Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ

เฮโหล~~~ ก่อนจะอัพบทนำขอชี้แจงก่อนนะ

ว่านิยายเรื่องนี้เราเคยเอาลงในบอร์ดกามิแล้ว ไม่ได้ก็อปจ้ะ

ยูสนี้เลย [kwan-kanokwan] เข้าใจด้วยนะค่า

……………………………………………………………………………………………………….

บทนำ

ณ โรงเรียน นานาชาติ Kamikaze Club เวลา 17.30 น.

♪♪♪~~~~~~♪♪♪

เสียงกีตาร์ดังขึ้นมาจากทางห้องดนตรีของโรงเรียน แล้วใครกันนะ? ที่เป็นคนเล่น

ฟาง : นี่! พี่แก้ว ยัยเฟย์

เฟย์ : อะไรหรอพี่ฟาง

ฟาง : ได้ยินเสียงกีตาร์มาจากทางห้องดนตรีป่ะ

แก้ว : ก็ได้ยินอะ ทำไมหรอ?

ฟาง : แล้วพี่ไม่อยากรู้หรอว่าใครเป็นคนเล่น

แก้ว : ไม่อะ

เฟย์ : อาจจะเป็นพี่โทโมะก็ได้นะพี่แก้ว

แก้ว : ไม่มีทางแน่นอน ไอ้บ้านั่นคงเล่นได้ไม่ดีขนาดนี้หรอ

ฟาง : จะบ้าหรอพี่แก้ว พี่โทโมะน่ะหรอ เล่นได้ไม่ดี

แก้ว : อะไรที่พี่เค้าทำแกก็ว่าดีทุกอย่างแหละ

ฟาง : ก็ใช่ซิ ดีทุกอย่างเลย

ฟางพูดพลางบิดตัวไปมา

เฟย์ : ใช่ซิใครเค้าจะไปสู้พี่โทโมะของพี่ฟางได้ล่ะ

ฟาง : จะบ้าหรอไม่ใช่ของพี่ซักหน่อย

แก้ว/เฟย์ : แหม

ฟาง : มายืนอยู่ตรงนี้จะรู้ป่ะเนี่ยว่าใครเป็นคนเล่นกีตาร์

เฟย์ : งั้นเราเข้าไปดูกันเลยนะ พี่ฟาง พี่แก้ว

ฟาง/แก้ว : อือ

ทั้ง 3 คนเดินมาถึงหน้าประตูห้องดนตรีแล้ว ฟางเป็นคนผลักประตูเข้าไป ข้างในห้องดนตรีนั้นก็พบชายรูปร่างสูงโปร่ง หน้าขาวเนียนใส กำลังเล่นกีตาร์อยู่อย่างเมามันส์ โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครกำลังจ้องมองอยู่ตรงประตู

เฟย์/ฟาง : พะ...พี่โทโมะ!!!

แก้ว : ทะ…โทโมะ

โทโมะ : อะ...อ้าว!!! น้องเฟย์ น้องฟาง แล้วก็น้องทอม

แก้ว : จะบ้าหรอไอ้โทโมะ หาว่าใครเป็นทอมฮะ!!!

Fang mode

ฟาง : ใจเย็นๆซิพี่แก้ว

พี่แก้วนะพี่แก้วพี่โทโมะของฉัน ออกจะหล่อซะขนาดนี้ยังกล้ามาขึ้นเสียงใส่อีก เฮ้อ...ถ้าจะมาขึ้นเสียงกับนายป็อปปี้ฉันจะไม่ว่าอะไรซักคำแล้วแถมจะสนับสนุนด้วย คนอะไรไม่รู้กวนได้ทั้งวัน อ้อ! นายนั้นอะเป็นน้องชายของพี่โทโมะคะ หน้าตาก็หล่อเหมือนๆกันนั่นแหละ แต่สำหรับฉันพี่โทโมะหล่อกว่าเสมอ

แก้ว : ก็โทโมะของแกมันว่าฉันอะ

??? : ทุกคน

ฉันแล้วก็ทุกคนต่างก็หันกลับไปมองที่ทางประตูเพราะมีเสียงใครไม่รู้

??? : หวัดดีครับ พี่แก้ว น้องเฟย์ แล้วก็น้องฟาง

ฟาง : นายหาว่าฉันเป็นน้องนายหรอ ไอ้บ้า

พูดกวนๆแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากป๊อปปี้น้องชายพี่โทโมะ นายนี้อะนะชอบกวนตลอดเลย ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเวลาใด

ป๊อปปี้ : มั่ง แต่ถ้าจะเรียกก็ไม่ผิดเพราะฉันเกิดก่อนเธอ

ฟาง : หรอ…ก็แค่ไม่กี่เดือนเอง แถมนายกับฉันยังเรียนพร้อมกันอีก นายไม่ต้องเรียกฉันว่าน้องเลย

ป๊อปปี้ : แล้วถ้าฉันจะเรียกมีปัญหาอะไรหรอครับ น้องฟาง

ฟาง : มีแน่…

ฉันกำหมัดแน่แล้วเดินเข้าไปหานายป๊อปปี้ที่หน้าประตูแล้วชูหมัดขึ้นตรงหน้านายป๊อปปี้

แก้ว : ฟางใจเย็นก่อนซิ

โทโมะ : ไอ้ป๊อปแกนี่ชอบกวนน้องฟางเค้าจังเลยนะ น้องฟางครับใจเย็นๆนะคร๊าบ…

พี่โมะอะทำเสียงอ้อนขนาดนี้ใครเค้าก็ยอมทั้งนั้นแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้เอาหมัดออกมาจากหน้านายป๊อปปี้หรอนะ

แก้ว : ว่าแต่ป๊อปกวนอะหัดดูตัวเองก่อนมั้ย ว่าเคยกวนคนอื่นเหมือนป๊อปรึป่าว

โทโมะ : ไม่เคยเลยครับ น้องทอมของพี่

แก้ว : ไอ้โทโมะ!!!

พี่แก้วเดินตรงไปหาพี่โมะแล้วกระชากคอเสื้อพี่โทโมะ พี่แก้วอย่าทำไรพี่โมะนะ

ฉันเลยลดมือลงมาจากหน้านายป๊อป บางทีฉันก็เรียกว่าป๊อปนะ

เฟย์/ฟาง : ใจเย็นๆซิพี่แก้ว

ฉันกับเฟย์พูดออกมาพร้อมกัน พี่แก้วพึ่งห้ามฉันเองนะ

โทโมะ : แก้วพึ่งบอกฟางให้ใจเย็นไม่ใช่หรอ ทำไมใจร้อนงี้ล่ะ

แก้ว : ก็ได้… ฉันไม่ได้ทำอะไรนายก็ได้

โทโมะ : ขอบคุณครับ

พี่โมะน่ารักมั่กมากอะ

แก้ว : แต่…บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ได้เห็นใจนายเลยซักนิด แค่ไม่อยากว่าแต่เขาอีเหนาเป็นเอง

โทโมะ : ไอ้ป๊อปวันนี้แกอยู่ซ้อมปะ

ป๊อปปี้ : ไม่อะ ขี้เกียจ

ฟาง : คนอย่างนายขี้เกียจประจำน่ะแหละ

สู้พี่โมะก็ไม่ได้ขยันซ้อมทุกวันเลย

ป๊อปปี้ : คนที่หล่ออย่างฉันจะขี้เกียจมันก็ไม่น่าเกลียดหรอก

เฟย์/ฟาง/แก้ว/โทโมะ : แหวะ!!!

??? : ไอ้พี่ป๊อป ไอ้คนหลงตัวเอง

ป๊อปปี้ : เสียงใครวะ!!!

ทุกคนต่างก็พากันมองหาคนที่พูด

??? : ผมเองครับ…

คนที่พูดโผล่มาจากทางหน้าต่าง แลัวกระโดดข้ามเข้ามาในห้อง ที่แท้ก็เขื่อนเพื่อนยัยเฟย์นิ ประตูมีให้เข้าไม่ยอมเข้า บ้าปะเนี่ย

ป๊อปปี้ : ไอ้เขื่อนแกว่าฉันหลงตัวเองหรอ

เขื่อน : ก็มันจริงป่ะล่ะ

เฟย์/ฟาง/แก้ว/โทโมะ : จริง!!!

ป๊อปปี้ : อะไรเนี่ย

เฟย์/ฟาง/แก้ว/โทโมะ/เขื่อน : 555+

เฟย์ : พี่ฟาง พี่แก้ว กลับบ้านกันเถอะ มันจะ 6 โมงแล้วนะ

แก้ว : ปะดิ เบื่อคนแถวนี้เต็มทีแล้ว

เขื่อน : เฟย์ครับให้เขื่อนไปส่งมั้ย

เฟย์ : ไม่ต้อง!!! ฉันกลับเองได้

ฟาง : ไปเถอะ

พวกเรา 3 คนเดินออกจากห้องดนตรีเพื่อจะกลับบ้าน