Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย
เขียนโดย 
NineLoveTomoKaew
วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.
15) ผู้มาเยือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันนอนตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงั่วเงียสุดๆ เพราะว่าโทโมะน่ะสิ เล่นเอาฉันแทบไม่ได้นอนทั้งคืน...
อย่าคิดลึก!
แค่นายโทโมะนอนดิ้นทั้งคืนจนฉันไม่ได้นอนน่ะ(พึ่งรู้ว่านอนดิ้น==)
อุ๊บ!!
"เหวอออ/เฮ้ยยย"ฉันและโทโมะ
"นายมานอนฝั่งฉันได้ไง"พูดพร้อมกัน
"นี้นายจะพูดเหมือนฉันทำไม"ฉัน
"นายต่างหาก!"
"เอ้า! เออๆ แต่นายน่ะปล่อยฉันก่อน"
"อะไร?"ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก
"ก้บอกให้ปล่อย"
"ปล่อยอะไร?"เอ๊ะ!! ก้นายนอนกอดฉันอยู่น่ะเซ่!!!-////-
"...นายกอดฉันอยู่ ////"ฉันพูดแล้วหลบตาเขา
"...ห๊ะ!!"
พลั่ก!
จะพลักหาอะไรวะ!!!!
"ไอ้มาเฟียบ้า!"ฉันที่ตกเตียงไปแล้วเพราะนายโทโมะ รีบพูดขึ้น
"ใครใช้ให้นายมานอนฝั่งฉันละ"
"ใครกันแน่! นายนั้นแหละมานอนฝั่งฉัน! ไม่เห็นรึยังไง"ฉันประท้วง
เหอะ! ใครกันแน่ยะที่นอนไม่รู้เรื่องน่ะ ตัวเองนอนดิ้นแล้วกลิ้งมานอนฝั่งฉันเองแท้ๆยังจะมาพูดอีก
"....เหอะ!"เหอะ หะ อะไรห๊ะ!
แล้วโทโมะก้ลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ แต่ฉันแอบเห็นเขาทำหน้าตาเล่อะล่ะก่อนที่จะลุกไปด้วยแหละ หมอนี้
คิดอะไรกับฉันรึเปล่าเนี้ยยยยTOT
ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมง...
กริ๊ง~ กริ๊ง~
ใครมาอีกละ==
ฉันเดินออกไปเปิดประตูรั่วก้พบกับ...
"สวัสดีค่ะ"
"คุณพิม สวัสดีฮะ"ฉันรีบสวัสดี"เข้าบ้านก่อนเถอะฮะ^^"
"จ้ะ^^"
พอฉันพาคุณพิม ที่เป็นแม่เลี้ยงของโทโมะเข้ามาในบ้าน ทุกคน(ที่ตื่นกันหมดแล้ว)ก้สวัสดี
แต่มีเพียงคนเดียวที่ไมค่อยพอใจเท่าไหร่กับการที่คุณพิมมา
"เธอมาที่นี้ทำไม"โทโมะพูดอย่างเย็นชา
"พิมแค่อยากมาเยี่ยมนะค่ะ แผลเป็นไงบ้างคะ"คุณพิมบอกอย่างไม่สะทกสะท้าน เหมือนกับว่าเธอโดนแบบนี้จน
ชินแล้ว
"ก้หายแล้ว ทีหลังไม่ต้องมาก้ได้นะ ฉันไม่ต้องการ"โทโมะพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น โดยที่ไม่สนใจว่า
ใครจะคิดยังไง
"เอ่อ แล้วอีกเรื่องคือคุณท่านบอกว่าอยากให้คุณกลับบ้าน"
"คนอย่างนั้นน่ะเหรอ หึ!"
"คุณท่านเป็นห่วงคุณมากนะคะ การที่คุณหายไปแบบนี้น่ะ"
"เป็นห่วงงั้นเหรอ! กลับไปบอกเขาด้วยนะว่าถ้าเป็นห่วงกันจริงๆน่ะ ทำไมไม่ล้มเลิกงานซะ!"โทโมะพูดแบบ
ใส่อารมณ์ ทำเอาคนที่ฟังอยู่หน้าเสียไปตามๆกัน แต่ฉันงงว่าล้มเลิกงานอะไร
"แต่..."
"ไม่ต้องแต่ เธอกลับไปได้แล้ว และวันหลังไม่ต้องมาที่นี้อีกเข้าใจมั้ย!"
พลั่ก!
ตุ้บ!
โทโมะลุกขึ้นแล้วพลักคุณพิมจนล้ม แล้วก้เดินออกไปอย่างไม่ใยดี
"คุณพิมเป็นอะไรมาหรึเปล่าฮะ"ฉันรีบพยุงคุณพิมขึ้นมา
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ"
"ไม่เป็นไรแน่นะ"ฟางถาม
"ค่ะ ฉันกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"คุณพิมบอกลา"อ้อ บอกโทโมะด้วยนะว่าถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก้ให้รีบกลับบ้าน
นะคะ"คุณพิมบอกก่อนจะหันหลังกลับไป
"แก้วแกไปดูไอ้โมะหน่อยสิ ไม่รู้ปานนี้มันจะอาละวาด ทำลายข้าวของไปถึงไหนแล้วก้ไม่รู้"ป็อปปี้บอก
"แล้วทำไมพวกนายไม่ไปห้ามเองละ"ฉันถาม
"มันไม่ฟังหรอก..."
"อ้าว ขนาดพวกนายเขายังไม่ฟังแล้วฉันเขาจะฟังเหรอ"
"เอาเถอะน่า ช่วยกันหน่อย"เขื่อน
"นะๆๆๆแก้วนะ"เฟย์รีบใส่ลูกอ้อนทันที ได้ยินแล้วขนลุก==;
"อือๆ ก้ได้ๆ"ฉันตอบไป
ฉันเดินขึ้นไปบนห้องของโทโมะ แล้วเคาะเบาๆ
ก็อก ก็อก ก็อก
เงียบ...
งั้นเข้าไปเลยแล้วกัน
แอ๊ด~
"มีอะไร"โทโมะที่นั่งอยู่กับเตียงแต่หันไปทางหน้าต่าง(หันหลังนั้นแหละ)ถามขึ้น
"คือ ฉะ ฉัน.."
"จะมาพูดเรื่องยัยนั้นน่ะเหรอ"
"อืม ทำไมนายต้องพูดจารุนแรงใส่เธอด้วย"
"..."
"นี้! ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ"ฉันเดินไปสะกิดโทโมะ
"ได้ยิน"
"แล้วทำไมไม่ตอบ!"
"..."
"เอาละๆ ฉันถามดีๆก้ได้"ฉันถอนหายใจ"ทำไมถึงไม่ชอบคุณพิมละ"
"เธอเป็นเมียน้อยพ่อนฉัน...หมายถึงภรรยานอกสมรสน่ะนะ"
"แล้วยังไงละ เธอไม่ดีตรงไหน"
"...หึ เป็นเมียพ่อฉันตั้งแต่อายุเท่านี้เนี้ยนะ ใครๆเขาก้ดูออกว่าไม่จริงใจ"
"เธออายุเท่าไหร่เหรอ"
"เท่าฉัน"จะรู้มั้ย
"เท่าไหร่ละ"
"22"ท่านายจะประหยัดคำพูดขนาดนี้==
"โห~ อายุยังน้อยอยู่เลยนะ"
"ใช่มั้ย ไม่จริงใจแน่ๆ"
"ฉันหมายถึงนาต่างหาก อายุแค่นี้แต่เป็นมาเฟียซะแล้ว"ฉันหันไปสบตากับโทโมะพอดี"ถามจริงๆมันสนุกตรงไหน"
อุ๊ย!!! ตายแน่นายโทโมะโกรธแล้วอ่ะTToTT
"แก้ว!!"
ตุบ!
พลัก!
"โอ้ยยย!! ปล่อยฉันนะ"โทโมะพลักฉันนอนลงกับเตียงแล้วตัวคร่อมฉันไว้
"ไม่ปล่อย!"โว้ยยย!"ฉันจะลงโทษนาย แก้ว!"
โทโมะว่าแล้วกำหมัดขึ้นมาจะต่อยฉัน! ฉันหลับตาปี๋
จึก!
เฮ้ยยย!! โทโมะเปลี่ยนจากหมัดเป็นนิ้วแล้วจั๊กจี้ฉันแทน โว้ยยย!ฉันบ้าจี้นะTToTT
"นี่ๆๆๆ เป็นไงละ"
"555 โอ๊ยย! อย่า..5555"
"ไม่! ว่าฉันก่อนทำไม นี่แหน่ะๆๆ"
"ฉัน 555 ไม่ได้...ตั้งใจ"
"อะๆ พอแล้วก้ได้"โทโมะลุกขึ้น
"ไอ้มาเฟียโหด! ฉันบ้าจี้นะ"
"หึ!เหรอ ถ้ายังพูดอีกละก้ฉันจะ..."
"จะอะไร"
"ฉันจะ.....ช่างมันเถอะ!"โทโมะเบือนหน้าไปทางอื่น
"อะไรเนี้ย จะทำอะไรบอกมานะ"ฉันขเยิบเข้าไปใกล้ๆโทโมะ
"เอ่อ....โว้ยยย! อย่าบังขับให้ฉันทำได้มั้ย!!"โทโมะหันมามองฉันแล้วสบตากันพอดี โทโมะเลยถ่อยห่าง
"ทะ ทำอะไรของนาย=="
"ฮึ่ยยย! ออกไปเลยไป!"โทโมะยังไล่ไม่เลิก
"นายก้บอกมาเซ่"ฉันเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆโทโมะอีก
"...อย่า...ไม่! ออกไป"
ปัง!
โทโมะวิ่งออกไป ทำไมละ ฉันทำอะไรผิดวะ=O=\\\
Tomo Part
ความคิด(ร้าย)
"นี้ๆนายชอบแก้วแล้วละ ฮิๆๆๆ"
ความคิด(ดี)
"ไม่ใช่หรอก นายแค่คิดไปเอง"
ความคิด(ร้าย)
"นายชอบบแก้วเข้าแล้วจริงๆแหละ จำได้มั้ยนายเคยจูบแก้วนะ"
ความคิด(ดี)
"ไม่ใช่ ความคิด(ร้าย)โกหก นายไม่ได้ชอบแก้วที่นายทำไปเพราะอารมณ์ชี่ววูบ"
ความคิด(ร้าย)
"ยอมรับซะเถอะ ว่านายเป็นเกย์"
ความคิด(ดี)
"อย่านะ นายไม่ได้เป็นเกย์"
ความคิด(ร้าย)
"ชอบแก้ว"
ความคิด(ดี)
"ไม่!"
ความคิด(ร้าย)
"ชอบ!"
ความคิด(ดี)
"ไม่!"
ความเป็นจริง
"เฮ้ยยยย!!! เราเป็นไรเนี้ยย!!"
"เป็นไรวะไอ้โมะ"เขื่อนมาจากไหนว่ะ
"เปล่า..."ผมตอบปัดๆ
"เหรอ~....^^"
-----------------------------------------------------------------------------------------------
โปรดติดตาม อย่าลืมเม้น+โหวตนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
