หนุ่ม HOT VS สาว sexy เกี่ยวหัวใจรัก

''ก๊อกๆ'  

"ฟาง"

ลากมือเพื่อนสาวเข้ามาในห้อง ก่อนจะเอ่ย ถามขึ้น

"มีอะไรเปล่า มาหาแก้วที่ห้อง"

"อืม พอดีแม่ฟางฝากบอกว่า อีก2อาทิตย์ พวกท่านะจะกลับมาแล้ว รวมทั้งคุณแม่แก้วดด้วย"

พูดยาวๆ ก่อนจะลอบมองหน้าของเพื่อนสาวที่ซีดไปถนัดตา

"แก้ว ไหวรึเปล่า"

ถามเพราะรู้ดีว่า แก้วคงมีความรู้สึก ไปไม่ต่างเธอและเฟย์ ที่รู้สึกไม่อยากจากไปจากข้างกายของคนที่รัก

"อืม แก้ว ....แก้ว  ฮึก"

พูดอะไรได้ไม่กี่คำ น้ำตาก็ไหลออกมา ฟางดึงเพื่อนสาวเข้ามากอดปลอบ

"อย่า ร้องนะแก้ว เราแค่กลับไปอยู่บ้านเอง ไม่ได้หายไปไหน" (เหมือนจะปลอบใจตัวเองนะเจ้)

"แก้วรู้ๆ" 

แต่อาการที่เจ้าตัวนะแสดงออกมา กลับสวนทางกลับคำพูดโดยสิ้นเชิง

ความรักทำให้คนเราอ่อนไหว ถึงขนาดนี้เลยหรือไง

"แก้ว ฟางถามอะไร อย่างได้มั้ย"

พยักหน้าเบาๆ

"ทำไม ไม่ยอมเรียกโทโมะว่าแฟนล่ะ ฟางรู้นะ ว่าแก้วรักโทโมะ"

แก้ว นิ่งไปเหมือนหยุดคิด ก่อนจะตอบออกมา

"แก้ว แค่ไม่มั่นใจว่า จะทำให้เค้าหยุดที่แก้วได้ แก้วกลัวว่ามันจะเป็นแค่ความรู้สึกที่เริ่ม จาก 100แล้วสุดท้ายมัน

จะเหลือแค่ 0 นะฟาง"

ฟางฟังเงียบๆ เพราะเรื่องนี้ คงมีแต่ดทดมะที่จะตอบโจทย์ข้อนี้ได้ดีที่สุด

"แก้ว ร้องไห้ทำไมครับ"

โทโมะ ปราดเข้ามาหาจน ฟางต้องลุกขึ้นเพราะโทโมะเบียดมานั่งแทนที่เธอ

"โอ๋ๆ อย่าร้องนะครับ"

"อะแฮ่ม"

"อ้าวฟาง " ร้องทักอย่าง งง ว่าฟางมาตอนไหน

"นี่ นายสนใจคนอื่นบ้างก็ได้นะ"

"ฟาง เธอทำแก้ว ร้องไห้เหรอ"

ถามฟางอย่างกล่าวหา สาวสวยได้แต่ทำหน้าเซ็ง ที่ดทโมะปรักปรำเธอ

"นี่! อย่าไปว่าฟางนะ แก้วแค่โดนฝุ่นเข้าตาเอง"

"ไหนครับ ไม่เจ้บน้า"

"ชิ แก้ว ฟางกลับห้องก่อนนะ "

'เฮ้อ บอกคนที่ต้องบอกไปหมดแล้ว ยกเว้นก็แต่ ป็อปปี้ ทำไมเธอถึงพูดมันไม่ออกนะ ทั้งๆที่ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่

อะไรเลย ก็แค่กลับไปอยู่บ้านตัวเอง อย่างที่เคยอยู่มาตลอดชีวิตที่ผ่าน แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า ถ้าเธอก้าวเท้าออก

ไปแล้ว จะไม่มีวันได้กลับมานะ ท่าทางเธอจะเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ที่ฟุ้งซ่านขนาดนี้'

แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ไม่ได้บอกชายหนุ่มไป  พอวันรุ่งขึ้นต่างก็ รีบไปทำงานของตนเอง ยิ่งตอนนี้ป็อปปี้บอกว่า

เขาโดนพี่โท โปรดิวเซ่อร์เรียกเข้าไปคุยงานด้วย 

ตอนเย็น  ห้อง POPPY

"ฟางครับ  ป็อปกลับมาแล้วครับ"

ได้แต่แปลกใจ ทั้งๆทีทุกที ถ้าหากเธออยู่ จะต้องร้องทักตอบ เดินเข้ามาในห้องก็เห็นร่างบางนั่งเห่มออยู่

"ฟาง ฟาง ฟางครับ!!"

"คะ " หันมามองอย่างตกใจกับเสียงเรียก

"เป็นอะไรไปครับ ฟางร้องไห้ทำไมครับ"

เดินมานั่งข้างฟาง ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ

"เอ่อ ฝุ่นมันคงเข้านะ" (เอ่อ ลอกแก้วมาป่ะเนี้ย)

"ป็อป"

"ครับ"

"ถ้าฟางไม่อยู่ ป็อปจะพาใครมานอนแทนที่ฟางมั้ย"

ถามเสียงสั่น จนป็อปปี้แปลกใจ

"อืม.... ต้องคิดดูก่อนนะ"

พูดแหย่ฟางเล่น แต่ต้องหน้าเสียทันที ที่แฟนสาวร้องไห้ อย่างหน้า

"โอ๋ๆ ฟางอย่าร้องนะครับ ป็อปพูดเล่น ป็อปไม่มีทางพาใครมาหรอกน้า"

ดึงฟางเข้ามากอด ก่อนจะพูดเบาๆที่ข้างหู

"ป็อปรักฟางนะครับ เชื่อใจป็อปนะ"

"ค่ะ"   ' ความรักก็ต้องมาพร้อมความเชื่อใจซินะ'

 

หลายวันหลังจากนั้น 

วันนี้ทั้ง 3 หนุ่มนัดกันมานัดดื่มคลายเครียด หลังจากที่ต้องประชุมงานเรื่องอลับั้มใหม่ที่เคร่งเครียด

มาตลอดหลายวัน

"กรู ว่าพักนี้ฟางทำตัวแปลกๆไปว่ะ"

"ยังไงว่ะ" 

เขื่อน ถามอย่างสงสัย 'จะเป็นอาการเดียวกับเฟย์ของเขารึเปล่านะ'

"ก็เอา แต่เหม่อ ถามอะไรแปลกๆ"

"เออ งั้นก็คล้ายแก้วว่ะ เอาแต่ถามว่าถ้าแก้วไม่อยู่กรูจะมีใครใหม่มั้ย"

"อาการเดียว กันเป๊ะ ฟางก็เป็น "

"เฮ้อ ทำไมช่วงนี้มันต้องมีอะไรๆ เข้ามาพร้อมๆกันว่ะ"

โทโมะพูดอย่างเซ็งๆ พลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก

"นั้นดิ ทำไมพี่โท ต้องอยากให้เราทำอัลบั้มสากล ตอนนี้ว่ะ"

'การพา Empty ไปสู่ตลาดโลก ให้คนอื่นได้รู้จักตัวตนของเพลงที่พวกเราเล่น มันจะเป็นสิ่งที่พวกเขาหวังมา

ตลอด แต่ทำไมมันต้อง มามีโอกาสใน ตอนที่พวกเขาเพิ่งเริ่มที่จะมีคนรักด้วยนะ ผมไม่ได้กลัวตัวเองนอกใจฟาง

เลยแม้แต่นิดเดียว แต่ที่ผมกลัว คือ ความห่างเหิน ตังหากที่จะทำให้รักของผมกับฟางต้องพังลง เพราะว่าตอนนี้

หัวใจของผม ไม่มีความว่างเปล่า เหมือนชื่อวงที่พวกผมเอามาตั้งเป็นตัวแทนของหัวใจ ตัวเองอีกแล้ว '

"เฮ้อ นี่แค่เริ่มพวกเรายังแทบไม่มีเวลาให้สาวๆเลย"

ป็อปปี้พูดออกมา อย่างกลุ่มจัด นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

"ใช่ แล้วไหนเรื่อง ที่ต้องไปโปรโมต ที่อเมริกาอีก"

"เมิงอย่าพูด แบบนั้นดิว่ะไอ้โมะ"

"หรือไม่จริง  กรูว่ากรูพาแก้วไปด้วยดีกว่า"

"แล้วงานที่เมืองไทย ของพวกแก้วล่ะ"

"เออ ไอ้เขื่อนพูดถูก พวกฟางไม่มีทางทิ้งงาน ตามพวกเราไปหรอก"

"เฮ้ออออ " 

พวกผมถอนหายใจ จนปอดจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

"อิจฉา ก็แต่ไอ้ป็อปแหละว้า"

"อิจฉาไรกรู ว่ะไอ้โมะ"

"แหม ก็เมิงอ่ะ เปิดตัวกับ พ่อตาแม่ยายแล้วนิ"

"ก็ แค่คุยกันนิดๆหน่อยๆเอง เดี๋ยวแม่แก้วกลับมา เมิงก็มีโอกาสเองแหละ"

"โหย เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไม่เห็นแก้วพูดถึงเรย"

"เอาน่าเมิง ดูอย่างกูดิ เพิ่งจะเคลียร์กับเฟย์ไปได้ มีงานงอกมาใหม่แล้ว"

"กลับเหอะว่ะ อย่างน้อยได้นอนกอดก็ดี"

เขื่อนพูดขึ้น ก่อนจะเดินออกจากร้าน ขึ้นรถขับกลับไปยังคอนโดทันที

คอนโด PLAYBOY

ห้อง POPPY

ชายหนุ่มพยายามปิดประตูให้เบาที่สุด เพราะกลัวไปรบกวนร่างบาง ที่หลับอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ หน้าที่วี

"อือ... ป็อปมาแล้วเหรอ"

แต่ก็ตื่น อยู่ดี

"ครับ มาป็อปพาไปนอนครับ"

ช้อนอุ้มร่างบางขึ้นจากโซฟา ก่อนจะพาไปยังเตีบงกว้าง

"เดี๋ยวค่ะ ฟางมีเรื่องจะบอกป็อป" 

ดึงมืดเขาไว้ เมื่อรู้สึกได้ว่าร่างสูงกำลังจะผละจากไป ทั้งๆทียังไม่ลืมตามามองดด้วยซ้ำ

"เอาไว้ก่อนเถอะครับ ฟางลืมตาไม่ขึ้นแล้วด้วยซ้ำ"

ก้มลงจูบหน้าผากสวย ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเสด็จล้มตัวลงนอนก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก

'เฮ้อ ถ้าต้องไปอเมริกาเมื่อไหร่ ผมคงแทบขาดใจตาย เพราะไม่มีฟางอยู๋ในอ้อมกอดเหมือนทุกๆคืนแน่ๆ'

ตอนเช้า

ป็อปปี้ควานมือหาร่างบางเข้ามากอดไว้เหมือนอย่างทุกที แต่คราวนี้กลับไม่เจอ ลืมตามองหา ก่อนจะลุกจากเตียง

"ฟางครับ" 

"ป็อป"

ฟางดูจะตกใจ ที่อยู่ๆก็โดนสวมกอดจากป็อปปี้

"เหม่ออะไรอยู่ครับ"

"ป็อป ตืนมาทำไมค่ะ ยังไม่สว่างเรย"

"ก็ป็อปหาฟางมากอดไม่เจอนิครับ"

"ป็อป คือฟางมีเรื่องจะบอก...."

พูดค้างไว้เท่านั้นแล้วก็เงียบไป จนป็อปปี้ต้องดึงให้หันกลับมามองหน้ากัน

"ฟางร้องไห้ทำไม!"

ป็อปปี้ถามอย่างตกใจ ฟางโผเข้าสวมกอดเขาก่อนจะพูดออกมา

"อีก2อาทิตย์ ฟางต้องกลับไปอยู่บ้านแล้วนะ"

"ห๊ะ" 

'2อาทิตย์ เหรอทำไมมันเร็วจัง ผมไม่อยากให้ฟางย้ายกลับไปเรย ทำไงดี' กอดกระชับคนในอ้อมกอดไว้แน่น

"เร็วจัง แค่อีก2อาทิตย์เองเหรอ"

"ฮึกๆ ฟางไม่อยากกลับไปเรย"

เช็ดน้ำตาให้ฟาง ก่อนจะพูดขึ้น

"อย่าร้องนะครับ ถึงฟางกลับไปบ้าน ป็อปแวะไปหาฟางก็ได้รับ"

"^^ จริงซฺ ฟางนี่โง่จัง"

"คือ ป็อปก็มีเรื่องจะบอกฟางเหมือนกันครับ"

"เรื่องอะไรค่ะ?" เอียงคอถามคนรัก อย่างสงสัย

"คือ ที่ป็อปเข้าไปบริษัทบ่อยๆเพราะต้องเตรียมตัว เปิดอลับั้มใหม่ พี่โทที่เป็นโปรดิวเซ่อร์ให้พวกป็อป อยากให้เรา

ตีตลาดอเมริกกานะครับ" อธิบายรวดเดียวจบให้คนในอ้อมกอดฟัง

"หมาย ความว่า ป็อปต้องไปอเมริกาเหรอ"

"ไม่ใช่ ตอนนี้ครับ แต่เราต้องไปตอนโปรโมตนะครับ"

"แปลว่า เราต้องห่าง กันคนละซีกโลกใช่มั้ย"

ฟางถามเสียงเบา 'แค่นี้เธอก็หวั่นใจจะแย่ ถ้าห่างขนาดนั้น.....'

"ฟาง ฟังนะ "

จับหน้าฟาง ให้ฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด

"ป็อปไม่มีวันนอกใจฟางนะครับ"

"ให้มันจริงเถอะ"

"เชื่อใจป็อปนะ"

"^^ ค่ะฟางจะเชื่อใจป็อป"

"ยิ้มแบบนี้ก็......"

ก้มลงประทับจูบหวาน ก่อนจะถอนปากออกสบตากับคนที่เขารักอย่างไม่มีข้อแม้ ก่อนจะประทับจูบลงไปอีกครั้งกด

จูบย้ำๆ ก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่ง เป็นซอกคอหอม ทำรอย คิสมาร์คท้ิงเอาไว้บนคอฟาง

"อื้อ พะ พอแล้ว ปากฟางเจ่อไปหมดแล้วนะ >////<"

"ก็ ฟางหวานไปทั้งตัวนี่ครับ"

ประทับจูบหวานเพื่อพพิสูจน์ว่า คนในอ้อมกอดนั้นหวานจริง ซึ่งฟางก็ยินยอมให้เค้าจูบแต่โดนดี

 

ณ บริษัท

แค่เดินเข้ามาเจอหน้าเพื่อนๆ ชายหนุ่มก็รู้แล้วว่า แก้ว กับเฟย์คงบอกเรื่องที่พวกเธอต้องย้ายกกลับไปอยู่บ้านให้

พวกมันรับรู้แล้ว หน้าทั้งคู่ถึงเป็นตูดแบบนี้

"เฮ้ย อย่าทำหน้าเป็นตูดดิว่ะ"  ป็อปปี้พูดติดตลก เพื่อหวังให้เพื่อนอารมณ์ดีขึ้น

"ไม่ขำว่ะ เฮ้ออออออ"

"กรู ไม่อยากให้แก้วกลับไปบ้านเรยว่ะ"

เขื่อนได้แต่ ตบบ่าเพื่อนอย่างปลอบใจ เพราะตอนนี้ดูเหมือนจะเหลือมันเพียงคนเดียว ที่แก้วไม่ยอมตอบตกลงให้

เป็นเรื่องเป็นราว

"จับยัดใส่ กระเป๋าตอนไปอเมรืกาดีเปล่าว่ะ"

"คนนะเว้ย ไม่ใช่ตุ๊กตาไอ้เขื่อน"

โทโมะได้แต่ตีกลองระบายอารมณ์ เพราะไม่สามารถ บังคับให้แก้วอยู่กับตัวเองต่อได้ เพราะเขาไม่อยากให้เธอ

เสียหาย หากใครรู็ว่าเธออยู่ กับเขาก่อนแต่ง

"ซ้อมเว้ยซ้อม  หัวใจเอาไว้แก้ทีหลัง"

พี่โท เดินเข้ามาควบคุมการซ้อม 

ตึงๆแต๊วๆ (เอ่อ พยายามฟังให้มันเป็นเสียงดนตรี ล่ะกันเนอะ)

'ปึ้ง'

"ที่รักขา คุณพี่มาแล้วค่ะ"

พวกป็อปปี้ที่ซ้อมดนตรีอยู่ ต่างหันไปมองตามเสียงก่อนจะ......

"พะ...พี่มาทำไมอ่ะ"

เขื่อนถามอีกจากอีกฝากของห้อง

"แหม น้องเขื่อนทำไมทำห่างเหินกับพี่จังค่ะ" มีสะบัดสะบิ้ง

"พะ พี่เอฝู่ไม่รอเลยนะ"

"เฟย์"

เขื่อนร้องอย่างดีใจ วิ่งเข้าหาก่อนจะลากให้ถอยห่างจากพี่เอฝู๋

"แฮ่กๆๆ พี่เอฝู่ ยัยเฟย์ "

แก้วที่ยืนหอบอยู่หันมองรอบห้องก่อนจะถามขึ้น

"โทโมะ นายขึ้นไปทำอะไร บนแอมป์อ่ะ"

แก้วถามอย่างๆ ว่าแฟนหนุ่ม(?) ของเธอไปนั่งทำแป๊ะอะไรบนนั้น

"ทุกคน ทิ้งฟางเรยนะ แฮ่กๆๆ"

'โย่ๆ ที่รักผมมาแล้ว'

"เฮ้ย ป็อป ทำไมไปอยู่บนนั้นอ่ะ"

ฟางถามอย่างตกใจ ที่เห็นป็อปปี้นั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง

"เอ่อ ...คือ"

"มันมีหนูนะฟาง มันมีนะ"

เขื่อนรีบ แถขึ้นทันที

"กรี๊สสสสสสสสสส"

"โครม!!!"

คือ เสียงแรกเป็นของพี่เอฝู่ที่ตกใจในการแถของเขื่อน สว่นเสียงที่2 เป้นเสียงลูกถีบของโทโมะที่ถีบพี่เอฝู่ที่

กระโดดเข้าหาเขา อย่างเต็มรัก

"โอ๊ย น้องโทโมะ ช่วงล่างพี่เจ๊งหมดแล้วค่ะ"

"คือ ขอโทษครับ ผมตกใจไปหน่อย"

'น่าสงสารพี่เขาเหมือนกันนะ เพราะไอ้โมะนะ เท้ามันโครตหนักเลย'

"น้อง ป็อปค๊าคุณพี่เจ็บจัง"

พี่เอฝู่ พาร่างกายอันบอบบางของตัวเองไปหาป็อปปี้ ที่นั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง

"==" เอ่อ ผมขอถอนคำพูดนะที่ ว่าพี่แกน่าสงสารอ่ะ เป็น น่าสมน้ำหน้าที่สุดแล้ว

"5555 พี่เอฝู่เลิกแกล้งพวกนี้เถอะค่ะ"

แก้วเอ่ย ห้ามทั้งเสียงหัวเราะ

"ป็อป ลงมาเถอะค่ะ"

ชว่ยดึงคนรักให้ลง มาก่อนจะโดนป็อปปี้ลากไปยืนห่างจากพี่เอฝู่อีกฝากของห้อง

"ฟาง มาหาป็อปมีอะไร รึเปล่าครับ"

"อ้อเอา สเบียงมาส่งนะค่ะ"

"เฟย์เอา มาให้เขื่อน หรือจะมากินเองอ่ะครับ"

เขื่อนถามเฟย์ ที่ตอนนี้แกะห่อขนม กินเองซะแล้ว

"เอามาให้เขื่อนไง แต่เฟย์ขอชิมก่อน อ้ำ" 

แก้เขินด้วยการ ป้อนบางส่วนใส่ปากเขื่อน

"แค่ แก้วมาโมะก็มีกำลังใจซ้อม ขึ้นเป็นกองแล้วครับ"

พูดพร้อมส่งสายตาหวาน ให้คนข้างกาน ที่หน้าแดงทันที

"แล้วป็อป ไม่ดีใจเหรอค่ะที่ฟางมา"

"ดีใจมากกกกกกกกกกกกกอ่ะ"

'ฟอด'

"ป็อปอ่ะ >///<" ได้แต่เขินที่เขาหอมแก้มต่อหน้าเพื่อนๆ

"โอ๊ย ไม่มีใครสนใจคุณพี่เรย งอลค่ะ"

"โอ๋ๆ อย่างอนเรยนะพี่"

"ใช่ๆ เพราะไม่มีใคร ง้อพี่หรอก"

แก้วกับเฟย์แซวพี่เอฝู๋อย่างสนุก

"55555"

"ชิ พี่ไม่สนก็ได้ ไปหาหนุ่มๆทานข้างนอกก็ได้"

เดินสะบัดบ๊อบ ออกไปทันที

"ว่าแต่ วันนี้ฟางไม่มีงานเหรอครับ" 

ถาม พลางรับส้มที่ฟาง ป้อนให้

"หนืมาค่ะ เรยต้องหนีบพี่เอฝู่มาด้วยไง^^"

"แก้วครับ ป้อนโมะเหมือนคู่นั้นหน่อยซิ"

อ้อน คนที่เอาแต่เขิน

"อะไรเล่า เอ้า"

ป้อนโทโมะด้วยการ ยัดขนมปังเข้าไปในปากชายหนุ่มทั้งห่อ?

"แฟน ป็อปน่ารักจัง"

"ปากหวานจริงนะค่ะ"

"อย่างนี้ต้อง พิสูจน์นะ ว่าปากป็อปอ่ะหวานจริงเปล่า"

'จุ๊ฟ'  จูบไปที่ปากบางเร็วๆก่อนผละออก

'เพี้ยะ' โดนฝ่ามือพิฆาต ตีเข้าทันทีเหมือนกัน

"อายบ้างก็ได้นะ"

"โห พี่อิจฉาผมอ่ะดิ"

ป็อปปี้หันไปพูดกับพี่โท ที่นั่งอยู่ด้วย

"พอๆ ซ้อมต่อเว้ย"

"โห่ พี่อ่ะ ยังไม่หายเหนื่อยเรย"

"เร็วๆ จะกลับมั้ยบ้านอ่ะ"

ทำหน้าดุใส่หนุ่มๆก่อนจะ หันมายิ้มหวานให้กับ 3สาว

"เอ่อ พวกน้องFFK จะนั้งดูก็ได้นะครับ"

"2มาตฐาน อย่างแรงอ่ะ"

"ผม จะไปบอกเมียพอ คอยดู"

"ไปซ้อมโว้ย"

"เพลงนี้ ป็อปร้องให้พางนะครับ"

If I should die before I wake  
It's cause you took my breath away  
Losing you is like living in a world with no air  
Oh

ถ้าฉันตายก่อนที่จะตื่น

นั่นก็เพราะคุณได้เอาลมายใจของฉันไป

เสียคุณ ก็เท่ากับอยู่ในโลกที่ไม่มีอากาศ

 I'm here alone didn't wanna leave 
My heart won't move it's incomplete  
If there was a way that I could make you understand  

ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่ต้องการจะออกไปไหน

หัวใจไม่เต้น  เพราะมันอ่อนแอ

ถ้ามีทางทำให้คุณเข้าใจ

But how do you expect me 
to live alone with just me 
cause my world revolves around you  
 it's so hard for me to breathe

 
 คุณคิดได้ยังไง

 ที่จะให้ฉันอยู่อย่างโดดเดี่ยว

โลกของฉันมันหมุนอยู่รอบๆคุณ

มันยากที่ฉันจะหายใจได้

^____________________________________________________________^

เพลง ON AIR 

 

เป็นไงๆ เหมือนจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น อีกแล้วซิ T^T

เป็นไงบ้างอ่ะ

บอกหน่อยๆ 

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^