รักของฉันกับนายTK

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
       " แก้ว เปิดประตูหน่อย" โทโมะมาเคาะประตูเรียกหญิงสาว
       " ฉันไม่สบาย จะนอน คุณอย่ามารบกวนได้ไหม" แก้วเอ่ยตอบมา
       " เปิดเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เปิดได้เห็นดีกันแน่"
       " เออ" หญิงสาวบอกอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้แล้วหันหลังเดินกลับมายังเตียงนอนทันที
       " เป็นไร" โทโมะเอ่ยถามแล้วคว้าตัวหญิงสาวให้หันมามองหน้าก่อนจะโอบเอวไว้
       " ไม่ได้เป็นไร" แก้วเอ่ยบอกอย่างเย็นชาก่อนจะหันหน้าหนีมือหนาที่เอื้อมมาที่จะแตะหน้าผาก
       " ทำไม ตัวนี้แตะไม่ได้เลยหรือไง ผัวนะ" ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างโมโหเมื่อโดนหญิงสาวปฏิเสธการกระทำที่เขาห่วงใยเป็นอย่างมาก
       " คุณออกไปก่อน ฉันปวดหัว ฉันไม่ได้ ฟลุบ~" หญิงสาวเอ่ยบอกกับสายตาที่เริ่มอ่อนล้าลง  ก่อนที่เธอจะหมดสติไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
       " แก้ว แก้ว" ชายหนุ่มเขย่าตัวหญิงสาวที่หมดสติไปก่อนจะอุ้มร่างบางวิ่งลงมาข้างล่าง
       " เจ้าโมะ หนูแก้วเป็นอะไร" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามลูกชายที่อุ้มหญิงสาวแล้ววิง่ออกจากบ้านไป  โทโมะไม่ตอบวางหญิงสาวลงในรถก่อนจะเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว  เพราะตัวหญิงสาวนั้นร้อนด้วยเขาเลยทำอะไรไม่ถูก เป็นห่วงหญิงสาวกลัวว่าจะเป็นอะไรไป  เมือ่มาถึงโรงพยาบาลหญิงสาวก็ถูกเข็นเข้าไปยังห้องฉุกเฉินโดยมีชายหนุ่มเดินวนไปวนมาที่หน้าห้องอย่างกระวนกระวายใจเป็นที่สุด
       " คุณหมอครับ แฟนผมเป็นอะไรบ้างครับ"
       " ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่คนป่วยไม่สบายมีไข้นิดหน่อยเองค่ะ เดี๋ยวหมอให้น้ำเกลือสักขวดแล้วกันนะค่ะ จะได้พักผ่อนไปด้วย" คุณหมอสูงวัยเอ่ยบอกอย่างยิ้มแย้ม
       " ขอบคุณครับ ผมขอเข้าไปดูเธอได้ไหมครับ"
       " เดี๋ยวทางเราจะย้ายคนไข้ขึ้นไปยังห้องพักแล้วล่ะค่ะ ห้องเดี่ยวนะค่ะ" คุณหมอเอ่ยถาม
       " ผมขอห้องพิเศษเลยแล้วกันนะครับ"
       " ค่ะ "  คุณหมอบอกแล้วเดินออกไป โทโมะจึงยืนรอหญิงสาวอยู่ไม่นานก็เห็นบุรุษพยาบาลเข็นเตียงคนไข้ออกมาก่อนจะพาขึ้นไปยังห้องพัก โดยมีโทโมะเดินตามไปติดๆ ไม่ให้คาดสายตา

         หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็เห็นเพดานห้องสีขาวก่อนจะค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่ง  แล้วมองไปรอบๆ ห้อง  ก่อนจะหันไปเห็นชายหนุ่มที่นอนฟลุบอยู่ข้างเตียงคนป่วยก็คือโทโมะนั้นเอง
      " ตื่นแล้วเหรอ" โทโมะที่ลืมตามาก็เห็นหญิงสาวลุกขึ้นนั่ง
      " อืม" แก้วส่งเสียงนิดหน่อยก่อนจะลุกลงจากเตียง
      " จะไปไหน"
      " ห้องน้ำ" แก้วเอ่ยตอบแล้วเดินไปโดยที่โทโมะเข้าโอบที่เอวประคองเดินไปอย่างเป็นห่วง
      " เข้ามาทำไม" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องน้ำด้วย
      " เผื่อเมียเป็นไปไง"
      " ฉันไม่เป็นไรหรอกน่าคุณ" แก้วเอ่ยบอกอย่างอายๆ
      " ไม่ได้"
      " งั้นคุณก็หันหน้าไปสิ อย่ามอง" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " ทำยังกับเราไม่เคยเห็นแน่ะ"  ชายหนุ่มเอ่ยบอกเบาๆ แต่ยอมหันหลังกลับไปโดยดี 
      " เสร็จแล้วคุณ" แก้วเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ ลุกเดินมาอย่างช้าๆ เพราะด้วยร่างกายเธอยังไม่ค่อยแข็งแรงมาก  โทโมะประคองหญิงสาวกลับมาที่เตียงพร้อมพยาบาลที่ยกอาหารเช้าเข้ามาให้
      " นี้ข้าวต้มกับยาหลังอาหารนะค่ะ" พยาบาลสาวเอ่ยบอกก่อนจะวางถาดอาหารลงที่รถเข็นสำหรับทางข้าวของผู้ป่วยก่อนจะเดินออกไป
      " แล้ววันนี้คุณไม่ไปทำงานไง" แก้วเอ่ยถามก่อนจะค่อยๆ ตักข้าวต้มเข้าปาก
      " ไม่ ก็เธอไม่สบายฉันในฐานะที่เป็ฯสามีจึงต้องมาดูแล" โทโมะเอ่ยบอก
      " เดี๋ยวพ่อคุณก็ว่าหรอก" แก้วเอ่ยบอกแล้วส่ายหน้ากับความดื้อของชายหนุ่ม
      " เจ้าโมะ ทำไมไม่ไปทำงาน สายแล้วนะ" พ่อของชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักคนป่วยแล้วเอ่ยถามลูกชาย
      " พ่อครับ เมียผมไม่สบาย ผมก็ต้องดูแลสิครับ" โทโมะเอ่ยบอกกับบิดา
      " เจ้าโมะ/โทโมะ" ทั้งสองประสานเสียงกันออกมา
      " ก็จริงนิครับ ผมจะอยู่ดูแลลูกกับเมียผม" โทโมะเอ่ยบอกอย่างดื้อดึง  ทำให้แก้วตกใจเมื่อชายหนุ่มหลุดปากออกมาว่าเธอมีลูก
     " อะไรนะเจ้าโมะ แกจะบอกพ่อว่าแก้วมีลูกกับแก"  พ่อเอ่ยถามลูกชาย
     " ใช่ครับ ผมรักแก้ว และเราสองคนกำลังจะมีหลานให้กับคุณพ่อ" โทโมะเอ่ยบอกกับบิดา
     " ก็ได้ ถ้าแกกับแก้วรักกัน ฉันก็ไม่ว่า" พ่อเอ่ยบอกกับลูกชายก่อนจะเดินออกไป
     " โทโมะ ฉันท้องจริงๆ เหรอ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างตกใจ
     " เธอยังไม่ท้องหรอก แต่ฉันกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับเธอฉันจึงบอกว่าเธอท้อง" โทโมะเอ่ยบอกกับหญิงสาว
     " จะบ้าไง เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นกัน" แก้วเอ่ยบอกอย่างไม่ชอบใจ
     " ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะทำทุกวันจนเธอท้องจนได้แหละ" โทโมะเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
     " จะบ้าไง ใครเขาจะไปทำกับคุณ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะแสร้งตักข้าวต้มกิน
     " ก็แก้วไง เมียของผม" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วกอดเอวร่างเอาไว้
     " หยุดเลย แล้วฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันไหนอ่ะ" แก้วเปลี่ยนเรื่องทันที
     " หมอบอกว่าถ้ามันนี้ไม่มีอะไรก็ออกจากโรงพยาบได้แล้ว"
     " งั้นคุณก็กลับไปทำงานได้แล้ว ฉันอยู่คนเดียวได้" แก้วเอ่ยไล่ชายหนุ่ม
     " ไม่ไป ฉันจะอยู่"
     " ถ้าคุณอยู่ ฉันจะไปบอกคุณท่านมาฉันไม่ได้ท้อง"