รักนี้.....หยุดที่เธอ

"แล้วนี่แก้วจะกลับยังไงหรอ" (ฟางเมื่อตื้อไม่ได้ผล จึงเปลี่ยนเรื่องถาม)

"อ๋อ กลับแท็กซี่หน่ะ" (แก้วตอบฟางทั้งที่ยังเก็บของเข้ากระเป๋า)

"จะบ้าหรอแก้ว กลับได้ไง ไม่เอาฟางไม่่ให้แก้วกลับ" (ฟางโวยวายเพราะมันดึกแล้วจะนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวได้ยังไง แล้วฟางก็หยิบเอากระเป๋ามาจากแก้ว)

"โธ่ ฟางให้แก้วกลับเถอะนะ"

"ไม่" (ฟางยังยืนยันคำเดิม)

"ถ้าฟางไม่ให้แก้วกลับ แล้วจะให้แก้วทำอะไรหล่ะ"

"ก็ไปบ้านโทโมะกับฟางสิ"

"ไม่เอาอ่ะ"

"งั้นก็ไม่ต้องเอา" (ว่าแล้วฟางก็หยิบกระเป๋าแก้วแล้วเดินออกจากห้องไป)

"เฮ้ย!ฟาง" ผแล้วแก้วก็รีบเดินตามฟางไป)

"อยากได้ก็ตามมาสิ" (แล้วฟางก็เดินต่อ)

"แก้วขอกระเป๋าคืนนะ" (แล้วแก้วก็เดินตามฟางไปเรื่อยๆแต่ก็ต้องสงสัยเมื่อทางนั้นมันไม่ใช่ทางออก แต่เป็นทางที่ต้องเดินขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งระหว่างทางก็มีกลีบดอกกุหลาบเกลื่อนกลาดอยู่ระหว่างทางเดิน จากนั้นฟางก็เดินเข้าห้องไปแต่ที่แน่ๆกลีบดอกกุหลาบมันหยุดอยู่ต้องห้องที่ฟางเข้าไป แล้วแก้วก็ตัดสินใจเปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องนั้นไป แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่านอกจากดอกกุหลาบที่วางอยู่ตามรอบห้องเป็นจำนวนมากและก็มีผู้ชายคนนึงที่กำลังยืนหันหลังให้เธอ แก้วยืนงงอยู่นิดๆจึงเอ่ยขึ้นว่า)

"เอ่อ...ขอโทษค่ะพอดีว่าเข้าห้องผิด" (พอแก้วพูดจบก็กำลังเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนที่ห้องตรงนั้นเอ่ยขึ้นมา)

"เดี๋ยวก่อนครับ" (แก้วก็พอจะคุ้นกับเสียงจึงหันหน้าไปดู)

"คุณ!" (แก้วเอ่ยอย่างตกใจ)

"ครับผมเอง" (โทโมะตอบแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆแก้ว)

"แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" (แก้วถามอย่างงงๆ)

"เอ่อ.............คือ........."

"ว่าไงค่ะ"

"คือ..........คือว่าผม...........ผม........."

"ถ้าไม่พูดงั้นแก้วไปนะค่ะ" (แล้วแก้วก็จะเดินออกจากห้อง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินโทโมะพูดว่า)

"ผมรักคุณนะครับ" (โทโมะรวบีวมความกล้าแล้วพูดออกไป)

"คุณว่าอะไรนะค่ะ" (แก้วถามด้วยหน้าตาเรียบเฉย)

เอ่อ......ถ้ามันทำให้แก้วลำบากใจผมก็ขอโทษก็แล้วกันนะครับ" (พูดจบโทโมะก็กำลังจะเดินไปเพราะดูจากหน้าแก้วแล้วเะอคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับตนเลย จึงเลือกที่จะไป)

"บอกรักแก้วแล้ว จะเดินหนีง่ายๆหรอค่ะ" (แก้วยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาโทโมะ)

"เอ่อ.........."

"หนีปัญหาแบบนี้มันไม่ดีนะค่ะ"

"แล้วแก้วจะให้ผมทำยังไงครับ ถึงจะได้ใจคุณมา"

"งั้นก้บอกแก้วก่อนสิค่ะ ว่ารักแก้วตรงไหน"

"ก็ แก้วเป็นคนเก่ง รักครอบครัว แล้วอีกอย่างก็น่ารักด้วยครับ" (โทโมะพูดคำสุดท้ายอย่างเขินๆ)

"ไม่ได้โกหกแก้วนะค่ะ"

"ไม่เลยครับ"

"แล้วรักแก้วนานรึยังค่ะ"

"เอ่อ........ก็นานแล้วครับ"

"งั้นก็บอกแก้วมาก่อนสิค่ะว่า ถ้าทามไทรู้คุณจะทำยังไง" (แก้วถามโทโมะเพราะทามไทเป็นคนที่หวงพี่สาวมากใครที่จะเข้าไปจีบพี่สาวตนต้องผ่านน้องชายคนนี้ไปก่อน)

"เอ่อคือ.........." (โทโมะเริ่มคิดมาก แก้วถึงกับหลุดขำออกมา)

"แก้วล้อเล่นค่ะ" (พอโทโมะได้ยินก็ถึงกับยิ้มออกมาทันที)

"ถ้างั้นก็แสดงว่า........"

"แก้วจะลองให้โอกาศคุณค่ะ" (แก้วพูดแล้วยิ้มให้โทโมะที่กำลังยืนดีใจอยู)

"จริงหรอครับ"

"ค่ะ"

"ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาศผม"

"เย้!!!!!!!!!!!" (ฟางกับป๊อบที่แอบยืนฟังอยู่หลังม่านร้องออกมาอย่างดีใจ)

"เฮ้ย!ยัยฟาง ป๊อบ" (แก้วพูดอย่างตกใจ)

"แหม๋ๆ ลุ้นอยู่ตั้งนานนึกว่าจะใจแข็งไม่ยอมพูดอะไรซะแล้ว" (ฟางแซวแก้ว)

"นี่แอบฟังหรอ" (แก้วถามฟาง)

"ถ้าไม่แอบฟังฟางจะรู้หรอว่าแก้วก็มีมุมแบบนี้กับเค้าด้วย" (ฟางยังไม่เลิกแซว)

"อิจฉา" (ป๊อบปี้หันไปพูดใส่โทโมะ)

"แล้วตกลงว่าเย็นนี้จะไปบ้านโทโมะกับพวกเรามั้ย" (ฟางถามแก้ว)

"คงไม่ได้หรอก แก้วเป็นห่วงทามไทหน่ะ โทโมะคงไม่ว่าอะไรแก้วนะ"

"อ่อ..ไม่เป็นไรครับ"

"ถ้างั้นแก้วขอตัวกลับก่อนนะค่ะ"

"เดี๋ยวก่อนครับ" (โทโมะรีบทักแก้ว)

"มีอะไรค่ะ"

"แล้วแก้วจะกลับยังไงครับ"

"อ๋อ กลับแท็กซี่ค่ะ"

"อย่าพึ่งกลับสิแก้ว งานยังไม่เสร็จเลยอยู่ต่ออีกนิดนึงนะ" (ป๊อบปี้หันไปบอกเพื่อนสาว)

"ใช่นะ อยู่ก่อนนะ" (ตามด้วยฟาง)

"เอ่อ........"

แก้วจะยอมอยู่ต่อหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป