สื่อรักสลับใจ

ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย......ท่องไว้น่ะไอ้แก้ว  ว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไร  ไม่รู้สึก ๆ ๆ ดีเสียอีกยัยเฟย์ได้สมหวังแล้ว  ฉันหันดูยัยเฟย์ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเหมือนจะดีใจสุด ๆ (?)  และตอนนี้ฉันก็พูดอะไรไม่ออกสุด ๆ เหมือนกัน

เขื่อนล่ะ.....ฉันพอจะดูออกว่านายเขื่อนชอบเฟย์แต่ทำไมโทโมะถึงทำแบบนี้  นายนั่นคงชอบเฟย์เหมือนกันซิน่ะ

“เขื่อน   เราไปห้องสมุดกันเถอะ”  ฉันเอ่ยปากชวนเขื่อนที่ตอนนี้ฉันพอจะดูออกว่าเสียใจพอสมควร  ที่ชวนไปห้องสมุดน่ะเรอะ  ไม่ได้จะไปอ่านหนังสือหรอกแต่จะไปหาที่เงียบ ๆ นั่งทำใจมากกว่า

“อึม”

ห้องสมุด

ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมโทโมะต้องตามมาด้วย  แค่นี้ฉันก็เจ็บมากพอแล้วน่ะโทโมะ   ฉันเดินเข้ามาในมุมหนังสือประเภทสารานุกรมไม่ได้จะมาอ่านหรอกแต่มุมนี้เงียบที่สุดแล้ว  ฉันนั่งลงในซอกชั้นวางหนังสือ

...ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย  นี้คือคำถามที่ฉันถามตัวเองอยู่ตอนนี้  โชคชะตากั้นแกล้งกันรึไง.....

“หลีกหน่อย!!!!”  ให้ตายเหอะ  ใครกันจะอ่านสารานุกรม

“โทโมะ”

“ฉันจะหาหนังสือ  นั่งขว้างอยู่ได้”  ใช่ซิฉันมันทำไรไม่ดีสักอย่างหนึ่งนิ  น้อยใจชะมัด (?)  ทำไงได้ล่ะโดนว่าขนาดนั้นไม่ลุกหลีกให้นายนี่ก็น่าด้านแล้วล่ะ

“ฉันลุกให้ก็ได้  ชิ”

“ฮึม..........ปล่อยซิ”  เกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ..ก็ตอนที่ฉันจะลุกน่ะซิโทโมะก็หันหน้ามาทางฉันพอดีทำให้ฉันเสียหลักเซเกือบจะล้มแต่ดีที่โทโมะคว้าเอวฉันไว้ทัน  และตอนนี้ฉันกำลังบอกให้โทโมะปล่อยแต่ก็เหมือนว่าฉันยิ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของนายนี่มากขึ้น

“ปล่อยน่ะโทโมะ...ฟังไม่รู้เรื่องรึไง”

“ไม่รู้สึกอะไร”  เขาพูดอะไรของเขานี้  รู้สึกอะไรหมายว่าไงกัน

“อะไรของนาย...ฉันจะรู้สึกอะไร”

“โกรธ  ไม่พอใจ  หรือหงุดหงิด”

“ใช่  ฉันไม่พอใจที่.......ตอนนี้นายกอดฉันอยู่  ปล่อยเลย”

“ฉันไม่ปล่อย.....”  สิ้นเสียงจากปากโทโมะ  นายนั่นก็ดึงฉันเข้าไปกอดไว้  แน่นมาก  ฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะว่าโทโมะกำลังเล่นสนุกอะไรอยู่  และมากอดฉันทำไม?  ทั้ง ๆ ที่พึ่งจะขอยัยเฟย์เพื่อนฉันเป็นแฟนไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว   ...นายกำลังทำฉันเจ็บกว่าเดิมอยู่น่ะโทโมะ.....

“นายทำบ้าอะไรของนาย....นี้ห้องสมุดน่ะ”

“ฉันขออยู่แบบนี้สักนาทีได้มั้ย”   ฉันไม่ตอบแต่ก็ยอมให้เขากอดอยู่อย่างนั้นแค่นาทีเดียวนาทีแรกและนาทีสุดท้ายที่ฉันจะได้กอดกับคนที่ฉันรู้สึก  “รัก”

วันนี้อัพสองตอนเลย.......ยังอ่านกันอยู่รึป่าว  ฝันดีน่ะทุกคน