ไม่รัก จำได้
3) ทรมาร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแม่มล : น้าจะพาหลานไปอยู่เยอรมัน
ป๊อปปี้ : น้ามลจะพรากแม่พรากลูกไปหลอคับ
แม่มล : ใช่ชั้นไม่ยอมให้หลานอยู่ในทีี ที่อันตรายที่อยู่บนความตายของแม่มันหลอก
โทโมะ : ผมไม่ยอม ให้คุณน้าเอาลูกผมไปไหนทั้งนั้น
แก้ว : นายไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็กคนนี่อีกต่อไปแล้ว โทโมะ ' เพราะว่าเราไม่ได้เป็นไรกัน ' จำไว้
ป๊อปปี้ : แก้วออกมาทำไม แก้วบอกป๊อปสิว่าออกมาทำไม
แก้ว : แม่คะ แก้วฝากลูกด้วยนะคะ
โทโมะ : แก้ว ทำไมหรอ ผมขอโทษ คุณจะโกรธจะเกียจผมก็ได้แต่อย่าหนี้ผมไปได้มั้ย
เขื่อน : ปล่อยแก้วไปเถอะไอ้โมะ กรูขอให้มึงเลิกยุ่งกับแก้วซะ
ฟาง : อ่ะไดซ์อารี่ขอแก้วที่เขียนให้นาย
ขอความในไดซ์อารี่
' แก้วไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้อีกนานแค่ไหน แต่แก้วขอให้โมะมีความสุขกับคนที่โมะรักตลอดไปจากวันนี้จะไม่มีใครพรากโมะกับเบลล์อีกต่อไป แก้วขอใก้โมะมีความสุขมากๆ แก้วก็รู้ว่าที่โมะขอเลิกเพราะสาเหตุใดเพราะอะไรทำไมแก้วจะไม่รู้ เพราะโมะทำเบลล์ท้องและโมะก็รักเบลล์ แก้วยอมรับว่าแก้วเจ็บและทรมารมากแต่แก้วขอพูดคำคำนึงว่า ' แก้วรักโทโมะนะ' ลาก่อน '
.........................................................................................................................................
สั้นไปหน่อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ