Top Secret รักนี้เป็นความลับ..

"นี้หวาย สถานที่ที่เธอพามาแต่ละที่เนี่ยฉันโครตงงเลย เดี๋ยวก็ร้านพวงหรีด แล้วนี้บ้านใครอีกละ"

 

เฟย์พูด ขณะที่ 4 สาวเดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านใครสักคน(ที่หวายพามา)

 

"บ้าน ผู้ชายคนนึง"

 

หวายตอบ ดวงตาสั่นไหวแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

"เป็นไรรึเปล่าหวาย เธอดูไม่ค่อยอยากมาเลย"

 

ฟางถามหวาย เพราะดูหวายไม่ค่อยอยากมาเท่าไหร่นัก

 

"เปล่าๆ ไม่มีไร"

 

หวายหันมายิ้มกลบเกลื่อน

 

เอี๊ยดดดดดดด!!

 

"ว๊ายยยยยยยยยยยยย!!"

 

4 สาวร้องออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

 

"เห้ย! รถเป็นรอยเปล่าว่ัะ"

 

ร่างสูงเดินลงมาดูรถ

 

"นี้! ไอ้เคนตะ ขับรถประสาอะไรหา! อยากตายใช่ม่ะ!"

 

หวายตะคอก

 

"อย่าโม้ดิป้าดีนะรถผมไม่เป็นรอย"

 

เคนตะพูดกวนๆ  4 หนุ่มที่อยู่บนรถเดินลงมาหา 4 สาวอย่างรีบร้อน

 

"แกไม่เคยตายซะแล้วว ตายซะเถอะ ไอ้เคนตะ!!"

 

หวายวิ่งไล่เคนตะที่วิ่งหนีไปไกลแล้ว

 

"จับให้ได้สิป้า"

 

"แก!!"

 

"เป็นไรรึเปล่าฟาง"

 

ป๊อบปี้เดินเข้ามาดูฟาง

 

"ไม่เป็นไรหรอก"

 

ฟางยิ้ม

 

"ไม่หน้าวางใจให้เคนมันขับเลย ขอโทษด้วยนะฉันว่าเป๋าหมายมันคือแกล้งหวายมากกว่า"

 

จองเบพูดเหนื่อยๆ

 

"ยังไม่ตายใช่มั้ยหมูน้้อย"

 

เขื่อนถามกวนๆ เฟย์ค้อนใส่

 

"แล้วแก้วละ"

 

โทโมะถาม แก้วส่ายหน้า

 

"พอได้แล้ว วิ่งอยู่นั้นแหละวันนี้เรามาทำอะไรลืมไปแล้วหรอว่ะไอ้เคน"

 

จองเบจับคอเสื้อเคนตะตอนเคนตะวิ่งผ่าน เพราะเห็นว่าเสียเวลามามากแล้ว

 

"อะไรว่ะ ปล่อยดิยัยนั้นมันตามมาแล้ว"

 

เคนตะพูดอย่างร้อนรน

 

"ดีมากจองเบ จับไว้งั้นแหละแกตาย!!!"

 

หวายหยิบกระเป๋ามาฟาดหัวเคนตะ

 

"แอะ!!"

 

เคนตะถึงกับสลบ จองเบรับตัวเคนตะแทบไม่ทัน 

 

"เชอะ!"

 

หวายสบัดหน้าแล้วเดินไปกดกริ่ง ไม่นาน ร่างสูง ใบหน้าลูกครึ่งฝรั่ง ก็เดินมา

 

"อ้าวหลุยส์?"

 

เฟย์มองหลุยส์ก่อนจะมองหวายอย่างไม่เข้าใจ เคนตะที่ตื่นขึ้นมาแล้วแอบลอบมองหวายที่มีสีหน้าเจ็บปวด

 

"อ้าวมากันทุกคนเลยหรอครับ เชิญเข้ามาก่อนสิครับ"

 

หลุยส์ออกมาเปิดประตู แล้วเดินนำเข้าบ้าน

 

"เข้าไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันขอคุยอะไรกับหวายหน่อย"

 

ฟางพูดแล้ว ทุกคนก็เดินเข้าบ้านไป

 

"รีบมานะฟาง"

 

ป๊อบพูดแล้วเดินตามเข้าไป

 

"ทำไมเธอถึงมาาคนที่ทำให้เธอเจ็บละหวาย"

 

ฟางถามหวายที่ตอนนี้มีอาการเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

 

"ฉันก็ไม่ได้อยากมาซะหน่อยฟาง"

 

"แ่้ล้วมันเกิดอะไรขึ้น"

 

"คือว่า...."

 

ย้อนกลับมา

 

'ห้องครัวบ้าน นีระสิงห์'

 

"แล้วจะทำยังไงละเนี่ยไม่มีคนอยู่ในเหตุการณ์สักคน"

 

จองเบพูดด้วยท่าทีเครียดๆ

 

"ฉันว่ายัยนั้นต้องเล่นนักข่าวอีกแน่ๆ สมองก็คิดได้แค่นั้นแหละ"

 

หวายพูด

 

"คิดเหมือนกันเลย"

 

เคนตะพูดขึ้น

 

"ฉันด้วย"

 

จองเบสมทบ

 

"ฉันว่าถ้าจะหาความจริงก็พอมีอยู่บ้างนะ"

 

แจมพูดขึ้น

 

"มีหรอ??"

 

เนยหันมาถามแจม

 

"มีสิ"

 

"กล้องวงจรปิดหรอแจม แต่บ้านหลังนี้ไม่เห็นมีสักตัว"

 

หวายพูดพลางมองห้องครัวที่ไม่มีวี่แววว่าจะมีกล้อง

 

"แก้วน้ำยังไงละ"

 

เคนตะตอบแทนแจม

 

"ใช่แล้วเคน"

 

แจมพูดเสริม

 

"แก้ว???"

 

หวายพูด

 

"แต่ปัญหาืคือใครละจะช่วยเรา"

 

จองเบพูดขึ้นมาอีก

 

"เนยรู้จักอยู่คนนึง แต่หวายน่่ะ...เ่อ่อ ....."

 

ทุกคนหันไปมองหวายด้วยสีหน้าเป็นกังวล

 

 

 

"อ่ออออ อย่างงี้นี้เองพวกเธอคิดว่าจะหาความจริงโดยการตรวจสอบลายนิ้วมือก็เลยต้องมาให้หลุยส์ช่วยเพราะน้าของหลุยส์เป็นตำรวจอยู่ที่ไทยใช่มั้ยล่ะ??"

 

"อื้มใช่แล้วล่ะ"

 

"แล้วทำไมเธอไม่ให้เคนตะกับจองเบ หรือไม่ก็เนยกับแจมก็ได้นี้นาทำไมต้องมาเองด้วย"

 

"ฉันอยากจะรู้น่ะสิว่าตัวเองตัดใจได้มากแค่ใหน แล้วอีกอย่างเนยกับแจมก็ไปญี่ปุ่นแล้วด้วย"

 

"เห้ออ~ เอาเถอะเราเข้าไปในบ้านก่อนดีกว่าออกมานานแล้วเดี๋ยวทุกคนจะเป็นห่วง"

 

ฟางกับหวายลุกขึ้นแล้วเดินเข้าบ้านไป

 

"มาซะที สรุปว่าเรียกพวกเรามาที่นี้มีอะำไรกันหรอ"

 

โทโมะถามหวายที่เดินเข้ามาพร้อมกับฟาง

 

"เคนตะจองเบ ไม่ได้บอกหรอ?"

 

"ไม่เห็นมันจะบอกอะไรเลย มีไรหรอ??"

 

โทโมะตอบ

 

"เป็นใบ้หรอนาย 2 คนน่ะ"

 

หวายพูดแล้วนั่งลงข้างฟางอย่างไม่สบอารมณ์

 

"ปากร้ายเหมือนเดิมเลยนะหวาย"

 

หลุยส์ที่เดินมาพร้อมกับแล้วน้ำ 9 ใบเอามาวางไว้ที่โต๊ะ

 

"ขอบใจ"

 

เขื่อนพูด หลุยส์เดินไปนั่งหัวโต๊ะ

 

"มันก็เรื่องของฉัน"

 

หวายพูดแล้วหันไปมองอีกทาง เคนตะเ็ห็นอย่างงั้น เลยอธิบายให้ทุกคนฟังแทน

 

"พวกเธอจำวันที่เกิดเรื่งได้มั้ย พวกเรา ไม่สิ! เนย แจม หวาย ฉัน แล้วก็จองเบ เราคิดกันว่าจะหาความจริงจากแก้วโดยการตรวจสอบลายนิ้วมือว่ามันเป็นของใคร เนยเลยแนะนำให้มาหาหลุยส์น่ะเพราะน้าของหลุยส์เป็นตำรวจอยู่ในไทย"

 

เคนตะพูดยาว

 

"แล้วเป็นไงล่ะได้เรื่องมั้ย?"

 

ป๊อบถาม หลุยส์พยักหน้า 

 

"แปบนะเดี๋ยวหยิบมาให้ น้าฉันแฟ็กซ์มาให้เเมื่อเช้านี้เองน่ะ"

 

หลุุยส์เดินเข้าไปหยิบซองสีน้ำตาล หวายมองตามหลุยส์ไปอย่างเลื่อนลอย ฟางรู้ทันทีว่า หวายตัดใจได้ยังไม่ถึง 60% เลยด้วยซ่ำ

 

"อ่ะนี้"

 

หวายสะดุ้งสุดตัวพอได้ยินเสียงหลุยส์ไกล้ๆ เพราะหลุยส์ยื่นซองสีน้ำตาลให้ฟางที่นั่งไกล้ๆหวาย

 

'รู้สึกหวายมันจะเป็นเอามากนะ ไอ้เคน'

 

เขื่อนกระซิบบอกเคนตะ

 

"ก็เรื่องเขาไม่เกี่ยวกับฉัน"

 

เคนตะทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ที่จริงก็เป็นห่วงอยู่ไม่น้อย เขื่อนมองอย่างระอาไอ้เพื่อนที่ซึน ซะจนหน้าถีบไปให้จระเข้กิน

 

"ช่างคุณเถอะคร้าบบบ"

 

เขื่อนพูดล้อๆ เคนตะมองตาขวางใส่เพื่อนซี้

 

ฟางอ่านเอกสารที่มีรูปลายนิ้วมือ และการตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนสรุปได้ว่า เป็นลายนิ้วมือของ พราว อรณิชา กรินชัย

 

"แค่คนเดียวหรอ"

 

ฟางเงยหน้าจากกระดาษแล้วถามหลุยส์

 

"ใช่ครับผมอ่านคร่าวๆแล้ว เป็น ของ พราว อรณิชา กรินชัย แต่เพียงผู้เดียวครับ"

 

หลุยส์ตอบ

 

"หึ! ดับไม่ได้เกิดแน่แก!!"

 

หวายพูดขึ้น

 

"เผลาๆ ลงบ้างนะหวาย"

 

หลุยส์พูดกับหวายด้วยดวงตาเป็นกังวล จนหวายหน้าแดงระเรือ เคนตะหมั่นไส้ในใจแล้วก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

 

"เห็นมั้ยละ ดันให้คนไม่ผิดไปขอโทษซะได้ คิดก่อนก็ได้นะครับคุณป๊อบ"

 

เขื่อนแทงใจดำเพื่อนซี้ 

 

"หยุดพล่ามได้แล้ว ไอ้คางแหล่ม"

 

ป๊อบพูดแล้วเดินมาจูงมือฟางเดินออกไป

 

"ไม่ได้แหล่มเขาเรียกคม เว้ยยย!!"

 

เขื่อนตะโกนบอกเพื่อน

 

"จะยังไงก็เถอะขอบคุณนะ ช่วยได้มากเลย พวกเราขอตัวก่อนนะ"

 

จองเบพูด หลุยส์พยักหน้าทุกคนเลยเดินออกไป

 

"ขอบคุณนะ"

 

หวายพูดด้วยท่าทีเคอะเขินก่อนจะเดินออกไปอย่างเร็ว หลุยส์มองตามหลังไปด้วยดวงตาสั่นระริก

 

'เธอจะรู้มั้ยนะว่าฉันไม่เคยลืมเธอเลย หวาย'

 

พอหวายเดินออกมาถึงรถ เคนตะที่ตอนแรกจะขึ้นรถแล้วแต่เห็นหวายพอดีเลย เดินมากระซิบหวาย

 

'เขาแค่เป็นห่วงตามประสาเพื่อนร่วมโลกอย่าคิดว่าเขาจะจริงจังละ'

 

เคนตะพูดแค่นั้น เขาก็ขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างไว

 

"ฉันรู้แล้ว อีตาบ้าไม่ต้องมาบอกฉันหรอก!!"

 

หวายยืนกำหมัดแน่นคับแค้นอยู่ในอก 3 สาวที่อยู่ในรถมองดูหวายอย่างหวาดๆ ทันทีที่วายขึ้นมานั่งที่คนขับเฟย์ก็ถามทันที

 

"เป็นไรรึเปล่าหวาย"

 

หวายไม่ตอบแต่กลับคาดเข็มขัดนิรภัยแทน แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆมองอย่างงงๆเพราะร้อยวันพันปีไม่ยักกะเห็นหวายคาดเข็มขัดเห็นบอกว่ารำคาญนี้นา

 

"เฟย์ ฟาง แก้ว ถ้าพวกเธอไม่อยากตายก่อนแต่งละก็ คาดเข็มขัดซะ!"

 

หวายพูด เฟย์ฟางแก้ว แทบจะคาดไม่ทัน หวายก็สตาร์ทรถแล้วออกตัวรถไปอย่างเร็ว เสียงกรี๊ส ดังสนั่นไปตลอดทาง

 

"กรี๊สสสสสสสสสสสสสสส"

 

 

ถามความเห็นอะไรหน่อยเสียเวลาอ่านนิดนึึงนะค่ะ

 

ไรเตอร์อยากถามความเห็นทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า ถ้าเกิดไรเตอร์ จะทำ Chapter 2 ยังจะมีคนอ่านอยู่รึเปล่า หรือว่า จะให้ไรเตอร์ทำ Chapter นี้จบเลย  ง่าา~  อยากถามความเห็นทุกคนหน่อยน่ะค่ะ เอาตรงๆเลยค่ะ ไม่ต้องอ้อม ไรเตอร์ไม่ว่าอะไรอยู่แล้วเพราะไรเตอร์เป็นคนถามเอง อย่าลืม! เม้น(ตอบคำถามด้วยก็จะดีมากเลยค่ะ )+โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น้อยคนนี้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ