รักนี้.....หยุดที่เธอ

"ใครกัน" (ฟางนั่งคิด แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก)

"ฟาง" (แก้วที่เดินไปดูชุดก็เรียกฟาง

"ว่าไง"

"มาดูนี่สิ" (แก้วพูดพร้อมกวักมือเรียกฟาง)

"อะไรหรอ" (แล้วฟางก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแก้ว)

"แก้วว่าชุดนี้มันแปลกๆไปนะ" (แก้วพูดพร้อมหยิบชุดออกมาให้ฟางดู แต่ฟางก็ยังงงๆอยู่ว่ามันผิดปกติตรงไหน)

"ยังไงหรอ ฟางว่ามันก็ไม่มีอะไรนะ" (ฟางพูดพร้อมพลิคชุดดูที่ด้านหน้าและด้านหลัง)

"นี่ไง" (ว่าแล้วแก้วก็จับชุดขึ้นมาแล้วฉีกออกดู)

"เฮ้ย! (ฟางตกใจเมื่อแก้วฉีกชุดตรงปลายออกมาแล้วก็พบว่าตรงนั้นมีรอยผ้าเก่าที่นำมาตัดใส่ด้วยแต่ถ้าดูเผินๆอาจจะไม่เห็นแต่แก้วผู้เชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้จึงรู้ว่าเค้าแอบเอาเศษผ้าเก่านำมาตัดชุดด้วย) เป็นไปได้ไงอ่ะ" (ฟางเริ่มโวยวาย)

"ใจเย็นก่อนสิ"

"เย็นไม่ได้หรอกแก้วกล้าดียังไงมาเอาเศษผ้าเก่าตัดชุดให้บริษัทเรา" (ฟางพูดทั้งๆที่ยังโมโห)

"เดี๋ยวก่อนสิ แก้วมีวิธีแก้" (แก้วพูดแล้วยิ้มให้ฟาง)

"บ้าแล้วแก้ว เยอะซะขนาดนี้แก้วจะแก้ยังไง อย่าให้เจอนะไม่งั้นเจอดีกับฉันแน่"

"เอางี้งั้นฟางช่วยไปหยิบกระเป๋าของแก้วที่วงาอยู่ตรงนั้นให้หน่อยนะ"

"ใบเมื่อเช้านี่หรอ"

"อืม" (แล้วฟางก็เดินไปหยิบกระเป๋ามาให้แก้ว)

"แก้วจะทำยังไงหรอ" (ฟางถามแล้วนั่งลงข้างๆแก้ว)

"ก็นี่ไง.........." (แล้วแก้วก็เริ่มเปลี่ยนแปลงชุดใหม่โดยการเย็บใหม่ แล้วนำเอาเศษผ้าเก่าออกแล้วหยิบตรงปลายชุดให้มาติดกับอีกมุมของกระโปรง แต่ที่แน่ๆคือจากชุดยาวมันต้องกลายเป็นชุดสั้นลงมาอีกแต่ก็ผลออกมาดี และแปลกด้วย)

"โฮ แก้ว ทำได้ไงอ่ะ" (ฟางพูดแล้วหยิบชุดจากแก้วมาดู)

"ก็แ้ก้วบอกแล้วว่ามันมีวิธี เป้นไงพอใช้ได้มั้ย"

"สวยอ่ะ แต่ยังไงฟางก้ยังเจ็บใจไอ้ช่างบ้านั่นอยู่ดี"

"ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง"

"จร้าแม่ใจดี เออถ้างั้นฟางคงต้องกลับแล้วนะ เย็นนี้เจอกัน"

"อืม"

"สู้ๆ (ฟางพูดแล้วชู2นิ้วให้แก้ว) ไปนะ " (แล้วฟางก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป ส่วนแก้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ)

" hi สวัสดีค่ะทุกคน (พี่กาก้าเดินเข้ามาด้วยหน้าตาhappyพร้อมกัยเอ่ยทักทายคนในห้องอย่างเป็นกันเอง) เป็นไงบ้างจ๊ะน้องแก้ว" (กาก้าเดินเข้ามาถามแก้วแล้วนั่งลงข้างๆ)

"ก็ดีค่ะ" (แก้วตอบแล้วยิ้มให้)

"งานจะเริ่มตอนประมาณ 1 ทุ่มตรงนะ ส่วนเรื่องโชว์ก็คงจะประมาณ 2ทุ่มกว่าๆได้" (กาก้าเอ่ยบอกแก้วในขณะที่กำลังอ่านตารางงาน และขณะนี้ก็เวลาจะ5โมงกว่าๆแล้วซึ่งนางแบบแต่ละคนก็เริ่มแต่งหน้าทำผมกันอย่างมีฝีมือกันทั้งนั้น)

"แล้วแก้วต้องทำยังไงบ้างค่ะ"

"ของน้องแก้วก็จะเดินโชว์2ชุดนะ ชุดแรกจะเป็นราตรี ส่วนชุดที่2ก็จะเป็นชุดฟินาเล่" (กาก้าเอ่ยบอกแก้ว)

"แล้วงานน่าจะเสร็จประมาณกี่ทุ่มค่ะ" (แก้วถามกาก้าในขณะทีกำลังทำผมอยู่)

"ก็คงจะประมาณ เที่ยงคืนได้มั้ง แล้วน้องแก้วจะกลับยังไงหล่ะให้พี่ไปส่งมั้ย"

"อ๋อไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง"

"ได้ไงหล่ะ เราเป็นผุ้หญิงนะ"

"คือไม่ไรจริงๆค่ะ แต่ก้ขอบคุณนะค่ะ แก้วว่าแก้วไม่รบกวนพี่ดีกว่าค่ะ แค่นี้พี่ก็เหนื่อยพอแล้ว" (แก้วยอกแล้วยิ้มให้กาก้า แล้วกาก้าก็ยิ้มตอบ จากนั้นทั้ง2ก็นั่งคุยกัยไปเรื่อยๆจนกระทั่งแก้วทำผมเสร็จ)

"แหม๋เบบี้วันนี้สวยจังเลยนะครับ " (ป๊อบหยอดคำหวานใส่ฟางหลังจากที่เดินลงมา)

"แน่นอนค่ะ"

"เบบี้หลงตัวเองอ่ะ" (ป๊อบพูดอย่างไม่รู้อะไรแต่ทันใดที่ฟางนั้นได้ยินก็ถึงกับหันหน้ามาหาป๊อบทันที)

"เมื่อกี้ป๊อบว่าไงนะค่ะ"

"อ๋อ ปะเปล่าครับไม่มีอะไร"

"แน่นะค่ะ"

"ครับ ถ้างั้นป๊อบว่าเรารีบไปกันเถอะครับ" (แล้วป๊อบก้รีบจูงมือฟางไปที่รถ จากนั้นก็รีบขับไปโรงแรมทันที)

"ป๊อบค่ะทำไงดี ยัยแก้วไม่ยอมไปงานคืนนี้เลย" (ฟางที่นั่งเงียบอยู่นานก็รีบถามแฟนหนุ่ม)

"ถ้าเค้าไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอกครับ"

"อ้าว ได้ไงอ่ะค่ะก็ฟางบอกยัยเฟย์แล้วว่าวันนี้จะพายัยแก้วไปด้วย"

"ก็........ไม่รู้สิครับ"

"ยัยเฟย์คงจะเสียใจแย่เลย" (ฟางพูดแล้วทำหน้านอยด์ๆ)

"แหม๋เบบี้อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ป๊อบว่ายังไงๆแก้วต้องได้ไปแน่ๆครับ" (ป๊อบพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์)

"หมายความว่าไงค่ะ" (ฟางถามอย่างงงๆ)

"เอาหน่าครับ เดี๋ยวถึงเวลาฟางก็จะรู้เอง"

"แม่ครับ ถ้าคุณแม่ง่วงก็กลับก่อนผมได้นะครับ" (โทโมะเอ่ยบอกแม่หลังจากที่ลงจากรถ เพราะตอนนี้ได้มาถึงโรงแรมแล้ว)

"จ๊ะ แล้วนี่แม่เห็นเราสั่งดอกไม้ไปเยอะ ลูกจะเอาไปทำอะไรหรอ " (แม่โทโมะถามหลังจากที่เห็นพนักงานเข็นดอกกุหลาบแดงขึ้นไปไว้บนตึกของโรงแรมอีกชั้นหนึ่ง)

"อ๋อ เปล่าหรอกครับ ผมว่าเราเข้าไปข้างในดีกว่าครับ" (แล้วโทโมะก็รีบพาแม่เดินเข้าไป โดยตอนนี้ผู้คนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนและลูกค้าของบริษัทต่างก็เริ่มทยอยมาแล้ว)

"เชิญครับคุรผุ้หญิง" (ป๊อบเมื่อกำลังจะเดินเข้างานก็กางแขนอีกข้างนึงออกมาเพื่อที่จะแสดงว่าให้ฟางควง แต่ฟางก็รับควงอย่างง่ายๆแล้วจากนั้นทั้ง2ก็เดินเข้าไป ผู้คนที่เห็นก็มีแซวกันบ้างมีทั้งทัักทาย และถ่ายรูป)

"เฮ้ย!ท่านประทาน"

"อ้าว เบ หวัดดี" (โทโมะเอ่ยทักทายเพื่อนที่มีนามว่า จองเบ)

"หวีดดีๆ  หวัดดีครับคุณแม่" (แล้วจองเบก็ไหว้ทักทายแม่ของโทโมะ)

"ดีจ๊ะ เป็นไงบ้างสบายดีมั้ยลูก"

"ก็ดีครับ" (จองเบตอบแล้วยิ้มให้แม่โทโมะ)

"ถ้างั้นแม่ไม่รบกวนเราดีกว่า เดี๋ยวแม่่จะไปหาคุณหญิงกับเพื่อนอยู่ทางนู้นนะ"

"เอ่อ.......ครับ" (โทโมะเอ่ยบอกผู้เป็นแม่)

"ตามสบายเลยนะลูก" (แม่โทโมะเอ่ยบอกจองเบ)

"ครับ (จากนั้นแม่โทโมะก็เดินไป โดยมีบอดี้กาทเดินตาม) เออแล้วนี้ไอ้ป๊อบกับไอ้เขื่อนหล่ะ"

"ยังไม่เห็นเลยหว่ะ แล้วนี่แฟนแกมาด้วยรึเปล่าหล่ะ" (โทโมะถามจองเบเพราะปกติเวลาจองเบจะไปไหน ตนจะเอาแฟนสาวไปด้วยแต่ครัง้นี้ยังไม่เห็นเลย)

"อ๋อ อยู่กับเพื่อนๆทางนู้นหน่ะ " (แล้วจองเบก็ชี้ไปหาแฟนสาวที่กำลงัยืนคุยกับเพื่อนๆอย่างสนุก)

"hi หวัดดีเพื่อนชาย" (เพื่อนชายผุ้มีนามว่าเขื่อนเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับแฟนสาว)

"อ้าว ไอ้เขื่อน" (จองเบทักทาย)

"เป็นไง มาไงวะ แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" (พอมาถึงปุ๊บก้รีบยิงคำถามใส่เพื่อนชายทันที)

"ก็มาได้วัน2วันแล้ว แล้วนี่ แฟนหรอวะ" (จองเบชี้ไปที่เฟย์)

"อืม ทีรักครับ นี่จองเบเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของทักรี่ครับ" (เขื่อนแนะนำจองเบให้เฟย์รู้จัก)

"หวัดดีค่ะ" (เฟย์ทักทายจองเบ แล้วยิ้มให้)

"หวัดดีครับ"

"เฮ้ย! พวกเรานั่นมันยัยเฟย์หนิ"

"ไหน"

"ก็นั่นไง ยืนพูดคุยอยู่จองเบอ่ะ"

"จริงด้วย Hi เฟย์" (ขนมจีนว่าที่แฟนของจองเยเดินเข้ามาทักทายเฟย์กับเพื่อนๆ)

"อ้าว ยัยหนม" (เฟย์พูดด้วยท่าทางดีใจ)

"นี่รู้จักกันด้วยหรอครับ" (เขื่อนถามอย่างงงๆ)

"รู้จักสิค่ะ ก็นี่เพื่อนๆเฟย์สมัยเรียนมหาลัยด้วยกัน " (เฟย์เอ่ยบอกแฟนหนุ่ม)

"แล้วนี่ไปไง มาไงสบายดีมั้ย" (ขนมจีนถามเฟย์)

"อืม สบายดีแล้วขนมหล่ะ"

"ก็เหมือนกัน แล้วนี่ยัยฟางไม่มาด้วยหรอ" (ขนมจีนถามเมื่อเข้ามาในงานแล้วยังไม่เห็นฟางเลย)

"อ๋อ มาสิสงสัยคงยังไม่ถึงมั้ง"

"เฮ้ย นั่นไงไอ้ป๊อบ " (จองเบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นป๊อบเดินเข้ามา)

"นั่นไงยัยฟาง" (มิล่าผู้เป็นเพื่อนพุดขึ้นเมื่อเห็นฟางกำลังควงหนุ่มเดินเข้ามา)

"โฮ นั่นใช่ป๊อบปี้รึเปล่า" (ชนมจีนพูดขึ้นเมื่อคุ้นๆหน้า)

"เฮ้ย!ป๊อบทางนี้" (เขื่อนทักเพื่อนชาย)

"ยัยฟาง" (ขนมจีนกับมิล่าเอ่ยขึ้นพร้อมกัน)

" เฮ้ย!ยัยหนม ยัยมิล่า"

"เป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย" (ขนมจีนรีบถามเพื่อนสาว)

"อือ สบายดี ฉันดีใจจังเลยอ่ะที่พวกแกก็มาด้วย"

"อ้าว ฟางแล้วนี่ยัยแก้วไม่มาด้วยหรอ" (เฟย์ที่ยืนอยู่ก็พูดขึ้น)

"อ๋อ มาสิแก้วก็มาเดินแบบให้บริษัทไง"

"แล้วตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ"

"อ๋อ คงอยู่ห้องแต่งตัวหน่ะ" (ฟางตอบเฟย์)

"แล้วพี่กาก้าหล่ะ" (คราวนี้เป็นมิล่าถามขึ้น)

"อ๋อก็คงจะอยู่ด้วยกันละมั้ง"

"อ้าวนี่ รู้จักพี่กาก้าด้วยหรอครับ" (ป๊อบที่ได้ยินสาวๆสนทนากันก็ถามขึ้นเมื่อจู่ๆมิล่าก็ถามถึงกาก้า)

"อ๋อ รุ้จักสิค่ะก็พี่กาก้าเป้นผู้จัดการส่วนตัวของยัยแก้ว"

"ผู้จัดการ" (โทโมะถามอย่างงงๆ เพราะตอนนี้ฟางก็ไม่พูดอะไรเพราะเดี๋ยวถึงเวลาโทโมะกับป๊อบปี้ก็จะรุึ็เอง จึงปล่อยให้มิล่าพุดไป)

"ใช่ค่ะ"

"หมายความว่าไงครับ" (โทโมะเริ่มชิ่งคำถามใส่มิล่า)

"อ้าว ก้ยัยแก้วเป็นนางแบบแล้วผู้จัดการส่วนตัวของยัยแก้วก็คือพี่กาก้า นี่พวกคุณยังไม่รู้จักหรอค่ะ" (มิล่าร่ายไปอย่าง จึงทำให้ป๊อบกับโทโมะหันหน้าไปหาฟาง เพราเรื่องนี้ฟางต้องรู้แน่ๆ)

"ฟางครับ" 

"ฟางขอโทษค่ะ" (ฟางพูดอย่างรู้สึกผิด)

"แล้วแก้วนี่เป็นนานรึยังครับ" (โทโมะก็ยังคงถามมิล่าต่อ)

" ก็นานแล้วค่ะ ไม่เชื่อลองถามยัยฟางดูก็ได้ค่ะ เพราะพวกเราก็รู้กันหมด"

"จริงรึเปล่าฟาง" (โทโมะหันไปถามฟาง)

"จริงค่ะ" (ฟางตอบแล้วยิ้มแห้งๆให้โทโมะ เพราะตนรู้ว่าโทโมะไม่ชอบคนโกหก)

"ทำไมเบบี้ไม่บอกพวกเราละครับ" (ป๊อบถามฟาง)

" เอ่อ..........ก็ยัยแก้วขอฟางว่าไม่ให้บอกใครนิค่ะ"

"แล้วทำไมแก้วทำแบบนั้นหล่ะ" (ป๊อบก็ยังถามฟางอยู่่เรื่อยๆ)

"ฟางก็ไม่รู้ค่ะ แต่ป๊อบกับโทโมะอย่าโกรธแก้วเลยนะค่ะ แก้วคงมีเหตุผล"

"ผมหน่ะไม่โกรธหรอกครับ แต่คนที่จะโกรธ นู้นครับ (แล้วป๊อบก็มองไปที่โทโมะที่กำลังยืนขมวดคิ้วอยู่) เฮ้ย!ไอ้โหมะจะไปไหนวะ" (โทโมะไม่ตอบเพียงแต่เดินไปไหนก็ไม่รู้)

"มีอะไรกันรึเปล่าฟาง "(เฟย์หันไปถามฟาง)

"เอ่อ คือ ไม่มีอะไรหรอก" (ฟางตอบปัดๆไป)

เดี๋ยวแก้วมานะค่ะ (แก้วที่ตอนนี้แต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินออกไปอีกห้องข้างโดยที่ไม่ลืมหยิบเอากล่องที่ป๊อบฝากมาให้ออกไปด้วย แต่ในระหว่างทางที่เดินก็พบกับโทโมะที่กำลงัเดินมาพอดี โทโมะยืนอึ้งอยู่นานแก้วที่เดินมาก็งงๆกับท่าทางของโทโมะ จากนั้นก็เลยเดินไปหา) คุณค่ะ"

........

"คุณค่ะ"

.......

"โทโมะ !(แก้วตัดสินใจเอ่ยชื่ออกไป โทโมะที่สติหลุดลอยออกไปก็สดุ้งทันที) เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ"

"เอ่อ"

"ว่าไงค่ะ"

"คุณเป็นนางแบบใช่มั้ยครับ" (แก้วที่พอโดนโทดมะถามก็ถือกับตกใจทันที) 

"เอ่อ   คือ"

"จริงรึเปล่าครับ"

"ค่ะ แก้วเป็น"

"แล้วคุณโกหกผมทำไมครับ"

"คือว่า   แก้ว..... แก้ว ขอโทษค่ะ" (แก้วพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดจริงๆที่โกหกไป)

"ผมไม่ได้โกรธคุณหรอกนะครับ แต่ผมเพียงไม่เข้าใจว่าคุณทำแบบนี้ทำไม"

"แก้วขอโทษค่ะ ถ้ามันทำให้คุณโกรธขนาดนี้งั้นแก้วขอตัวนะค่ะ"  (แล้วแก้วก็กำลงัจะเดินไป แต่โทโมะก็จับมือไว้ก่อน)

"เอ่อ คือผมโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ"

"ไม่ต้องขอโทษแก้วหรอกค่ะ คุณไม่ผิด คนที่ผิดคือแก้วค่ะ"

"มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ"

"ไม่เอาดีกว่าค่ะ ถ้าพูดไปเดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ แล้วนี่ของคุณรึเปล่าค่ะ" (แก้วยิ้มแล้วชูกล่องที่ป๊อบฝากมาให้)

"เอ่อ......ครับ" (โทโมะพูดเขินๆ)

"ถ้างั้นแก้วเปิดนะค่ะ (แล้วแก้วก็เปิดกล่องออกมาปรากฎว่าของที่อยู่ในกล่องเป็นกิฟติดผมเป็นรูปผีเสื้อ และตนก็มั่นใจว่ามันคือเพรช และคงมีค่าน่าดู) เอ่อ......"

"เดี๋ยวผมติดให้นะครับ (แก้วยังไม่ทันพูดโทโมะก็หยิบกิฟออกมาแล้วค่อยๆติดให้แก้ว ) วันนี้แก้วสวยมากเลยนะครับ"

"เอ่อ........ขอบคุณค่ะ" (แก้วพูดอย่างเขินๆ)

 

 

 

 

 

 

หลับฝันดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพให้ใหม่