My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.51 น.

  31 ตอน
  651 วิจารณ์
  68.68K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) "อาการหึง"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Msweeheart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

 

ตอนที่ 28 ‘อาการหึง’

 

เสียงประกาศของป็อปปี้ทำเอาเพื่อนๆในห้องต่างอ้าปากค้าง เพราะวายร้ายอย่างเขาไม่เคยประกาศว่าผู้หญิงคน

 

ไหนเป็นแฟนเขามาก่อน นี่จึงนับเป็นคนแรก

 

              “เอ่อ เขื่อนว่า ฟาง เฟย์ แก้วไปนั่งแทนที่เพื่อนเก่าก่อนแล้วกัน”

 

              “อืม ขอบใจนะ”

 

ป็อปปี้จูงฟางให้มานั่งลงข้างๆเขาแทนที่ของฟาร์ม

 

               “เพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากให้เธอเผยตัว”

 

                “อิ นายหึงฉันเหรอ”

 

ฟางยื่นหน้าเข้ามาถามคนที่ยังคงมีสีหน้าหงุดหงิดไปหาย

 

                “ใช่”

 

               “>///<”

 

               “เธอฟางซินะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันพิม” พิมเดินเข้ามาหาฟางเป็นคนแรก

 

               “อ่ะ จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักเธอเหมือนกัน” ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร ที่จริงเธอแอบสงสัยเรื่อง

 

ที่พิมดูจะไม่เสียใจซักนิดที่โดนป็อปปี้บอกเลิกดูจะแฮปปี้ดีซะด้วยซ้ำ ในขนาดที่คนอื่นๆดูจะยังเศร้าโศกไม่น้อย

 

เธอยังแอบหวั่นใจว่างานนี้ดูท่าจะไม่ได้มีแค่เกลแล้วแหละที่อยากจะฆ่าเธอ ตานี่เสน่ห์แรงเกินไปจริงๆ ==”

 

เพื่อนๆคนอื่นก็เริ่มเดินมาทำความรู้จีกกับพวกเธอ แต่ที่ดูจะไม่กล้าเข้ามาทำความรู้จักเห็นจะมีก็แต่พวกเพื่อนผู้ชาย

 

ในห้อง ที่เอาแต่ส่งสายตาหวาดๆ มาให้ซะมากกว่า

 

             “ป็อป นายปล่อยฉันบ้างก็ได้นะ” ฟางกระซิบบอกคนที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอห่างกาย แม้แต่ตอนเข้า

 

ห้องน้ำ แล้วแบบนี้ใครจะกล้าเข้าใก้ลเธออย่าว่าแต่คนร้ายเลย แม้แต้พื่อนบางคนยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ ตานี่จะขี้หึง

 

ไปไหนทีเมื่อก่อนล่ะเจ้าชู้ไปทั่ว ชิ

 

              “ไม่ต้องมาด่าฉันในใจด้วย ยัยอืด”

 

              “อ๊าย นาย ใครอืดห๊ะ” สาบานว่านี่เราเป็นแฟนกัน นอกจากเรื่องขี้หึงไม่เห็นตานี่จะเปลี่ยนไปซักนิด

 

              “ไม่คุยกับนายแล้ว” เดินจ้ำหนี งอนๆ

 

 

 

 

 

               “ป็อป” ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมาหาคนที่เอ่ยเรียก ก่อนจะต้องเซถลาไปตามแรงโถมของอีกคน

 

               “....”

 

               “ปะ....นาย”

 

ฟางที่เดินย้อนกลับมาหาแฟนหนุ่มมองภาพตรงหน้าตาค้าง

 

ป็อปปี้ผลักคนที่ประกบปากเขาแน่น อยู่ออก

 

              “เธอ ทำบ้าอะไรว่ะ!!”   ตวาดรุ่นน้องเกรด 11 ที่โถมเข้ามากดจูบเขาอย่างหัวเสีย และคงจะไม่ยิ่งยุ่ง

 

ถ้าฟางไม่มาเห็นและดูเหมือนเธอจะเข้าใจผิดไปแล้วด้วย

 

               “หนูขอโทษนะค่ะ แต่มันจำเป็น”  อีกฝ่ายเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะวิ่งหนีไป ป็อปปี้ได้แต่ขยี้หัวตัวเอง

อย่างอรามณ์เสีย

 

ตัดสินใจวิ่งตามร่างบางขึ้นมาบนหอพัก

 

                 “ยัยบ้า ฟังฉันก่อน” รั้งแขนคนที่ซอยเท้าหนีเอาไว้ได้ทันก่อนที่ เธอจะปิดประตูห้องหนีเขา

 

                 “ฮึก นายมันก็ไอ้พวกผู้ชายมักง่าย ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว”

 

พยายามดันประตูให้ปิดลงแต่เพราะแรงยื้นของชายหนุ่มทำให้ประตูไม่ยอมทำตามคำสั่งของเธอ

 

หึ แค่คบกันไม่กี่วันนายยังหนีไปจูบผู้หญิงอื่นได้หน้าตาเฉย แล้วแบบนี้ความรักของเธอมันจะไปรอดได้ยังไงกัน

 

                  “อย่าทำตัวไร้เหตุผลได้มั้ย”

 

                  “ฮึก ใช่ฉันมันไร้เหตุผล แล้วทำไม” เงยหน้าตอบกลับทั้งน้ำตา สุดท้ายก็ต้องยอมให้ชายหนุ่มก้าว

 

เข้ามาในห้องเธอจนได้ เพราะสู้แรงยื้อของเขาไม่ไหว

 

                  “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะจูบเด็กนั้นซะหน่อย”

 

                  “หึ ใช่มันก็เหมือนกับที่นายไม่ได้ตั้งใจจะมีผู้หญิงพวกนั้นด้วยใช่มั้ย”

 

                  “ยัยอืด เธอชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ” สาวเท้าเข้าใก้ลอีกคนที่ขยับถอยห่าง จนชิดติดกำแพง

 

                  “ไม่ฉันไม่คบกับนายแล้ว ไม่เอา”

 

                  “ฉันไม่ยอมหรอกนะ”

 

เข้ามาประชิดตัวอีกฝ่ายจนใบหน้าทั้งคู่ห่างกันเพียงแค่เส้นผมกั้น ก่อนที่ป็อปปี้จะโน้มหน้าลงมากดจูบหนักๆที่ปาก

 

เรียวเป็นการย้ำเตือน ว่าคนอย่างเขาถ้าเลือกอะไรแล้วจะไม่มีวันปล่อยให้หลุดมือไปเด็ดขาด เธอก็เช่นกัน

 

                    “อือ...”

 

ได้แต่ส่งเสียงประท้วง เพราะร่างกายและสมองต่างก็คล้อยตามรสจูบของคนตรงหน้าไปทั้งหมด

 

ฮึ แม้แต่ร่างกายกับใจเธอยังทรยศเธอเลยหรือไงกัน

 

                     “เธอไม่คิดจะเชื่อใจกันเลยหรือไง” เสมองอย่างอื่น หลบสายตาตรงๆของอีกฝ่าย

 

                      “คนอย่างนายรรักใครจริงๆเป็นด้วยหรือไง”

 

                      “เธอไง”

 

                      “....>///<” อดใจเต้นไปกับคำตอบของป็อปปี้ไม่ได้

 

                      “มันก็แค่เรื่องเข้าใจผิด เธอจะหึงไปทำไมกัน”

 

                      “หะ...หึง ใครหึงนายกัน”

 

                       “หึ แล้วใครกันล่ะ”

 

                        “นายนี่มัน....”

 

                        “ก็แฟนเธอไง”

 

ฮึ่ย!! เธอควรจะโกรธตานี่ที่ไปจูบผู้หญิงอื่นซิ แล้วทำไมปากเธอถถึงได้มีรอยยิ้มกันนะ

 

                          “ชิ...^^”

 

สุดท้ายเธอก็ต้องยอมให้ปิศาจตรงหน้าจนได้ ว่าแต่เด็กนั้งคงต้องหการให้เธอเลิกกับป็อปปี้จริงๆซินะ เอ๊ะหรือว่า

 

โดนใครสั่งมากกันแน่    ทำไมรอบๆตัวตานี่ถึงได้มีแต่ผู้หญิงน่ากลัวเต็มไปหมดนะ แต่อย่าหวังว่าเธอจะยอมถอย ชิ

 

ไม่มีวันซะล่ะ

 

ตาวายร้ายนี่เป็นของเธอ

 

 

 

                            “เธอฟางซินะ ขอฉันคุยด้วยได้รึเปล่า”

 

ฟางมองคนที่เดินมาดักหน้าเธอไว้ งงๆ  เท่าที่ดูแล้วน่าจะเป็นรุ่นน้องเกรด 11มากกว่าจะเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน

 

TOP  ♥   ‘คนอย่างนายรรักใครจริงๆเป็นด้วยหรือไง’& ‘เธอไง’  BY POPPY&FANG

 

          

ตอนนี้เกิดขึ้นจากการเสพข่าวสารมากเกินไป จนต้องไปเพิ่มบทฮ่าๆ แต่เพราะไม่อยากดาม่าเราเลยแต่งให้มันหหวานตอนท้ายแทน แค่ข่าวก็ทำเอาวิตกกัวลมากพอแล้ววววววววเนอะๆ

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

To_oNG

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา