หนุ่ม HOT VS สาว sexy เกี่ยวหัวใจรัก
To_oNg0909
17) เดิมพัน ครั้งสุดท้าย!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคืนนั้น เมื่อป็อปปี้กกกลับมาเค้าก็เห็น ฟางหลับอยู่ที่เตียงนอน
"ฟาง มันจริงรึเปล่านะ ที่ว่าฟางก็รักป็อปน่ะ" มือหนาค่อยๆลูบเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าฟางออกไป
เช้าวันต่อมา
ฟางหันไปมองป็อปปี้ที่หลับอยู่ข้างๆ ก่อนจะลุกเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานป็อปปี้ก็รู้สึกตัวตื่น
"ฟาง ฟางครับ" เรียกหาทันทีที่ไม่เห็นเธอหลับอยู่ข้างๆ
"ฟางอยู่นี่ ป็อป" เดินออกจากห้องน้ำมาหาคนที่เรียกเธอเสียงดัง
"เอ่อ ฟาง...."
"ก็ ฟางนะซิ ป็อป นี่ท่าจะบ้าเนอะ" ส่ายหัวก่อนจะเดินกลับเข้าห้องน้ำไป
"เฮ้ย ทำไมปกติจังว่ะ เมื่อวานยังของขึ้นอยู่เรย" ไอ้แต่เกาหัวด้วยความแปลกใจ
ทั้งๆที่เมื่อวานเธอ ยังโกรธจนไปอาละวาดที่ผับอยู่เรย แต่มาวันนี้ กลับพูดคุยกับเค้าปกติ
"หรือว่า เมื่อวานเราเมาจนคิดไปเองว่ะ"
'ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตังเอง..........'
"อะไรว่ะไอ้เขื่อน อยู่แค่นี้ทำไมต้องโทร"
"เออ เมิงอย่าเพิ่งบ่น ฟางโกรธเมิงเรื่อง เมื่อวานป่ะ"
"ไม่ว่ะ กรูก็งง ๆวันนี้ปกติมากกกก"
"เฮ้ยเดี๋ยว ไอ้โมะโทรมา"
"ชุมสายๆ"
"ไงว่ะ"
"แก้วไม่โกรธกรูวว่ะ แถมยังอารมณ์ดีอีกตั้งหาก"
"เฮ้ย หรือว่าเมื่อวานเราเมากันไปเองว่ะ"
"กรูว่าเราไม่ได้เมาหรอกว่ะ แต่ยัยเกลอ่ะ เข้าใจผิดไปเอง" ป็อปปี้บอกด้วยเสียงเซ็งๆ
"แล้วเราจะเอาไง ทำตามที่ยัยแบมบอก หรือว่าจะถอย" (แผนของแบม คือ ยั่วให้หึงต่อไป)
"เฮ้ย ไม่ถอยเว้ย" โทโมะโวยวาย
"มาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องลองให้ถึงที่สุดดิว่ะ จะแห้วทั้งทีมันก็ต้องเอาให้รู้กันไป"
"เออ ตกลงตามนั้น" ป็อปปี้กดวางสายก่อนจะ เหลือบมองว่าฟางออกมาจากห้องน้ำหรือยัง ก่อนจะแกล้งโทรหาใครคนนึง
"ฮาโหล ครับน้องแบม"
"ครับ" คุยไปก็ชะเง้อมองว่าคนในห้องน้ำจะได้ยินไหม
"ครับ พี่ก็คิดถึงน้องแบมครับ" ทำเป็นกดวางสาย ทันทีได้ยินเสียงฟางออกมาจากห้องน้ำ
ป็อปปี้แอบสังเกตุสีหน้าฟาง ว่าจะโกรธเค้าบ้างมั้ยที่คุยกับคนอื่น แต่ สีหน้าของฟางเฉยมากๆๆ จนเค้าหน้าหงอยไปทันที
"ป็อป วันนี้ไม่ต้องไปส่งฟางนะ"
"อ้าว ทำไมล่ะครับ"
"เดี๋ยว รถตู้ที่กองจะมารับฟาง เฟย์ แก้วนะ"
พูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้ป็อปปี้นั่งเหวอ อยู่บนเตียงคนเดียว
"กรูคิดถูกเปล่าว่ะเนี้ย หรือ จะบอกความจริง แล้วถามฟาฃไปตรงๆดีว่ะ" ได้แต่ตบตีกับความคิดของตัวเอง
หลังจากวันนั้น ทุกๆครั้งที่มีโอกาศอยู่ใก้ลๆฟาง เขาจะแกล้วทำเป็นคุยโทรศัพท์ ด้วยประโยคหวานๆกับแบม แต่
ทุกครั้ง ฟางจะเดินหนีออกไปทันที เหมือนไม่อยากได้ยิน ป็อปปี้เรยต้องเพิ่มเลเวลของกานแสดง ด้วยการแกล้ง
นัดแบบมออกไปเที่ยวด้วยกันทุกคืน และกลับดึกเสมอๆ และพอป็อปปี้กลับมาที่ห้อง ก็จะเห็นฟางนั่งรอเค้ากลับมา
ทุกคืน ทั้งๆที่เจ้าตัวเองก็มีงานตอนเช้ารออยู่ แถมป็อปปี้ยังแอบเห็นฟางร้องไห้เงียบๆอยู่บ่อยๆ
อาทิตย์ ต่อมา
ณ ผับ KJ
ตอนนี้พวกเค้าทั้ง3คนกลับมานั่งที่เดิม ด้งยสถาพเดิมแป๊ะ
"กรุทำต่อ ไปไม่ไหวแล้วว่ะ" ป็อปปี้พูดออกมาเป็นคนแรก พร้อมทั้งยกแก้วเหล้าเข้าปากเป็นกานตบท้าย
"เหมือนกันว่ะ"
"เลิกๆๆ"
"อ้าวทำไมอ่ะพี่"
"พี่ว่า แบมต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ"
"ไม่นะ แบมว่า แบมดู พวกพี่สาวไม่ผิดหรอก"
"พี่ไม่รู้หรอกว่าฟางหึงพี่รึเปล่าแต่เวลาที่พี่กลับไป มักเจอฟางหลับไปพร้อมคราบน้ำตาตลอด แถมยังไม่ยอมเข้า
ใก้ลพี่ด้วย"
"พี่ว่า พี่กำลังทำให้แก้วเสียใจมากกว่า"
"เฟย์ เหมื่อนคนไม่มีวิณญาณเวลาที่เผลอด้วย"
"โห่ พี่เนี้ยแหละ ชัดเรย" โบร์พูดด้วยท่าทีมัน่ใจ
"ไม่ชัด พี่ว่าพวกเรานั้นแหละ เข้าใจผิด" เขื่อนชี้ไปที่3สาว
"พี่ เกลเป็นผู้หญิงนะ เวลาที่คนที่เรารักไปมีคนอื่นตอนแรกเราอาจโกรธ แต่ต่อมาเราจะเสียใจมาก "
"แต่นี่พี่ไม่เห็น แก้วจะทำท่าหึง เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆเรยนะ"
"โธ่ พี่!! ผู้หญิงนะฟร์อมจัด ต่อให้เสียใจก็จะไม่ร้องไห้ให้เห็น แต่จะยิ้มและทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่รู้สึก
อะไร " แบมอธิบาย ถึงอากการที่ เฟย์ ฟาง แก้ว เป็น
"เห็นมั้ย แป๊ะเรย" เคยตะสรุปปิดประเด็น (โครตกินแรงน้องอ่ะ)
"เชื่อได้ใช่มั้ย" โทโมะ ถามอย่างไม่แน่ใจ
"อย่างนี้มันต้อง ถามตรงๆซิพี่"
"เอาเว้ย ชนย้อมใจ" ป็อปปี้ยกแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อนๆ
"ชน"
"เดิมพันครั้งสุดท้ายเว้ย" เขื่อนพูดขึ้น
"ชน"
"FFK เธอรักฉันหรือเปล่า" โทโมะพูดขึ้นบ้าง
"ชน!!!!"
หลังจากนั้นพวกเราก็เมาเป็น หมา! (แรงอ่านะ) โทโมะ เขื่อน ป็อปปี้ ที่มีสภาพไม่ต่างกัน ดีว่าพวกผมได้จองเบ
มาส่ง (เมาไม่ขับนะครับ)
"โอ๊ะ กุญแจอยู่หนายว้า"
"อ้าย ป็อปห้องแก มานอยู่โน่นเว้ย"
"ไอ้โม้ นี่อ้า ห้องฉัน ของแกอ่า อั้นโน้นนนนนนนน"
"ไอ้เขื้อง นั้นมานลิฟต์น้าเว้ย ม่ายช่ายห้องแก" โทโมะหันไปท้วงเขื่อนที่พยายามไขประตูลิฟต์อยู่(อาการหนักเกิ๊น)
"เหรอ ว่ะ 5555"
ผ่านไป10นาที ทั้งหมดเพิ่งไขประตูห้องได้ (นานเว่อร์อ่ะ แค่ไขประตูเนี้ย)
ห้องPOPPY
"ป็อป กลับมาแล้วเหรอ" ฟางที่ตื่นเพราะเสียงเปิดประตูของป็อปปี้ถาม
'ฟางรอผมอีกแล้วเหรอ?'
"แล้วทำไมเมามาเนี้ย" ฟางเข้าไปพยุงป็อปปี้ที่เมาจนเดินเซ
"เมารักไง"
"คงไม่ใช่รักฟางหรอก"
"ห๊า ฟาง ว่า'ไรนะ ไม่ได้ยิน"
"เปล่าๆ" ฟางลาก ป็อปปี้มาที่เตียงนอนจนได้
"เดี๋ยว ฟางไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้นะ" ฟางหายไปซักพักก่อนจะกลับมาพร้อมกะละมังใบเล็ก
'มันจะจริงอย่างที่พวกนั้น บอกรึเปล่านะ'
"ฟางมาทำดีกับป็อป ทำไม"
มือฟางที่เช็ดหน้าป็อปปี้อยู่ชะงักไป ก่อนจะตอบ
"กะ..ก็ ป็อปเมาไง"
"ถ้า ป็อปไม่เมาล่ะ"
"ก็ตอบแทนที่ป็อป เคยดุแลฟางไง" หลบสายตาป็อปปี้ที่มองอย่างค้นหาความจริง
'แค่อยาก ตอบแทนซินะ ทำไมรู้สึกเจ็บอย่างนี้นะ เพราะผมเมาแน่ๆเรย'
"แก ผิดแล้วแหละเคนตะ"
"ป็อปว่าอะไรนะ" มองหน้าป็อปปี้ที่พูดอะไรไม่เข้าใจ
"เดิมพันครั้งสุดท้าย ป็อปแพ้แล้วแหละ"
"ป็อป พูดอะไรเนี้ย"
"ป็อป ยอมแล้วฟาง"
"ยอมอะไร?" ฟางได้แต่ งง ว่าป็อปปี้พูดถึงอะไร แล้วทำไมต้องทำหน้าเศร้า ขนาดนัั้นด้วย
"ป็อป จะปล่อยฟางไป"
"ป็อป หมายความว่าไง" ฟางได้แต่ถามเสียงสั่น
ป็อปปี้ลุกขึ้นนั่งมองหน้าฟางตรงๆ
"ทุกอย่าที่ป็อปทำ มันคงพิสูจน์ให้ฟางเห็นไม่ได้ซินะ ว่าป็อปนะ รัก ฟางจริงๆ"
"ขนาดป็อป เดิมพันกับตัวเองครั้งสุดท้าย ว่าจะยั่วให้ฟางหึง แกล้งไปมีคนอื่น แต่ฟางกลับไม่รู้สึกอะไรซักนิด ไม่หึงป็อปเรยด้วยซ้ำ"
"ขอบคุณนะฟาง ที่ทำให้ป็อปรู้ว่า การรักใคร สักคน มันเป็นยังไง" เบือนหน้าหนี แต่โดนคนตัวเล็กกว่าดึงให้หันกลับมา ก่อนจะฟาดมือลงไปบนหน้าของชายหนุ่มเต็มๆ
'เพี้ยะ'
'ฟาง ตบผมทำไมเนี้ย' ป็อปปี้จับหน้าตัวเอง งง
"อาทิตย์ที่ผ่าน มามันเป็นเรื่องโกหกงั้นเหรอ" ฟางค่อยๆปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา
"ป็อปรู้ไหม ว่าฟางเสียใจแค่ไหนที่ได้ยินป็อป คุยกับผู้หญิงคนอื่น เป็นหว่งแค่ไหนที่ป็อปกลับดึก"
"คิดไปสารพัดว่าป็อปไม่อยากเห็นหน้าฟางเลย กลับมาดึก มันไม่มีค่าเรยใช่มั้ย"
"ป็อป แค่อยากรู้ว่าฟางโง่แค่ไหนใช่มั้ย ที่คอยเป็นหว่งป็อป" ฟางร้องไห้อย่างหนัก
"ฟาง อย่าร้องนะครับ" ป็อปปี้ดึงฟางเข้ามากอดไว้
"ป็อป ไม่มีค่าพอ ให้ฟางมาเสียน้ำตานะครับ"
"ป็อป มีค่าสำหรับฟางนะ" ฟาง ดึงตัวออกจากอ้อมกอดของป็อปปี้ ก่อนจะยกมือขึ้นกุมหน้า ชายหนุ่มไว้
"ฟาง ขอโทษนะที่ ทำให้ป็อป ต้องเสียใจ คนที่ไม่มีค่านะ ฟางตั้งหาก" ป็อปปี้เอื้อมมือมากุมมือฟางที่จับหน้าเค้าไว้อยู่
"ป็อปรักฟาง นะครับ"
"ป็อปมั่นใจเหรอ"
"ยิ่งกว่ามั่นใจอีกฟาง"
"แต่ เราเพิ่งรู็จักกันเองนะ"
"ความรัก มันไม่ต้องมีเวลามากำหนดหรอกฟาง"
ฟางมองหน้าป็อปปี้นิ่ง ก่อนจะถาม
"ฟางเชื่อใจ ป็อป ได้ใช่มั้ย" ชายหนุ่มได้แต่พยักหน้ารับ
"ฟาง รัก ป็อปนะ" ป็อปปี้ยิ้มกว้งก่อนจะก้มลงจูบฟาง ด้วยความรักที่เค้ามีให้ผู้หญิงที่ได้ใจเค้าไปครอง ตังแต่วินาทีแรก ที่ได้สบตาคนตัวเล็ก
ฟางทุบอกกว้าง นั้นแหละป็อปปี้ถึงได้ยอมถอนจูบออกมา
"ว่า แต่แน่ใจนะว่า ป็อป ไม่มีผู้หญิงที่ไหนจริงๆ"
"จริงซิ ที่ป็อปกลับดึกก็ไปอยู่ที่ผับไอ้เคนตะกับจองเบมัน"
"อ้อ ไอ้เคนตะ กกับจองเบเป็นเพื่อนสมัยเรียนของพวกป็อปเอง"
"แล้วที่คุย กับน้องแบมนั้นล่ะ" ฟางได้แต่ทำปากยื่น
'แฟน ผมน่ารักจัง'
"อ้อ นั้นมันน้องไอ้เคนมัน โบร์กับเกลด้วย ที่เห็นป็อปคุยโทรศัพย์นะ ป็อปคุยกับตัวเอง"
"ไม่น่าเชื่อ ป็อป เจ้าชู้จะตาย"
"เมื่อก่อนนะอาจใช่ แต่ตอนนี้ป็อปอยากให้ฟางรู้ไว้นะ "
"ป็อป มีแค่ฟาง รักแต่ฟางคนเดียว" ฟางได้แต่หน้าแดง
"ฟางก็ไม่รู้นะว่า วันข้างหน้าป็อปหรือฟางจะเปลี่ยนใจหรือเปลี่ยนไปมั้ย แต่วันนี้ ตอนนี้ ฟางมีแค่ป็อปคนเดียวค่ะ"
ป็อปปี้ก้มลงไปจูบฟางทันที ที่จบประโยคหวานๆนั้นทันที
"แฟนป็อป หวานจัง"
"นี่ฟางก็เขินเป็นนะ >////<"
"อย่าง นี้ต้องจูบบ่อยๆจะได้ชิน" (ง่ะ มันมีอย่างนี้ด้วย)
"ไม่ต้องเรยๆ"
"รักฟางจัง" ตอนนนี้หน้าฟางแดงกว่าสีเลือด? ซะอีก(เปรียบซะ)
"ว่าแต่ ป็อปไเอาไอ้วิธียั่วให้หึงมาจากไหนเนี้ย"
"ไอ้เคตะกับจองเบแนะนำมา"
"แถมพวกมันยังบอกด้วยว่า พวกฟางนะ รักพวกป็อป"
"แบบนี้ ซินะเมื่อกี้ ถึงพูดว่าเคนตะ พูดผิด"
"ใช่"
"ก็ป็อปถามว่าฟางมาทำดีหับป็อปทำไมแต่ฟางบอกว่าอยากตอบแทนนิ"
"เรยนึกว่าตัวเอง อกหักซินะ"
"ว่าแต่ ฟาง เริ่มรักป็อป ตอนไหนอ่ะ"
"ก็ตั้งแต่ ตอนที่ ป็อปเลือกที่จะเชื่อฟางมากกว่า พิม"
"โห่ แล้วปล่อยให้ ป็อปจีบอยู่ตั้งนาน"
"ก็ฟางไม่มั้นใจนี่ ว่าป็อปรักฟางจริง" ยิ้มหวานให้คนรัก
ความรักมันเป็นแบบนี้ซิ นะทำให้คนเรายิ้มได้อย่างกับคนบ้า
ห้อง KONE
"ไเฟย์ จ๋า" วิ่งเข้าไปกอด คนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟา ตัวใหญ่
"อ๊ายยย ปล่อยเรยนะ เหม็นเหล้า"
ดันตัวออกจาก มือหนวดปลาหมึก แต่ก็ต้องหลบสายตา ของคนที่มองจ้องอยู่
'บอกให้ถามตรงๆใช่มั้ย เขื่อนจัดให้'
"เฟย์ ครับ รักเขื่อนบ้างมั้ย"
คนสวยตรงหน้าเอาแต่ เงียบจน เค้าชักใจฝ่อ ว่างานนี้ อาจมีคนกิรแห้วทั้งไร่ได้
"เอ่อ .. ลืมมันไปเถอะนะ" ลุดขึ้นยืนหันหลัง ให้คนที่นั่งอยู่ ไม่อยากให้เธอต้องเห็นน้ำตา ของคนที่แพ้ แพ้ให้กับหัวใจตัวเอง
"เดี๋ยวซิ เฟย์ ยังไม่ได้ตอบเรยนะ"
"ไม่เป็นไร หรอกเฟย์อย่าลำบากใจเรย"
"แต่เฟย์ อยากตอบนะ แต่บอกมาก่อน ผู้หญิงที่เห็นที่ผับเผ็นใคร"
หันกลับไปมองคนที่นั่งอยู่ทันที ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างหมดเปลือก
"คือ .... เฟย์ ขอเวลาหน่อยได้มั้ย เราอยู่กันไปแบบนี้ไม่ได้เหรอ เฟย์ไม่อยากให้สถานะเป็นตัวการ ทำให้เราเปลี่ยน"
ร่างบางพูดออกมาเบาๆ แต่มองสายตาคนตัวสูงอย่างสื่อความหมาย ว่าเธอก็คิดอะไรๆ เหมือนๆกับเค้า
"นะค่ะ ได้มั้ย"
ไม่มีคำตอบให้ร่างบางนอกจาก จูบแสนหวานที่มาจากใจเค้า
ห้องTOMO
"นี่ ถ้านายจะกลับดึกแบบนี้ทีหลังไม่ต้องกลับมาเรยนะ"
แก้วได้แต่ มองคนตรงหน้า ที่วันนี้เอาแแต่เงียบ ทั้งๆทีทุกทีจะต้องมีเสียงตอบกลับมาว่า
'ไม่เอาอ่ะ แล้วโมะจะ นอนกอดใครอ่ะ โมะจะนอนกอดแก้วใจ คนเดียว'
"นี่ เป้นไรไปอ่ะ" ถามคนตรงหน้าที่เอาแต่มองหน้าเธอนิ่ง
"แก้ว ครับ โมะอยากถามอะไรซักคำ"
"อะไรล่ะ เร็วๆง่วงแล้วนะ"
"เคยรักโมะ บ้างมั้ย" แก้วได้แต่นิ่ง เพราะไม่คิดว่าเค้า จะถามเธอ ตรงๆแบบนี้
"ถ้าแก้วไม่รักโมะ ก็บอกมาตรงๆเถอะครับ ดมะยินดีรับความจริง" ได้แต่ก้มหน้าซ่อนสีหน้าเจ็บปวดไว้ ไม่อยากให้เธอต้องมาสงสาร หากว่าไม่ได้รักเค้า
แก้วเดินเข้าไปดึงหน้าคนที่เอาแต่ก้มหน้า ก่อนจะประทับจูบที่เรียวปากของคนที่ยืนนิ่ง ก่อนจะถอนจูบออกมา
"รู้ หรื่อยังล่ะ"
"แก้ว แก้วคิดเหมือนโมะใช่มั้ยตรับ"
"งั้น แก้วเป็นแฟนโมะนะครับ" แก้วได้แต่ส่ายหน้า
"ทำไมล่ะครับแก้ว" ถามอย่างไม่เข้าใจ หรือว่าเค้าจะะเข้าใจอะไร ผิดไปอีกแล้ว
"นาย ต้องทดลองงานให้ผ่านก่อน"
"ห๊า อะไรคือ ทดลองงานอ่ะครับแก้ว"
"โมะ ต้องทำให้แก้วเชื่อก่อน ว่าเลิกเจ้าชู้แล้วจริงๆแล้งแก้วจะตอบตกลง รวมถึงพูดคำที่โมะ อยากฟังด้วย"
"โมะไม่มีใครจริงๆนะครับ น้องเกลเป็นน้องไอ้เคนนะ......" เล่าแผนการทั้งหมดให้ แก้วฟัง
ดึงร่างบางเข้ามากอด ก่อนจะก้มลงชิมความหวานที่ริ้มฝีปาก และสอดลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานที่ด้านใน
"อื้ออ" ผลักคนที่จูบอยู่ออก เพราะเธอหายใจไม่ทัน
""นายยังทดลองงานอยู่นะ" พูดก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
"แก้วค๊าบบบบบบ" วิ่งตามเข้าไปทันที
^_____________________________________________________________^
เป็นไงๆๆ ออกมึนๆนะ ท่าทาง จะชนแก้วมากไปหน่อย
อ่านแล้วก็ บอกได้นะค่ะว่ารู้เรื่องมั้ย มึนอ่ะเปล่า
ขอบคุณทุกคนนะที่ ที่เป้นแรงกระตุ้นให้เราอัพ แต่วันล่ะ 2ตอนคงไม่ได้จริงๆT^T
แต่จะพยายามอัยให้มัน ยาวๆล่ะกันเนอะ ได้มั้ย
เจอกันตอนหน้า คร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
