คุณหนูอันตรายกับคุณชายนักฆ่า

"ผมได้ข้อมูลมาเรียบร้อยแล้วครับท่าน"

กริ๊ง!!!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งต้องสดุ้งตื่น  แล้วขมวดคิ้วเข้าหากันทันที ก่อนจะรับโทรศัพท์อย่างไม่เร่งรีบเท่าไหร่

(หวัดัดีลูกรักนี่พ่อเองนะลุก)

"ผมนึกว่าพ่อลืมเบอร์ผมไปแล้วซะอีกตั้งแต่พ่อกลับไปอยู่ที่ญี่ปุ่น"  ชายหนุมกรอกเสียงที่แสนจะเย็นชาลงไปที่ปลายสาย

"แกอย่าทำให้ฉันโมโหได้ไหมโทโมะฉันไม่มีเวลามาเถียงกับแกนะไม่ชอบใช่ไหมเวลาที่ฉันพูดดีๆกับแกน่ะ"

"ผมไม่ต้องการให้พ่อพูดดีๆกับผมแต่ผมต้องการให้พ่อพูดกับผมด้วยความรักมากกว่า...งว่าแต่ที่โทรมาเนี๊ยจะให้ผมไปฆ่าใครอีกล่ะครับคุณพ่อ"

"555+  แกนี่สมกับเป็นลูกชายฉันจริงๆเลย รับรองว่างานนี้ฆ่าได้สบายๆไม่ต้องเหนื่อย"

ราวกับมีมีดมากรีดหัวใจชายหนุ่ม เพราะเขาเดินทางสุ่การเป็นนักฆ่าตั้งแต่อายุ  10  ขวบ ตระกูลของเขาหรือตระกูล 'ไทยานนท์'เป็นผุ้ดีเก่าแก่รู้จักสังคมไฮโซไม่แพ้ตระกูล 'ศิริมงคลสกุล' แต่ตระกูลของเขากลับทำอาชีพลับๆคืออาชีพนักฆ่าเขาอยากจะเลิกอาชีพนี้แต่ผู้สั่งงานคือพ่อแท้ๆของเขาเอง

'ผมไม่ทำไม่ได้หรอครับ'  ใจจริงโทโมะอยากจะพุดอย่างนั้นแต่กลับต้องพูดอีกอย่างออกไป

"งานอะไรล่ะครับ"

"ฆ่าลุกสาวตระกูล ศิริมลคลสกุล"

"เขามีลูกสาวตรั้งสองคนจะให้ฆ่าคนไหนแล้วฆ่าทำไมครับ" น้ำเสียงเย็ยชาไร้อารมณ์ทำให้ผูเป็นพ่อต้องโมโห

"คนที่ชื่อแก้ว แต่ที่แกถามว่าทำไมต้องฆ่าเนี๊ยจะรู้ไปทำไมแกมีหน้าที่ฆ่าอย่างเดียว"

"พ่อก็รู้ว่าถ้าไท่รุ้สาเหตุผมไมทำ"

"แกนี่มัน....เฮ้อ!!!คาสิโนของตระกูลศิริมงคลสกุลต้อนลูกค้าของคาสิโนเทพยากรไปหมดทางฝ่ายของเทพยากรส่งคนไปคุยกับฝ่ายนู้นแตาฝ่ายนู้นไม่ยอมเลยโมโหจ้างเราไปฆ่ายัยคุณหนูแก้วเพื่อให้พ่อของเทอทรมานที่เสียลูกไปแล้วราชาพิทักษ์พ่อของแก้วก็รักแก้วที่สุดตอนนี้ราชาพิทักษ์ลูกคนโตและคนเล็กมาเที่ยวที่ญี่ปุ่นอีกสามอาทิย์ถึงจะกลับ"

"ข้อมูลล่ะครับ"

"เหมือเดิมฉันส่ง  E-mail ไปให้แกแล้ว"

ครับ"

"จัดการเร็วๆนะเจ้าลูกรัก.."

ติ๊ด!!  หลังจากวางสายเขาก็รีบไปเปิดดูข้อมูลทันที

"เรียนอยู่โรงเรียนเซนต์แมร์รีงั้นหรอ  ถ้าจะเป็นสาวเรียบร้อยสินะ"

เขาเปิดดูข้อมูลไปเรื่อยๆจนมาเจอรูปเขาก้ต้องชะงัก....

ภาพที่เขาเห็นคือหญิงสาวที่ตากลมโตสีดำขลับ  ผมออกสีน้ำตาลปนแดงหน่อยๆถักเปียหลวมๆไว้อย่างน่ารักและรอยยิ้มหวานๆนั้นทำเขาใจเต่นอย่างประหลาดชายหนุมสั่งพิมพ์ข้อมูลออกมาแล้วพิจารนาดูจากรูป

เทอน่าจะอายุไล่เลี่ยกับเขาบางทีอาจเด็กกว่าด้วยซ้ำไป

...คนนี้หรือที่ฉันต้องฆ่า....

แม้จะบาป และต้องตายตั้งแต่อายุยังน้องเพราะเขาเขารู้สึกผิด

เขาหลับตาพริมครู่หนึ่ง เมื่อมันคือหน้าที่ของเขา  และมันคืองานของเขา  เพราะฉะนั้น...

...เขาต้องฆ่าเทอ...