หัวใจเธอ เป็นของฉัน...

ณ โรงเรียน

พิมกะหวายกำลังเดินเม้าส์เข้าโรงเรียน ทันใดนั้นก็มีรถสปอตสีแดงขับเข้ามานั่นคือรถโทโมะนั่นเอง แต่มีใครนั่งข้างๆมาด้วยนะ

พิม:หวาย นั่นโทโมะนี่

หวาย:ใช่ๆ แหม วันนี้ดีจังเลยมาพร้อมโทโมะเลยเนาะพิม

พิม:แต่เดี๋ยว นั่นใครนะลงมาจากรถของโทโมะ(ชี้ไปทางจอดรถที่มีผู้หญิงลงจากรถของโทโมะ)

หวาย:(เพ่งมองไป เหมือนคุ้นๆ)เอ๊ะ! นั่นมันยัยแก้ว เพื่อนเรานี่(พลางชี้ไปทางแก้ว)

พิม:ยัยแก้วไปทำอะไรกะโทโมะกันนะ

ห้องเรียน

ในขณะที่นักเรียนกำลังเม้าส์กันอยู่นั้น อาจารย์ประจำห้องก็เข้ามา นักเรียนทุกคนรีบเข้าที่ของตัวเอง แก้วหันไปยิ้มให้พิม แต่พิมกับเขม็งตาใส่ 'นี่เราไปทำอะไรให้เนี่ยทำไมมองอย่างนั้นนะ' พอยิ้มให้หวาย หวายก็ส่งยิ้ม

อาจารย์:เอาละนักเรียนทุกคน ครูข่าวจะมาบอกสัปดาห์หน้าทุกคนจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วนะจ๊ะ

นักเรียนสาว1:ทำไมหรอคะ อาจารย์(ยกมือขึ้นถาม)

อาจารย์:ก็พวกเธอจะได้ย้ายห้องกันไงละ บางคนอาจจะได้อยู่ห้องเดียว บางคนก็อยู่กันคนละห้อง

พออาจารย์พูดจบก็หยิบชีสขึ้นมาให้ทำตามปกติ อาจารย์เดินออกจากห้อง พวกนักเรียนต่างพากันฮือ ฮา กับเรื่องที่จะย้ายห้อง รวมถึงแก้วด้วย

แก้ว:พิม หวาย ถ้าพวกเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันละ ฉันยิ่งเข้ากับคนอื่นๆไม่ค่อยจะได้ด้วย

หวาย:ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวยังไงแกอาจจะมีเพื่อนใหม่มาทักก็ได้ ว่าไหมพิม

พิม:ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆฉันไม่อยากอยู่กับพวกเธอโดยเฉพาะเธอยัยแก้ว

แก้ว:ทำไม! ทำไมเธอถึงไม่อยากอยู่กับฉัน

หวาย:ใช่ แกเป็นอะไรยัยพิม

พิม:หุบปาก ฉันขอออกจากกลุ่ม เธออยากจะอยู่กับยัยแก้วก็เชิญเถอะหวาย(เสียงดุดัน ทำเอาเพื่อนทั้งสองคนถึงกับผงะ เพราะ ไม่เคยเห็นกิริยาท่าทางของพิมเป็นแบบนี้มาก่อน พิมเดินออกจากตรงนั้นแล้วออกจากห้องเรียนไป)

ป่าหลังโรงเรียน

พิมขออนุญาติครูขอกลับบ้าน แต่เธอไม่ได้กลับบ้าน กลับมาที่ป่าหลังโรงเรียนเหมือนมีอะไรดลใจเธอให้เธอมาที่นี่ แต่ทำไมกันละ พิมเดินมานั่งลงที่พื้นหญ้าแล้วมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย แต่แล้วเธอก็ถึงกับผงะ เพราะ มีเงาของใครบางคนกำลังเดินมาเธอใกล้ขึ้นๆ เธอเห็นหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาดูขาวเนียนใส ใบหน้าดูคมกริบ พิมจึงเอ่ยถามขึ้น

พิม:นายเป็นใคร?(ลุกขึ้นแล้วมองหน้า คู่สนทนา)

...:ฉันแบล็คแจ็ค

พิม:แล้วนายมาที่นี่ทำไม

แบล็คแจ็ค:ก็ฉันมาหาเธอไง พิม(พิมถึงกับอึ้งเพราะเธอไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ ไม่รู้จักแต่ทำไมเขาถึงรู้จักฉัน)

พิม:นายเป็นใคร ทำไมรู้ชื่อฉัน

แบล็คแจ็ค:ก็ฉันเป็นเนื้อคู่เธอไง(ทำเอาพิมอึ้งอีกรอบ'เนื้อคู่หรอ ฉันไม่เข้าใจ')

พิม:เนื้อคู่! แต่ฉันไม่รู้จักนายเลยนะ นายเป็นใครกันแน่

แบล็คแจ็ค:ฉันเป็นแวมไพร์(แยกเขี้ยวให้ดู ทำเอาพิมตกอกตกใจเข้าไปใหญ่)

พิม:แวมไพร์ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน

แบล็คแจ็ค:เกี่ยวสิ! ก็เธอเป็นคู่ชีวิตฉัน ฉันรอเธอมาเป็นร้อยปี ถ้าเธอเป็นเหมือนฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ เพราะ ฉันเป็นคู่ชีวิตเธอ ฉันทำอะไรก็ได้ถ้าเะอเป็นเหมือนฉัน เธอก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำหรือให้ฉันทำแทนก็ได้(พิมกำลังใช้ความคิดกับสิ่งที่เจออยู่ในตอนนี้ แต่จะทำไงได้เธอยอมเพราะเธอต้องการแก้แค้นใครบางคน คนคนนั้นก็คือ แก้ว! นั่นเอง)

พิม:ตกลงฉันจะยอมเป็นเหมือนนาย(แบล็คแจ็คแยกเขี้ยวอีกครั้งแล้วเข้ามาหาพิม โอบกอดแล้วแยกเขี้ยวที่กำลังจะกัดที่คอของพิม อึก! ร่างสูงกัดที่่คอร่างเล็กแล้วดูดเลือด ทำเอาร่างเล็กเกือบช็อคก็ว่าได้)