เพราะดื้อดึงถึงต้องเสียเธอ...

อ๊อดดด!!เสียงกริ่งเลิกเรียนก็หมายถึงกลับบ้านได้แล้วนั้นแหละ

ฟาง:แก้ววันนี้ไปไหนกันดี

เฟย์:ไปร้านกาแฟกันเหอะนะ>O<

แก้ว:เข้าท่างั้นป่ะ

ระหว่าง3สาวที่กำลังจะเดินไปมีชายร่างใหญ่ว่าขว้าง

โทโมะ:แก้วฉันไปด้วยนะฉันเป็นห่วงเธอน่ะ^^

โทโมะผู้เป็นแฟนสุดที่รักเข้ามาขอแต่แก้วทำท่าเหมือนรำคาญทุกครั้งแต่โทโมะไม่แคร์

                 ณ ร้านกาแฟแอ๊คเส็ป

แก้ว:วันนี้เอาเหมือนเดิมคะ4ที่

แก้วสั่งอย่างรวดเร็วแก้วเห็นโทโมะยิ้มให้ฟาง2คนนี้ยิ้มอะไรหนักหนาเนี้ยแก้วหงุดหงิดในใจ

ปึง!!แก้วตบโต๊ะเสียงดังสนั่น

แก้ว:จะมองหน้าอะไรกันหนักหนา

โทโมะ:ป่าวซะหน่อย

โทโมะแกล้งพูดลอยๆแต่เขาโกหกคำโตความจริงเขานั้นแอบคบกับฟางได้นานะพอสมควรเพราะเขาเบื่อแก้วเต็ม

ทนแล้วที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับเขามีแต่ทะเลาะกันทั้งๆที่เขาเป็นห่วงแก้วมากเทรแคร์มาก

เฟย์:เอ่อฉันว่าเรากินกาแฟกันดีกว่านะจ๊ะจะได้รีบกลับ

แก้วทำหน้าบึ้งก่อนจะกินรวดเดียวด้วยความโมโหโทโมะมองแก้วด้วยความเอ็นดูแก้วยังเหมื่อนตอนที่เราเคยเจอ

กันตอนแรกซึ้งมันทำให้ฟางไม่พอใจฟางเลยแกล้งทำกาแฟหกใส่ตัวเองเรียกร้องความสนใจ

ฟาง:โอ๊ย ร้อนจัง!!

ฟางร้องเสียงหลงเมื่อกาแฟหกใส่ตัวเอง

โทโมะ:เห็นฟางเป็นไรป่าว

โทโมะรีบหาผ้าเช็ดมาให้แก้วมองด้วยสายตาเฉยๆทั้งๆที่ในใจมันลุกจะตายแต่แก้วไม่แคร์ไม่หึงโทโมะมองแก้ว

ด้วยสายตาที่น้อยใจไม่รู้ว่าแก้วยังจะเมินอยู่ไหมนะถ้าจะขอเลิก

ฟาง:โอ๊ยโทโมะเบาๆซิฟางเจ็บ

เฟย์กับแก้วมองฟางด้วยสายตาที่รู้ทันทีว่าฟางจงใจแต่2สาวไม่แคร์ยังเฉยต่อสถานะการต่อไป

เมื่อกินเสร็จเฟย์กับแก้วขอตัวกลับก่อนฟางกับโทโมะตอบตกลงโดยเร็วแต่ระหว่างทางกลับบ้าน...

เฟย์:เห๊ยแก้วเฟย์ลืมกุญแจบ้านอ่ะ

แก้ว:อะไรนะ!!

แก้วตกใจ

เฟย์:ไปดูที่ร้านหน่อยนะ

แก้ว:อืมๆ

2สาวเฟย์แก้วก็ต้องเดินไปร้านอีกครั้งนึงเมื่อถึงแก้วต้องเงียบเพราะเห็นโทโมะกับฟางกำลังหวานกันแก้วพยายาม

เฉยๆเอาไว้ทำไม่สนใจ

เฟย์:แก้ว...

แก้ว:ฉันไม่เป็นไรเลยไม่เป็นไรอะไรเลย^^

แก้วพูดเสียงสั่นๆทั้งที่ตัวสั่นไปหมดแล้วน้ำตาที่อาบแก้มนั้นบ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ถูกทรยศ

เฟย์:ฉันเข้าใจดีนะว่าเธอรักโทโมะแต่เธอแค่นิสัยเป็นแบบนี้เธอแค่เบื่อที่เขาชอบมาห่วงแต่...

แก้ว:ฉันรำคาญเขาที่เขาชอบเป็นห่วงชอบตามอยู่เสมอ...แต่ไม่ได้แปลว่าไม่รักเขาฉันมันเด็กดื้อเองแหละ

แก้วพูดด้วยเสียงสั่นๆปล่อยให้น้ำตาอาบแก้มแล้วทรุดตัวหาที่นั่งฟางเห็นแก้วร้องไห้กลับต้องยิ้มอย่างร้ายกาจ

เพราะความสะใจ

เฟย์:แก้วไม่เป็นไรนะ...

แก้ว:ฮือๆฉันไม่เป็นไร

แก้วกอดเฟย์เพราะไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาเฟย์ลูบหัวใจแก้วเพื่อปลอบใจก่อนจะพาแก้วกลับบ้าน....ด้วยความ

เศร้าใจ