รักของฉันกับนายTK

      " คืนนี้นอนห้องไหนดีครับที่รัก" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว
      " คุณก็นอนห้องคุณ ฉันก็นอนห้องฉัน โอเคมะ" แก้วเอ่ยบอกเมือ่เข้ามานั่งในรถ
      " ไม่โอเคครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะเอื้อมมือมาบีบจมูกหญิงสาว
      " กลับบ้านเถอะค่ะ ฉันอยากพักผ่อน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " นี้ก่อน" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วยื่นแก้มป่องๆ ไปให้หญิงสาว  แก้วมองก่อนจะเลื่อนหน้ามาหอมแก้มชายหนุ่ม
      " อุ๊บ...." ชายหนุ่มเลื่อนหน้ามาจูบหญิงสาวแทน
      " พอได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันมีงานที่จะต้องทำอีก" แก้วดันหน้าชายหนุ่มออกก่อนจะหันมานั่งตรงๆ โทโมะมองหน้าหญิงสาวที่นั่งข้างๆ แล้วยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะขับรถกลับมาที่บ้าน

         เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วออกไปตลาดกับป้าสายเพื่อซื้อของสดไว้ติดตู้เย็นและของใช้ส่วนตัวด้วย   ทางด้านโทโมะเองก็ลงมาไม่เห็นว่าหญิงสาวยืนอยู่ประจำที่ที่โตีะอาหารก็สอดส่งสายตามองหา
      " แก้วไปไหน"  โทโมะเอ่ยถามเด็กรับใช้คนหนึ่งที่ยืนอยู่
      " ออกไปตลาดกับป้าสายค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกโดยก้มหน้าไม่กล้ามองมาทางชายหนุ่ม
      " เอาข้าวมา ฉันหิวแล้ว"
      " ค่ะ" เด็กรับใช้ยกถ้วยข้าวต้มมาให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาสั่ง  เมื่อทานเสร็จโทโมะก็ไปทำงานทันที
      " เฮ้อ!" หญิงสาวถอนหายใจออกมาเมื่อชายหนุ่มนั้นเดินออกจากบ้านไปแล้ว
      " เป็นไรแมว" แก้วเดินเข้ามาในครัวเห็นหญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างดัง
      " เปล่าค่ะ แมวแค่กลัวคุณโทโมะนิดหน่อยค่ะ" แมวหันมาบอกหญิงสาวก่อนจะช่วยนำของสดที่ซื้อมาไปใส่ไว้ในตู้เย็น
      " มีอะไรหรือเปล่า"
      " คุณโทโมะถามหาพี่แก้ว หนูก็บอกไปว่าพี่ไปตลาด คุณโทโมะก็ทำหน้าบึ้งค่ะ หนูก็เลยกลัว" แมวเอ่ยบอกหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
      " อย่าคิดมากเลย คุณโทโมะเขาก็เป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ แบบนี้ไม่ใช่เหรอ"
      " ค่ะ"
      " งั้นพี่ไปรดน้ำต้นไม้ก่อนนะ เรามีงานอะไทำหรือเปล่า"
      " หนูว่าจะไปซักผ้าต่อนะค่ะ หนูไปก่อนนะค่ะ" แมวเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป แก้วมองตามหญิงสาวก่อนจะเดินออกไปรถน้ำต้นไม้
      " ขอโทษนะครับ คุณโทโมะอยู่ไหมครับ" เสียงทุ้มดังมาทำให้หญิงสาวหันมามอง
      " พี่ป๊อบ" แก้วเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่ยืนอยู่ก่อนจะเดินไปปิดน้ำ
      " แก้ว แก้วมาอยู่นี้ได้ไง" ป๊อบปี้เอ่ยถามหญิงสาวรุ่นน้อง
      " เอ่อ..มาคุยตรงนี้ดีกว่าค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วพาชายหนุ่มไปนั่งยังโต๊ะม้าหินอ่อนข้างบ้าน
      " ว่าไงแก้ว อย่าบอกนะเรื่องที่แก้วเคยเราให้พี่ฟัง" ป๊อบปี้เอ่ยถามหญิงสาว เพราะเขาพยายามจะยื่นมือมาช่วยหญิงสาวตลอดแต่เธอไม่เคยที่จะยอมให้เขาช่วยเลยสักครั้ง
      " ค่ะพี่ป๊อบ" แก้วพยักหน้าเป็นคำตอบ
      " พี่ช่วยได้ไหม"
      " อย่าดีกว่าค่ะพี่ป๊อบ แก้วไม่เป็นไรจริงๆ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " แต่พี่อยากช่วย และก็เต็มใจด้วย" ป๊อบปี้บอกแล้วยื่นมือมากุมมือของหญิงสาวไว้
      " เฮ้ย! ทำอะไรกันนะ" เสียงเรียกทำให้หญิงสาวนั้นสะดุ้ง ก่อนจะหันไปมองคนมาให้
      " โทโมะ! อุ๊ย" แก้วเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มก่อนจะดึงมือออกมาจากการจับกุบ
      " อ้าวไอ้โมะ"
      " มาไมว่ะไอ้ป๊อบ" โทโมะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มก่อนจะชายตามองมาทางหญิงสาว
      " เดี๋ยวแก้วขอตัวไปเอาน้ำมาเสิร์ฟก่อนนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
      " เป็นอะไรว่ะ หน้าเครียดเชียว" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่ม
      " ป่าวนิ แล้วเมื่อกี้แกกับแก้วทำอะไรกัน" โทโมะเอ่ยถามก่อนจะเดินมานั่งลงแทนที่ของหญิงสาวที่นั่งอยู่เมื่อกี้
      " น้ำมาแล้วค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะวางน้ำและของว่างลงบนโต๊ะและจะเดินออกไป
      " เดี๋ยวแก้ว" ป๊อบปี้คว้ามือหญิงสาวไว้
      " มีอะไรค่ะพี่ป๊อบ"
      " แก้วเป็นหนี้แกใช่ไหม" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่ม
      " ใช่ แกมีอะไร"
      " ข้าจะใช้หนี้ให้แก้ว และแกก็ปล่อยน้องเขาไป" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม โทโมะมองตอบอย่างอึ้งๆ ก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างเพื่อนหนุ่ม  แถมยังปล่อยให้มันจับมืออีก