แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

เมื่อรถคันหรูถูกจอดลงหน้าบ้านของแก้ว แก้วเดินลงไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่แล้วเธอก็ต้องทุบๆตีๆที่ประตูอย่างหนัก โทโมะเห็นว่าไม่เข้าบ้านก็รู้สึกเป็นห่วงจึงเดินเข้าไปดู แก้วเอาหลังพิงประตูบ้านแล้วนั่งลง

“เป็นอะไรไป”โทโมะถามขึ้น

“ยุ่งอะไรด้วย”แก้วไม่มองหน้าเพียงแต่หันไปทางอื่น

“ถามว่าเป็นอะไร”โทโมะพยายามจะซักถาม

“ลืมกุญแจไว้ในรถ”แก้วพูดแล้วทำหน้าฟึดฟัด โทโมะเห็นเลยดึงมือแก้วขึ้นรถไปอีกครั้ง แก้วไม่สนใจอะไรเค้าเลย ไปไหนก็ไป โทโมะเลยขับรถไปที่คอนโดห้องหรูแล้วพาแก้วขึ้นไปบนห้อง

“นอนซะที่นี่”ระหว่างทางแก้วกลับไม่สนทนาใดๆกับโทโมะเลย ไม่ว่าโทโมะจะถามอะไรก็ตาม เมื่อถึงห้องแก้วก็เปิดเข้าไป ห้องหรูหราดูสวยงามกว่าห้องเก่า แก้วเดินเข้าไปในห้องนอนรู้สึกคันเนื้อคันตัวเลยนึกอยากอาบน้ำ

“แก้ว....อ่าว”โทโมะเข้ามาในห้องนอนไม่เจอเลยเดินเข้าไปแล้วมองประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทและก็ยิ้มออกมาบางๆก่อนจะนั่งลงบนเตียงนุ่มๆแล้วเดินไปที่ตูเสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดของเค้าที่ดูจะมิดชิดและสบายๆหน่อยให้แก้ว เค้าวางไว้ที่โต๊ะทำงานและก็มองประตูห้องน้ำอีกครั้งก่อนจะหยิบหมอนและออกไปนอกห้องเพื่อไปนอนที่โซฟา ส่วนแก้วที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในตัวมีผ้าขนหนูพันรอบกายและเดินไปสะดุดกับกองเสื้อผ้าสีขาวตัวกว้างและกางเกงนอน เธอหยิบขึ้นมาแล้วมองไปที่ประตูห้องนอนแล้วยิ้มก่อนจะสวมใส่มันเข้าไปแล้วหวีผม แก้วขึ้นไปนอนบนเตียง...สำส่อนหรอ...นายรู้ไหมชั้นรักนายแค่ไหน ถ้าไม่รักคงไม่นึกถึงนายตลอดเวลาที่ชั้นขาดการติดต่อกับนายหรอกนะโทโมะ นายเป็นดาราดัง ส่วนชั้นก็ยังคงเป็นยัยสำส่อนคนเดิม แก้วคิดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ด้านโทโมะที่นอนอยู่ด้านนอก...เธอยังรักชั้นอยู่ไหมแก้ว เธอทำให้ชั้นนึกถึงเธออีกครั้งแล้วนะ

ดึก

แก้วตื่นมาด้วยอากาศที่หนาวเหน็บ เธอดึงผ้าห่มขึ้นปิดกายแล้วมองไปที่เตียง กลับไม่มีใครนอนเคียงข้าง โทโมะไม่นอนห้องนี้หรอ แก้วลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปดูชายหนุ่มที่หลับคาหน้าโทรทัศน์ที่เปิดสว่างสไว สถานีปิดทำงาน แก้วเดินไปปิดโทรทัศน์และมองชายหนุ่มที่นอนกอดตัวเองอยู่ แก้วยิ้มแล้วเกาหัวเบาๆก่อนจะเดินไปหยิบผ้าห่มในห้องออกมาแล้วห่มให้ชายหนุ่มอย่าเบามือ ก่อนจะเข้าไปนอนในห้องดังเดิม

เช้า

“ฮัจชิ่ว...แก้ว กินข้าวได้แล้ว ฮัจชิ่ว”โทโมะเปิดประตูเข้ามาหาแก้วที่กำลังนั่งส่องกระจกหันหลังให้โทโมะ เธอยังคงเงียบงัน

“ออกมากินด้วยนะ ชั้นทำเอง J ฮัจชิ่ว”รอยยิ้มน่ารักๆที่แก้วมองสะท้อนจากกระจกมันทำให้เธอมีน้ำตาไหลออกมาทันที โทโมะปิดประตูไป แก้วลุกขึ้นยืนแล้วเช็ดน้ำตาก่อนจะออกจากห้องไป เค้ามองคนที่กำลังเสริฟอาหารแล้วนึกไปถึงวันวานที่วันนั้นโทโมะทำอาหารให้เธอกินแล้วก็ไม่ได้กินมันแม้แต่คำเดียว กลับแตกหักกันเสียก่อน แก้วเดินไปนั่งลงมองอาหารเช้า มันคือข้าวต้มปลา แก้วมองคนทำที่มัวแต่จามฮัจชิ่วๆตลอดเวลาก็อดห่วงไม่ได้

“เป็นไง กินได้ไหม”โทโมะถามขึ้นแล้วยิ้ม

“...”แก้วเงียบงำทั้งที่ในใจอยากจะพูดกับเค้าเต็มทน

“เป็นอะไรไป...”โทโมะถามก่อนจะจามออกมาหลายครั้ง

กลางวัน

“ฮัจชิ่ว..”แก้วที่กำลังนั่งดูหนังอยู่ก็ต้องคอยหันมองแต่ก็ระวังกลัวว่าคนนั้นจะคิดว่าตัวเองห่วง แต่มันก็ใช่

“ฮัจชิ่ว!!”โทโมะจามต่อเนื่อง หนังสือที่เค้าอ่านอยู่ปลิวว่อน แก้วเริ่มจะห่วงมากขึ้น จู่ๆก็ควบคุมความอดทนตัวเองไม่ไหวเลยลุกขึ้นยืนแล้วเอาหลังมือไปแตะหน้าผากโทโมะเบาๆ สัมผัสที่ได้คือตัวอุ่นๆเบาๆของเค้า อาจจะเป็นหวัดระยะแรกๆ แก้วถอนมือออกแล้วกอดอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป โทโมะมองตามตาแบ๋วๆ

“ไม่คุยกับเราเลย...เป็นอะไรน้อ”โทโมะพร่ำกับตัวเองและนึกขึ้นได้ในเรื่องที่เค้าพูดไม่คิดในเมื่อคืน สักพักแก้วก็เข้ามาพร้อมกับถุงยาและเดินเอาไปวางบนตักโทโมะ

“กินซะ จามอยู่ได้ น่ารำคาญ”แก้วพูด แต่แท้จริงแล้วเค้าห่วงแทบแย่

“หืม...ไม่กินอ่ะ”โทโมะส่ายหัวไปมา แก้วกอดอกแน่นแล้วเดินไปหาอีกที

“ทำไมไม่กิน”แก้วถาม

“ขอโทษนะแก้ว เรื่องเมื่อวานเราพูดไม่คิด ขอโทษนะ”โทโมะบอก แก้วกระตุกนิดๆ ถ้าเค้าอยู่ในห้องคนเดียว น้ำตาคงจะไหลเอ่อ แต่เค้าอยู่ต่อหน้าโทโมะต้องทำตัวให้เข้มแข็งทั้งๆที่ใจอ่อนกระปวกกระเปียก

“ถ้าไม่กิน ชั้นจะโกรธนาย”แก้วพูดก่อนจะนั่งลงหน้าทีวีแล้วเปิดช่องทั่วไป

“วันนี้ข่าวเด็ดล่าสุดเลยนะคะ หนุ่มหน้าใสอย่างโทโมะดาราดังสุดๆในตอนนี้เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกับชายหนุ่มหน้าตาดีข้างถนนเหตุเพราะแย่งหญิงสาวเซ็กซี่หุ่นดีคนนึงที่เห็นหน้าไม่ชัด แต่แอบคล้ายคนที่เป็นเพื่อนรักของป๊อปปี้แล้วไงหละ แล้วเนยหละคะเนี้ย เอาแล้วไง”ภาพโชว์ขึ้นมาจากหน้าจอ แก้วเพ่งเล็งแล้วส่ายหัวเบาๆ โทโมะเดินมานั่งบนโซฟาพร้อมถุงยาและน้ำเปล่าในมือ

“ข่าวมาอีกแล้ว”โทโมะมองโทรทัศน์แล้วหลับตาปี๋

“ช่วยไม่ได้ อยากเป็นดาราเอง”แก้วพูดแล้วกอดอก

“ตอนแรกก็ไม่คิดที่จะเป็น...แต่อาจเพราะความรักที่ทำชั้นเจ็บที่สุดในชีวิต เลยทำให้ทุกๆอย่างในชีวิตชั้นเปลี่ยนไป”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว แก้วไม่สบตาเลย

“หรอ...”แก้วพูดเบาๆก่อนจะกดปิดทีวี

“แก้ว...เธอยังรักชั้นอยู่รึเปล่า ถ้ารัก บอกชั้นตรงๆได้ไหม”โทโมะถามตรงๆจากใจแล้วมองหน้าแก้ว แก้วถึงกับช็อคแล้วมองไปทางอื่น

“บอกมาได้ไหมแก้ว”โทโมะพูดแล้วเอามืออีกข้างจับไหล่แก้ว แก้วเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกจากตา

“ชั้นว่านายกินยาก่อนจะดีกว่านะ”แก้วมองไปทางอื่นเพราะตอนนี้น้ำตาเค้าไหลหลั่ง แก้วเช็ดน้ำตาตัวเองปอยๆอย่างหลบๆแล้วหันไปมองหน้าโทโมะ

“เธอไม่บอกชั้นก็ไม่กิน”แก้วทนไม่ไหวคว้ายามาเปิดซองแล้วเอาออกมาก่อนจะพยายามยัดใส่ปากโทโมะแต่โทโมะเม้มปากแน่น แก้วทนไม่ไหวบีบปากโทโมะให้อ้าแล้วเทน้ำลงไปจนเปียกเสื้อ พอแก้วจะหย่อนยาลงไปโทโมะก็หุบปากแก้มป่องไว้แน่น แก้วสะบัดหน้าเบาๆแล้วเอายาเข้าปากตัวเองก่อนจะประกบริมฝีปากบางเข้าใส่ริมฝีปากนุ่มของโทโมะทันที และคลายยาลงไปในปากที่เริ่มเปิดรับจนน้ำที่ขังอยู่ในปากของโทโมะไหลมาที่ปากแก้วเล็กน้อย โทโมะกลืนยาลงไปทันที แต่ยังคงโลมเลียลิ้นบางไปมาอย่างเอาแต่ใจ แก้วที่อยู่ในท่าขุกเข่าบนโซฟาป้อนยาคนข้างๆเริ่มนั่งทับส้นเท้าตัวเอง มือสองข้างที่จับใบหน้าชายหนุ่มก็หย่อนลงไปที่คอขาว โทโมะที่นั่งเงยหน้ารับแรงกดของฝ่ายสาวก็เริ่มเป็นฝ่ายกดเองและตัวเริ่มเอนเอียง มือทั้งสองข้างจับที่เอวสาวน้อยก่อนจะโน้มตัวแก้วลงนอนราบกับโซฟา ลิ้นเรียวอุ่นหนาเริ่มเกี่ยวพันกันอย่างไม่น่าเชื่อ แรงรัก แรงปรารถนา แรงคิดถึง กำลังพุ่งเข้าใส่กันอย่างไม่ปราณี แก้วคล้องคอโทโมะแน่น โทโมะคลายจูบแก้วออกก่อนจะอุ้มสาวน้อยไปในห้องนอนโดยเร็ว แก้วสะบัดหน้าเบาๆเมื่อลงสู่เตียง โทโมะซุกไซร์ลำคอขาวอย่างดูดดื่ม จนแก้วถึงกับหลับตา ตั้งแต่เค้าเลิกกับโทโมะเค้าก็ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคนไหนเลย เคยแต่ยั่วให้อยากและก็จากไป โทโมะดูดคอของแก้วจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำไปทั่ว โทโมะออกแรงฉีกเสื้อตัวเองทีแก้วใส่อยู่ออกอ้าอย่างบ้าคลั่งและค่อยๆถอดเครื่องนุ่งห่มทุกชนิดบนตัวของแก้วก่อนจะวนอยู่กับอกขาว แก้วหลับตาปี๋ยอมรับกับทุกสิ่ง

“เธอรักชั้นไหมแก้ว”โทโมะกระซิบถามเบาๆแล้วกดจูบลงอย่างแผ่วเบาลงบนแก้มเนียน(แหม...ถามตอนนี้อย่าถามดีกว่าป๊า 555+)

“ชั้นไม่อยากตอบ”แก้วพูดก่อนจะดึงหน้าโทโมะเข้ามาจูบอย่างแนบแน่น ก่อนจะถอนออกแล้วมองหน้าโทโมะที่ยิ้มแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองและห่มผ้าห่มอย่างเบามือ

แก้ว : ต่อไปนี้...ใจชั้นกลับไปเป็นของนายอีกครั้ง

โทโมะ : ตราบใดที่เธอกับชั้นยังมีชีวิต รักนี้จะไม่หายไป

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

กลับมาแล้วววววววว คิดถึงกันไหม อ๊ากกกกกกกกก

คอมใช้ได้แล้ว นี่แต่งใหม่เลยนะ มีความสุขกันอ่าดิตอนนี้...

ตอนหน้าไม่รับประกันน้ำตานะจ๊ะ 5555+

คิดถึง คิดถึง คิดถึง muah!!