Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย
9.4
เขียนโดย 
NineLoveTomoKaew
วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.
29 chapter
292 วิจารณ์
38.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น
17) ก้มันหนาวนี้น่า...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึ่ง ตึง~
"ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เครื่องบินของเรากำลังจะลงจอดอีก 10 นาที ขอให้ทุกท่านโปรดรัดเข็มขัดด้วยค่ะ
เสียงแอร์โฮสเตสพูดออกไมค์ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนเครื่องบิน อ้อ...สาเหตุที่ฉันต้องนั่งเครื่องบินก้คือ...ฉันถูกบังคับ
U_U ฉันไม่ได้อยากจะมาสักหน่อย!-3-(เหรอ-_-)
ฉันนั่งเครื่องบินของสายการบิน'การบินไทยแลนด์' สโลแกนคือ'การบินไทยแลด์ รักคุณเท่าฟากฟ้า มหาสมุทร~'
อยากจะบ้าตาย=_=
ตอนนี้ฉันนั่งข้างนายโทโมะ(เจ้าเดิม)โดยที่เขาเงียบและฉันก้เงียบต่างคนต่างเงียบมาเป็นเวลา 8 ชั่วโมง!!!
แผนผังแสดงการนั่ง
? ? ? ?
- - - - - - - - - - - - - -
ฉัน โทโมะ ทางเดิน ป๊อปปี้ ฟาง
- - - - - - - - - - - - - -
เขื่อน เฟย์ คุณพิม ทิสึยะ
- - - - - - - - - - - - - -
? ? ? ?
หลังจากลงเครื่องเสร็จ...
ครืด~
รถยนต์ใครน่ะ-_-
เอ๊ะ!'TISUYA PRIM' อ่อ...ไร่ของแม่นายโทโมะนี้เอง สงสัยคงเป็นรถคนงานสินะ= =
"ขึ้นรถเถอะค่ะ"คุณพิมบอกเสียงหวาน
"ค่ะ/ครับ/อืม"เสียง'อืม'ไม่ต้องบอกก้รู้ว่าใคร=_=;
เรานั่งรถกันไปได้ประมาณ 10 นาที บรรยากาศภายนอกสดใส ท้องฟ้าสวย แต่ดันมาตอนหน้าหนาว
อ๋อ...เพราะว่าหน้านี้องุ่นออกพอดีสินะ*O* แล้วยังมีหิมะอีกด้วยยยย~
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
แอ๊ด~
เสียงรถขับเข้าไปในไร่
"เชิด เอากระเป๋าไปเก็บด้วยนะ"ทิสึยะสั่งลูกน้อง(คนไทย)
"ครับ"
จากนั้นทุกคนก้เดินเข้าไปในบ้านที่ล้อมด้วยสวนองุ่นนับพันไร่ บ้านตกแต่งออกแนวคลาสสิค
แค่เห็นก้หน้าอยู่แล้วววว!
"เอาละค่ะ วันนี้เราก้เดินทางกันมาเหนื่อยๆ เอาเป็นว่าไปพักกันก่อนนะคะ"คุณพิมบอก
"แล้วมีกี่ห้องเหรอคะ"เฟย์ถาม
"ก้มีทั้งหมด....."นึก"...4 ห้องค่ะ"
"แล้วจะนอนยังไงละคะ"ฟางถามบ้าง
"อืม...."
"ฉันจัดเอง"โทโมะโพล่งขึ้น
"คะ?"
"ฉันจะจัดเอง"
"อ่า...ค่ะ^^;"
"เฟย์นอนกับไอ้เขื่อน ไอ้ป็อปนอนกับฟาง ส่วนฉัน..."ทำหน้าตามีเลศนัยมากกกก"นอนกับแก้ว~"
"!!!"
"ส่วนเธอ พิม ก้นอนกับคุณพ่อก้แล้วกันนะ"ว๊ากกกก!!
"ค่ะ วันนี้พิมจะโชว์ฝีมือทำอาหารให้ทุกคนทานกันนะคะ^^"
"แล้วแต่เธอ...แต่ฉันไม่กิน!"
"....คะ ค่ะ"โทโมะตอบคุณพิมไปแบบนั้นทำเอาเธอหน้าเสีย จากนั้นเราก้เดินขึ้นไปที่ห้องนอน
@Tomo Room
ฉันขนของตามเข้ามาในห้องที่ตกแต่งแนวสีขาวโทดำ
แต่ของนี้พกมาทำไมตั้งเยอะตั้งแยะ ฉันหนักจะตายอยู่แล้ว!!
"ไปข้างนอกกันเถอะ"ไปข้างนอก?
"...ไปทำไม นี้ก้ใกล้ค่ำแล้ว แถมคุณพิมก้จะ..."
"ฉันไม่กินของยัยนั้นทำหรอก ไม่รู้ว่าใส่ยาพิษลงไปหรือเปล่า"
"ไม่หรอกน่าา~"
"ไม่รู้ยังไงฉันก้ไม่กิน"
"อะ..อ่า ไปก้ไป"
"^^ ดี"
แล้วโทโมะก้พาฉันออกไปข้างนอกโดยไม่มีใครรู้
จนตอนนี้ 2.00 ทุ่มกว่าๆแล้ว ฉันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแ่กลางวัน และตอนนี้ฉันก้หิวมากกกกกก!!!!
โทโมะพาฉันมาที่ตลาด'YOU'Market'
"หิวรึเปล่า"โทโมะถาม
"...ไม่"(ปากแข็ง)
"เหรอ~"
"อืม"
จอกกกกกก~ไอ้ท้องบ้ามาร้องอะไรตอนนี้
"ไง"
"ไม่ไงหรอก-^-"
"หึหึ มาๆไปหาไรกินกัน"
"....อือ ขอใจ"
"ว่าไรนะ"
"ขอบใจ!"-////-
ตอนนี้ฉันกับโทโมะเดินหาอะไรกินกันไปเรื่อยๆ แต่อากาศหนาวมาก แล้วหิมะก้ตกมากขึ้นเรื่อยๆ
ทำเอาฉันหนาวจนถึงกระดูกดำ ทั้ๆที่ใส่เสื้อกันหนาวตั้งหลายชั้น ถุงมือ ผ้าพันขอ หมวก แต่ก้ไม่ช่วยอะไร
"เรากลับกันเถอะ"ฉันชวนโทโมะกลับ
"ไม่อ่ะ ฉันยังไม่อยากกลับ"
"ทำไมละ"
"ฉันไม่อยากเจอยัยผีจูออน"(คุณพิม)
เชื่อเค้าเลย
เอ๊ะ!OoO
ใครน่ะ
กำลังจ่อปืนมาทางนี้
"ระวัง!!!"ฉันพูดแล้วพลักโทโมะให้ล้มลงกับพื้น
ปัง!
"กรี๊ดดดดด~"เสียงปืนทำเอาคนที่อยู่ละแวกนั้นกลัวจนร้องออกมา
"มันเป็นใครวะ!"โทโมะสบถออกมา
"เราหนีก่อนเถอะ"ฉันบอก
"อืม"
โทโมะพาฉันวิ่งออกไปจากตลาดแต่เสียงปืนก้ยังดังตามหลังมาเรื่อยๆ
ปัง!
"มาทางนี้!"โทโมะจับมือฉันไว้แน่นแล้ววิ่งออกไปนอกเส้นทาง
"ทำไมถึงมาทางนี้"
"หลบก่อน ไม่งั้นตายกันแน่ๆ"
"แฮกๆๆ"ฉันหอบ"พวกมันคงไม่ตามมาแล้วละ"
"มาหลบก่อน"โทโมะพลักฉันให้เข้าไปในกระท่อมหลังเก่าๆ คิดว่าคงเป็นที่พักคนงานเก่า
"เราจะเอายังไงต่อดี"
"ไม่ต้องกลัว เราหลบอยู่ในนี้จนถึงเช้าแล้วค่อยออกไปแล้วกัน"
"อืม"ฉันตอบสั้นๆ
ตอนนี้ฉันล้ามาก ขอเท้าฉันแพลง แล้วหลังก้แขนก้ดูเหมือนว่าจะหัก สงสัยต้องเป็นเพราะตอนที่พลักให้
โทโมะหลบกระสุนแน่ๆ แต่เอาเถอะตอนนี้เสียงปืนก้เงียบไปแล้ว
"ฉันไปก่อไฟดีกว่านะ"ฉันเอ่ย และลุกขึ้นด้วยความลำบาก
"จะบ้าเหรอ! เดี๋ยวพวกมันก้รู้หมดว่าเรามาหลบอยู่ที่นี้"
"=[]="ลืมสนิท แล้วจะเอาไงดี!
"...จริงด้วย"
ฉันกำลังจะล้มตัวลงนั่งแต่ทว่า...
หมับ!
โทโมะจับฉันไว้แล้วตัวเองก้กอดฉันไว้ โดยเขาฉันหันหลังแล้วตัวเองก้กอดจากด้านหลัง
ทำให้ตอนนี้หลังของฉันกับแผงอกกว้างของเขาแนบชิดกันมาก-///-
"นะ...นาย ปล่อย"ฉันพูดเสียงเบา
"ไม่....ก้มันหนาวนี้น่า..."
"แต่.."
"เอาเถอะนะ ดีกว่าแข็งตาย"ว่าแล้วโทโมะก้กระชับกอดแน่นขึ้นอีก แล้วก้เอาหน้ามาเกยไว้ที่บ่าของฉัน
ทำไมนะ ฉันถึงได้รู้สึกดีแบบนี้เวลาที่ได้อยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ทั้งๆที่รู้ว่าเข้าเป็นมาเฟีย!!!
----------------------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
