Truth ความจริงระหว่างเราสองคน
mild2011
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความข้อความในจดหมาย
' ตอนนี้เทอคงใสใช่ไหมว่าฉันหายไปไหน ถ้าอยากรู้เดินตรงมาเลื่อยๆก็จะเจอเอง '
แต่ถ้าเทอไม่อยากรู้ฉันให้เทอขับรถกลับบ้านได้เลยแล้วจะไม่มาให้เทอเห็นหน้าอีก
ฉันสัญญาแต่ถ้าเทออยากรู้พอเทอเดินถึง ให้เทอตะโกนชื่อฉ้น 3 ครั้ง แล้วเทอจะเห็นเอง
poppy.
" นายเล่นบ้าอะไรเนี้ย ป๊อป " ฉันพูดเบากับตัวเอง ใครจะไปขับรถกลับละ มาถึงขนาดนี้แล้วฉันก็อยากรู้เหมื่อนกัน
ว่าเขาจะทำอะไร (ถ้าทีของฟาง ทำให้คนที่อยู่ใกล้ ยิ้มหน้าบาน)
ตอนนี้ฉันเดินเข้ามาตามทางที่เขาบอกแล้ว ตลอดทางทำให้ฉันยิ้มไม่หยุดก็คือ เป็นรูปของฉันตั้งแต่ตอนที่
เดินแบบ จนถึงปัจจุบันเลยละ ทั้งตอนที่เหผอและให้เขาถ่าย และแล้วฉันก็เดินถึงสักที
"ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ อยู่ไหนออกมาได้แล้วฉันทำตามที่นายบอกแล้วไง" ฉันตะโกนออกมาแล้วฉันก็อึ้งทันที
เพราะป๊อปปี้ เดินถือช่อดอกไม้ทีฉันชอบเดินออกมาตรงหน้า
" ฟาง เป็นแฟนกันไหม !! " นพอเดินมาหน้าฉันเค้าคุกเข่าลงแล้วพูดกับฉันประโยคแรก ทำให้ฉันน้ำตาไหลออก
มาแต่ฉันจะแน่ใจได้ยังไงกันว่าเขาลืมพิมแล้ว
" ฮึก ๆ นายลืมพิมแล้วหรอ" ฉันถามออกไปเพราะถ้าฉันตอบตกลงไปถ้าวันนึงเค้ากลับไปรักกับพิมละจะทำยังไง
" ตั้งแต่ฉันเจอเทอฉันก็ไม่ได้นึกถึงพิม อีกเพราะตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ในใจฉันก็มีแค่เทอคนเดียวและตลอดไป
ตกลงเทอจะเป็นแฟนกับฉันได้หรือยัง ครับ ฟางหยุดร้องไห้ได้แล้วคนดี " ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฉัน
ไหนๆเราสองคนก็คิดแบบเดียวกันฉันก็ไม่ควรที่จะไม่ตอบตกลงใช่ไหม
" ตกลงค่ะ " ฉันรับดอกไม้มาแล้วเราสองคนก็กอดกันทันที
"แล้ว นายบอกรักฉันหรือยัง ??" ฉันกระซิบข้างๆหูเขา
"ต้องบอกด้วยหรอพูดไปขนาดนั้นแล้ว " ดูสิดูเขาตอบคนเป็นแฟนกันก็อยากฟังนะโว๊ย ! คนกำลังซึ่งดันพูดแบบนี้เซงเลย
พลั่ก!!
" เชอะ ไม่พูโก็ไม่ต้องพูด " ฉันพลักป๊อปปี้ออกทันที แล้วหันหน้าหนี
" โอ้ๆ อย่างอนเลยนะ อยากฟังจริงๆใช่ไหม ก็ได้ ฉันรักเธอ "ป๊อปปี้เดินมาโอบจากด้านหลังแล้วพูดคำๆนั้นออกมาทำให้ฉันยิ้มไม่หยุด
" แล้วจะไม่บอกฉันบ้างหรือไง " ป๊อปปี้กระซิบถามฉัน ฉันจึงหันหน้าไปเจอเขา
" ฉันก็รักนาย ป๊อปปี้ " ว่าแล้วเราสองคนก็เลื่อนปากมาประกบปากกันทันที มันชั่งหวานและดูอบอุ่นกว่าครั้งนั้นอีก
และแล้วฉันก็เลื่อนมือไปโอบคอเขาทันที เราจูบกันอยู่สักพักนึงก็ผะออกจากกัน แต่มันมีเรื่องนึงที่ฉันจะไม่ถามไม่
ได้เลยก็คือ ไร่นี้มันเป็นของใคร เขาก็อธิบายให้ฉันฟังจนหมด เขาบอกว่าถ้าเราเรียนจบเรือนหอคงเสร็จพอดี และ
ก็อยู่ในไร่ของเราด้วยเพราะ ไร่นี้เป็นไร่ที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอด ไป แล้วเราสองคนก็พากันเดินดูไปเลื่อยๆ
" ป๊อป ฟางว่ากลับบ้านเหอะป่านี้ทุกคนคงเป้นห่วงแล้วอะ " ฉันหันไปบอกป๊อปปี้
" ก็ได้ ครับแต่กลับบ้านไปล๊อคห้องดีๆนะระวังตัวไว้คืนนี้ " พูดไรของเค้าเนี้ย
"ล๊อคอยู่แล้ว อย่าหื่นหนา ไปกันได้แล้ว " ว่าแล้วเราสองคนก็พากันกลับบ้าน
ด้าน เขื่อน เฟย์
........
ในที่สุดสองคนนี้ก็ลงเอยด้วยดี แต่เรื่องมันไม่จบแค่นี้ติดตามต่อไปนะ !! 
ฝันดี
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
