สื่อรักสลับใจ

“ก็.....เอานี้ให้โทโมะหน่อยจิน่ะน่ะ “   เฮ้อ !! นึกว่าจะสำคัญมากเป็นงานเป็นการหน่อย   ไหนเป็นงี้ไปอ่ะ  แก้วใจเครียดดดด!!!!!!!

อะไรเนี้ย???? ยัยเฟย์  ยัดกล่องอะไรก็ไม่รู้ใส่มือฉันแล้วบอกแค่ให้เอาไปให้นายโทโมะ  โอ้ย !!!!!จะบ้าตาย  แล้วนี่นายนั้นอยู่แห่งหนใด   ฉันจะหาเจอรึป่าวว่ะ

“คนอย่างนายนี้จะไปสิงอยู่ที่ไหนหว่า???”  (คนน่ะค่ะไม่ใช่ผี) 

“สนามบาส !!!!”  ใช่ ใช่แน่  ต้องอยู่ที่นั้นแน่เห็นผู้ชายเขาชอบไปกัน  เล่นบาสมันเท่ตรงไหนว่ะไอ้แก้วไม่เข้าใจเล๊ยยย

        จริงด้วยอ่ะอยู่ที่นี้จริง ๆ ตามคาด    ดูนายนั่นซิโอ้ยเท่อ่ะถอดเสื้อเล่นบาสด้วยไอ้แก้วเข้าใจแล้วเท่จริง  ๆ  อ่ะ  เห้ย !!!! ไม่ ๆ ยัยแก้วแกอย่าเพ้อเด็ดขาด

“โทโมะ!!!!”  เรียกซ่ะสนามบาสแทบแตก(?)  และดูเหมือนว่านายโทโมะกำลังงงว่าฉันเรียกเขาทำไมดูทำหน้าอีก  น่ารัก  เฮ้ย  น่าเอ๋อซะไมมี

“เรียกฉันมีรัย???   ยัยเตี้ย”   อีกแล้วน่ะเค้าไม่ได้เตี้ยซักหน่อย

“มีคนฝากไอ้นี่มาให้นายอ่ะ  รับไปซิ”

“ใครฝากมา  แล้วไอ้นี่น่ะอะไร”   ถามอีกแล้ว  ของอยู่ในมือก็แกะดูเอาสิ  เออ  ว่าแต่ยัยเฟย์ให้อะไรหว่าอยากรู้เหมือนกันแหะ

“ไม่รู้!!!นายก็แกะดูสิ”

“เธอให้ฉันเองหรือป่าวห่ะ  แล้วแกล้งทำเป็นมีคนฝากมาให้น่ะ”  โห้!!!หลงตัวเองฉันเนี้ยน่ะจะให้นาย  ยัยเฟย์ต่างหาก

“ฉันเนี้ยน่ะ  ไม่มีทางอีกอย่างฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้นั่นน่ะอะไร  แกะดิอยากรู้” (ถ้าจะจริงแหะยัยแก้วนี่น่ะจะให้ของเรา  แล้วใครให้มาว่ะ  คนหล่องง)

            นายโทโมะทำหน้างงก่อนจะแกะกล่องดูว่าข้างในมีอะไรอยู่  ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันน่ะเลยไปยืนชะเง้อดูอยู่ด้านหลังนายนั่น  ยัยเฟย์จะให้อะรัยน่ะ???

“สร้อยเหรอ(?) “  ฉันอุทานเบา ๆ เมื่อเห็นของในกล่องที่ยัยเฟย์ฝากมาให้นายโทโมะ  ลงทุนจังน่ะยัยเพื่อนฉันซื้อสร้อยให้เลยอ่ะ

“คะ ใค....”   “เฮ้ย!!!!”     ฉันกับนายนั่นร้องเสียงหลงทันทีเมื่อนายนั่นอยู่ ๆ ก็หันหน้ามาจะถามอะไรก็ไม่รู้โดยไม่บอกไม่กล่าวกันเลย  เลยทำให้ฉันเสียหลักล้มลงพร้อมฉุดนายโทโมะลงไปด้วย   สภาพตอนนี้นายโทโมะทับฉันอยู่น่ะ  หน้าจะติดกันอยู่แล้ว

“เออออ....”

“ลุกขึ้นซิ!!!เดียวใครมาเห็นเข้า”  ฉันก็เขินเป็นน่ะเว้ย-///-

“แก้วววววว..........

 ใครอ่ะใครรรรร....!!!!!!!