคนนั้น
"พี่ป๊อป เรากลับกันเถอะ"ฉันหันไปพูดกะพี่ชายที่กำลังเหม่อลอย
"..."
"พี่ป๊อบ"
"..."
"พี่"
"..."
"..."
"โอ้ยยยย ทำบ้าอะไร"สมน้ำหน้าอยากเหม่อดีนัก โดนฉันหยิกเข้าหน่อย เจ็บเลยหล่ะสิ
"กลับได้แล้ว"
"แก้ว พี่อยากไปรีสอร์ทเรา"ที่บ้านฉันเปิดเป็นรีสอร์ทที่มีทั้งสวนดอกไม้ ฟาร์มสัตว์ และไร่ผลไม้ เป็นที่เที่ยวยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยทีเดี่ยวแหละ
"ถ้าพี่ไปงั้นแก้วไปด้วยนะ"
"แต่จะเปิดเทอมแล้วนะ พี่ไปคนเดียวดีกว่า"
"แต่..."
"บางทีการที่พี่อยู่คนเดียว พี่อาจจะดีกว่านะ"ฉันกุมมือพี่ชายแล้วบีบไว้แน่นๆ ฉันรู้สึกสงสารพี่ฉันมาจับใจ จนมันทำให้ฉันคิดถึงเรื่องของฉันกับ...เขื่อน
"อืม..แก้วว่าเรากลับบ้านกันนะ ตอนนี้"
วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมชั้น ม.6 ของฉัน ฉันจะเจอเขื่อนไหมนะ ฉันกลัวใจตัวเอง
ที่บ้านฉันตอนนี้มีแค่ป้าแม่บ้านกับฉันที่อยู่เพียง 2 คน ส่วนพี่ป๊อปหนีไปพักใจแล้ว
ปรี๊ดดดด!
"เฮ้ยยยย อะไรว่ะ"ฉันหันไปมองที่ต้นเสียง
"ยัยทอมหลบไปสิ"ใช่เลย เสียงห้วนแบบนี้ ไอ้โทโมะแกบังอาญมาทำฉันอาย
"ไม่เป็นไรพิมพ์ลงตรงนี้"พิมพ์เปิดประตูออกมาจากรถของโทโมะ แล้วก็เดินมาหาฉัน ฉันเลยเดินไปก่อน ขี้เกียดอยู่ดูอะไรต่อมิอะไร
"แก้ววว .. รอฉันด้วย"ฉันแกล้งทำเป็นใส่หูฟัง ส่วนพิมพ์ก็วิ่งมาเดินข้างๆฉัน
"แก้วแกเมื่อวานพี่ป๊อปเป็นอะไรอ่า ดูเศร้าๆ แต่แกโทโมะอ่ะดี๊ดี.........."พิพม์พูดพร่ำ เกี่ยวกับความรักของตน
"จะเอาใครกันแน่ว่ะ"ฉันพูดถามขัด จนพิพม์หยุดพูด
"..."
"ฉันถามว่าใคร"
"ฉัน...ไม่รู้"
"เลือกสักทีดิว่ะ พี่ฉันมันก็มีความรู้สึกนะที่แกควงนายโทโมะไปเที่ยวซะขนาดนั้น"ฉันเหลืออด วันนี้เป็นไงเป็นกันจะพูดออกมาให้หมด เสียเพื่อนก็ยอม
"แกเป็นอะไร...ฉันไม่รู้จะเลือกใครนิ"
"แกเลือกโทโมะไปซะ...แล้วเลิกยุ่งกะพี่ป๊อป!"ฉันพูดแล้วรีบเดินไปอย่างไหว ฉันละเบื่อคนโลเล
ปลั๊ก!!!
"ขอโทษครับ...แก้ว"
กลับมาแล้วววววว
มาอัพให้แล้วนะค่าาาาา
หายไปนาน 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
