เธอคือ จุดอ่อนของฉัน

โทโมะ  :  แค่จูบก็เป็นลมว่ะ เด็กน้อยเอ๋ย

โทโมะก็อุ้มแก้วขึ้นไปนอนบนห้องแล้วลงมาก็เจอคำถามมากมาย

ป๊อปปี้  :  แก้วล่ะ

ฟาง  :  แก้วไม่กินข้าวรึไง นายทำอะไร แล้วทำไม..

โทโมะ  :  หยุด ยัยนั้นเป็นลมน่ะ

ฟาง/ป๊อปปี้  :  ฉันขึ้นไปดูได้ไหม

โทโมะ  :  กินก่อน

ป๊อปปี้  ;  เออ ที่ฉันมาเนี้ยฉันจะมาบอกว่าอีก 2 อาทิตย์ฉันจะหมั้นกับฟาง

ฟาง  :  ^////^  ใช่แล้ว

โทโมะ  :  ยินดีด้วยน่ะ

ฟาง  :  จ๊ะ ฟางกับพี่ป๊อปปี้ว่าจะมาบอกโทโมะ และ กลับกรุงเทพไปบอกยัยแก้ว ก็ไม่รู้ว่าจะอยุ่ด้วยกัน

ป๊อปปี้  :  แล้วมาอยู่ด้วยกันได้ไง

โทโมะ  :  ฉันไปเจอแก้วที่ร้านไอติม แล้วก็ว่าแก้วน่าคุ้นๆๆ เลยลากยัยนี้มา แล้วฉันก็โทรหาพ่อของคนที่ฉันจะหมั้นด้วย แล้วให้ท่านส่งภาพมา นี้อยุ่ในกระเป๋านี้ ก็ไม่คดเลยว่าจะเป็น ยัยซุ่มซ่ามนี้ (_ _ )

ฟาง  :  นายไม่ชอบแก้วบางรึไง

ป๊อปปปี้  :  ฟางอย่างไปถามเลย มันไม่รู้สึกกับใครจิงจังหรอก

โทโมะ  :  ฉันชอบเว้ย ไม่หรอกรักเลย ฉันรักแก้วตั้งแต่เห็นภาพแล้ว ยิ่งเจอฉันยิ่งรัก แต่ไม่รุ้เค้ารักฉันบ้างไหม

ปึก ~~

โทโมะ / ป๊อปปี้ /ฟาง  :  แก้ว

แก้ว  ;  โทโมะ~~  (แก้วพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา)

โทโมะ  ;  แก้ว จ๊า~ (โทโมะพูดด้วยเสียงสั่นๆ)

ป๊อปปี้รีบดึงฟางขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว

แก้ว  :  นายพุดจริงรึป่าว หรือแค่พูดเล่น

โทโมะ  :  ฉันพูดจิงสิ  แก้ว แก้วจ๊า~~ ถ้าเธอไม่รักฉันก็ไม่เป็นไรแค่อยากรู้บ้าง ว่าเคยหวั่นไหวกับฉันบ้างรึป่าว

แก้ว  :  ไม่รู้สิ แต่ฉันอยุ่กับนายแล้วมีความร้สึกดีๆๆอยุ่ล่ะน่ะ แต่ฉันไม่รุ้มันคืออะไร

โทโมะ  :  เธอจะรังเกียจฉันมั๊ย ถ้าฉันจะขอเธอเป็นแฟน

แก้ว  :  ฉัน...........

___________________________________________________________________

ค้างอ่ะดิ  สั้นไปไหมน่ะ ไรเตอร์รุ้สึกว่าเร็วไปน่ะว่าไหมรีดเดอร์