คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

SPECIAL PART
14 ปีต่อมา
“ม๊าค่ะ กอหญ้าสอบติดมหาลัยแล้วนะ”กอหญ้าพูดขิ้นพร้อมกับเดินมากอดแก้ว
“เก่งมากลูก”แก้วตอบพร้อมกับลูบหัวลูกสาวตนเอง
“พี่กาไม่มาด้วยหรอ ?”แก้วถามต่อ
“พี่กาหรอ ? ป่านนี้หลีสาวอยู่ล่ะมั้ง”กอหญ้าตอบพร้อมกับนั่งลงที่ห้องรับแขก
“อะไรกัน งอนกันหรือป่าวเนี้ย ?”แก้วถาม
“ป่าวค่ะ กอหญ้าคิดผิดคิดถูกเนี้ยที่คบกับพี่กา เจ้าชู้ชะมัดเลย”กอหญ้าพูด
“ถึงเขาจะเจ้าชู้ เขาก็รักลูกแม่คนเดียวนะ ไม่งั้นไม่คบมาถึง 5 ปีหรอกลูก”แก้วพูด
“ป๊าล่ะ ?”กอหญ้าถาม
“นั้นไงมาพอดีเลย”แก้วพูด
“ว่าไงคุณแม่คุณลูก คุยไรกันอยู่”โทโมะถาม
“เรื่องของผู้หญิง แล้วไปส่งทิกแล้วหรอ ?”แก้วถาม
“อืมม พึ่งขึ้นเครื่องไปเมื่อกี้ล่ะมั้ง”โทโมะพูด
ตอนนี้ทิกได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ส่วนกอหญ้าที่ไม่ไปเพราะจะอยู่กับพี่กา
“พี่ทิกไปได้ก็ดี ชอบแกล้งกอหญ้าแถมยังชวนพี่กาไปเที่ยวผับอีก”กอหญ้าพูด

“กอหญ้า”
“เอ้า! กา ฟางล่ะ ?”แก้วถาม
“แม่กำลังเข้ามาครับ กอหญ้าพี่ไม่ได้โกหกกอหญ้านะ
พี่ติดงานที่โรงเรียนจริงๆ”กาพูด
“ไม่ต้องเลย ครั้งที่แล้วก็บอกว่าติดงาน แต่จริงๆแล้วหนีไปเที่ยวกับพี่ทิก
กอหญ้าไม่เชื่อพี่กาแล้ว”กอหญ้าพูดแล้วเดินหนีไป
“น้าแก้ว ทำไงดี ?”กาถาม
“ไม่รู้ เรื่องของเด็กน้าแก่แล้วไม่ขอเกี่ยว”แก้วพูด
“แก่ที่ไหน ตั้งแต่ผมเกิดมาจนอายุ 19 ปีแล้ว หน้าน้ายังไม่เปลี่ยนเลย
ไม่แก่ ไม่เหี่ยว ไม่เหมือนแม่ผม”กาพูด
“นี่แหนะ! ว่าแม่แก่หรอ ? ไอ้ลูกคนนี้นิ”ฟางพูดพร้อมกับตีแขนกา
“จะว่าไปมันก็จริง ทำไมแกสองคนดูไม่แก่เลยอ่ะ”ฟางถาม
“ฉันก็กินยาบำรุงน่ะสิ ถ้าแกนะ โทโมะก็มีกิ๊กเป็นสาวเอ๊าะๆกันพอดี”แก้วพูด
“ไม่กล้ามีหรอก ถึงเธอจะแก่แต่เธอก็นังสวยยังสาวในสายตาฉันอยู่ดี”โทโมะพูด
“แหวะๆ ไม่รบกวนเวลาผู้ใหญ่สวีตกันดีกว่า ไปง้อน้องกอหญ้าก่อนนะ”กาพูดแล้วเดินไป

ตกเย็น
“อะไรกัน ? หนุ่มสาวคู่นี้คืนดีกันแล้วหรอ ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่ากากับกอหญ้าเดินจับมือกันมา
“ครับ”กาตอบ
“ทำยังไงเนี้ย ?”แก้วถาม
“ผมจัดให้ 3 ดอกก็คืนดีแล้ว”กาตอบ
“ห๊ะ ? อะไรนะ ?”แก้วกับฟางถาม
“เรายังเด็กอยู่เลยถ้าเกิดผิดพลาดล่ะ ?”ฟางถาม
“อะไรแม่ ผมหมายถึงดอกไม้ต่างหาก ดอกกุหลาบสีขาวกับชมพูดอ่ะ”กาตอบ
“อ๋อออ”ฟางกับแก้วพยักหน้าเข้าใจ
“คิดไรกันเนี้ย ? ผมรู้หน่าว่าอะไรควรไม่ควร”กาพูด
“แล้วไปเอาดอกไม้มาจากไหน ท ตอนเข้ามาตอนกลางวันไม่ยักกะมีดอกไม้”แก้วถาม
“ก็หน้าบ้านน้าไง นู่นอ่ะ”กาพูดพร้อมชี้ไปที่กระถางดอกกุหลาบ
“โหวว! พี่กาไม่ลงทุนเลย ง้อกอหญ้าทั้งที ยังเอาดอกไม้จากบ้านกอหญ้าอีก”กอหญ้าพูด
“แหะๆ ก็มันเห็นพอดีน่ะ”กาพูดพร้อมกับเกาหัวแก้เขิน

“แก้ว ผมรักคุณนะ”โทโมะพูดพร้อมกับกอดมาจากทางด้านหลัง
“บ้า มาทำอะไรตอนนี้ล่ะ อายครอบครัวฟางกับกอหญ้าบ้าง”แก้วพูด
“แหมมม ก็อยากบอกรักต่อหน้าทุกคนนิ จะได้รู้กันไปเลยว่ารักมากแค่ไหน”โทโมะพูด
“รู้แล้วว่ารัก บอกบ่อยๆไม่เบื่อบ้างหรือไง ?”แก้วถาม
“ไม่เบื่อเลย แล้วแก้วล่ะเบื่อที่โทโมะบอกรักหรือป่าว ?”โทโมะถาม
“ไม่เบื่อหรอก ดีซะอีก”แก้วพูด
“ม๊ากอหญ้าอยากฟังเรื่องของม๊ากับป๊าอ่ะ รักกันได้ยังไง ?”กอหญ้าถาม

“ได้สิ เดี่ยวม๊าเล่าให้ฟัง”แก้วพูด
“ตอนแรกม๊ากับป๊าอ่ะ ถูกคุณตาคุณยายบังคับให้แต่งงานกัน
ตอนแรกนะ ม๊ากับป๊าอ่ะเกลียดกันมากกก ป๊าก็ชอบทำร้ายจิตใจม๊าตลอดเลย
ความรักของป๊ากับม๊ามีอุปสรรคเยอะแยะมากมาย มีผู้หญิงเข้ามาทำร้ายชีวิตป๊าม๊าด้วยนะ”แก้วพูด
“ใครว่ามีแต่ฉันที่ทำร้ายจิตใจเธอ เธอเองก็เหมือนกัน แถมยังมีผู้หญิงมาชอบม๊าด้วยนะลูก”โทโมะพูด
“โหววว! จริงหรอม๊า ?”กอหญ้าถาม
“อืมมม แต่ตอนนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว .....”จากนั้นแก้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กอหญ้าฟัง

ในห้องนอน
“วันนี้รู้มั้ยว่ามันวันอะไร ?”โทโมะถาม
“วันอะไร ?”แก้วถาม
“ก็ครบรอบการแต่งงานของเราทั้งหมด 20 ปีไง”โทโมะพูด
“จริงดิ ? 20 ปีแล้วหรอ ? ชักจะแก่แล้วสิ”แก้วพูด
“ไม่แก่หรอก คุณยังสาวยังสวยเหมือนเดิม ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ 20 ปีเนี้ย
รู้มั้ย ? ฉันรักเธอมากขึ้นทุกวินาทีเลยนะ”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้ว
“ขอบคุณนะที่รักกัน ขอบคุณมากที่ทำให้ชีวิตฉันมีความสุข
ขอบคุณนะค่ะ ที่รัก”แก้วพูดพร้อมกับหอมแก้มโทโมะ
“ฉันก็ขอบคุณเธอเหมือนกันที่ทำให้ฉันอยากมีหัวใจขึ้นมารักเธออีกครั้ง
ขอบคุณที่เธอทำให้ชีวิตที่มีแต่ความืดมนมีแสงสว่างขึ้นมาอีกครั้ง
ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าชีวิตคู่มันดียังไง”โทโมะพูด
“ต่อจากนี้จะมีแต่เราตลอดไป”แก้วพูดพร้อมกับโทโมะ
“ฉันรักเธอนะคุณหนูเย็นชา”โทโมะพูด
“ฉันก็รักนายเหมือนกัน คุณชายไร้หัวใจ”แก้วพูด
“รักๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมฉันรักเธอจังนะ”โทโมะถาม
“ไม่รู้สิ ทำไมฉันรักนายมากๆๆๆล่ะ ?”แก้วถามกลับ
“เรารักกันยังไงนะ ?”โทโมะถาม
“มันไม่สำคัญว่าเรารักกันยังไง มันสำคัญตรงที่ตอนนี้เรารักกันก็พอ”แก้วพูด

“ทำตัวน่ารักแบบนี้ไม่ให้ฉันรักได้ไงล่ะ”โทโมะพูด
ระหว่างที่ต่างคนต่างบอกรักกันอยู่นั้น
ภาพความทรงจำต่างๆของเขาและเธอต่างก็ฉายเข้าสู่สมองให้ได้ดูกันใหม่
บางครั้งต้องเสียน้ำตา บางครั้งก็หัวเราะพร้อมกัน หลายครั้งที่มีความสุขด้วยกัน
ต่างเป็นภาพความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือน
อุปสรรคต่างๆ ต่างทำให้เขาได้รู้ว่าเขารักกันมากแค่ไหน
ทำให้เขารู้ว่าต่างคนต่างขาดกันไม่ได้ จากที่เกลียดขี้หน้ากัน ก็กลับมารักกันซะอย่างนั้น

“ฉันว่าที่สามีเธอนะ”โทโมะพูด
“แล้วไง ? ไม่เกี่ยวกัน”แก้วพูดแล้วเดินไป
“แต่งงานกันเธอไม่รอดฉันแน่”โทโมะพูดแล้วขึ้นรถไป


“ก็กำลังจะไปไง ดูแลบ้านดีดีด้วยล่ะ ถ้าโจรมาก็เห่าด้วยนะ”โทโมะพูดแล้วขึ้นรถไป
“คนนะไม่ใช่หมา นายสิต้องเห่าไม่ใช่ฉันซะหน่อย”แก้วยืนพูดคนเดียวเพราะโทโมะขับรถออกไปนานแล้ว

“อีกแปปนึงนะ ที่รัก”โทโมะพูด
“ที่รักบ้านนายสิ ตื่นเดี๋ยวนี้”แก้วยังคงปลุกโทโมะต่อไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งโทโมะจับมือแก้วที่พยายามทุบตีเขาให้ตื่นมา แล้วดึงให้แก้วล้มมาทับตัวเอง
แล้วก็....กอดดดดดด >///<

‘ขอโทษนะ ที่ด่ากับสาดน้ำใส่เธอ :P
From:Tomo’
“มีมุมแบบนี้กับเขาด้วยหรอเนี้ย ?”แก้วพูดพร้อมกับดึงกระดาษออกเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเองไปพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะดื่มกาแฟ

“เธอแอบแต๊ะอั๋งฉันหรอ ?”โทโมะถามพร้อมมองลงมาที่มือที่แก้วจับโทโมะอยู่
“ใครจะไปอยากจับกัน”แก้วพูดพร้อมกับปล่อยมือโทโมะ
“เธอไม่อยาก แต่ฉันอยาก”โทโมะพูดพร้อมกับเอามือแก้วมาจับมือตนเองไว้เหมือนเดิม
“หึ!”แก้วสะบัดหน้าหนีโทโมะแต่มือยังจับอยู่




‘เขาจะได้ยินที่ฉันพูดหรือป่าวนะ ?’แก้วคิดในใจ
‘ปากแข็ง หึงก็บอกมาดิ ยัยนี่น่ารักชะมัด’โทโมะคิดในใจพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย
จริงๆแล้วเขาได้ยินตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แค่อยากถามเฉยๆ




“อะไรของเขา”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆลุกไปที่โต๊ะ
‘ขอโทษนะ ที่ด่าเธอ(อีกแล้ว) เมื่อวานโมโหไปหน่อย ><”
ขอโทษจริงๆนะ from : Tomo’
เนื้อความในกระดาษ
“แค่นี้ก็ไม่กล้าพูด”แก้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก


“chub”
“นี้นายยยยย!”แก้วโวยวายเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนโทโมะหอมแก้ม
“อะไรกัน ? แค่สามีหอมแก้มจะร้องอะไรนักหนา ถ้ามากกว่านั้นก็ว่าไปอย่าง”โทโมะพูด
“มากกว่านั้นอะไรของนาย ?”โทโมะถาม
“ก็เรื่องบนเตียง”โทโมะกระซิบ คำๆนั้นทำให้แก้วถึงกับหน้าแดง



“ไป ยัยห้อยกลับบ้าน”โทโมะพูด
“ว่าใครห้อย ?”แก้วถามพร้อมกับทำตาโตใส่
“เธอนั่นแหละ ห้อยๆๆๆ”โทโมะพูด
“เห๊อะ! ไอ้อาแปะหน้าหวานขายเกาลัดอยู่แยกเหม่งจ๋ายยย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป



“หึ! คืนนี้เธอโดนดีแน่”โทโมะพูดคาดโทษไว้
“นี่พูดให้มันดีดีหน่อย ฟางเข้าใจผิดหมด”แก้วพูด
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ อิอิ”ฟางพูดพร้อมกับขำออกมาเล็กน้อย
“ที่เธอเข้าใจน่ะอะไร ?”แก้วถาม
“ก็...ทำลูกไง”ฟางพูดแล้ววิ่งไป


“ฮะๆ ทีนี้เข้าใจหรือยังล่ะว่าฉันรู้สึกยังไง ?”แก้วถาม
“อะไร ?”โทโมะถาม
“ก็ตอนนี้คุณน้องเกลมาแกะเกาะนายไง”แก้วพูด
“หึงฉันอ่าดิ”โทโมะแกล้งถาม
“นายเองก็หึงฉันอ่าดิ”แก้วแกล้งถาม
“เออ”โทโมะตอบแล้วเดินหนีไป
“ฮะๆ”แก้วขำแต่ก็อึ้งอยู่ไม่น้อยที่เขาตอบกลับมาแบบนั้น

“ฉันไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือป่าว แต่ฉันก็อยากบอกเธอ
ฉันรักเธอนะแก้ว”โทโมะพูด
“นาย...”แก้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก
“แล้วเธอล่ะ รักฉันมั้ย ?”โทโมะถาม


“แก้วอยากมีลูกมั้ย ?”โทโมะถาม
“ถามอะไรเนี้ย ?”แก้วถามกลับ
“ก็เราแต่งงานกันมาตั้งนานแล้ว ไม่อยากมีลูกเหมือนฟางเขาบ้างหรอ ?”โทโมะถามต่อ
“ถามทำไม ?”แก้วถามต่อ
“โมะอยากกินแก้ว”โทโมะตอบ
“ไอ้บ้า”แก้วพูดพร้อมกับตีโทโมะ

“แก้ว...ฉันไม่ได้...”โทโมะกำลังจะพูด
“ถ้านายไม่ได้ทำ แล้วทำไมภาพมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ?
นายจะบอกว่าเกลวางยาสลบแล้วจัดฉากเหมือนในละครงั้นสิ”แก้วพูด
“ใช่!”โทโมะตอบ
“นายเห็นฉันโง่มากงั้นหรอ ? ฉันไม่น่ารักนายเลย
ฉันรักใคร คนคนนั้นก็ทำให้ฉันเสียใจตลอด
นายเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ทำไมๆ”แก้วพูดพร้อมกับทรุดตัวลงกับพื้น


“เธอรู้มั้ย เธอนอนอยู่อย่างนี้ฉันทรมานมากแค่ไหน ?
เธอรู้มั้ย ? ว่าเฟย์กับแม่เธอเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ?
เมื่อไหร่เธอจะตื่นขึ้นมาสักที เธอตื่นขึ้นมาแล้วเธอจำอะไรไม่ได้
มันยังดีกว่าที่เธอหลับอยู่อย่างนี้ อย่าทรมานหัวใจฉันอย่างนั้นสิแก้ว”โทโมะพูดพร้อมกับลูบหน้าแก้ว
ทะนุถนอม

“แก้ว”โทโมะเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไม่ต้องเรียกชื่อฉัน นายควรรับผิดชอบในสิ่งที่นายทำไว้”แก้วพูด
“ยังไง ?”โทโมะถาม
“หย่ากับฉีนแล้วไปแต่งงานกับเกลซะ!”แก้วพูด


“ง้อยังไง ?”แก้วพูดเสียงสั่นเหมือนเธอจะรู้แล้วว่าต้องง้อยังไง
ดูจากสายตาเขาแล้ว เพียงแต่ไม่แน่ใจ
“ก็เรามา featuring กันไง”โทโมะพูด
“ไอ้บ้า! น่าเกลียด”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
‘คิดไว้ไม่มีผิด ไม่พ้นเรื่องนั้นเลย’แก้วคิดในใจ

“กลับมาแล้วครับบบบ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินมากอดแก้วจากทางด้านหลัง
“ไวจัง”แก้วพูด
“คิดถึงเมีย อยากกอด อยากหอมเมีย
ว่าแล้วก็หอมซะเลยยย”โทโมะพูดพร้อมกับกอดและหอมแก้มแก้ว
“บ้า”แก้วพูดพร้อมกับตีแขนโทโมะเบาๆ

“ยินดีด้วยนะครับ เถอะท้องได้ 2 เดือนแล้วครับ”หมอพูด
“จริงอ่ะ ? หมอไม่หลอกผมนะ”โทโมะพูด
“ไม่หลอกหรอกครับ ดูแลให้ดีดีนะครับ ผมจะให้ยาบำรุงครรภ์ไปให้นะครับ”หมอพูด
“ครับ ขอบคุณครับ”โทโมะพูดจากนั้นหมอก็เดินไป

“อุแว๊ๆๆๆ!”เสียงเด็กทารกร้อง
เสียงนี้ทำให้โทโมะที่รออยู่น้ำตาแทบไหล
มันเป็นเสียงลูกของเขาเอง ลูกที่แสนจะรัก ตลอด 9 เดือนที่ผ่านมาที่แก้วอุ้มท้องไว้
ตอนนี้เขาออกมาลืมตาดูโลกแล้ว
“อุแว๊ๆๆๆๆ!”มีอีกเสียงหนึ่งตามมา
“ลูกผมๆ ลูกผมออกมาแล้ว”โทโมะพูดทั้งน้ำตา

“ดีใจจังที่มีวันนี้”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วจากทางด้านหลังบนระเบียงที่ห้องนอน
“นี้ปล่อยนะ อายลูกมั่งสิ ดูดิมองใหญ่เลย”แก้วพูด
“ป๊าม๊าสวีตกัน ฮ่าๆๆ”กอหญ้าแซว

ปัจจุบัน
“ฉันรักนายมากนะโทโมะ รักตลอดไปจนกว่าความตายจะมาพรากเราจากกัน”แก้วพูด
“ฉันก็รักเธอทั้งชาตินี้และชาติต่อๆไปเลย ยัยห้อย”โทโมะพูด
“กำลังซึ้งเลยนะ ไอ้เถิก ฮ่าๆๆ”แก้วพูด
ต่างคนต่างหัวเราะกัน
ใครจะไปคิดล่ะว่า การแต่งงานที่ผู้ใหญ่จัดขึ้นมามันจะทำให้เขารักกันได้จริงๆ
ต่อจากนี้หวังว่าคงไม่มีอุปสรรคมาขวางกั้นความรักเขาอีกต่อไป

“พี่การักน้องกอหญ้านะ”กาพูด
“น้องกอหญ้าก็รักพี่กาเหมือนกันค่ะ”กอหญ้าพูด ^^

- THE END -

..............................................
ขอตัวหายไปกับน้ำก่อนนะ ขอให้ทุกคนปลอดภัยค๊าาา ^^