รู้ใจนักไม่รักก็บ้าแล้ว

   ณ มหาวิทยาลัย

นักศึกษา:เฮ้!!!!(โยนหมวกบัณฑิตขึ้นฟ้า)

ฟาง:ฉันดีใจที่สุดเลยอ่ะ ฉันเรียนจบแล้ว เย้!!!

เฟย์:ใช่...เวลาเรียนจบแล้วฉันรู้สึกโล่งอก มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ

แก้ว:ในที่สุดธุรกิจเบเกอรี่ของฉันจะเป็นจริงแล้ววว

เฟย์:อื้มม...เราจะสู้ไปด้วยกันเนอะแก้วพี่ฟาง

ฟาง:เอ่อ..ฉันว่าเรากลับบ้านไปบอกข่าวดีกับพ่อแม่ดีกว่า

แก้ว:จ้ะ...เจอกันพรุ่งนี้นะ

    ณ บ้านแก้ว

แก้ว:แม่ค๊า(วิ่งหน้าระรื่นชื่นบานโผเข้ากอดแม่) แก้วเรียนจบแล้วนะแม่ดีใจมั้ย

แม่:จ้า...ลูกสาว อืมมนี่แม่มีข่าวดีจะบอกเราเหมือนกัน

แก้ว:ข่าวอะไรหรอคะแม่

แม่:พรุ่งนี้แม่จะพาหนูไปดูคู่หมั้นจ้ะ

แก้ว:ห้ะ!ไม่เอาอ่ะ แก้วเพิ่งเรียนจบเองนะอีอย่างแก้วยังไม่ได้ทำเบเกอรี่เลยนะ

แม่:เรื่องนั้นแม่ไม่ลืมหรอกน่า...แต่แม่จะให้เราหมั้นซะก่อนแล้วก็มาทำเบอเกอรี่แล้วที่สำคัญเพื่อนร่วมแก๊งค์ของลูกทั้ง2คนก็โดนจับหมั้นเหมือนกัน

แก้ว:เฟย์ ฟางก็โดนอ่อ

มด:พี่ก็โดนเหมือนกันแหละแก้วเอ๊ย ยัยโฟร์คู่หูพี่ก็โดน

แก้ว:ตายๆๆๆ โดนกันหมดบ้านหมดเมืองเลยอ่ะ ฉันเครียดดดดด

      ณ บ้านเฟย์-ฟาง

เฟย์-ฟาง:ห๊ะ!อะไรนะ หมั้นงั้นหรอ

ฟาง:ทำไมต้องจับให้ด้วยล่ะคะแม่

โฟร์:นั่นสิแม่จับให้โฟร์ยังไม่พอ จะจับให้น้องทำไมอีก

เฟย์:พี่โฟร์ก็โดนงั้นเหรอ

แม่:เอาล่ะ สงบสติอารมณ์ได้แล้วคุณลูกทั้ง3ไม่ต้องกังวลนะเพราะแก้วกับมดก็โดนจับหมั้นเหมือนกันเพราะฉะนั้นเงียบ!

ฟาง:what who where when why...ทำไมๆๆๆๆๆๆเหอะ!จะบ้าตาย

แม่:เอาล่ะจ้ะ..ไปนอนได้เตรียมสวยได้แล้วนะ พรุ่งนี้เราจะไปดูคู่หมั้นกัน

เฟย์ ฟาง โฟร์:ไม่นอนค่ะ ไม่นอนเด็ดขาด

แม่:ไปนอนเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!นี่คืคำสั่ง

เฟย์ ฟาง โฟร์:ค๊า..........

     เช้าวันรุ่งขึ้น

ฟาง:แม่คะ คิดดีแล้วเหรอ

แม่:คิดดีแล้วจ้ะ ถ้าลูกเห็นคู่หมั้นลูกจะต้องชอบแน่ๆเออ..เราไปรับแก้วกันดีกว่า

เฟย์:ถ้าพ่อรู้นะ พ่อต้องไม่พอใจเป็นแน่

โฟร์:ใช่ๆ ถ้าพ่อรู้นะหึหึบ้านระเบิดตูมมมม

เฟย์ ฟาง โฟร์:ฮะ ฮะ ฮะ

แม่:ฮะ ฮะ แล้วพ่อเค้าจะรู้ได้ยังไงกัน ก็พ่อเค้าทำงานอยู่กับพ่อหนูแก้วที่อเมริกาโน่นแหนะ

โฟร์:นี่ไงคะ(ชูโทรศัพท์ขึ้นมา)ทีนี้พ่อจะรู้ได้รึยังน๊า

แม่:ก็พ่อนั่นแหละที่สั่งแม่เรื่องนี้ ซึ่งแม่ก็เห็นด้วยเอาล่ะไปรับหนูแก้วได้แล้ว

      ณ บ้านแก้ว ปิ๊น ปิ๊น เสียงรถเฟย์ ฟาง

แม่แก้ว:ไปกันเถอะ เขามาแล้ว

แก้ว มด:ค่ะ

มด:แม่คะ จริงๆแล้วแม่ไม่น่าจับให้น้องเลยนะ น้องเพิ่งเรียนจบเองนะ

แม่:ก็ดีแล้วเดี๋ยวแก่ไปหาแฟนยาก

แก้ว:พี่มดปล่อยแม่เค้าไปเหอะ เขาจะทำอะไรก็ทำเราขัดอะรไม่ได้นี่เนอะ

      เมื่อทั้งหมดอยู่บนรถและระหว่างเดินทางไปบริษัท

เฟย์:แก้ว!แกก็โดนจับหมั้นใช่ม่ะ(เฟย์หันไปถาม)

แก้ว:เออดิ..พี่มดก็โดนแล้วแก ฟางแล้วก็พี่โฟร์ก็โดนเหมือนกันใช่ม่ะ

เฟย์:อื้ม...แล้วเราจะทำไงต่อดีอ่ะ

ฟาง:ทำใจแล้วก็ไหลตามน้ำซะ

แก้ว:ตามนั้นเลยอ่ะเฟย์ไม่มีทางเลือกแล้ว

มด:เฮ้อ~ฉันล่ะกลุ้มใจว่ะโฟร์ ฉันโดนคนเดียวไม่พอทำไมน้องต้องมาโดนอีกก็ไม่รู้

โฟร์:โอ๊ยยยแกฉันล่ะปวดหัวจี๊ดๆทั้งคืนเลยเนี่ย

แม่ฟาง:เอาล่ะ ถึงบริษัทแล้วลงได้เลย

แม่แก้ว:ทำหน้าตาให้มันสวยๆหน่อยสิลูก

แก้ว:สวยไม่เป็นแล้วค่ะแม่

     พอขึ้นไปที่ห้องVIP สาวๆก็ถึงกับตกใจกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

สาวๆ:เฮ้ย..นาย!!!

แม่แก้ว:รู้จักกันด้วยเหรอลูก

แก้ว:ก็นายพวกเนี้ยเรียนที่เดียวกับเรานี่นา

มด:โอ้วว..อุตส่าห์เรียนจบมาแล้ว2ปี นึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีก แต่สุดท้าย...

โฟร์:กรรม!!!

พิชญ์:โห...ยัยปากมากเธอนี่มันปากเสียจริงๆเลยนะ

โฟร์:ทำไม!ทำไม!จะทำอะไรฉัน ห๊ะ!แน่จริงเข้ามาเด่ะ(โผตัวเข้าไปหาแบบหาเรื่อง)

ฟาง:เฮ้ยๆพี่โฟร์ใจเย็นดิ(คว้าแขนโฟร์ไว้)เอ่อ..แม่คะไม่ดีมั้งคะเนี่ย

เฟย์:นั่นสิ...น่าเบื่อออ(เฟย์ทำหน้ายู่)

แม่ฟาง:เอาล่ะเดี๋ยวพวกนี้คุณลูกสาวต้องไปทะเลกับพี่เค้านะจ๊ะ

มด:แม่ค่ะ..มันเร็วเกินไปนะ

แม่แก้ว:ไม่เร็วหรอกลูก เอาล่ะหมดเวลาของแม่แล้วแม่ไปล่ะ(แม่ออกไปแล้วล็อคประตูไว้)

โฟร์:แม่ แม่ค่ะ(โฟร์เขย่าประตู)

ฟาง:โอ๊ย..เครียดเว้ยยย(เปลี่ยนลุคโดยปริยายอย่างไร้เหตุผล)

ป๊อปปี้:ฉันไม่เห็นเครียดเลย

แก้ว:แต่ฉันเครียด ฉันอยากกลับบ้านอ่าฮื้อออออ

มด:แม่จ๋า...หนูอยากกลับบ้าน ไอ้ประตูบ้านี่ก็เปิดไม่ได้อ่าฮือออออ

กราฟ:ฉันมีกุญแจ

สาวๆ:เปิด!!!

โทโมะ:ไม่พอใจจะเปิดอ่ะ มีไรป้ะ

เฟย์:หิวข้าว...อยากไปเที่ยว...อยากช็อปปิ้ง...อยากไปจากที่นี่ ฮือออออ

เขื่อน:งั้นก็ไปดิ ไปกินข้าว ซื้อชุดใหม่ แล้วก็ไปทะเลวันนี้เลย

เฟย์:แต่.......