คดีลับ....คดีหัวใจ
To_oNg0909
28) ตอนพิเศษ 'ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะหึงไง'
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนพิเศษ ‘ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะหึง’
ภายในห้องนอนใหญ่ของบ้าน ยังคงเปิดไฟสว่างไสวไปทั้งห้อง ทั้งๆที่นี่ก็ปาเข้าไปเกือบจะรุ่งเช้าของ
วันใหญ่ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว หญิงสาวเจ้าของห้องยังคงนั่งเหม่อมองไปที่ริมหน้าต่าง อย่างรอคอย’ใคร’
บางคน ก่อนที่เสียงรถคุ้นหูจะแล่นเข้ามาภายในรั้วบ้านในที่สุด ไฟในห้องดับลงก่อนที่ร่างของหญิงสาว จะเดิน
มาทอดกายลงนอนที่เตียงกว้างอย่างที่มันควรจะเป็น
“อ้าว ตาป็อป เพิ่งกลับเหรอลูก”
เสียงมาราดาของป็อปปี้เอ่ยทักลูกชายที่เดินหน้ายุ่งเข้ามา
“ครับ...แล้วฟางล่ะครับ”
“น้องยังอยู่ข้างบนนะ”
“ครับ”
ป็อปปี้เดินเข้าไปช่วยมารดาเตรียมของใส่บาตรทก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน
“ฟาง ไม่สบายหรีอเปล่าเรา”
เดินมานั่งริมเตียงนอนยกมือแตะหน้าผากสวยของภรรยาที่มีใบหน้าซีดเซียว
“พี่ป็อป กลับมาแล้วเหรอค่ะ”
“อืม ตกลงเราไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ....”
ฟางทำท่าจะเอ่ยอะไรออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากบาง ป็อปปี้ได้แต่ย่นหัวคิ้ว
ส่งสัยในอาการของหญิงสาว แต่ก็ไม่ได้ถามออกมา
“พี่ป็อปพักเถอะค่ะ ฟางจะไปทำงานแล้ว” เลี่ยงลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป
ป็อปปี้มองตามร่างบางไปอย่างติดใจ ก่อนจะปัดความคิดนั้นทิ้งออกจากหัวไป
ล้มตัวลงนอนทั้งๆที่ยังคงอยู่ในชุดเครื่องแบบตำรวจ หลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย ไม่นานฟาง
ก็เดินออกจากห้องน้ำมาด้วยชุดพร้อมที่จะออกไปทำงาน เดินจรดฝีเท้าแผ่วเบาเข้าหาป็อปปี้ที่ยังคงหลับตาอยู่
มือบางปลดกระดุมชุดทำงานให้ชายหนุ่มได้นอนสบายๆขึ้น จมูกสวยสะดุดเข้ากับกลินน้ำหอมที่เอไม่คุ้นเคย
จะว่าเป็นของสามีเธอก็ไม่น่าจะเป็นไปได้เ เพราะมันเป็นกลิ่นหอมหวานที่น่าจะเป็นของหญิงสาวมากกว่า
‘ของใครกัน พี่มีใครอื่นงั้นเหรอค่ะพี่ป็อป’ เพียงแค่คิดนัยตาคู่สวยก็วูบไหวราวกับเทียนต้องลม รีบดึงตัวเองให้
ออกห่างจากใบหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่น้ำตาเม็ดสวยจะทันได้หยดใส่ใบหน้าหล่อของคนที่ยังคงนอนหลับอยู่
เช็ดน้ำตาลวกๆ สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างปลอบใจตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวหันหลังเดินออกจากห้องไป
ฟางเดินเข้ามาภายในตึกของโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอย
“ฟาง!!!”
ร่างบางแทบจะล้มทั้งยืน เมื่อจู่ๆก็โดนแก้วโถมตัวเข้าใส่ ทันทีที่เปิดประตูห้องทำงานของตัวเองเข้ามา
“แก้ว...แกร้องไห้ทำไม”
ถามออกมาเสียงแผ่วเมื่อรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้อที่บ่าของเธอเอง
“ฮึก....พี่โมะ”
“พี่โมะ? พี่โมะทำไม แก้วใจเย็นๆก่อนนะ”
นาทีนี้จำต้องปัดเรื่องของตัวเองทิ้งไปก่อน เพราะท่าว่าคนที่กอดที่
ร้องไห้อยู่น่าจะอาการหนักกว่าเธอหลายเท่าตัว ดึงเพื่อนสาวให้มานั่ง ยื่นกระดาษทิชชู่ให้อีกฝ่ายซับน้ำตา
“พี่โมะ เขามีคนอื่น”
“ห๊ะ”
‘พี่ชายเธอเนี้ยนะ มีผู้หญิงอื่น เป็นไปได้ไง....’
“แก้วเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า”
“ไม่ผิด”
สบตากับฟาง ก่อนจะยอมเปิดปากเล่าเหตุการณืที่ทำให้เธอมั่นใจหนักหนาว่าเขานอกใจเธอไปมีใครอีกคน
“เมื่อวานแก้วแอบสะกดรอยตามพี่โมะ “
“แก้ว...”
“แก้วรู้ว่า แก้วกำลังทำตัวไม่ดีที่ไม่ใจคนที่เรารัก แต่ฟางพี่โมะแปลกไปจริงๆนะ หลังมานี่พี่โมะ
เหมือนหลบหน้าแกก้วแปลก ทั้งๆที่ปกติพี่เขาเกาะติดแก้วแจ "
‘มันก็จริงอย่างที่เพื่อนว่า จะว่าไปพักหลังพี่ป็อปเองก็ทำตัวแปลก ชอบหลบไปคุยโทรศัพท์กับพี่โมะตอนดึกๆ’
“แล้วฟางรู้มั้ย แก้วไปเจออะไร....ฮึก แก้วเจอพี่โมะอยู่กับนักศึกษาแล้วไม่ใช่แบบธรรมดาด้วยนะ ทั้งมีกอด
มีซบ แถมคุยกันทีนะ หน้าแทบจะติดกันอยู่แล้ว”
ยิ่งเล่าให้ฟางฟัง อารมณ์ของแก้วก็ดูจะโมโหมากขึ้นตามไปด้วย
“คงไม่ได้เห็นแต่พี่โมะซินะ”
“เอ่อ....”
แก้วสบตาเพื่อนเลี่ยงๆ ฟางเบื่อนหน้าหนีไม่ให้เพื่อนต้องมาเห็นน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมาอย่างอ่อนแรงของตัวเอง
“โอ๊ย ไอ้พี่2คนมันเป็นอะไรของมัน”
แก้วขยี้หัวตัวเองอย่างกลัดกลุ้มกับพฤตติกรรมของทั้งแฟนหนุ่มลพี่ชายที่มาดีแตกเอาตอนนี้
“เอ่อ แล้วฟางคุยกับพี่ป็อป บ้างหรือยัง” ถามเพื่อนเสียงอ่อย
“หึ...ยังเลย พี่ป็อปเขากลับมาตอนเช้านะ ฟางยังไม่อยากกวน”
“เฮ้อ..”
สองสาวถอนหายใจออกมาพร้อมกัน เพราะยังมองหาทางออกไม่เจอว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
เพราะการที่จะยอมปล่อยคนที่เรารักไปก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เช่นเดียวกับการรั้งคนที่หมดรักเราให้อยู่
“ฟางจะตามไปดูให้เห็นกับตา ถ้าพี่ป็อปเลือกคน คนนั้น ฟางจะปล่อยเขาไป”
“ฟาง แกเอาจริงเหรอ”
กลายเป็นแก้วที่เริ่มหวั่นใจ เพราะเธอเองยังทำใจเลิกลากับโทโมะไม่ได้
“จริง ฟางไม่อยากรั้งคนที่ไม่ได้รักฟาง ให้ต้องอยู่กับฟางหรอกนะแก้ว”
“ที่สำคัญ ฟางไม่ยอมใช้ของร่วมกับใครเด็ดขาด”
“งั้น คืนนี้เราไปดักรอพี่เขากัน แล้วถามไปเลยว่าจะเอายังไง”
“อืม”
“หึ ถ้าพี่โมะมันไปมีใครจริงๆ มันตาย!!” แก้วเอ่ยเสียงโหด
‘พี่กล้ามากนะพี่โมะ ที่นอกใจแก้ว งั้นพี่ก็คงเตรียมตัวตายไว้แล้วซินะ’
‘พี่ป็อป ฟางเคยบอกพี่แล้วใช่มั้ย ถ้าพี่กล้ามีใคร พี่ตาย!!’
^_______________________________________________________________^
ขอโทษคร๊าบบบบบบ ที่หายไปนานแฮะๆ ข้าน้อยน้อมรับความผิด
แอบบอกหน่อยนึงตอนนี้ ไม่มีคดีเกิดขึ้นน้าค่ะ
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
