Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย
เขียนโดย 
NineLoveTomoKaew
วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.
26) ผู้หญิงโรคจิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากเหตุการณ์นั้น...
O.O
อยู่ไหนอีกละเนี้ย?
( -_-)(-_- )
ฉันมองไปรอบๆพบว่าฉันนั่งที่พืห้องก็จำได้ว่าห้องนี้เป็นห้องที่...จินนี่!!
"..ชะ...ช่วยด้วย"เสียงใคร? จินนี่รึเปล่า
พอฉันตาเริ่มชินกับแล้งก็พบว่าเป็นจินนี่จริงๆ
เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ถูกเชือกมัดตัวติดกับมัน เสื้อผ้าขาดลุดลุย ตามตัวมีเหมือนรอยแซ่ฟาด ใครที่เป็นคนทำ
อย่าบอกนะว่าเป็น...
"ดะ..เดี๋ยวคุณใจเย็นๆนะ ฉันจะช่วย อ๊ะ!"
บ้าเอ้ยยยย!!! โดนมัดมือมัดเท้าอย่างนี้จะช่วยยังไงละ
"ฮึก ฮือออ~"
"เอ่อ..คุณพอจะรู้มั้ยว่าใครเป็นคน..."
"ฉังเอง..."
OoO<<<ฉัน
TT^TT<<<จินนี่
-__-<<<Who??
"คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร คุณพิม?"
"หึหึ"
พิม(ขอเรียกห้วนๆ)เดินมาใกล้ๆฉันแล้วยื้นหน้าเข้ามาหา
"ก็แบบนี้ไง"
"กะ.....กรี๊ดดดดดดดด"
ศพ(?)ไม่สิไม่ใช่ นั้นไม่ใช่ศพ ฉันดูแล้วนั้นมันมดกับเนยนี้แล้วก็มีผู้หญิงอีก 5 คน รวมไปถึงมายด์!!!
"ทำไม? มายด์ไม่เกี่ยวอะไร"
"..ใครๆก็รู้ว่ามันไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของโทโมะ มันจะแย่งคนรักของฉันไป!!!"
โทโมะงั้นเหรอ เหอะ! ฉันนึกอยู่แล้วว่าคนอย่างพิมจะมาแต่งงานกับคนอายุคราวพ่อทำไมที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง
"ผู้หญิงโรคจิต"
"แกว่าใครนะนังแก้ว!!!"
"..."
"ไม่พูดงั้นเหรอ ได้!!"
พิมเดินไปหยิบแซ่แล้วเดินมาที่ฉัน
เพี๊ย!!
ป้าบ!!!
ฟัด!!!
"โอ้ยยยยย!!! ยะ..หยุดนะ อ๊าา!!"
"ทีอย่างนี้ทำเป็นขอร้องเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยนี้!!"
ป้าบ!!!
ป้าบ!!!
"ฮึกกก โอ๊ยยย!!!!"
"ร้องเข้าไปๆ ยังงี้แหละ ฮ่าๆๆๆๆ"
ยัยนี้มันโรคจิตจริงๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย พ่อ โทโมะ ฮือออ~~
"Stop now!!"สะ..เสียงนี้
"โทโมะ..."
"โทโมะค่ะ"พิมเดินไปเกาะแขนโทโมะ
"ปล่อยพิม"
"ไม่ค่ะ พิมรักคุณ คุณอย่าทิ้งพิมไปนะคะ"
"ฉันไม่ได้รักเธอ"
คำพูดนั้นทำให้พิมเข่าอ่อนทันที
"แก้ว! เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย?"
"มะ...ไม่เป็นไร อ้ะ"
โทโมะดึงฉันเข้าไปกอด
...รู้สึกอบอุ่นจริงๆ...
"ฮึก ฮือออออ"ฉันปล่อยโหออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี้แล้ว"
โทโมะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
"รักกันมากใช่มั้ย..."
"พิม.."
"เมื่อฉันไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้!!!"
ปะ...ปืน
ปัง!
โทโมะเอาตัวมาบังฉันไว้
"โทโมะ!!"
"ฉันไม่เป็นไร"
เอ๋???
ฟลุบ
"จับผู้ร้ายได้แล้วครับ"
ตำรวจจจ!!!
"เคนตะ"
เคนตะมาได้ยังไงเนี้ย
"เป็นอะไรรึเปล่าจินนี่"
"ไม่ค่ะ"
เอ่อ...คือฉันอยู่ตรงนี้นะเว้ยยย!! แหม่~=___=
"มายด์ละ"
"มายด์...นั้นไง!"ฉันชี้ไป
โทโมะรีบวิ่งไปหามายด์ที่นอนอยู่บนเตียงทันที(นี้มันห้องอะไรกันแน่)
11.24 AM.
หลังจากเรื่องร้ายๆผ่านไปด้วยดี พิมโดนจับข้อหากักขังหน่วงเหนียวและพยายามฆ่า เคนตะก็ขอจินนี่แต่งงาน
ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมถึงเร็วนัก ความจริงแล้วเคนตะกับจินนี่รู้จักกันอยู่แล้วต่างฝ่ายต่างมีใจ แล้ว
รูปพวกนั้นเคนตะก็เป็นคนถ่ายเองไม่ใช่ใครที่ไหน โทโมะกับเคนตะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน(ต่างพ่อต่างแม่แต่ยาย
เดียวกัน)ฉันก็เพิ่งจะรู้ ทุกคนคงอยากรู้ละสิว่าทำไมเคนตะถึงต้องเอาตัวฉันมา ก็เคนตะบอกว่า
เขาอยากรู้ว่าพี่ชายเขาคิดยังไงกับเอ่อ...ฉัน เลยเล่นเกมพนันกับโทโมะว่าถ้าเขาชนะก็จะได้แก้วมาแล้วต้องทำ
เป็นไม่รู้จักกัน(คิดเล่นๆแกล้งเฉย) ถ้าโทโมะชนะเขาก็จะได้ฉันไป(คิดจริงจัง) แล้วก็ป๊อปปี้ฟาง เขื่อนเฟย์
ก็ลงเอยกันแล้วละ[เดี๋ยวจะมีย้อนไปจ้ะ^^]
วันนี้ฉันก็มาเยี่ยมมายด์ฐานะที่ฉันช่วยเธอไว้แค่อยากมาบอกลา เพราะเรื่องคดีก็จบลงแล้วฉันกับโทโมะ
ก็คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
