รักของฉันกับนายTK

      " คุณโทโมะหยุดนะค่ะ" แก้วเอ่ยห้ามชายหนุ่มที่กำลังจะปลดกางเกงขาสั้นของเธอ
       " คุณห้ามผมไม่ได้หรอกแก้ว" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
       " อุ๊บ"
       " สมน้ำหน้า" แก้วว่าก่อนจะดันชายหนุ่มให้ออกจากตัวเธอก่อนจะลุกขึ้นมามองอย่างยิ้มๆ
       " จำไว้นะยัยแสบ" โทโฒะเอ่ยบอกพร้อมเอามือกุมเป้าตัวเองไว้
       " รีบมาเอาคืนนะค่ะ" แก้วบอกแล้วรีบวิ่งกลับไปยังห้องนอนของตัวเองทันที  โทโมะมองตามไปอย่างเจ็บใจ  ก่อนจะลุกเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองอย่างลำบาก

        เช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง  แก้วสะดุ้งก่อนจะหันไปมองว่าเป็นใคร
        " คุณโทโมะ ปล่อยฉันนะ" แก้วพยายามแกะมือชายหนุ่มออกจากเอว
        " ไม่ปล่อย มีไรป่ะ"
        " คุณท่านมา"  แก้วบอกแล้วแกะมือออกแล้วยืนห่างจากชายหนุ่มทันที
        " ไม่เห็นมีเลย แบบนี้มันน่าโดนลงโทษ" โทโมะบอกแล้วเดินไปใกล้หญิงสาวก่อนจะคว้าตัวมาจูบทันที
        " ไอ้ลูกเวร พ่อบอกแล้วใช่ไหมว่าคนนี้ไม่ได้" พ่อตบหัวลูกชายก่อนจะลากให้ไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
        " โธ่ พ่ออ่ะ"
        " วันนี้มีอะไรทานแก้ว" พ่อของโทโมะหันมาถามหญิงสาวที่ยืนก้มหน้า
        " วันนี้มีข้าวต้มกุ้งค่ะ"
        " เอามาเลยกำลังหิว" โทโมะเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิดที่พ่อมาขัดจังหวะความสุข
        " มีงานอะไรก็ไปทำไป" พ่อของชายหนุ่มเอ่ยสั่ง  แก้วจึงก้มหัวใจก่อนจะเดินออกไปทันที
        " ขัดจังหวะจริงๆ"
        " พ่อบอกแล้วไงว่าคนนี้ไม่ได้"
        " ทำไม พ่อจะเก็บไว้เองหรือไง" โทโมะเอ่ยถามบิดา
        " ถ้าใช่ แกจะทำไม" พ่อถามลูกชายกลับไป
        " พ่อ นั้นมันรุ่นลูกแล้วนะครับ  ปล่อยวางบ้างเถอะ" โทโมะเอ่ยว่าบิดา
        " ถ้าไม่อยากให้พ่อยุ่งกับเธอ  แกก็ควรอยู่ห่างๆ แก้วไว้"
        " เกี่ยวอะไรกับผมด้วยอ่ะ"
        " ฉันเตือนแกไว้ก่อนนะเจ้าโมะ" พ่อบอกกับลูกชายก่อนจะทานข้าวต้มต่อโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น   โทโมะนั่งทานข้าวอย่างใช้ความคิด

          แก้วที่เดินแยกออกมาก็เดินมารดน้ำต้นไม้   หญิงสาวได้ยินเสียงรถขับเข้ามาในบ้านจึงหันไปมอง  ก็ตกใจว่าคนที่มาคือพ่อกับแม่เขานั้นเอง  หญิงสาวยิ้มก่อนจะวิ่งเข้าไปหา
       " เชิญด้านในก่อนครับ" พ่อของโทโมะเอ่ยเชิญเข้าบ้านก่อน  ทำให้หญิงสาวที่วิ่งเข้ามาหาถึงกับชะงัก 
       " วันนี้ที่เรียกเราสองคนมีอะไรมาเหรอครับ"
       " เข้าเรื่องเลยนะครับ ที่ผมเรียกคุณทั้งสองมาในวันนี้ก็มีเรื่องอยากจะขอ"
       " ขออะไรค่ะ" มารดาของหญิงสาว
       " ขอลูกสาวคุณ  เพื่อแลกกับหนี้ทั้งหมด  แถมเงินสดจำนวนหนึ่งกับบ้านหลังใหม่อีกหนึ่งหลัง"
       " อะไรนะ" พ่อแม่ของหญิงสาวร้องอย่างตกใจ
       " ผมรักลูกสาวคุณจริงๆ" แก้วที่ยืนแอบฟังอยู่ก็ตกใจกับคำพูดของเจ้าหนี้
       " ขอเสนอของคุณมันก็น่าสนนะครับ  แต่ผมคงทำไม่ได้จริงๆ"
       " แต่แก้วยอมค่ะพ่อ แม่" แก้วออกมาจากที่ซ่อนก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ มารดาและก็กอดไว้
       " แก้ว" พ่อแม่เอ่ยเรียกชื่อลูกสาว
       " แก้วยอมค่ะ แก้วอยากเห็นพ่อกับแม่สบาย" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
       " แต่.." มารดาเอ่ยคาด
       " เห็นหนูตัดสินใจนะค่ะ  หนูเองก็โตพอที่จะตัดสินใจได้  ขอให้พ่อกับแม่รู้ว่าที่หนูทำไปก็เพราะหนูรักพ่อกับแม่" แก้วบอกแล้วโผเข้ากอดพ่อกับแม่  สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันก่อนจะร้องไห้ออกมา
       " แก้ว หนูเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ" พ่อของโทโมะเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
       " ขอบคุณค่ะ" แก้วหันมายิ้มให้กับชายวัยกลางคน
       " ส่วนเรื่องที่เหลือผมจะให้ลูกน้องจัดการให้ทันที"
       " ขอบคุณค่ะ งั้นเราสองคนลากลับนะค่ะ" มารดาของแก้วยกมือไหวก่อนจะเดินออกมาพร้อมสามีโดยมีลูกสาวเดินออกมาส่ง
       " ดูแลตัวเองด้วยนะแก้ว" มารดาเอ่ยบอกก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถ
       " พ่อขอบใจแก้วนะ"
       " ก็หนูรักพ่อกับแม่นิค่ะ ดูแลตัวเองเหมือนกันนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วโบกมือลากับพ่อแม่ที่กำลังเดินทางออกจากบ้านไป

    ' ฉันไม่ยอมให้เธอไปเป็นของคนอื่นแน่ๆ  เธอจะต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียว' ชายหนุ่มคนหนึ่งแอบมองเธออยู่มุมหนึ่งที่ไม่มีใครเห็นเขา