เธอคือ จุดอ่อนของฉัน

ToMo

ไรเนี้ยเจอ ยัยนี้ อีกแล้ว โห้ เบื่อ

แก้ว  :  คุณ โทโมะ

โทโมะ   :  นี้ ยัยซุ่มซ่ามฉันหิวน่ะเนี้ย รึจะให้เรียกเจ้าของร้าน ห๊ะ!

          แก้ว ซึ่งเป็นคนอ่อนหวาน อ่อนไหว ไม่เคยมีใครตะอกถึงจะเป็นลุกสาวมาเฟียก็ไม่เคย จึงทำให้แก้วใจน้ำตา คลอเบ้าทันทีที่โดนตะคอก

แก้ว  :  ทำไม .. ฮึก .. ต้อง .. ฮึก .. ต้อง .. ตะคอกกันน~ด้วย

โทโมะ  :  เฮ้ย !! อย่ามาร้องไห้ต่อหน้าฉันน่ะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว

แก้ว  :  ฮึก...

พี่ปอนด์  :  แก้ว แก้วเป็นอะไรร้องไห้ทำไม คุณทำอะไรแก้วน่ะครับ

โทโมะ  :  เฮ้ย ไรเนี้ย ฉันยังไม่ได้ทำไร แฟนแกเลยน่ะ

พี่ปอนด์  :  แฟน หรอ บ้าสิ่ นี้มันน้องาวฉัน คุณคิดยังไงถึง มาทำน้องสาวผมร้องไห้

โทโมะ  :  ขอโทษแล้วกัน จะได้จบๆ ไป แต่น้องสาวนายอ่า ผมขอตัวเธอสักวันก็แล้วกันน่ะ

แก้ว  :  พี่ปอนด์ ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ แก้วไม่เป็นไรค่ะ (-- ) ขวับ ( --) ไปสิ่ จะพาไปใหนก็พา ฮึก.. ไป สิ

โทโมะ  :  หยุดร้องไห้เถอะน๊า!

____________________________[บนรถ]________________________________

โทโมะ  :  เธอ

แก้ว  :  ......

โทโมะ  :  เธอ

แก้ว  :  ......

แก้วใจเงียบอย่างนี้ตั้งแต่บนรถ จนกระทั้งถึงบ้านหลังโต

โทโมะ  :  เธอ แก้ว แก้ว โธ่เว้ย !! แก้วฉันขอโทษ ฉันจะไม่ตะคอกเธออีกแล้ว

แก้ว  :  จริงหรอ

โทโมะ  :  ใช่ 

แก้ว  :  ก็ได้ นายมีไรรึป่าว แล้วที่นี้ที่ไหน

โทโมะ  :  บ้านฉันเอง เธอใช่ลุกสาวของ คุณนายมล และ ท่านมานพ รป่าว

แก้ว  :  ใช่ นายรู้จัก พ่อแม่ฉันได้ไง

โทโมะดึงภาพจากกระเป๋าตังค์

โทโมะ  :  ใช่ จริงด้วย

แก้ว  :  นายเอาภาพฉันมาจากไหน

โทโมะ  : เธอรู้รึป่าว ว่าเธอมีคูหมั้น

แก้ว  :  รุ้ คุณพ่อเคยบอกไว้น่ะ

โทโมะ  :  แล้วรู้รึป่าว ว่าคนที่เธอยืนคุยอยู่ตอนนี้เป็นคู่หมั้นเธอ

แก้ว  :  ห๊า จริงหรอ นายน่ะหรอที่ต้องมาหมั้นกับฉัน

โทโมะ  :  ใช่ ฉันนี้แหละ เดี่ยวฉันจะโทรบอกพ่อเธอว่าจะให้เธอย้ายมาอยู่บ้านฉัน เข้าไจ๊

แก้ว  : ถ้าพ่อฉันว่าได้ก็ได้ แต่ฉันคิดว่านายจะเป็นคน เงีบยๆๆ โหดๆๆ น่ากลัวๆๆ

โทโมะ   :  ฉันใจดีก็ต่อเมื่ออยู่กับเธอนั้นแหละ

___________________________________________________________________

เฮ้อ เหนื่อย รักคนเม้น