My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
To_oNg0909
17) "ป้อนหน่อย"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMy sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
ตอนที่ 17 ‘ป้อนหน่อย’
“อือ..”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากกิน”
ส่ายหน้าหนี ล้มตัวลงซุกหน้ากับหมอนใบโตตามเดิน
“กิน”
น้ำเสียงนิ่งๆกับการดึงแขนให้ลุกขึ้นนั่งของป็อปปี้ไม่สามารถทำให้ฟาง ยอมทำตามที่เขาบอกได้
“ฟาง อย่าดื้อได้มั้ย”
น้ำเสียงติดจะอ่อนโยนของป็อปปี้ ทำให้ฟางเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มที่ยังคงถือถ้วยซุปไว้ในมืออย่างชั่งใจ
“ป้อนได้มั้ย”
เธอเองก็ยังไม่แน่ใจ ว่าทำไมถึงได้เอ่ยถามอะไรแบบนั้นออกไป
ป็อปปี้มองสายตาอ้อนๆของอีกฝ่ายอึ้งไป ไม่คิดว่าจะได้ยินคำออดอ้อนจากอีกฝ่ายที่ทำหยิ่งใส่เขามาตลอด
“อืม นั่งก่อนซิ”
ใจอ่อนยอมทำตามคำร้องขอจากเธอจนได้ ทั้งๆที่ปกติเขาไม่เคยใส่ใจใครขนาดนี้ด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นคู่ควงคน
ไหนก็ตาม
ฟางดันตัวลุกขึ้นนั่งตามที่ป็อปปี้บอก แต่เพราะยังมีอาการปวดท้องอยู่มากทำให้ใบหน้าหวานยังติดจะออกซีดๆอยู่
บ้าง
อ้าปากรับช้อนซุปร้อนๆที่ป็อปปี้ป้อนให้ถึงปากแต่โดยดี
“ไม่เอาแล้ว”
หันหน้าหนีช้อนที่ชายหนุ่มยื่นให้ หลังจากทานไปได้แค่ ครึ่งถ้วยเท่านั้น
“กิน”
“ไม่เอาแล้ว ไม่อยากกินแล้ว”
ทำท่าจะล้มตัวลงนอนตามเดิน แต่โดนป็อปปี้รั้งเอาไว้ซะก่อน
“งั้นก็กินซะ ฉันไปขอจากห้องพยาบาลมาให้”
ฟางเหลือบมองยาเม็ดสีเหลือง ที่เป็นยาสำหรับแก้ปวดประจำเดือนโดยเฉพาะในมือของป็อปปี้อย่างสงสัย
ไม่คิดว่าเขาจะกล้าไปขอยาแบบนี้จากห้องพยาบาลมาให้เธอ จนเผลอที่จะอดยิ้มออกมากับความใส่ใจของเขาไม่
ได้
“ขอบคุณนะ ^^”
ส่งยิ้มให้เป็นการขอบคุณหลังจาก รับยาเม็ดนั้นมากินเรียบร้อยแล้ว
‘ฟอด’
“ฉันชอบแบบนี้มากกว่า” ส่งยิ้มมุมปากนิดๆให้ฟาง
“ฉวยโอกาสตลอด”
ฟางล้มตัวลงนอนตามเดิม โดยมีป็อปปี้ดึงผ้าห่มขึ้มมาห่มให้อย่างอ่อนโยน
‘ก๊อกๆ’
ทั้งคู่สบตากันก่อนที่ฟางจะเป็นฝ่ายกระโดดเด็งดึ๋ง ขึ้งจากที่นอนอย่างลืมอาการปวดท้องที่เป็นอยู่
“ทำไงดี เกิดใครมาเห็นฉันในสภาพนี้ ความแตกแน่ เอาไงดีๆ”
ฟางพูดรัวๆใส่ป็อปปี้อย่างลนลาน แต่อีกฝ่ายกลับแค่ยืนล้วงกระเป๋าใช้ความคิดเงียบๆเท่านั้น
“กลับไปนอนซะ”
“นายจะบ้าเหรอ” ตวาดใส่คนที่ยังคงทำใจเย็นไม่เลิก
“ฉันบอกอะไร เธอก็ทำไปเถอะ ไม่ต้องเถียง”
ดึงให้ฟางกลับไปล้มตัวลงนอนตามเดิม กดดบ่าเป็นการบังคับไม่ให้ฟางลุกออกจากเตียง ก่อนจะยอมเดินไปเปิด
ประตูห้องนอน
ให้กับคนที่ยังเคาะรัวๆไม่เลิก
‘แอ๊ด’
“อ๊ะ...พี่ฟาง”
เฟย์มองคนที่มาเปิดประตู งงๆ ก่อนจะเดินผ่านป็อปปี้ที่ขยับเปิดทางให้เธอเดินผ่านเข้ามาพี่สาว
“พี่ฟาง พี่เป็นไงบ้าง”
“ยัยเฟย์ อืมไม่เป็นอะไรแล้ว เพิ่งกินยาไป”
“โห ตกใจหมด ไม่ได้เอายามาด้วย อ๊ะ แล้วพี่ไปเอายามาจากไหน”
“นายป็อปปี้ไปเอามาให้”
“อิอิ ^^” เฟย์ยิ้มกว้างทันที ที่ได้ยินว่าใครไปให้ยามาให้พี่สาวเธอ
“ยิ้มอะไรของเรา แล้วแก้วล่ะ” ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะโดนสาวตัวเองแซวไปมากกว่านี้
“เปลี่ยนเรื่องๆ แก้วรออยู่ที่โรงอาหารกับ เขื่อนแล้วก็โทโมะน่ะ”
“อืม งั้นพี่ไปด้วย”
“ไหวหรือไง”
ป็อปปี้ที่ยืนพิมกรอบประตู มองดูสองสาวคุยกันอยู่นานเอ่ยถามคนที่ทำท่าอวดเก่ง ทั้งๆที่แค่ลุกขึ้นนั่งยัง
แทบต้องกลับไปนอนซมเหมือนเดิม
“อืม ไม่ต้องหรอกพี่ฟาง เฟย์ฝากพี่ฟางด้วยนะ”
หันไปพูดกับว่าที่พี่เขย ก่อนจะชิ่ง วิ่งหนีออกจากห้องของป็อปปี้ไปทันที
“ยัยน้องบ้า ทิ้งกันเฉยเลย”
ฟางบ่นงึมงำ ตามหลังเฟย์ที่วิ่งออกจากห้องไปชนิดไม่เห็นฝุ่น
“อ้าว แล้วนายจะไปไหน”
ถามคนที่เดินหันหลังออกจากห้องไป
“ข้างนอก เธอนอนไปเถอะ”
“ไม่เอา ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวนะ”
ท้วงป็อปปี้เสียงอ่อย
“ทำไม เธอก็นอนไปซิ”
“อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะ น้า” อ้อนร่างสูงอย่างหมดสภาพ
“ค่าจ้างล่ะ”ฟางแอบเบ้ปากกับความเขี้ยวของอีกฝ่าย ที่ทำอะไรต้องมีข้อแลกเปลี่ยนตลอด นี่แหละนะ หล่อ
วายร้าย ไม่เคยยอมใครช่วยฟรีๆจริงๆ
TOP ♥ ‘ป้อนได้มั้ย’ BY FANG
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
ตอนต่อไป อยู่ในช่วงปรับปรุง เพราะเพิ่งมาตะหนักได้ว่าเนื้อหามันยังไม่สมบูรณ์ดี เลยขอปรับปรุงอีกนิด แล้วจะเอามาลงให้อ่านตอน 18 น้า รอแปปนึง ไปอ่านเรื่องสั้นไปพลางๆก่อนแล้วกันนะครัา
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
To_oNG
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
