รักมหัสจรรย์ (!!) นายเย็นชา

ณ มหา'ลัย

05.30 (ตีห้าสามสิบ)

                ชั้น(หรือเรียกว่าแก้ว)เป็นดาวมหา'ลัยปี 1 เฟชชี่ส่ะด้วยต้องมาเดินหนีพวกผู้ชายที่เดินตามหลังอยู่

ต้อยๆ ว้อยยยยย...กล้ามขาชั้นจะขึ้นแล้วนะวุ้ย!

                ชั้นเดินมาได้สักสิบนาทีจะเรียกว่ารอบมหา'ลัยแล้วก็คงว่าได้แต่ยังคงมีไอ้พวกปีศาจหลอนยังคงตามชั้น

ไม่คอยราวี เกลียดจริงๆ 

"แก้ววววววววววววววว~รอพัตเตอร์ด้วยเซ่" นี้หล้ะไอ้ตัววันที่สองของวันเปิดเทอมนะชั้นเดินมาก้าวแรกเข้ามาในโรง

เรียนไอ้หอกนี้เข้ามาขอเบอร์ชั้นอุตส่าห์บอกไปว่าโทรศัพท์พังมันยังซื้อให้เล่อะน่าเบื่อจริงๆ

"มีอะไรอีกหล้ะพัตเตอร์" ชั้นหยุกขาเรียวนั้นที่ต้นไม้ใกล้กับม้าหินอ่อนที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งฟังเพลงใส่เฮดโฟนอย่าง

ไม่สนใจโลกภายนอกและหันไปเอาคำตอบจากผู้ชายที่วิ พัตเตอร์หอบหายใจแฮก ๆ และใช้มือทั้งสองข้างยันเข่า

ลิ้นห้อยอยู่อย่างนั้น ชั้นยืนเท้าเอวมองพัตเตอร์อยู่นานเริ่มเบื่อ ๆ เลยพูดขึ้นต่อ "ถ้าไม่ตอบแก้วไปล่ะ"ชั้นกลับหลัง

เตรียมตัวจะก้าวขาเรียวนั้นออกแต่ต้องชะงักกับคำถามนั้น

"คบกับพัตเตอร์ได้มั๊ย" คำถามเวรที่ชั้นไม่อยากจะตอบเอาไงดีละว้ะเนี้ย

"เอ่อ...คือ...ไม่ได้หรอกชั้นมีแฟนแล้วนะพัตเตอร์" ชั้นรีบปฏิเสธคำถามนั้น

"ไม่เชื่อไหนหล้ะแฟนแก้ว!!!!!!!!เอามาให้ดูหน่อยเด่ะ" 

"นี้ไงแฟนชั้น" ชั้นรีบนั่งที่ม้าหินอ่อนข้างๆผู้ชายคนนั้นพรางเอามือเกาะแขนแน่น ผู้ชายคนนั้นส่งสายตาเย็นชาเชิง

ถามว่า'ชั้นไม่เป็นแฟนเธอตอนไหน'ก่อนจะหันหน้าไปที่ริมแม่น้ำชั้นเลยส่งสายตากลับไปแบบอ้อนๆ'ช่วยชั้นหน่อย

นะ'

"ไอ้ญี่ปุ่นเนี้ยนะแฟนแก้ว" ชั้นรีบพยักหน้าหงึก ๆ อย่างรวดเร็วทำให้พัตเตอร์จ๋อย"ก็ได้พัตจะไม่ยุ่งกับแก้วอีก"จบ

ประโยคพัตเตอร์ก็เดินคอตกไป ชั้นรีบผละออกจากแขนนั้นทันที

"ขะ...ขอบใจมากนะที่ช่วย" ชั้นบอกด้วยน้ำเสียงที่ปกติ

"ไม่เป็นไร" ทำไมนายเย็นชาจังว้ะเนี้ย ? คนรึเปล่าห๊าาาา!!!~

"ชั้นไปหล้ะ บาย~" ชั้นลุกขึ้นโบกมือลาเพราะกลัวว่าถ้าไม่ใช่คนงั้นก็คงเป็นผีนะเซ่ !!! ชั้นกลับหลังหันเตรียมตัว

จะเดินแต่ทำไมเหมือนมีอะไรยื้อไว้ให้อยู่กับที่เดิม มองมาอีกทีมือของนายผู้ชายเงียบกริ่บ(นามสมมติ)จับมือของ

ชั้นอยู่นั้นเอง

"มะ...มีอะไรเหรอ ^^"ชั้นเสแสร้งยิ้มและมองไปที่หน้าหวานๆนั้นที่สุดแสนจะเย็นชา

"นั่ง -_-" นายเงียบกริ่บ(นามสมมติ)สั่งหน้าตาย ชั้นนั่งลงด้วยดีเผื่อถ้ามันอาละวาดขึ้นมาจะทำให้ชั้นยังอยากมี

ชีวิตที่สุดแสนจะสดใสและมีอนาคตที่ดีนะ' YY__YY'

"เอ่อ...มีอะไรรึเปล่า"

"ชั้นช่วยเธอแล้ว..."นายเงียบกริ่บเว้นวรรคลากเสียงยาวไปนิด ๆ ยิ่งทำให้ชั้นลุ้นว่านายเงียบกริ่บจะพูดว่าอะไร 

"...เธอช่วยชั้นมั้งไม่ได้หรือไง -_-" ไอ้บ้านี้ทำไมมั้นเย็นชาจังว้ะ !!!~

"ช่วยอะไรอะ...อุ๊บส์ OxO" อยู่ดี ๆ ชั้นก็ถูกจูบซะงั้น TT^TT โอ้วววม่ายยย หมายก๊อดดด ทำไมเฟิร์สคิสของ

แก้วใจต้องเป็นของนายเงียบกริ่บด้วยง่าาา tt' ชั้นใช้มือน้อย ๆ ผลักแผงอกของเขาแรงๆแต่ไม่มีท่าทีจะออก'

ชั้นมองดูคนที่เดินเพ้นพ้านอยู่แถวนั้นแต่มีไม่เยอะมากกำลังจะนินทาเราสองคนแต่ดีนะมันมืออยู่ไม่งั้นเห้นหน้าชั้น

ชัดแน่

"อื้อ...~" ชั้นร้องเสียงอู้อี้ในลำคอนิด ๆ พรางใช้มือพลักเขาไม่ด้วยแต่ไม่มีแรงพอชั้นเลยส่งสายตาบอกให้นาย

เงียบกริ่บมองไปที่คนโพล้เพล้ที่กำลังซุบซิบอยู่ แต่เขาก็ไม่สนใจ เขาเอาหูฟังที่ฟังเพลงอยู่เมื่อกี้มองใส่ที่หูชั้น

เพื่อจะไม่ให้ได้ยินคนแุถวนั้นนินทา Y_Y' ผ่านไปเป็นเวลา 2 นาทีเขาเลยผละจูบนั้นออก ชั้นหายใจแฮก ๆ 

ใหญ่ 

"ชั้นช่วยเธอแล้ว...เธอก็ช่วยชั้นด้วยการจูบ" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ' เขินเว้ย

"อะ...เอ่อ..นั้นมันเฟิร์สคิสชั้นนะ>//<"

"ชั้นก็เหมือนกันละหน่า..ไปได้ละ"

โมะ โมะ ๆ เฟิร์สคิสให้แก้วด้วย อี้อี้ >///<~ เขินแทนจ้างงงงง '

เราชื่อลักกี้นะ ^^ อัพแค่นี้ก่อนและจะมาอัพใหม้