ที่รักของผม... I Love U ♥♥♥

[Kaew talk]

หลังจากที่นั่งสมาธิทำใจให้สงบสุขในห้องน้ำแล้ว ฉันก็สามารถออกมาจากห้องน้ำโดยเจอหน้าโทโมะได้จังๆ แบบไม่เขิน ...แต่แหม ก็แอบประหม่าอยู่บ้างแหละน่า -///-

“ครับ... โทโมะน่ะเหรอ?... ก็เรื่อยๆนะครับ อ่าครับ... ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้โทโมะไปหานะครับ รอโมะด้วยน้า ถ้าไม่รอโดนทำโทษแบบเมื่อวานแน่ ^^ ...ฮ่าๆๆ เขินอ่ะเด้!~... ^^...ได้เลยครับ พรุ่งนี้โทโมะทำตามสัญญาแน่นอนครับ... คร้าบบ~ ^^...”

เมื่อออกมาจากห้องน้ำ ฉันก็เจอกับโทโมะที่นอนคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงหวานๆ เหมือนหน้า ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ อย่างเอือมระอากับหมอนี่ เฮอะ อีตากะล่อน เมื่อกี้นายเพิ่ง (เกือบ) จะเอาฉันในอ่างน้ำแล้วไม่ใช่รึไงล่ะ แล้วตอนนี้นายกลับมาพูดจาจี๋จ๋ออี๋อ๋อกับผู้หญิงคนอื่นเนี่ยนะ นึกแล้วหงุดหงิด ฉันเลยเดินไปหาพี่มากิที่ห้อง กะว่าจะไปนั่งเล่นกับพี่เขาซักหน่อย

“พี่มากิคะ...” ฉันเคาะประตู

แอด

“เข้ามาเลยจ้า~ ^^” พี่มากิเดินมาเปิดประตูด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ขอแก้วนั่งเล่นก่อนได้มั้ย”

“อือ เอาสิ แก้วเล่นคอมไปเลยก็ได้นะ พี่ว่าจะปิดอยู่พอดี แต่พอเห็นแก้วมาพี่เลยให้แก้วเล่นดีกว่า”

หุๆ ดีเหมือนกัน ประหยัดไฟบ้านฉัน เปลืองไฟบ้านพี่มากิ =.,= (ชั่วร้ายมาก)

พี่มากิพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันมาเผาผลาญพลังงานบ้านคนอื่นมากกว่าที่จะมานั่งเล่นกับเจ้าของห้อง

ฉันนั่งเล่นเอ็ม เล่นทวิตเตอร์ เล่นเฟซ เข้าโน่นเข้านี่ไปเรื่อย

เล่นไปเล่นมา ก็ไปเจอพวกเพื่อนๆออนกันเพียบ! แต่ประทานโทษค่ะ! -_- ฉันจะไม่คุยอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ อยากเล่นเกม แฮ่ๆ ไม่ผิดเนอะ :) แต่ถ้าใครทักฉันมาฉันก็ยินดีคุยด้วยละ

 

Fang Tananthon Neerasing พูดว่า :

สวัสดีจ้ะ (:

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

ว่าไง 

Fang Tananthon Neerasing พูดว่า :

วันนี้ไม่ได้อยู่บ้านเหรอ 

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

อืม รู้ได้ไง

Fang Tananthon Neerasing พูดว่า :

ก็โทรไปเบอร์บ้านแก้ว ก็ไม่มีใครรับ โทรหาแก้ว แก้วก็แบตหมด เลยโทรถามน้ามลเอา

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

อ๋อ วันนี้มีการบ้านอะไรบ้างอ่ะ

Fang Tananthon Neerasing พูดว่า :

ไม่มีนะ เอ้อ วันนี้ป๊อบเอาช็อกโกแลตแบบที่แก้วชอบมาให้ฟางแหละ แต่ฟางช่วงนี้ฟางไม่กินขนมหวานอ่ะ ลดน้ำหนักอยู่ แก้วจะเอาป่าว??

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

เอาสิๆๆ *0* แต่มันจะดีหรอ ป๊อบอุตส่าห์ซื้อมาให้ฟางนา

Fang Tananthon Neerasing พูดว่า :

โฮ้ยยยย ไม่เป็นไรหรอก ฟางบอกไปแล้วแหละ ป๊อบบอกว่าไม่เป็นไร ถ้าฟางไม่กินก็ให้คนอื่นกินก็ได้

 

เป็นอันที่รู้ๆกัน สำหรับกลุ่มแก๊งค์ฉัน (แต่คนอื่นไม่รู้ - - ) ว่าป๊อบน่ะชอบฟาง แล้วก็จีบฟางอยู่ ส่วนยัยฟางก็ให้ไฟเขียว ยอมเปิดประตูหัวใจให้ป๊อบจีบได้ตามสบาย แต่ตอนเดอะเอ็นด์จะลงเอยแบบไหน อันนี้ก็ไม่มีใครรู้ แม้กระทั่งตัวยัยฟางเอง

และซักพัก ยัยเฟย์ก็ทักฉันมา เอ๊ะ ได้ข่าวว่ายัยคู่นี้อยู่บ้านเดียวกัน -__-??

 

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

ดีจ้ะ

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

ว่าไง

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

วันนี้ฉันกับเขื่อนตกลงเป็นแฟนกันแล้วแหละ >///<

 

โว้ว วันนี้มีแต่เพื่อนมาคุยเรื่องความรักกับฉันแฮะ = O = ;;;;

 

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

แล้วมีไรเกิดขึ้นบ้างอ่ะ

 

ไม่ใช่ว่าจะสอดรู้สอดเห็นเรื่องเพื่อน แต่อยากรู้ไว้ประดับสมอง

 

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

ก็ตอนที่ฉันตกลงเป็นแฟนกับเขื่อนน่ะ ตอนนั้นเขื่อนก็จูบฉันเลยอ่ะ โอ๊ยยย เขินนนนนๆๆๆๆๆ

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

เฟย์... ฉันสงสัยจัง กับอีแค่จูบเนี่ย มันจะ...อะไรขนาดนั้นเลยเหรอ

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

กะแล้วว่าแก้วต้องไม่เข้าใจ ห้าวๆอย่างแก้วอ่ะ อีกนานกว่าจะรู้สึก ก็...ถ้าเราได้จูบกับคนที่เรารักนะ มันก็จะรู้สึกดีมากๆเลยล่ะ เฮ้ย แล้วถามแบบนี้ทำไมเนี่ย ทะแม่งๆจังแฮะ เอ หรือว่า...

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

อะไร หรือว่าอะไร

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

แก้วมีความรักล่ะสิ!! ถึงถามแบบเนี้ย

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

บ้า! อะไรกัน คนอย่างยัยแก้วเนี่ยนะ ไม่มีทางอ่ะ

 

มือพิมพ์ไปอย่างนั้น แต่หน้าตัวเองกลับเริ่มแดงและร้อนขึ้น เมื่อสมองพาคิดไปถึงอีฉากนั้นในห้องน้ำ =///= ฮึ่ย ยัยเฟย์บ้า!!

 

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

55555 55 ก็แค่พูดเล่นเฉยๆน่า อย่าร้อนตัวสิ่ แก้วไม่รู้หรอกว่าเวลาคนเรามันมีความรักอ่ะ ชีวิตเรามันจะยิปปี้ขนาดไหน

Kaew Jarinya Sirimongkolsakul พูดว่า :

มัน... เป็นยังไงอ่ะ แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเราชอบเค้า รักเค้าจริงรึเปล่า

Faye Ponprawee Neerasing พูดว่า :

มันก็...พูดไม่ถูกอ่ะ แต่มันก็พอทำได้อยู่นะ ถ้าเราจูบ เอ๊ะ ไม่เอา แก้วยังไม่เคยจูบใคร เอาเป็นว่า ถ้าแก้วอยู่ใกล้ใคร แล้วใจมันเต้นตึกตักตึกตัก ไม่เป็นจังหวะ ควบคุมตัวเองไม่ได้ นั่นแหละ คือแก้วชอบเค้า!!!!

 

 

ใจเต้นตึกตักตึกตัก

คำๆนี้ยังคงก้องอยู่ในหัวของฉัน ทั้งๆที่ฉันเลิกเล่นคอมฯ นานแล้ว และตอนนี้ฉันก็มานั่งอยู่บนเตียงดูโทโมะทำการบ้านอยู่หน้าโต๊ะเรียน

อยากรู้จังมันเป็นยังไง โทร.ไปหายัยเฟย์ดีกว่าเนอะๆ :)

[ฮัลโหล]

“อ่า... คือเรื่องที่เราคุยกันในเอ็มอ่ะ... มันเป็นยังไงเหรอ -*-”

[นั่นแน่ๆ ถามแบบนี้แสดงว่าอินเลิฟอยู่จริงๆน่ะสิ ^^]

“บ้า! =///= ฮู่ยย เฟย์อย่ามั่วน่ะ ถามดูเฉยๆ บอกมาสิ”

[อ่ะโด่ ทำเป็นปากแข็ง แต่ก็นะ ช่วยหน่อยก็ได้ เห็นแก่คนฟอลลิ่งอินเลิฟนะเนี่ยย~...]

“นี่! =///=...”

[ฮ่าๆๆ เอาน่ะๆ บอกให้ก็ได้ ^^ คือว่า... อ่า... เอาไงดีล่ะ -_-; เอาเป็นว่าให้แก้วลองนึกถึงคนที่แก้วอยู่ใกล้ๆมากที่สุด หรือไม่ก็...คนที่พอจะมีสิทธิทำให้แก้วหวั่นไหวหรือใจเต้นตึกตักตึกตักได้อ่ะ แก้วจะเข้าใจมั้ยอ่ะ ใจเต้นตึกตักเนี่ย แบบ.. ใจเต้นแรง ประมาณนั้นก็ได้นะ ไม่เอาพวกคนในครอบครัวนะ = =; อ่า... เอาเป็นอย่างง~... ประมาณเพื่อนอย่าง...โทโมะ... โทโมะเหรอ! ใช่! โทโมะ! เอาแบบประมาณนั้นล่ะ!]

อึ๋ยย แบบนายนั่นเนี่ยนะ -_-;;

“แก้ว...”

เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะนุ่มหูเรียกฉันขึ้น ทำเอาฉันตกใจนิดหน่อย

“อะ... อะไร -_-//”

“คุยเบาๆ หน่อย รบกวนหมดเลย ^^ เอ๊ะ แล้วนั่นหน้าแดงทำไม”

“ระ...เรื่องของฉันน่า ทำการบ้านของนายไปเลยไป!! = ^ =”

“อะโด่เอ๊ย แค่นี้ทำโกรธ -3-” โทโมะทำปากจู๋ก่อนจะหันหน้าหันไปทำการบ้านต่อ

โทโมะ... คนที่ทำให้ใจเต้นแรง... ไม่มีทาง

แต่... ทุกครั้งที่เสียงนุ่มๆของเขาดังขึ้น มันทำเอาใจฉันส่ำๆ

[อุ๊ยตาย อยู่กับโทโมะด้วยเหรอเนี่ย~]

“ยัยเฟย์ เงียบน่ะ =_=^”

[ฮ่าๆๆ ตกลงนึกออกรึยังเนี่ย =_=]

“อ่า... นึกออกละ”

[พอนึกออกแล้วแกก็เมมใส่สมองของแกไว้ให้แม่นเลยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะทดสอบให้ละกัน ฮ้าวว~ ง่วง ไปนอนก่อนนะ]

ฉันหันไปมองนาฬิกาบนเพดาน ตอนนี้เข็มยาวขี้เลขหนึ่ง เข็มสั้นชี้เลขแปด เป็นเวลาสองทุ่มห้านาที

นอนเร็วกว่าปกตินะเนี่ย มีอะไรแฝงอยู่ป่ะ = =

“แก้ว คุยเสร็จแล้วใช่ป่ะ ^^ สอนข้อนี้หน่อยดิ” โทโมะหันมายิ้มให้ฉัน

เกลียด... เกลียดรอยยิ้มไอ้บ้านั่นที่สุด =_= มัน..น่ารักไป

 

หลังจากเคลียร์การบ้านของโทโมะเสร็จ ฉันกับโทโมะก็จัดการจัดที่นอน

ฟุ่บฟั่บ! ฟุ่บฟั่บ!

ฉันปัดๆหมอนหนุน ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนั้น - - ก่อนจะยกมือมาสวดมนต์ไหว้พระ อย่างที่คุณย่าคุณยายเคยสอนไว้ว่าจะนอนที่ไหนก็ให้สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนทุกครั้ง

“ฮ้าววว~ >O< อ้าวแก้ว จะนอนบนพื้นจริงๆอ่ะนะ” โทโมะถามพลางปิดปากหาวหวอดๆ

“อื้อ ทำไมล่ะ ปกติฉันก็นอนนี่อยู่แล้วนี่นา”

“มะเอาอ่ะ คืนนี้นอนด้วยกันซี่~”

“จะดี...”

“ดี เร็ว อย่าพูดมาก - -++ ขึ้นมานอนด้วยกันนะครับคนดี๊คนดี >W<”

รู้สึกว่าประโยคแรกมันจะเป็นประโยคคำสั่งก่อนจะกลายเป็นประโยคขอร้อง ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย = =?