เพราะดื้อดึงถึงต้องเสียเธอ...

โทโมะ:ว่ามา??

แก้วน้ำตาที่ไหลเพราะมันถึงเวลาบอกเขาแล้ว

แก้ว:ฉันรักนายมาโดยตลอดแต่ไม่กล้าเปิดปากบอกเสียเองเพราะมันอายฉันมันเด็กดื้อทีไม่เคยเชื่อนายบัดนี้ฉันรู้

แล้วว่าหัวใจของตัวเองอยู่ไหนแล้วอยากกลับไปดูแลอยากกลับไปมีสิทธิ์ขอร้องไห้เถอะนะให้สิทธิ์นั้นกลับฉันอีก

ครั้งได้ไหม??

เมื่อโทโมะได้ยินการสารภาพที่หวานซึ้งโทโมะยิ้มกว้างทันที

โทโมะ:ฉัน...ยินดีให้เธอ!!

แก้วยิ้มกว้างน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างดีใจและดีใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอีกครั้งหนึ่ง

ฟาง:แต่เสียใจนะฉันจะฆ่าโทโมะของแกเพราะมันทำให้เพื่อนรักที่ฉันไว้ใจต้องมาแตกแยกกะน!!

เมื่อแก้วได้ยินเสี่ยงนั้นรีบเบี่ยงตัวมารับทันที

ปัง!

แก้วยืนยิ้มหลังที่เคยข่าวสะอาดกลับมีเลือดเต็มหลังโทโมะตกใจ

โทโมะ:แก้วๆ!!

แก้ว:ฉันรักนายนะโทโมะแม้ต้องแลกกับชีวิต...

เมื่อสิ้นเสียงนั้นแก้วก็สลบทันที

โทโมะ:แก้ว!!

ฟาง:นายอยากลองดีกับฉันเองโทโมะ

ฟางพูดจบก่อนเดินไปหน้าตาเฉย

                        ณ ห้องฉุกเฉิน

โทโมะ:หมอแก้วปลอดภัยมั๊ย??

หมอ:เอ่อคุณไข้ปลอดภัยแต่ต้องเอาเลือดเพิ่มนะครับ

โทโมะ:ครับๆผมจะบริจาคให้

โทโมะรีบตอบรับเพราะไม่อยากให้ดวงใจดวงนี้ตายไปอีก

                                   2สัปดาห์

แก้วปลือตามเห็นทุกคนมาเยี่ยม

โทโมะ:แก้วฟื้นแล้วๆ

เฟย์:แก้วฉันเอาเรื่องฟางแล้วนะ!!

เฟย์บอกด้วยรอยยิ้มแต่แก้วกลับไม่พอใจเลยสักนิดเพราะเพื่อนด้วยกันแก้วไม่คิดเอาเรื่อง

แก้ว:แต่แก้วไม่อยากให้มีเรื่องนะเฟย์

โทโมะ:แต่เขาทำแก้วมากเพราะฉะนั้นควรเขาไปซะ

เฟย์:แล้วทีนี้พวกเธอจะรักกันได้รึยัง??

แก้ว โทโมะ:แน่นอน

แก้วกับโทโมะจูบกันด้วยความรักความโหยหาเพราะโทโมะเองที่ทำผิดโดยไม่สนใจว่าดวงใจด้วยน้อยๆของเขา

จะเป็นอย่างไร...

----------------------------------------------------------------------------------------------

The END