สาวใช้สุดซ่าป่วนหัวใจคุณชายจอมเฟี้ยว

             ในครัว

แก้ว// ป้าใจจ๋า สำรับอาหารของคุณโทโมะอยู่ใหนจะ

ป้าใจ// อะ..ว่าแต่เเกเเน่ใจหรอ

แก้ว// จะ (กำลังจะยก) ป้าจ๋า แก้วว่าเเกงจืดมันเริ่มเย็นๆเเล้วอะ เอาไปอุ่นให้ร้อนดีมั้ยจะ

ป้าใจ-อิ่ม// อย่า!!!!

แก้ว// ทำไมละ

อิ่ม// เอานะพี่เเก้ว เชื่ออิ่มเหอะ

แก้ว// อะ โอเค (เเล้วก็เดินไป)

          หน้าห้องโทโมะ

แก้ว// ฮู้.....(ถินหายใจเฮือกใหญ่เเล้วเดินเข้าไป) คุณโทโมะคะอาหารมาเเล้วคะ

โทโมะ// เอาออกไป

เเก้ว// ไม่ได้นะคะ คุณโทโมะต้องทานคะ

โทโมะ// ฉันไม่กิน (ตะคอกแก้ว) ไปบอกป้าใจว่าเอาไอนี้มา (ชูเเก้วเหล้าขึ้น) และก็กับเเก้มด้วย

เเก้ว// ไอนี้...(ชี้ไปที่แก้วเหล้า) ไม่ได้เด็ดขาดเลยคะคุณโทโมะ เอางี้เดียวเเก้วป้อนให้ก็ได้คะ

โทโมะ// ทำไมฉันต้องให้เธอป้อนด้วย เห็นฉันเป็นเด็กปํญญาอ่อนรึไง เป็นเเค่คนใช้มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง ไม่ต้องมาเสนอเเนะ น่ารำคาญ

เเก้ว// เอ่อ..เอางี้ก็ได้นะคะ คุณโทโมะทานซักสองสามคำก็ยังดีอะคะ เดียวจะเป็นโรคกระเพราะเอา อ่อ...น้ำซุปคะ น้ำซุปนี้น่าทานหอมๆดูสิคะ (หยิบถ้วยน้ำซุปขึ้นมา)

โทโมะ// (แย่งถ้วยน้ำซุปในมือเเก้วมา) น่าทานใช้มั้ย น่าทานมากใช่มั้ยเเกงจืดถ้วยเนี้ย งั้นฉันยกให้ (เทราดเเก้ว)

เเก้ว// ห๊า.... (หยิบผักออกจากหัว) อ๊ายยยยยยยย!!!..

          ในครัว

อิ่ม// พี่เเก้ว....เอ่อๆ...เป็นไงบ้างอะ

เเก้ว// ก็เป็นอย่างที่เห็นเนี้ยเเหละ  เข้าใจเเล้วว่าทำไมไม่ให้เสริฟเเกงจืดร้อนๆ

ป้าใจ// พอๆ เธอไปล้างหน้าล้างตาซะ เดียวฉันไปดูเเลคุณโทโมะเอง

เเก้ว// ไม่เป็นไรจะป้า ป้าไปจัดสำรับใหม่มาเถอะ เดี๋ยวเเก้วเอาไปเสริฟเอง

ป้าใจ// นี้ยังไม่เข็ดอีกหรอ

แก้ว// เอาน่าป้า แก้วขอเเบบร้อนๆควันฉุยๆเลยนะ เดียวเเก้วจะยกไปเสริฟเอง

ห้องโทโมะ

โทโมะ// เธอนี้พูดไม่รู้เรื่องรึไง

เเก้ว//...........(ไม่พูดเเต่เอาสำรับวางที่พื้นเเละนั้งกินเเกล้งโทโมะ) คุณโทโมะ หิวรึยังคะ

โทโมะ// ฉันไม่หิว..... จ๊อก...จ๊อก (หันหน้าหนี) ไอบ้าเอ้ยมาร้องอะไรตอนนี้ (พูดเบาๆ)

เเก้ว// (ยกถ้วยน้ำซุปขึ้นเเล้วเดินไปหาโทโมะ) คุณโทโมะคะ ฝีมือป้าของป้าใจเนี้ยอร่อยสุดยอดเลยนะคะ (พูดพร้อมซดน้ำซุปไปด้วย)

โทโมะ// ออกไป!!! (ตะโกนใส้หน้าเเก้ว) ออกไปเอาเเบบนี้มาชุดนึง (พูดด้วยน้ำเสียงเบาลง)

เเก้ว// ไหนคุณโทโมะบอกว่าไม่หิวไงคะ 

โทโมะ// เอ่อ....(ลุกขึ้นยืน) เธอทำตามที่ฉันสั่งได้มั้ย เธอเป็นคนใช้หรือเป็นอะไรกันเเน่ 

เเก้ว// ก็เป็นคนใช้เนี้ยเเหละคะ คนใช้คนนี้ก็ต้องทำความสะอาดห้องคุณโทโมะก่อน ดังนั้นถ้าเกิดคุณโทโมะหิว ก็เชิญลงไปรอที่ห้องอาหารได้เลยคะ เดียวเเก้วตามไปเสริฟทีหลัง..

โทโมะไม่ตอบเเต่พยักหน้า แล้วเดินลงไป

ด้าน แม่โทโมะและคุณยาย 

แม่โทโมะ// บ้านเราเนี้ยอยู่กันไม่กี่คนนะคะ คุณแม่จะไปจ้างคนใช้ใหม่มาเพื่มทำไมกัน สิ้นเปลืองเปล่าๆ

คุณยาย// นี้แกไม่ต้องบ่นนะ ฉันจ่ายค่าจ้างเด็กคนนี้เองได้

เเม่โทโมะ// พรรณไม่ได้ห่วงเรื่องค้าจ้างคะ มันลกหูลกตาคะคุณแม่ คุณแม่ไม่เห็นหรอคะ คนใช้เดอนกันเกลื่อนเต็มบ้านเเล้วคะ

คุณยาย// เเต่ไม่มีเข้าถึงตาโมะได้ไง ฉันเลยต้องจ้างยัยเเก้วมาดูเเลตรงนี้

แม่โทโมะ// เลิกหวังเถอะคะคุณแม่ นี้เราลองมากี่คนกี่สัญชาติเเล้วคะ แล้วท้ายที่สุดก็โดนตาโมะเล่นงาน จนไปไม่เป็นทุกรายนั้นเเหละคะ ห๊าาา! (เดินไปเเอบที่มุมเสา)

คุณยาย//เป็นไรของเเกหะยัยพรรณ

เเม่โทโมะ//คุณแม่มาดูนี้สิคะ (ชี้ไปที่โต็ะอาหารที่โทโมะนั้งกินข้าวอยู่)

คุณยาย// สงสัยงานเนี้ยเราคงไม่ต้องลำบากจ้างคนใช้ใหม่เเล้วละ ยัยเเก้วเนี้ยเเหละ

                  ตกดึก

-----------------------------------------------------------------------------------